vuur der leven
Geplaatst: 12 jul 2019, 00:59
Ik hield het niet voor mogelijk. Nimmer zo gedwepen met zo'n vluchtige heugenis; slechts een dronken tafereel. Ik hield het niet voor mogelijk. Volledig irrationeel, in de ban van de ontmoeting.
Geleid door onze hedonistische instincten werd een hoogtepunt bereikt. Zonder climax doch voldaan, gingen wij ieder op weg.
Met geromanticeerde toekomstbeelden rouleren is vragen om twijfel en angst, waaraan ik toen ook bezweek. Ik heb een knoop doorgehakt.
Worstelend en krenkend stelde ik een ultimatum. Verlos mij met de kennis of ik mag blijven twijfelen van jou. Of verlos mij met zekerheid, dan laat ik de hoop vervliegen.
_____________________________
Als de stoïcijn die ik mij graag voorhoudt dat ik ben, stond ik perplex van hoe intens en irrationeel aantrekkingskracht is. Nooit hield ik het mogelijk, om zo beïnvloed te zijn van iets waar je geen ratio in ziet. Met enige weerstand stelde ik mij hiervoor open, een stap richting de verlossing van bindingsangst. Ik heb gespeeld met het vuur der leven en heb mijn vingers mogen branden.
Maar ik draag een trots. Ik wil dit graag met jullie delen, al is dit vooral als bevestiging voor mijzelf.
Het accepteren van zulke risico's duidt op een beweging richting groei. Kansen zien in plaats van risico's. Ik wil aan jullie meegeven dat als je voor dergelijke risico's komt te staan, je ze aan moet gaan. Negatieve emoties zijn vervelend. Ik houd er niet van de 'landelijke muurquotes' van mijn moeder erbij te halen maar: 'zonder regen geen zonneschijn'.
We kunnen omgaan met de terugslag. We zullen er sterker van worden. En ooit, ooit wordt ons risico beloond. En die beloningen, die vind je nergens anders. Ik laat mij niet uit het veld slaan, ondanks de pijn.
Geleid door onze hedonistische instincten werd een hoogtepunt bereikt. Zonder climax doch voldaan, gingen wij ieder op weg.
Met geromanticeerde toekomstbeelden rouleren is vragen om twijfel en angst, waaraan ik toen ook bezweek. Ik heb een knoop doorgehakt.
Worstelend en krenkend stelde ik een ultimatum. Verlos mij met de kennis of ik mag blijven twijfelen van jou. Of verlos mij met zekerheid, dan laat ik de hoop vervliegen.
_____________________________
Als de stoïcijn die ik mij graag voorhoudt dat ik ben, stond ik perplex van hoe intens en irrationeel aantrekkingskracht is. Nooit hield ik het mogelijk, om zo beïnvloed te zijn van iets waar je geen ratio in ziet. Met enige weerstand stelde ik mij hiervoor open, een stap richting de verlossing van bindingsangst. Ik heb gespeeld met het vuur der leven en heb mijn vingers mogen branden.
Maar ik draag een trots. Ik wil dit graag met jullie delen, al is dit vooral als bevestiging voor mijzelf.
Het accepteren van zulke risico's duidt op een beweging richting groei. Kansen zien in plaats van risico's. Ik wil aan jullie meegeven dat als je voor dergelijke risico's komt te staan, je ze aan moet gaan. Negatieve emoties zijn vervelend. Ik houd er niet van de 'landelijke muurquotes' van mijn moeder erbij te halen maar: 'zonder regen geen zonneschijn'.
We kunnen omgaan met de terugslag. We zullen er sterker van worden. En ooit, ooit wordt ons risico beloond. En die beloningen, die vind je nergens anders. Ik laat mij niet uit het veld slaan, ondanks de pijn.