Leeghoofd

[Neon]

Leeghoofd

De ambitie om filosoof te zijn loopt stuk op intellectuele vermogens. Een goed (tekst)geheugen is van belang. Meerdere talen kunnen beheersen. Een zekere autonome instelling.

Ik heb nu 25 a 26 boeken volgeschreven met “filosofische” essays en moet achteraf zeggen dat ik het vermogen mis om filosoof te zijn. Ik ben uiteindelijk meer leeghoofd geworden.

Leeghoofd kan ook een doel zijn. Ten aanzien van de omstandigheden van de wereld, die vaak heel uitdagend zijn, is leeghoofd misschien wel een ideaal. Geen oordeel, geen bewogen gemoed, geen ego, geen ambities. Maar goed, mijn leeghoofd komt nu meer door metoprolol, bloeddrukverlagende medicijnen, en is zeker geen verdienste.Als het een verdienste was, was het nog knap.

Nietzsche’s “laatste mens” is een leeghoofd. Paradoxaal eindigde Nietzsche ook als een soort van leeg. Verre van een ideaal van de spitsvondige denker, ad rem, to the point, scherpzinnig. Een overwinnaar in discussies. Iemand met de status knappe stukjes denkwerk te doen.

De wereldgeschiedenis heeft wel allerlei verhalen van verlichting, jezelf ontstijgen, de egodood. Het zijn verhalen waarin verlossing in ieder geval mogelijk is, al vraagt men nooit meer daarna wat de prijs was.

Is “leeghoofdigheid” hetzelfde als de beroemde “verlichting”? Dat lijkt me niet. Het is meer een eenvoudigheid van geest, er is gewoonweg niets. Of bijna niets. Dit kwam alsnog naar voren met de praktijk van het schrijven.

Jarenlang heb ik de praktijk van schrijven gebezigd. Gewoon beginnen en uitdiepen en doordenken terwijl je schrijft. Bokkensprongen. Spinsels. Wat mij betreft een plezierige ervaring, maar nalezen van mijn teksten maakt dit plezier niet duidelijk. Als dat wel zo was, was het geslaagd. Nu is het gefaald.

Je kunt je afvragen of je voor filosoof ook hedonist moet zijn voor allerlei denkwerk. Ik was hedonist voor schrijven. Het voelde goed, zoals het ook nu weer goed voelt. Wat de wereldgeschiedenis er aan heeft is wat anders. Ik geloof dat je slechtere dingen kunt doen, hoewel zwart-wit gedachtenconstructies ook wel tot de meest agressieve vorm van memen kunnen verworden.

Wat dat betreft zou ik alles weer moeten vernietigen wat ik schreef. Maar helaas ben ik ook verslaafd aan het idee dat er geniale gedachten bijzitten, waarmee ik alsnog de status van niet-leeghoofd zou kunnen krijgen. Ik kan het niet over mijn hart verkrijgen.

Hoe is het mogelijk vrede te krijgen met de status “leeghoofd”?

[arkhétupos]

Door niet als filosoof door het leven te gaan.

"Filosoof" is een label.
"Filosoof" is een kenmerk.

"Filosoof" is pas een beroep als je zo genoemd wordt.


"Filosoof" zijn is het ergste dat je in je leven kan overkomen.
Ik kan het weten, want er zijn zelfs vrienden die mij: "Filosoof", durven te noemen.

"Daar heb je de filosoof weer! Heb je ook iets concreets te vertellen?!"

Neen, is dan vaak mijn antwoord.

"Wat is jullie oplossing voor het gestelde probleem?"
(En weet dan wel feilloos de discrepanties en de onmogelijkheden van de geschetste mogelijkheden aan te wijzen.)

[arkhétupos]

De pest van feitenkennis is dat je erop kan worden aangesproken.
(Meestal weet je zelf niet meer hoe die feiten tot stand kwamen, tenzij het wiskundig was en dus axiomatisch viel te verdedigen.)

[arkhétupos]

Liever tien leeghoofden, dan 1 gevuld met zelfbesef.
(Met die tien kun je nog eens praten.)

[Neon]

Wat versta je precies onder zelfbesef?

[arkhétupos]

Wat versta je precies onder zelfbesef?

De planner, de toekomstkijker, de allesweter.

