Ik heb mezelf de vraag gesteld: wat voor keuzes had ik gemaakt als ik geen invloeden van buitenaf zou kennen? Hieruit kwamen de volgende zaken naar boven: Ik sta bekend als een sociaal, open persoon die vrolijk in het leven staat en veel lacht. Ik ben wel bijzonder ongestructureerd en chaotisch. Ik haal energie uit sociaal contact, vriendschappen en ben van mening dat ik geluk kan vinden zonder daar veel geld, status en materie voor nodig te hebben (ik zie veel wijsheid in het gedachtegoed van Epicurus).
Ik heb echter een bijzonder autoritaire vader die ongeveer precies het tegenovergestelde in elkaar zit. Toen ik van de middelbare school afkwam ben ik dan ook universiteit gaan doen. Ik heb geleerd dat ik anders mijn talenten zou verspillen. Nadat deze studie niet bleek te zijn wat ik hoopte ben ik een andere universitaire studie gaan doen en daarna nog een. Elke keer was een groot deel van die keuze gebaseerd op het tevreden stellen van mijn vader.
Ik kom er echter nu achter dat ik veel beter kan gaan doen wat ik eigenlijk altijd al wilde: de HBO lerarenopleiding. Ik heb niet de ambitie om rijk te worden, vind het leuk om met jongeren om te gaan en heb er, al zeg ik het zelf, genoeg talent voor.
Ik heb echter al vier jaar gestudeerd en mijn stufi stopt na dit jaar. Als ik besluit mijn hart te volgen gaat me dit dus veel geld kosten en mijn CV is inmiddels ook niet met meest fraaie. Daarentegen denk ik echter dat ik hier goed in kan worden en dat is iets wat mijn vader niet meeneemt.
Nu kom ik bij mijn punt: autonome keuzes. Ik heb in mijn leven heel veel gedachten gehad die ik een soort wegdruk omdat ik vanuit mijn opvoeding geleerd heb dat ze niet kloppen. Daardoor zit al tijden niet lekker in mijn vel. Ik ben er oprecht van overtuigd dat ik gelukkiger kan worden in een camper dan in een kast van een huis als ik dichter bij mezelf sta in mijn gedachten en keuzes. Het enige dat je volgens mij verplicht bent in het leven is eten, drinken en ademen en voor de rest een zo gelukkig mogelijk leven hebben. Ik ben er nu achter dat als ik eerder mijn eigen, autonome keuzes had gemaakt ik nu waarschijnlijk verder was in mijn leven. Ik heb echter wel heel veel geleerd in de afgelopen jaren en voel me de laatste tijd al een stuk beter alleen door de gedacht: 'wat ik denk en voel, komt vanuit mij. Als ik die gedachten en gevoelens omzet in keuzes, zijn die dus ook van mij en zal ik me daar sowieso beter bij voelen, ook al gaan er dingen niet zoals ik hoop. Als ik fouten maak, zijn het mijn fouten'.
Ik weet nog niet waar dit me heen gaat brengen, maar ik weet wel dat ik een soort innerlijke vrijheid ervaar die ik al lang niet meer gevoeld heb. Dit wilde ik even delen, sorry voor de lengte van het bericht
