Filosofieforum.nl

Op een gegeven moment komt het neer op het goede voorbeeld willen geven, maar dat is nog niet zo makkelijk, omdat je geen macht hebt over hoe anderen je zien Anderen dwingen je op een bepaalde manier te zien, dat lijkt weer niet het goede voorbeeld geven.

Van persoonlijke problemen kan je ook wel van weg proberen te blijven, maar dat is ook weer niet het goede voorbeeld.

Op ieder moment heb je bijna alle energie nodig om een goed voorbeeld te kunnen zijn. Maar voor wie doe je dat eigenlijk? Wat is het evolutionaire voordeel? Gemak dient de mens, en er zijn makkelijker wegen om resultaat te krijgen.

Wat is jullie visie?

Een voorbeeldig leven kan vanuit het vak van filosoof zijn, maar hoeft daarbij niet over jouw persoonlijke leven te gaan. Dat gaf mijn vrouw aan.

Zeker, binnen elk vak kan je een voorbeeld zijn van professionaliteit, van vaardigheid, van effectiviteit, maar een persoonlijk leven is hoogstens een voorbeeld voor kinderen of partner.

Een niet-naaste zal je toch nooit zo zien, op persoonlijk vlak, als jijzelf wilt of hoe je denkt te zijn.

Natuurlijk geldt wel dat sociale vaardigheden, op menselijk vlak, een onderdeel zijn van de kwaliteiten op vakgebied.

Kant zei (schreef) dat hij als publiek voor zijn werken 'alle' denkers zou willen (als ik het me goed herinner).
Buiten zijn colleges en geschriften had hij er een hekel aan als mensen over filosofie begonnen. Hij was dan meer uit op nieuwtjes, koetjes en kalfjes en roddels.

en een affaire met een getrouwde vrouw, tsja de banale werkelijkheid...

Sorry dat ik het zeg. Maar een domme interpretaties in de context van de geschiedenis. De dagelijkse werkelijkheid voor zo iemand als hij zag er echt wel anders uit als tegenwoordig.

Foute gelijkschakeling.

gelijkschakeling...mogelijk, ik las nu eenmaal in filosofiemagazine een artikel van Gude hierover

HM, om met Memeticae te spreken.

Je doet niet te moeite om je nader te verklaren. Ondertussen zeg ik dat yopi zo langzamerhand een afsplitsing is van mijn persoon. Ik stuur hem er op uit, mocht ik denken dat ik enige controle over hem heb, om het kaf van het koren te scheiden. Hoe zit dat met jou?

tsjee (leon's kreet) ik zit hier langzaam knetter te worden, ben al hardop aan het praten in mezelf, dus niet vragen naar redenen aub. Ik denk dat ik er tussenuit moet. Het zijn noodzaken die zich doen gelden, en als je geen weet hebt van noodzaken dan komt het altijd vreemd over.

Heel banaal: ik heb vijanden; heel spiritueel: ik heb vrienden.

ondertussen zit ik meer op het toilet dan op de bank.

Waar ben je dan?

in dat zwarte gat natuurlijk...pffffft

net een dansje gedaan, gaat beter nu:

een voorbeeld is iets van beweging...

Het goede voorbeeld geven waarom dan? In de hoop dat anderen het net zo doen als jij? Best arrogant, of nee gewoon heel erg zelfverzekerd . Of is het om de moraalridder uit te hangen ik doe zoals het "heurt".
Nu hoeft dit natuurlijk niet maar, je hoeft jezelf heus niet als voorbeeld stellen, doe gewoon wat je altijd doet. Als dat een manier is die anderen aanspreekt zullen zij heus wel volgen, maar mensen volgen vaak hun eigen weg omdat ze die vrijheid nu eenmaal hebben en dat is misschien maar beter ook.

Om het anders te zeggen mijn punt is, dat als je gedrag een voorbeeld is voor anderen en daarmee je het goede voorbeeld geeft is dat mooi meegenomen zeg maar. Aan de andere kant als je het goede voorbeeld wilt zijn of geven, is dat het doel en heb je m.i. een verkeerde uitgangspositie omdat je dan gaat denken voor anderen en dat beperkt hun vrijheid. En iemands vrijheid inperken lijkt mij het tegenovergestelde van hetgeen wat je eigenlijk wilde met het goede voorbeeld geven.

Oei, dat is wel waar, ik zal er eens verder over nadenken.

Mtheman

Wat wil jij dan laten zien?

Stel je geen eisen aan jezelf?

Ik wel hoor!

Ik treed dolgraag alle grenzen over, om er maar achter te komen hoe het schijnt te "heuren".

Niet dat dat mijn ambitie is, het is "gewoon" onderdeel van mijn dagelijks leven.

Dat eis ik van mezelf.
(Dat ik mezelf dan als een monnik opsluit, omdat ik denk er niet bij te "heuren", zegt meer over mijn persoonlijkheid dan over mij, toch?)

(Zie je? Is 'tie weer, de lijer ... frkng dcrts)

hmm ja goed voorbeeld - fout voorbeeld, is dualistisch, maar Descartes heeft dat niet uitgevonden denk ik. Als je een tetraeder bouwt van lucifers (bedenk dan de lengte van de lucifer de Planck-lengte) moet je eens kijken wat er gebeurt. De kopjes bij elkaar en de staartjes bij elkaar, vanzelf een dualistische scheiding. Als de kopjes betekenen dat een "plek" actief is, zijn die activiteitsplekken gelijk al verdeeld in tweezijndigheid.

Er is qua tweezijndigheid voldoende om bang voor te zijn waarschijnlijk.