De Ziener


Zaratustra.

[arkhétupos]

(Veel filosofisten gingen hem voor.)

[arkhétupos]

*bump*

[Bärbel]

Leeghoofd

De ambitie om filosoof te zijn loopt stuk op intellectuele vermogens. Een goed (tekst)geheugen is van belang. Meerdere talen kunnen beheersen. Een zekere autonome instelling.

Ik heb nu 25 a 26 boeken volgeschreven met “filosofische” essays en moet achteraf zeggen dat ik het vermogen mis om filosoof te zijn. Ik ben uiteindelijk meer leeghoofd geworden.

Leeghoofd kan ook een doel zijn. Ten aanzien van de omstandigheden van de wereld, die vaak heel uitdagend zijn, is leeghoofd misschien wel een ideaal. Geen oordeel, geen bewogen gemoed, geen ego, geen ambities. Maar goed, mijn leeghoofd komt nu meer door metoprolol, bloeddrukverlagende medicijnen, en is zeker geen verdienste.Als het een verdienste was, was het nog knap.

Nietzsche’s “laatste mens” is een leeghoofd. Paradoxaal eindigde Nietzsche ook als een soort van leeg. Verre van een ideaal van de spitsvondige denker, ad rem, to the point, scherpzinnig. Een overwinnaar in discussies. Iemand met de status knappe stukjes denkwerk te doen.

De wereldgeschiedenis heeft wel allerlei verhalen van verlichting, jezelf ontstijgen, de egodood. Het zijn verhalen waarin verlossing in ieder geval mogelijk is, al vraagt men nooit meer daarna wat de prijs was.

Is “leeghoofdigheid” hetzelfde als de beroemde “verlichting”? Dat lijkt me niet. Het is meer een eenvoudigheid van geest, er is gewoonweg niets. Of bijna niets. Dit kwam alsnog naar voren met de praktijk van het schrijven.

Jarenlang heb ik de praktijk van schrijven gebezigd. Gewoon beginnen en uitdiepen en doordenken terwijl je schrijft. Bokkensprongen. Spinsels. Wat mij betreft een plezierige ervaring, maar nalezen van mijn teksten maakt dit plezier niet duidelijk. Als dat wel zo was, was het geslaagd. Nu is het gefaald.

Je kunt je afvragen of je voor filosoof ook hedonist moet zijn voor allerlei denkwerk. Ik was hedonist voor schrijven. Het voelde goed, zoals het ook nu weer goed voelt. Wat de wereldgeschiedenis er aan heeft is wat anders. Ik geloof dat je slechtere dingen kunt doen, hoewel zwart-wit gedachtenconstructies ook wel tot de meest agressieve vorm van memen kunnen verworden.

Wat dat betreft zou ik alles weer moeten vernietigen wat ik schreef. Maar helaas ben ik ook verslaafd aan het idee dat er geniale gedachten bijzitten, waarmee ik alsnog de status van niet-leeghoofd zou kunnen krijgen. Ik kan het niet over mijn hart verkrijgen.

Hoe is het mogelijk vrede te krijgen met de status “leeghoofd”?

Ik heb twintig jaar geleden alles wat ik tot dan toe “geproduceerd” had, vernietigd en weggegooid. In mijn geval waren het geen boeken die ik geschreven had maar wel veel spirituele artikelen, inclusie een website waarop ik ze publiceerde, en veel (o.a. mandala-) tekeningen en een paar schilderijen. Mijn werk was ook niet van de door mij gewenste kwaliteit. Naar mijn beleving heb ik mij toen overgegeven aan God, die mij ertoe geleid heeft alles te verscheuren en weg te gooien. Ook heb ik toen al mijn (peperdure) tekengereedschap weggegeven. Het was even moeilijk, een stap, maar daarna was het een enorme opluchting. Omdat ik nu niet meer vasthield aan die oude producties en het idee te moeten of te willen produceren, ontstond er een enorme ruimte van binnen, voor andere dingen, voor God. En het was ook een bevrijding van het gevoel te “falen”, want mijn tekeningen vielen altijd veel lelijker uit dan ik me had voorgenomen om te maken. Ongeveer tien jaar later heb ik toch weer opnieuw tekenspullen gekocht en ben ik lid geworden van een hobby-teken-groepje. Voornamelijk oudere mensen maar ook wel enkele jongere ertussen. Maar ik zat niet meer vast aan het moeten produceren van een zekere kwaliteit. Wat ik in die tijd heb geproduceerd aan mandala’s heb ik hier een keer neergezet en was puur voor de ontspanning en de lol. En deze heb ik nadien ook allemaal verscheurd en weggegooid. De foto’s heb ik bewaard. Een paar jaar geleden heb ik opnieuw mijn tekenspullen (dure potloden) weggedaan, maar dit keer heb ik ze tegen een heel zacht prijsje verkocht via marktplaats. En nu heb ik er geen behoefte meer aan. Ik heb beide keren nooit spijt gehad van de opruiming. Maar het kan voor jou anders zijn, dat weet ik natuurlijk niet.

