Filosofieforum.nl

is het afzien van begeerte, zoals de boeddhisten schijnen voor te staan, een jezelf bedriegen? ben je dan oneerlijk naar jezelf, of is het eerder wijsheid?

Volgens mij is het ascetisme dat begeerte verbiedt.

Boeddhisme gaat er volgens mij meer om je begeertes te (er)kennen en ze vervolgens los te laten. Als eerlijkheid naar jezelf.

Er dan van uitgaande dat je eerlijk los kunt laten...

@philotuut

ik ben benieuwd hoe je tot die visie komt. Welke denkstappen neem je dan?

Begeerte verdwijnt bij bezit. En daarmee ook vaak de aantrekkelijkheid.

concreet: begeerte is wil en je kan niet echt weten wat je wil?

volgens Freud levenswens en doodwens

begeerte volgen = leven

het lijkt er op dat boeddhisten zeggen: "ik ben er klaar mee".

dat is ook de wens om karma in te lossen.

wat ik wil is de consequenties van mijn handelen beschouwen, en als de consequenties me niet bevallen dan weigeren.

Van fouten qua beschouwen kan je leren.

Beschouwen is een soort kijken in de toekomst, en op basis van rationele èn emotionele overwegingen kijken of je de geschouwde toekomst wenst of niet. Soms wijs je ook iets af en dan krijg je later spijt, of wil je iets juist maar blijkt het niet zo gunstig of toch anders dan gedacht.

Voor de mensen met een te groot voorstellingevermogen zijn er misschien al gauw beren op de weg, voor de mensen met een te klein voorstellingsvermogen te weinig beren op de weg. de tussenweg, daar gaat het m.i. om.

Sommigen zullen misschien zeggen "te weinig beren op de weg, dat is toch alleen maar goed?". Ik ben het daar niet mee eens

Ook als anderen de beren op de weg voor je oplossen, zie ik niet als gunstig. Dan leer je het nooit goed te kunnen schouwen.

neus schreef:concreet: begeerte is wil en je kan niet echt weten wat je wil?

volgens Freud levenswens en doodwens

begeerte volgen = leven

Als jij je leven tot in de puntjes gepland hebt en al weet wanneer en hoe je dood gaat, kun je net zo goed dood zijn. Je hebt blijkbaar je doel al bereikt, wist wat je wou.

Je hebt de (huiden van) de beren al verkocht nog voor je ze geschoten, laat staan gezien, hebt.

Misschien is begeerte wel wat de drang naar verder leven mogelijk maakt?

Kennen we, in het nederlands, filosofie niet ook als wijsbegeerte?

philotuut schreef:

Beschouwen is een soort kijken in de toekomst, en op basis van rationele èn emotionele overwegingen kijken of je de geschouwde toekomst wenst of niet. Soms wijs je ook iets af en dan krijg je later spijt, of wil je iets juist maar blijkt het niet zo gunstig of toch anders dan gedacht.

Precies maar het is dan wel de situatie.

De tussenweg idd. Om even bij de beren te blijven een kwestie van de beren zien en zelf bepalen wat te doen. Om vervolgens ook te kunnen berusten bij de keuze. zoiets of denken we langs elkaar?

Mvrgr

Ps wordt beschouwen dan geen begeerte? Ik zie begeerte niet als slecht oid. Echter begeerte is subjectief en kan dus vals zijn.

Als een toekomst van tijdelijke vervulling van begeerten je wel wat lijkt, moet je daar gewoon voor kunnen kiezen. Als het tijdelijke met een levenslang verlangen naar meer van wat niet meer terugkomt je niet zo aantrekkelijk lijkt, dan wijs je die optie af. Als er sprake is van eindscenario's dan is afwijzen misschien ook nog de beste optie.

memeticae schreef:

neus schreef:concreet: begeerte is wil en je kan niet echt weten wat je wil?

volgens Freud levenswens en doodwens

begeerte volgen = leven

Als jij je leven tot in de puntjes gepland hebt en al weet wanneer en hoe je dood gaat, kun je net zo goed dood zijn. Je hebt blijkbaar je doel al bereikt, wist wat je wou.

Je hebt de (huiden van) de beren al verkocht nog voor je ze geschoten, laat staan gezien, hebt.

Misschien is begeerte wel wat de drang naar verder leven mogelijk maakt?

