Filosofieforum.nl

Bericht door Leon » 26 mar 2018, 12:53

memeticae schreef: ↑25 mar 2018, 23:42
Dat is mijn verdriet ...

Dat juist het schone, het mooie, en het overweldigende van de Natuur, zich achter democratie schuil kan houden.

En dan gaat verdriet ineens pijn doen.
Dus je vindt jezelf ook erg zielig

Ja, maar niet meer dan de meeste mensen om mij heen, vooral vandaag niet.

Of gisteren.
Maar dat is om het even.

Verdriet verdriet je niet maar zo ...

Daar is wel wat voor nodig.

hoe weet jij zoveel over het al dan niet verdriet van andere mensen?

hoeveel mensen laten verdriet zien? hoe vaak wordt duidelijk gecommuniceerd over hoe je je voelt?hoeveel pijn (je) iets doet?

we leven in een maatschappij waar weinig stilgestaan wordt bij verdriet toch?alles moet vooruit,verdriet heeft tijd nodig en die tijd hebben veel mensen niet.

Verdriet komt, verdriet gaat

Groter verdriet komt, groter verdriet gaat

Uitmuntend verdriet; dat delen wij allemaal.

Tot zover reikt mijn begrip ervan.

Wat ik ermee, of erna moet, is voor mij duister.

(Men beweert dat je ervan leren kan, maar dan moet je men wel durven vertrouwen.)

Dat stemt verdrietig.

Vooroordeel = wantrouwen

mag je blijven hangen in verdriet? of brengt dat niets goeds(beters) dan er zo vlug mogelijk over stappen?

Is het: "Slaaf-zijn" of "slaaf-worden"?

Ik denk niet dat die beslissing vlug genomen kan worden.
Verdriet of niet, paard of niet.

wanvertrouwen

Juist dat, het: "Wanvertrouwen", maakt verdriet verdrietig.

Echt verdriet bestaat niet meer.

dat zeg jij nu,maar op het moment dat je verdriet verdrietig wordt,zie je het wantrouwen niet,lijkt het enkel verdriet wat nog verdrietiger wordt toch?

zelf ween ik makkelijk, enorm makkelijk, maar blijf er niet in hangen. het is iets wat in me zit en eruit moet, het stroomt er letterlijk via de tranen uit en plots is het dan meer ok,de grootste druk is eraf.
wenen vind ik persoonlijk ook niet erg, andere mensen hebben er meer last mee, die weten zich geen weet als ze iemand zien huilen.
jammer, waarom kan het niet gewoon ook zijn om te huilen?

Zoute tranen smaken bitter.

Vraag mijn niet hoe dat mogelijk is, ik heb er geen antwoord op.

Het is natuurlijk, denk ik maar.

Huilen spoelt het gevoel, mits met eerlijke tranen.

(Ik doe het dagelijks)

@ Babs,100% hsp, maar na heel wat woelige jaren toch op een bepaalde manier geleerd om ermee om te gaan. je bent zo en dat is het,je kan het niet veranderen,je kan er alleen mee leren omgaan.
ik heb die diepe en sterke gevoelens nu ook nodig, dat is leven en voel je ook dagelijks de diepgang ervan, het mooi,pijnlijke,beschaamtelijke,duistere, vrolijke,.... deel ervan.

@ Arkhétupos,vanuit welk gevoel?

Huiilen, omdat je huilen kunt.
(En mag binnen bepaalde perioden.)

Niettemin

Het lucht wel op.

Babs schreef: ↑

06 jun 2019, 23:14

Hoe het kan dat het dan even niet bijt, weet ik niet.

Heeft te maken met wat je gegeten hebt.

Ik heb nog niets gegeten, dus aan mij kan het niet liggen.

Interactie tussen medicijnen.

Daar is een beroepsgroep!

welk verband staat dan tussen wat je eet en hoe je ogen voelen bij huilen?

medicijnen laten we er even buiten,die zorgen niet direct voor spontane gevoelens.

zout prikt toch enkel in een wonde?en tranen zijn altijd zout?

ik kan enorme hoofdpijn krijgen bij fel huilen. krijg ook altijd hoofdpijn bij sterke emoties,dan is mijn hoofd te vol denk ik.

ok,dat is iets anders natuurlijk,dan zal het ook niets met voeding te maken hebben,maar gewoon met het aangetast zijn.

Krokodillen tranen ook

hog,is zo van de pot gerukt...

hoe vaak zeggen ouders en/of opvoeders tegen (kleine) kinderen dat ze daar niet voor moeten wenen of dat ze moeten stoppen met wenen?
jammer,want zo leren kinderen van kleins af dat het niet goed en ok is om te huilen....en dan begin je al met gevoel op te kroppen.

memeticae schreef:Als je maar huilt, krijg je alles gedaan

En dat stopt hier.