[arkhétupos]

De "leeghoofd" heeft dezelfde functie als een "darksucker".

Met dit verschil: Een vol leeghoofd geeft licht.

[Bärbel]

De "leeghoofd" heeft dezelfde functie als een "darksucker".

Met dit verschil: Een vol leeghoofd geeft licht.

Dat klopt.

Lucas‬ ‭11‬:‭23‬-‭26‬ ‭NBG51‬‬

‘Wie met Mij niet is, die is tegen Mij en wie met Mij niet bijeenbrengt, die verstrooit. Zodra de onreine geest van de mens is uitgevaren, gaat hij door dorre plaatsen om rust te zoeken, en als hij die niet vindt, zegt hij: Ik zal terugkeren naar mijn huis, waar ik ben uitgevaren. En als hij komt, vindt hij het geveegd en op orde. Dan trekt hij heen en neemt zeven andere geesten mede, bozer dan hij zelf; en zij komen binnen en wonen daar. En het wordt met die mens in het einde erger dan in het begin.’
‭‭
https://bible.com/bible/328/luk.11.23-25.NBG51


Een vol leeghoofd is gevuld met Christus.

[arkhétupos]

Neen.

1.
Je citaat is niet van toepassing zonder verdere uitleg.

2.
Het citeren van Bijbelteksten, teneinde daarmee iets trachten te bewijzen is (op zijn minst) onkies op elk filosofisch forum.

Het is vals om andere gedachten als tegengesteld te zien.
"Wie niet met mij is, is tegen mij": is 1 van de meest voorkomende retorische (en logische) fouten.

::

Om antwoord te geven op de vraag:

Hoe is het mogelijk vrede te krijgen met de status “leeghoofd”?

Door het begrip te omarmen.
En te beseffen, dat iedereen een leeghoofd is.
(Hoezeer sommigen daar zeer veel tegen zullen protesteren.)

Uiteindelijk kent niemand alle feiten.
(Lees het als een soort van: "onzekerheid")

::

Het vernietigen van de onzekerheden uit het verleden, helpt niet de onzekerheden van nu en de toekomst te weg te halen.
Beter is het de onzekerheden van vroeger te omarmen, want nu is er antwoord op.

[Bärbel]

Neen.

Jawel,

1.
Je citaat is niet van toepassing zonder verdere uitleg.

Christus is De grootste dark sucker aller tijden.

Johannes‬ ‭8‬:‭12‬ ‭NBG51‬‬
‘Wederom dan sprak Jezus tot hen en zeide: Ik ben het licht der wereld; wie Mij volgt, zal nimmer in de duisternis wandelen, maar hij zal het licht des levens hebben.’
‭‭
https://bible.com/bible/328/jhn.8.12.NBG51

Neen.
2.
Het citeren van Bijbelteksten, teneinde daarmee iets trachten te bewijzen is (op zijn minst) onkies op elk filosofisch forum.

Alleen wiskundigen willen altijd alles “bewijzen”. Ik tracht niks te bewijzen, ik illustreer aan de hand van de Filosofie van Christus. Voor wie een oor heeft. Maar dat is een Filosofie die door de meeste filosofen niet begrepen wordt, omdat hun hoofd vol zit met filosofie en ze geen leeghoofd willen worden.

Het is vals om andere gedachten als tegengesteld te zien.

"Wie niet met mij is, is tegen mij": is 1 van de meest voorkomende retorische (en logische) fouten.

