Liefde,

Over intuitie en innerlijke kracht, depressie, bizarre gevoelens, en nog veel meer gevoelens enzo...
Gesloten
Gebruikersavatar
rnull
Posts in topic: 4
Berichten: 160
Lid geworden op: 23 dec 2008, 09:53
Contacteer:

Liefde,

Bericht door rnull » 14 feb 2009, 14:28

Ik ben leeg, een gat sinds 4 jaar huist er in mij. Ik voel me dagelijks niet compleet. Ik kan dat gat niet vullen met kort vertier of andere middelen. Nieuwe 'liefdes' kunnen niet meten aan het geen wat eens geweest is. Ik wandel de gangen van mijn geest af om te kijken of ik een deur kan openen met een antwoord. Ik open alleen de deuren die ik wil openen, maar niet de gene die het antwoord heeft. Die deur is buiten mijn bereik. Ik heb mijn verwant nodig om deze deur te openen. Als in een doolhof verdwaal ik dieper in mijn eigen gedachtegang waarbij ik dingen zie die ik niet zag, waarbij ik dingen voelde die ik niet wilde voelen. Ik loop verder, alleen en verdwaald. Ik hoor haar stem, maar ze is er niet. Ik voel haar hand langs mijn wang glijden maar ze staat niet voor me. Ze is er voor mij als ik haar nodig heb, en ik zal er altijd zijn voor haar als ze mij nodig heeft. En ik graaf verder. Ik zie mijzelf nu in een spiegel zoals ik vroeger was. Ik sta oog in oog met wat ik was, en ik wend mijn ogen weg. Ik voel de schaamte over mijn wangen heen schieten als een pijl door een appel. Het penetreert mijn lichaam zo erg dat ik begin te beven. Ik ben niet blij met wat ik ben, ik ben niet blij met wat ik geworden ben. Ik ben zuur, ik ben boos en ik wil niet verder. Een muur schiet omhoog, zo hoog dat ik deze niet kan overwinnen. Ik voel haar aanwezigheid aan de andere kant van de muur, als een bezetene schop trap en ros ik tegen de muur aan, maar het valt niet. Ik zak door mijn knieen en kijk naar boven; donderwolken vormen zich boven mij en als een spiraal komt het naar beneden. Het gaat via mijn ogen mijn ziel binnen. Als de schaduw voor mijn eigen schaduw ren ik. Ik ren weg van de plek waar het gebeurde. Ik ben niet wie ik ben, en ik zal niet zijn wat ik ooit was. Volkomen los van de realiteit struikel ik en val. Een plas met water breekt mijn val. Ik kijk in de plas die golvend van buiten naar binnen lopen, alles mee nemend naar een zwart gat. Een traan begint te rollen over mijn gezicht. De volmaakte gevoelens, een zin van betekenis. Ze druppelen uit mijn ziel als de tranen die ik los laat. Ik ben alleen, zo alleen dat ik af en toe haar aanwezigheid nog voel. Haar perfecte ogen, de glimlach, haar geur. Alles is nog zo aanwezig. Ik kan en wil het niet los laten.

En daar is waar het stopt. Vier jaar later, en ik lig nog steeds in die plas. Verbaast, geschrokken en verlamd. Ik kijk en ik wacht af. Ik wacht tot de golven stoppen. Stoppen met de realiteit te verdraaien, stoppen met mijn ziel te laten omkomen in de golven van mijn eigen emoties. Stoppen, zodat ik mijn eigen gezicht kan zien.

Ik walg van het geen wat ik geworden ben.

Maar de vraag blijft; Wie ben ik?

Ik weet alleen, dat ik altijd van haar zou houden...
Qua tractus sinus history refero

Gebruikersavatar
Eva Lilith
Posts in topic: 1
Berichten: 2242
Lid geworden op: 06 sep 2007, 19:33
Contacteer:

Bericht door Eva Lilith » 14 feb 2009, 22:33

Sprakeloos.
(wel tranen in mijn ogen)


"Zwaarte"
Afbeelding
"De afdrukken van de vinger Gods zijn niet altijd identiek." (Stanislaw Jerzy Lec)

Gebruikersavatar
rnull
Posts in topic: 4
Berichten: 160
Lid geworden op: 23 dec 2008, 09:53
Contacteer:

Bericht door rnull » 15 feb 2009, 07:19

Eva Lilith schreef:Sprakeloos.
(wel tranen in mijn ogen)


"Zwaarte"
Afbeelding
Sorry daar voor. Maar toegegeven, wel een mooie tekening!
Qua tractus sinus history refero

Gebruikersavatar
Intangible Radjanamadjo
Posts in topic: 1
Berichten: 3278
Lid geworden op: 14 sep 2005, 15:51
Contacteer:

Bericht door Intangible Radjanamadjo » 15 feb 2009, 20:02

Ik heb altijd de neiging om vooral over de mooie kanten te schrijven. Die zaken die mij intrigreren, bezig of soms zelfs wakker houden.