En terecht.
(Anders huil je eeuwig.)

daar volg ik opnieuw niet in.

volgens mij ligt dat allemaal in hetzelfde lijntje van huilen die niet aanvaard is.

een kind huilt hard in de winkel omdat het zijn zin niet krijgt,mensen kijken geërgerd toe en mama lief geeft kind wat het wil,zodat het stopt met huilen.

als mensen zouden reageren a la 'huil maar kindje,laat alles er maar uitkomen',zou mama eens glimlachen,dit beamen en kindje zou ook stoppen met huilen.

wij zorgen ervoor dat een kind die hard huilt meestal zijn zin krijgt,want enkel dan stopt het(aangeleerd gedrag).

wie zou om welke reden dan ook,eeuwig huilen? volgens mij heeft niemand daar tranen genoeg voor?

Jij staat naast een huilend kind.
Wie zegt als eerste wat?


Het kind heeft reeds gesproken.

tengeltje11 schreef: ↑

06 jun 2019, 23:58

wij zorgen ervoor

Inderdaad.

Moeilijk eenzijdig antwoord te geven,veel zal van de situatie afhangen.

Meestal zal je wel de oorzaak van het huilen weten.
Huilen uit verdriet,pijn,angst,.... is iets anders dan huilen uit woede,vermoeidheid,....

Je doet nu net alsof je zelf niet gehuild hebt.
Anders had je het wel begrepen, al dat 'kindergejammer':
- "Ik krijg niet wat ik wil"
Hoor jij, terwijl:
- "Ik weet niet wat ik krijgen moet"

Pas echt tot huilen kan brengen.

toen ik kind was mocht er niet gehuild worden,dat was aanstellerij.

zelf nu ook kindjes en die mogen huilen,maar die huilen niet omdat ze hun zin niet krijgen,die huilen wel omdat ze verdrietig,boos,teleurgesteld,.... zijn.

als ik een kind hoor krijsen in de winkel,op de kermis,in de speelgoedwinkel,....(want vaak is het al lang niet meer te klasseren onder huilen,is echt echt krijsen),dan lijkt dat kind donders goed te weten wat het wil en krijst het heel doelbewust omdat het weet dat het uiteindelijk vaak zijn slag binnenhaalt...als het luid genoeg krijst.

nu snap ik even niet waarom een kind zou huilen in de winkel omdat het niet weet wat het krijgen moet?

Dat is jammeren.

Als je dat bij de buren hoort, met al die jonge kindjes, hoef je niet in te grijpen.\

"Niets aan de hand"

And so I cry sometimes
When I'm lying in bed just to get it all out
What's in my head
And I, I am feeling a little peculiar

uit je liedje...ook hier weer een 'raar iemand' omdat je huilt blijkbaar....

kan het liedje ook wel apprecieren.

Huilen is natuurlijk, niet vanuit 1 of andere opvoedering.
Krijsen is om je leven, tenzij je liegt.

"To cry", heeft (helaas) meerdere betekenissen.

- "So I cry sometimes"
En de buren denken dat ik gek ben.

waarom zijn er dan ook -tig mensen die nooit of zelden een traan laten?

en zat kindjes die echt brullen met tranen,heeft niets meer met huilen te maken,want is niet meer natuurlijk,is aangeleerd.

- "So I cry sometimes"
En de buren denken dat ik gek ben.

tuurlijk.
je moet eens beginnen huilen tijdens een gesprek met mensen,het gesprek valt gegarandeerd (grotendeels) stil en amper iemand weet nog iets zinnigs te zetten....

je antwoordde nog steeds niet op de vraag uit welk gevoel jij vaak huilt?

Als ik huil, gebeurt dat onvrijwillig.
Gevoelvol, maar toonloos.

Het lucht mij op
en dat is de enige zin die ik eraan kan geven.

Andere tranen kan ik niet aanzien
die moeten direct gestelpt worden

Niemand heeft het immers ooit verdiend
zo ongelukkig als ik te zijn.

Aldus Narcissus, vlak voor hij zichzelf vond.

Iedereen kan doodvallen
ik verzuip me wel in hun tranen.

Nou zeg!

Ik vind dat ik dat niet eens heel lelijk heb gezegd.

Dromenland wordt nu mijn deel.

Tot vaarwel!

slaapzacht....
ik hoop dat je ook jezelf vindt of gevonden hebt dan....

ook nog even uit een liedje geplukt:

You can get addicted to a certain kind of sadness

kan dit?

In your head, in your head, they are fighting
In your head, in your head they are crying

en een beetje later

In your head, in your head, they are dying

Het verdriet van de dichter:

Och als ik toch
maar eens rijmen kon!

Zonder een zombie
te gelijken

Uit de oude doos:

Het is mooi verdrietig over verdriet te kunnen zijn, maar daarom hoeft verdriet nog niet verdrietig te zijn.

Elk vooroordeel is gelijk aan wantrouwen.
Maar als je dat van tevoren al weet, is het veel gemakkelijker om mensen te ontmoeten en met mensen om te gaan: "Zij denken toch het slechtste, dus laat ik ze ook maar eens aangenaam verassen")

Maar ja, dat kun je ook niet eeuwig volhouden, dat leidt maar tot een populatie die niet meer verrast kan worden, laat staan verast.

(Van elk vorm ervan zijn er teveel)