Wanneer deze woorden gesproken zouden worden door een natuurlijke mens wel. Maar wanneer ze gesproken worden door de vleesgeworden God in Jezus Christus niet. Wie niet samen brengt met de light bulb houdt de darkness in stand.

[Leon]

In principe helpt geloof vaak maar een klein beetje om niet de rotzak te zijn die je bent of waar je toe neigt. Een leeghoofd mist dan weer neigingen tot het slechte en het goede, en beweegt dus niet. Het fijnste is neigingen tot het goede, dan kun je toch niet helemaal een leeghoofd zijn.

Qua vernietiging van ‘werken’, ik hoop dat de neigingen bij het maken goed waren, dat is alles wat telt.

[memeticae]

In principe helpt geloof vaak maar een klein beetje om niet de rotzak te zijn die je bent of waar je toe neigt. Een leeghoofd mist dan weer neigingen tot het slechte en het goede, en beweegt dus niet. Het fijnste is neigingen tot het goede, dan kun je toch niet helemaal een leeghoofd zijn.

Socialist, dus?

Qua vernietiging van ‘werken’, ik hoop dat de neigingen bij het maken goed waren, dat is alles wat telt.

Dat klopt, het:
- "Het zelf goed maken"
gaat boven alles.
Maar dat is noch socialistisch, noch kapitalistisch.

Het probleem, volgens mij, is dat geen van beide stromingen de ware macht/kracht van geld kennen:

Binnen een socialistisch regime is geld nodig, als "contract".
Binnen een kapitalistisch regime is geld niet nodig, enkel voor "krediet".

Waar beide stromingen falen is dat de ene vergeet dat geld een bulkgoed is, en de andere meent dat het nut heeft zoveel mogelijk bulk te vergaren.

Bijvoorbeeld:
"President Musk" heeft genoeg geld om alle CO2 rechten ter wereld te kunnen kopen.
Vervolgens kan hij ze voor een hoger bedrag ("Winst") doorverkopen aan andere partijen.

Maar hij heeft geld genoeg, en heeft geen "zin" om te verkopen ...

Wat doet dat met de wereldwijde CO2 handel?

Leeghoofd roept: "Die stopt dan! En terecht, want het was altijd al een stom systeem!"

[Leon]

In principe helpt geloof vaak maar een klein beetje om niet de rotzak te zijn die je bent of waar je toe neigt. Een leeghoofd mist dan weer neigingen tot het slechte en het goede, en beweegt dus niet. Het fijnste is neigingen tot het goede, dan kun je toch niet helemaal een leeghoofd zijn.

Socialist, dus?

Dat is een denkstap die ik niet snap. Meelevend zijn met een ander, maakt je dat een socialist? Of gewoon empathisch?

Qua vernietiging van ‘werken’, ik hoop dat de neigingen bij het maken goed waren, dat is alles wat telt.

Dat klopt, het:
- "Het zelf goed maken"
gaat boven alles.
Maar dat is noch socialistisch, noch kapitalistisch.

Nee egocentrisch/narcistisch, maar dat is zeker niet wat ik wil beweren. Empathisch zijn, meelevend, en dan werken maken/doen is intrinsiek goed, omdat het vanuit een empathische geest gebeurt, het gaat niet om het resultaat.

[memeticae]

Meelevend zijn is socialistisch.

Helaas vergeten de leiders van de meeste "Socialistische Staten" dat nogal wel eens, omdat zij vinden dat een socialistische staat een "Leider" nodig heeft.
Degene die dat het meeste vind, is vaak/altijd de huidige "Leider".

ex falso ...

Een (socialistisch) dictator is heel sociaal: iedereen is het met hem eens, en niemand spreekt hem tegen.
(Cf. Mussolini)


Het hoeft niet te betekenen dat iedereen hetzelfde doet
Noch hoeft het te betekenen dat iedereen hetzelfde krijgt

Er is enkel geen winstbejag.
(Behalve dan die van de "overheid")

Maar dat kenmerk delen "socialistische" staten met "democratische" en "kapitalistische".

Wat dat betreft valt er geen onderscheid te maken.

