Filosofieforum.nl

hoe ontstaat een gevoel?en kan je gevoel je bedriegen?
zoja,hoe kan je een echt gevoel van een onecht onderscheiden?
wat maakt het echt/onecht?
of is een gevoel altijd echt omdat het gewoon,spontaan je gedachten te binnen schiet?
heb je controle over de richting die het gevoel daarna uitgaat?over de gevolgen die het heeft voor je gedachten?

Goeie vraag. Mijn gevoelens schieten meestal alle kanten op. Ik heb dan ook moeite mijn gedrag te sturen. Ik kies voor geschikt gedrag, zodat er in mijn hoofd meestal ruzie is...

je eet wat of ademt wat in, bijvoorbeeld door de neus, en dat zijn er stofjes in de hersenen of electrische signalen, of de huid voelt wat, of je ziet of hoort iets dat de hersenprocessen op gang brengt. Wat je er bij denkt is nog maar de vraag. Dat is de wetenschappelijke benadering, erg nuchter. Als het gaat om gevoelsmatige oordelen, dan zijn er misschien ook spanningsvelden die je waarneemt. Waarbij mensen ook spanningsvelden genereren.

als je het zo wetenschappelijk bekijkt,is er ook geen ruimte voor twijfel lijkt me,dan is het gevoel die je spontaan te binnen schiet correct?
want als je bv 100 personen een duidelijke geur laat ruiken die alom gekend is,dan zal iedereen hetzelfde opnemen via de neus,gaan de hersenen allemaal dezelfde richting uit en uitkomen bij die bepaalde geur.....

neem je bij gevoel iets op die tastbaar is?(wat geurdeeltje/smaakdeeltje/.... wel zijn)

@ leonardo,hier idem,en hoe emotioneler je bent op dat moment,hoe groter de chaos is....

een gevoel zal altijd kloppen, het is meer de interpretatie die problematisch kan zijn.

"Kan je gevoel je bedriegen?"

Neen.
Je kunt wel je gevoel bedriegen.

Soms heb je verstandelijk een vooroordeel klaar, maar zegt je gevoel je het voordeel van de twijfel te gunnen.
Zo bedriegt je gevoel je niet, maar voedt je op.

Soms geef je toe aan gevoelens, terwijl je al voelde er niet aan toe te moeten geven.
Zo bedriegt gevoel zichzelf, en voedt zich op.

Soms heb je een gevoel, maar drukt je verstand het weg.
Zo bedriegt het verstand zichzelf, en wordt er niks wijzer van.

Mooi iets, dat gevoel ... jammer dat er zo veel verstandigen zijn, eigenlijk.

Maar ja, denken die ook niet vaak vanuit een "onderbuikgevoel"?
;)

wordt het onderbuikgevoel gedreven door gevoel of door verstand?

Soms geef je toe aan gevoelens, terwijl je al voelde er niet aan toe te moeten geven.

welk gevoel is dan het juiste?want dan bedriegt een van de 2 gevoelens je toch?

tengeltje11 schreef:wordt het onderbuikgevoel gedreven door gevoel of door verstand?

Soms geef je toe aan gevoelens, terwijl je al voelde er niet aan toe te moeten geven.

welk gevoel is dan het juiste?want dan bedriegt een van de 2 gevoelens je toch?

Nee, je verstand -je 3e gevoel- kiest; en bedriegt je ... ehhh .... 1 van de 2 gevoelens.

Je noemt het begrip: "juist."

Hoe weet jij nou welke gevoelens "juist" zijn, als je uit drie moet kiezen.
Twee juist, een onjuist? Een juist, twee onjuist? Welke is verstand, tussen de drie gevoelens? Welke is doorslaggevend?
Waaruit leid je dan je keuze af? Tertium non datur?

Met verstand of gevoel? Wordt het 1 tegen 1, of 1 tegen 2? Of 2 tegen 1?

Rijst de vraag: "Verdringt je verstand je gevoel of andersom?"
En gelijk de ultieme vraag erachteraan: "Waarom dan?"

