Film: Touch me not
Geplaatst: 09 dec 2018, 18:06
Film: Touch me not
Een film bijvoorbeeld over seksuele intimiteit of de moeite die dat kost. Maar ook bijvoorbeeld een film over vast zitten in normen en grenzen en hoe dat anders kan. Een van de belangrijkste rollen is voor een jongeman met zwaar gehandicapt lichaam. Die blijkt helemaal niet vast te zitten in remmingen of blokkades, terwijl zijn tegenspeler, een man zonder haar, dat wel zit. Je merkt eigenlijk dat het andersom is, de jongen met gehandicapt lichaam is verlicht, de man zonder haar en zijn stalkster zijn dat niet.
Nog meer gaat het dus om die staat van verlichting, en hoe dat in seksualiteit gezocht en gevonden wordt. Met aan de kijker een oordeel, dat dan over zichzelf is.
De stalkster heeft een prominente rol, we zien haar in pogingen zichzelf te ontdekken door afspiegeling met een gigolo, een hermafrodiet en een SM-leraar, die op hun eigen wijze de stalkster haar grenzen bewust maken. Ook de camera en filmmaakster worden betrokken in de film.
Het heeft daarbij iets van een documentaire met geregisseerde scenes.
Mij maakte het duidelijk dat ik niet verlicht ben, zeker niet seksueel, en dat is ook niet geforceerd geweest, al blijkt uit de film dat de vader van de stalkster, nu een bedlegerige man, de verlichting bij zijn dochter ook niet heeft kunnen forceren.
Ik vraag me na zo’n film af of verlichting ook vriendelijk binnengehaald kan worden, maar het kan denk ik geen menselijke actie zijn.
Een film bijvoorbeeld over seksuele intimiteit of de moeite die dat kost. Maar ook bijvoorbeeld een film over vast zitten in normen en grenzen en hoe dat anders kan. Een van de belangrijkste rollen is voor een jongeman met zwaar gehandicapt lichaam. Die blijkt helemaal niet vast te zitten in remmingen of blokkades, terwijl zijn tegenspeler, een man zonder haar, dat wel zit. Je merkt eigenlijk dat het andersom is, de jongen met gehandicapt lichaam is verlicht, de man zonder haar en zijn stalkster zijn dat niet.
Nog meer gaat het dus om die staat van verlichting, en hoe dat in seksualiteit gezocht en gevonden wordt. Met aan de kijker een oordeel, dat dan over zichzelf is.
De stalkster heeft een prominente rol, we zien haar in pogingen zichzelf te ontdekken door afspiegeling met een gigolo, een hermafrodiet en een SM-leraar, die op hun eigen wijze de stalkster haar grenzen bewust maken. Ook de camera en filmmaakster worden betrokken in de film.
Het heeft daarbij iets van een documentaire met geregisseerde scenes.
Mij maakte het duidelijk dat ik niet verlicht ben, zeker niet seksueel, en dat is ook niet geforceerd geweest, al blijkt uit de film dat de vader van de stalkster, nu een bedlegerige man, de verlichting bij zijn dochter ook niet heeft kunnen forceren.
Ik vraag me na zo’n film af of verlichting ook vriendelijk binnengehaald kan worden, maar het kan denk ik geen menselijke actie zijn.