[Bärbel]

In principe helpt geloof vaak maar een klein beetje om niet de rotzak te zijn die je bent of waar je toe neigt. Een leeghoofd mist dan weer neigingen tot het slechte en het goede, en beweegt dus niet. Het fijnste is neigingen tot het goede, dan kun je toch niet helemaal een leeghoofd zijn.

Zo had ik het nog niet bekeken. Maar inderdaad, daar heb je gelijk in.

[memeticae]

Socialist, dus?

Dat is een denkstap die ik niet snap. Meelevend zijn met een ander, maakt je dat een socialist? Of gewoon empathisch?

Uit het ultra-socialistische idee: "Wat U niet wilt dat U geschied, doe dat ook een ander niet", valt een vorm van hyper-socialisme te vormen: "Zorg dan ook dat een ander dat ook niet een ander kan aandoen."

Sociaal aanvaardbaar gedrag schijnt dan weer gedrag te zijn waar niemand aanstoot aan kan nemen.
Ik weet niet of dat met empathie of met angst te maken heeft, beide methodes lijken te werken.

Echter vraag ik mij wel af wat het verschil is tussen sociaal aanvaardbaar, sociaal geaccepteerd, en empathisch gedrag.

Mijn observatie is dat er van "echte" empathie zelden sprake is, noch van "puur" socialisme, en nimmer van gevoelens of ideeën die verder "afwijken van de normaal" dan statistisch aannemelijk is.

Kort en goed: Alleen een socialist kan een leeghoofd zijn, iemand met empathie -per definitie- niet.

Hoe is het mogelijk vrede te krijgen met de status “leeghoofd”?

Door het: "Mijn hoofd is leeg. Uw hoofd is leeg", principe toe te passen.

- Ga ervan uit dat iedereen jou ziet, zoals jij iedereen ziet.

Met wat sociaal geaccepteerd/acceptabel vermogen, werkt de empathie dan beide kanten op.

Bijvoorbeeld:
"Wat zit je haar leuk!"
- "Oh dank je"
Sociaal acceptabele opmerking, sociaal geaccepteerde opmerking.

"Zo had mijn vriendin het ook, 30 jaar geleden."

*PETS*

Overdreven/ongewenste empathie leidt enkel tot sociale stoornissen.

(...)

Dat klopt, het:
- "Het zelf goed maken"
gaat boven alles.
Maar dat is noch socialistisch, noch kapitalistisch.

Nee egocentrisch/narcistisch, maar dat is zeker niet wat ik wil beweren. Empathisch zijn, meelevend, en dan werken maken/doen is intrinsiek goed, omdat het vanuit een empathische geest gebeurt, het gaat niet om het resultaat.

Ik begrijp wat je bedoelt, maar de egocenter/narcist kan het niets anders zijn dan met je eens.
Dat is is de kracht/zwakte van hun empatisch vermogen.


Het is in elk geval tegennatuurlijk.

[Bärbel]

Ik was voordat ik twintig jaar geleden instortte cq tot geloof kwam, een heel empathisch mens. Met uiteindelijk veel nare gevolgen maar het heeft kennelijk zo moeten zijn. Sinds de oude mens in mij is gestorven, is het naar mijn indruk niet meer empathie dat mij drijft maar de Geest. Het geestelijke gaat boven verstand en gevoel uit en omvat toch beide. Ik overpeins maar even wat hardop. Ik ben in ieder geval blij van (een teveel aan) empathie te zijn verlost. Het is er nog wel, maar het komt uit een andere bron, of zo.

[Bärbel]

Soms denk ik wel eens dat er ogenschijnlijk weinig verschil is tussen een geestelijk mens en een sociopaat.

Ik denk dat het verschil is dat een geestelijk mens innerlijke bewogenheid kan kennen, zonder zich daardoor te laten leiden, terwijl een sociopaat geen innerlijke bewogenheid kent.

[memeticae]

Ik denk juist dat het gaat of je er nog zin in hebt, en daarvoor redenen weet te verzinnen.
Twee leeghoofden tegen elkaar hebben ook zin nodig.

Anders kun je best in je bed blijven liggen, en wachten tot het overgaat.

[memeticae]

Als je argumenten hebt, dan nodig ik je uit tot een gesprek met mijn vader.
Die heeft verkozen een recluse te worden.