Zijn je verstand en gevoel uit balans of zo? Ken je jezelf niet?

Het is echt heel mooi en lelijk volkomen ambivalent te zijn.
Gevoel en verstand in evenwicht.

Een soort van übernarcist, of iemand, die zijn zeven vogeltjes kent.
(maar wat ik daarmee bedoel begrijpen alleen de intimi van hier, ben ik bang, ff zoeke: weet jij het ook)

tengeltje11 schreef:neem je bij gevoel iets op die tastbaar is?(wat geurdeeltje/smaakdeeltje/.... wel zijn)

Is suiker zoet omdat het zoet is, of omdat het zoet gevonden wil worden?
Heeft suiker verloren van aspartaam, stevia en al die andere rommel.

Hoe zoeter hoe hoger je kans op kanker lijkt wel.

Mijn gevoel zegt me dat bitter weer mode moet worden, waarom is medicijn toch altijd bitter? Is suiker opeens bitter geworden?

6 Maanden zwanger nu, schreef je in een ander bericht.
Wie stuurt nu jouw lichaam, jij of je kind?

Hoe dan ook, ik ben trots op het kind met zo'n moeder. Dat moet goedkomen! Twee geesten ineën.

je post enkele keren gelezen en ff laten bezinken.

welke overweegt zal persoonsgebonden zijn denk ik.
bij mezelf haalt het gevoel altijd de bovenhand.en waarom?omdat gevoel gewoon belangrijker is dan verstand in mijn leven...denk ik...moeilijk eigenlijk om te kunnen antwoorden op die 'waarom' vraag.
daartegenover heb ik dan mijn man die me dan heel regelmatig op de feiten wijst waar dan je verstand zou moeten bij stilstaan....precies alsof dat soms totaal uitgeschakeld is bij mij.....neen,eigenlijk niet helemaal,maar zo miniem aanwezig dat ik het negeer of niet eens opmerk.

is dat jezelf niet kennen?geen idee eigenlijk,ik stoor me er niet aan dat het zo is,want dat verstand zou veel feller aanwezig moeten zijn,dan zou dat een stuk een belemmering zijn in mijn (impulsieve) gedachtengang en keuzes.


qua suiker.

is suiker niet gewoon zoet omdat iedereen hetzelfde ervaart bij 'zoet' en er da gewoon een naam op gekleefd werd,nl 'zoet'?

qua zwangerschap.volgens mij stuurt het kindje een stuk mijn lijf,maar niet mijn gedachten(daarom ook de knoop ermee,mijn gedachten blijven hetzelfde,alleen werkt mijn lijf tegen daardat die gestuurd wordt door het kleintje ipv door mijn hoofd)
(is ook niet ons eerste kindje hoor,we hebben al een zoontje)

dank je voor het compliment trouwens.
nu,los daarvan is mama(ouder) zijn toch iets fantastisch,een kindje met eigen karakter zien opgroeien,zelf kunnen proberen om dat kleine wondertje een veilige omgeving te bieden en waarden en normen bij te brengen,.....*droomdroom*

als je gevoel zegt dat je geen bedrieger bent, bedriegt jouw gevoel je dan?

dan zou ik me eerst al afvragen hoe het komt dat ik me vragen stel rond het feit dat ik een bedrieger zou zijn....ook dat moet ergens van komen?

waarschijnlijk is het toch niet zo makkelijk te blijven geloven in de eigen oprechtheid en zuiverheid. Als je dan externe oorzaken zoekt kunnen dat de gevoelens zijn, maar waarschijnlijk is men het gewoon zelf die niet altijd zo betrouwbaar is qua wereldbeeld.

maar waarschijnlijk is men het gweoon zelf die niet altijd zo betrouwbaar is qua wereldbeeld.

maar met wat refereer je dan?met andere mensen?met wat naar voor gebracht wordt door bv media?met wat je x-aantal jaar terug vond?met .....?

wat is wel betrouwbaar?

helemaal niets is honderd procent betrouwbaar, dat is het juist.