Kennen we, in het nederlands, filosofie niet ook als wijsbegeerte?

of dat voor mij geldt weet ik niet. Ik vind juist een kiezen voor begeerte wel een optie, tenzij er andere overwegingen zijn die zwaarder wegen. Vroeger had je nog het idee dat je boete moest doen, wat mensen dan kon weerhouden de zelfkant te kiezen.

philotuut schreef:neus

Ik vind juist een kiezen voor begeerte wel een optie

Zeker een optie. Maar wel een waarvan je moet kunnen afzien.

Pas als je hebt hebt wil je er van af.

Is de kunst dan altijd te begeren maar nooit te krijgen?

Volgens Epictetus is het goed om bij de dis niet zelf te pakken of vragen om een schotel, maar om te wachten tot de schotel ons voorgehouden wordt, en de persoon die dan nog nee zegt heeft de gunst der goden



http://www.arsfloreat.nl/documents/Encheiridion.pdf

Hahaa, dat is grappig! Altijd als ik ergens voor een etentje wordt uitgenodigd eet ik nauwelijks. Dat doe ik meestal als iedereen al klaar of weg is. Ik neem de restjes.

Komt misschien ook wel omdat ik nauwelijks tijd heb om te eten, ik lul meestal aan een stuk door, totdat ik er zelf moe van word ... en toch word ik nog steeds uitgenodigd op etentjes, dat schept hoop.
Maar het zou ook kunnen omdat ik mezelf de kwaliteit heb aangeleerd een ander uit te laten praten, en dan pas te reageren, en dat kan pas tijdens het eten. Met volle mond mag je niet praten immers.

Na het eten eet ik pas en houd ik m'n mond.

Of ze gebruiken mij als clown, dat kan ook, maar die indruk krijg ik niet, want ik merk dat bij elk volgend etentje over de ideeën, die bij het vorige besproken waren, nagedacht is.



Pfoe, een hoop leeswerk in die verwijzing. Maar wat ik uit vluchtig ogenschouwen waarneem is dat mij steeds een spiegel wordt voorgehouden.

Een spiegel van dingen die ik al wist, of mij als volstrekt logisch voorkomen.

Ben ik dan een stoïcijn?

Ik ben door Epictetus gaan geloven in een absolute waarheid... misschien iets dat door schapen gegeten wordt zodat het virus in hun maag komt...

Jij doet wel aan kruisbestuiving zeg ...

;)

Hoe moet iemand die deze draad van het begin leest weten wat jij met je virusvoorbeeld bedoelt?

Een antwoord kan zijn: moet hij/zij het hele forum maar lezen.

Misschien is het wel zo dat als je alle berichten hier hebt gelezen, je de ultieme waarheid voor de ogen zweeft, maar hem net niet kan pakken.

Laat staan onder woorden brengen.

Als het niet duidelijk is dan vragen ze maar. Zolang als ik er nog ben zal ik antwoorden geven.

Wat ik bedoel is dat hoe aanlokkelijk de instructies van Epictetus ook zijn, men voor zichzelf zal kunnen beoordelen wat voor hem/haar de consequenties zijn.

Juist! Met de hamer op de spijker.

(zie onderschrift)

wanmisbruik

wan- mis- bruik.

wan- is slecht
mis- is niet raak
-bruik is actie

slechtgemisteactie.

HM

Slecht gemist is raak.

Raak! De spijker op z'n op kop gemept.
(alhoewel dat ook gaat als de spijker verkeerd om staat)

Mooie afleiding...maar waar leidt dit ons allemaal van af?

begeerte.

we zijn rond, instructie kan opnieuw beginnen

Ouroboros renewed
The pre-sequel.

Ik heb nog wel de afwas in de machine gedaan, maar de was opvouwen heb ik weer verzaakt. Teveel afleiding.

philotuut schreef: En is leven niet leren sterven?

Mvrgr

Is dood zijn leren te leven?

MvrGr

Het hebben van instructies, is dat wat leven leven maakt? Begeerte lijkt het leven te voorzien van instructies, en dus zinvol te maken, want dan kan je instructies volgen. En nu geeft het boeddhisme weer instructies om tegen de instructies in te gaan. Je vervangt dus hoogstens de ene set instructies door de andere. Wel mooi dat dit kan natuurlijk.

philotuut schreef:@Neus

Je vervangt dus hoogstens de ene set instructies door de andere.

Wanneer je invloed kunt uitoefen op de instucties heb je er iets aan, kan je verder (groeien) bv.

Helemaal mee eens. Hoewel het mogelijk niet rechtvaardig is voor anderen om jouw eigen instructies voor jezelf makkelijk te maken.