Pijn ervaar ik echter ook. Zelf nog niet echt te maken gehad met zulk een diepe liefdesrelatie als hier wordt beschreven, dus ken de pijn niet. Kan me wel heel goed voorstellen dat deze pijn blijft hangen..

heftig, maar daarom juist zo mooi en krachtig als ik de tekst lees. Want scerhp als een mes en doordringend tot in de kern. Dus als optimist zijnde kan ik alleen maar zeggen dat door deze storm met stortbuien op de achtergrond de zon (ziel) nog steeds schijnt! En hoe! :cool:
The quest is to be liberated from the negative, which is really our own will to nothingness. And once having said yes to the instant, the affirmation is contagious. It bursts into a chain of affirmations that knows no limit. To say yes to one instant is to say yes to all of existence.

Gebruikersavatar
rnull
Posts in topic: 4
Berichten: 160
Lid geworden op: 23 dec 2008, 09:53
Contacteer:

Bericht door rnull » 15 feb 2009, 20:23

Ik kan alleen maar bedanken voor de warme woorden Pieter. Zoals ik jou al had verteld, maar nog niet aan de anderen. Is dat dit een lichte variant is op een reeks met teksten wat ik zo nu en dan schrijf, het is af en toe wel erg heftig maar het laat mij zoveel over mijzelf zien.

Het andere topic die ik vandaag had geopend is namelijk bij mij van erg veel belang. De een ervaart muziek als bedroevend waarbij ik het ervaar als verlichting, en door middel van dit soort muziek kom ik bij die punten uit waarbij ik dit soort dingen kan schrijven. Er is een studie gaande over het effect van kleuren, waarbij rood mensen erg alert maakt en blauw mensen erg vrij maakt. Logisch ook. Maar met tonen, die wij wellicht ergens aan vast kunnen koppelen. Koppelen aan een bepaalde herinnering. Dat opent de geest des te meer in mijn ogen.
Qua tractus sinus history refero

Gebruikersavatar
Jeroen
Posts in topic: 1
Berichten: 1942
Lid geworden op: 15 sep 2003, 17:10
Contacteer:

Bericht door Jeroen » 15 feb 2009, 21:49

Heel herkenbaar die leegte. Twee keer een langdurige relatie gehad die verbroken werd. Het leven leek te stoppen, terwijl alles toch gewoon door ging. Ook mijn leven ging verder. Ik leerde die leegte te accepteren.

Ik ben nu een jaar of 8 alleen en heb zelfs geleerd die leegte te gebruiken als een kracht. Tijdens het mediteren wordt je vaak aangeraden om de leegte op te zoeken, je hoofd leeg te maken. Bij mij is mn hart leeg, dus zoek ik die leegte op.

Ik sluit mn ogen. Met een diepe inademing ga ik naar binnen. Tijdens het uitademen laat ik de rommel naar buiten stromen. Met iedere ademhaling dring ik dieper door in me-zelf. Tot ik bij een plek kom waar alles wit is. Daar sta ik dan, in de enorme leegte. Ik laat alles los. Alle verwachtingen, afspraken, onzekerheden en zekerheden. Hier mag alles; huilen, lachen, geen van beide of allebei.

In het begin voelde die leegte koud en kil aan. Maar geleidelijk aan ontdekte ik ook een warmte. Ik noem dit goddelijke liefde. De kleur is ook iets anders, het schone heldere wit is nu een schitterend soort goud geworden. Nog steeds erg wit, maar met iets meer geel, groen en rood er in.

Dus het enige wat ik je kan meegeven: omarm die leegte, accepteer het verdriet, berust er in en maak het je kracht.

Sterkte!
Alles is waar -- Omnisofie
Eerst geloven, dan pas zien -- Jim
Now, the only thing there ever is -- Eckhart Tolle
Lijden is maar een concept, laat het los en zie wat het werkelijke is -- IK

Gebruikersavatar
rnull
Posts in topic: 4
Berichten: 160
Lid geworden op: 23 dec 2008, 09:53
Contacteer:

Bericht door rnull » 16 feb 2009, 10:47

@ Jeroen,

Bedankt voor je support Jeroen, ik waardeer dat enorm. Zo te zien zijn we nooit alleen, ook al oogt het soms wel zo. Ik vind het altijd mooi om te zien hoeveel mensen een stukje tekst kan raken.

En ja ik ben nu in het proces, dat ik het verdriet, de geleden leed etc tracht te accepteren. Ik kan het zo nu en dan wel plaatsen, maar het heeft mij jammer genoeg in vele plekken gevormd waarbij ik mijzelf verlies...

Maar nog bedankt :)

Gr

Ro
Qua tractus sinus history refero

Gesloten

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 2 gasten