Logisch is dan daar toch wel enigszins rekening mee te houden.

maar je moet als mens toch ergens op vertrouwen?ergens in geloven?(staat los van 'het geloof'),iets waar je op kan bouwen

Dat zou dan weer de kennis van de niet honderd procent betrouwbaarheid zijn. In principe moet die kennis ook onbetrouwbaar zijn, en dat geeft misschien nog hoop dat ooit de betrouwbare kennis gevonden zal zijn.

Ik zeg het nog één keer: cognitieve gedragstherapie. Doe ermee wat je goeddunkt!

Leonardo schreef:Ik zeg het nog één keer: cognitieve gedragstherapie. Doe ermee wat je goeddunkt!

Aaron T. Beck heeft interessante boeken geschreven. Ondermeer het "prisoners of hate" boek dat ik hier in de kast heb staan. Het lezen gaat moeizaam omdat het zo dichtbij komt.

Ik heb me es een keer in een ernstige ruzie met mijn vrouw laten ontvallen: "Mannen hebben gevoelens, vrouwen gebruiken ze".

Gevoelens kunnen bedriegen in ieder geval. Of je ook jezelf met gevoelens kunt bedriegen? Ik denk het wel:
Schuld voelen die echte schuld verbergt bijvoorbeeld: 'Ik had tegen haar moeten zeggen dat het me speet', terwijl dat pas kwam nadat hij haar weggejaagd had door zijn gedrag tegenover haar, waarin spijt geen rol speelde.

"Mannen hebben gevoelens, vrouwen gebruiken ze".

vind ik eigenlijk wel een goeie,alleen wel een beetje heel erg veralgemeend....

in je voorbeeld,ik denk dat die spijt er altijd wel is,alleen overtreft een ander gevoel(bv onmacht,boosheid,...) zo erg die spijt dat die niet ter sprake komt,is dat dan bedrog?want die boosheid is toch wel erg fel aanwezig en gewoon echt.
als de relatie sterk en goed genoeg is,kan er,eens die felle gevoelens van bv boosheid wat gezakt zijn,toch ook nog gesproken worden over spijt en vooral over die felle boosheid(en de reden ervan) die toen aanwezig waren?

Nou Tengeltje (waarom kies je in godsnaam zo'n naam?) ..
In zo'n ruzie is er sprake van totale verwarring. En wat je zegt: "zo erg die spijt dat die niet ter sprake komt,is dat dan bedrog?"
Zeer juist. Ik zou het niet weten.

Maar met een baby in je buik snap ik dat je enige veiligheid moet garanderen.

Ik bedoel het dus echt filosofisch. Over die vraag van je.
Het leven is moeilijk. Maar ik geloof zeker dat je iets te vertellen hebt omdat je een baby in je buik hebt.

Daar laat ik het maar even bij ..

(vervolg) Ik heb het niet meegemaakt. En ons huwelijk is kinderloos. Maar ik hoor graag van mensen die (net als m'n zus die ondertussen nog met twee generaties te maken heeft) concreet te maken hebben met dat het leven doorgaat. Dat het niet alleen persoonlijk individualistisch is ..

Steek dat maar in je zak

(vervolg2)

vind ik eigenlijk wel een goeie,alleen wel een beetje heel erg veralgemeend....

Ik hoop toch wel dat je snapt dat ik als manspersoon zo'n typisch mannelijke opmerking maakte. Mijn vrouw heeft me toch echt wel geleerd wat dat waard is. In zo'n ruzie: niets.
Ik greep naar mijn rationele verdediging. Maar een strijd was het wel.

Dus in dit geval: Niet filosofisch .. Snap je?

Je lijkt me een onafhankelijke geest in wording, Tengeltje, die aan het worstelen is met onzekerheid en zelfvertrouwen, maar ach, wie niet?

Kan je van een geest in wording zeggen dat hij ergens tot verwordt en wat is dat dan?

Retorische vragen verlangen geen antwoord maar vanwege hun onbaatzuchtigheid stemmen ze wel tot nadenken. Zelf als het er slechts om eentje handelt.