Van Bert Natter. Nooit van hem gehoord, ik las bij toeval een recensie van dit boek en was direct geïnteresseerd. En het heeft me niet teleurgesteld. Lang geleden dat ik een boek zo snel uit had.
Ben benieuwd of iemand anders dit boek heeft gelezen en wat die ervan vond.
Het is wel een boek om over na te denken. Ik miste het behoorlijk toen ik het uit had, zoals een goed boek betaamt.
Soyonne
Aan het einde van de oorlog
Ik kan mij daar -met heel veel moeite- wel iets bij voorstellen, maar dat behelst dan vooral het missen van het verleden.
Dat is een onbegonnen zaak: verleden kun je niet missen.
Verleden is altijd raak; tenzij het verleden niet tot leren leidde, dan is het verleden een vergeten zaak.
::
Wat bedoel je precies met: "Missen dat je het uit had?"
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit, sed do eiusmod tempor incididunt ut labore et dolore magna aliqua.
Begrijpen en verstaan is hetzelfde als meten zonder gissen.
Begrijpen en verstaan is hetzelfde als meten zonder gissen.
Heel, heel, ergens in de verte ... kan ik jouw opmerking rijmen aan die van mijn oma (1901 - 1991):
"Het wordt tijd dat er weer oorlog komt, zodat je opnieuw leert wie je wel en niet vertrouwen kunt."
"Het wordt tijd dat er weer oorlog komt, zodat je opnieuw leert wie je wel en niet vertrouwen kunt."
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit, sed do eiusmod tempor incididunt ut labore et dolore magna aliqua.
Begrijpen en verstaan is hetzelfde als meten zonder gissen.
Begrijpen en verstaan is hetzelfde als meten zonder gissen.
ik huiver om iets te lezen over personages die uitnodigen tot sterk oordeel. Ik stel mijzelf steeds teleur qua snel oordelen.Soyonne schreef: ↑22 mar 2025, 04:17Van Bert Natter. Nooit van hem gehoord, ik las bij toeval een recensie van dit boek en was direct geïnteresseerd. En het heeft me niet teleurgesteld. Lang geleden dat ik een boek zo snel uit had.
Ben benieuwd of iemand anders dit boek heeft gelezen en wat die ervan vond.
Het is wel een boek om over na te denken. Ik miste het behoorlijk toen ik het uit had, zoals een goed boek betaamt.
Soyonne
Als je al weet dat het snelle oordeel minder betrouwbaar is, geef het dan het juiste gewicht.
Ok. Je schrijft zelf ‘Ik stel mijzelf steeds teleur qua snel oordelen.’.
Mijn gedachtegang.
Als het oordeel snel en juist is, zal je waarschijnlijk geen innerlijk bezwaar hebben.
Wat dan overblijft is een snel oordeel, dat later nog aan aanpassingen onderhevig zal zijn.
Of anders uitgedrukt. Met wat extra tijd wordt mijn oordeel beter (jammer dat ik zo snel al een oordeel had).
Je weet dit al van jezelf. Echter de ervaring is anders, er is bezwaar tegen iets dat al gebeurd is (en neemt afstand van zichzelf).
Het kersverse oordeel voelt als echt, juist en waar. Vandaar de teleurstelling, vanwege het noodzakelijke bijschaven, iets verder in de tijd.
Het hoe, is dan jezelf je er aan herinneren dat dit fenomeen regelmatig gebeurd. En hopelijk creëert dat dan weer een nieuwe realiteit dat je er waarschijnlijk op terug zal moeten komen. En het hopelijk brengt dit een minder vervelende ervaring met zich mee.
Ook kan er de wens zijn, sneller tot de juiste/’finale’ conclusie te kunnen komen. Maar dat is maar een idee, dat niet echt lekker afdwingbaar is. Net zoal niet snel willen oordelen ook maar een idee is. De hersens verzinnen de gedachte om het niet te willen, maar doen het later toch.
Het lijkt mij moeilijk te vermijden dat tijd invloed heeft. Leren/informatie is cumulatief, maar ook vergeten doet mee. Kortom, oordelen zijn logischerwijs niet statisch.
Anderen gebruiken bv instinct als geprefereerde methode. Dat is lekker snel en zonder tijd en stabieler. Zelf geloof ik daar niet in. Niks mis met instinct, maar niet als stand alone operator. De rede, heeft hopelijk het laatste woord.
Religie is ook een methode.
Praktisch gezien gebruiken mensen denk ik een mengelmoes van systemen.
En als het niet lukt, dan kan ik niets anders verzinnen als verschillende aanpakken te proberen. Op hoop van zege dan maar.
Mijn gedachtegang.
Als het oordeel snel en juist is, zal je waarschijnlijk geen innerlijk bezwaar hebben.
Wat dan overblijft is een snel oordeel, dat later nog aan aanpassingen onderhevig zal zijn.
Of anders uitgedrukt. Met wat extra tijd wordt mijn oordeel beter (jammer dat ik zo snel al een oordeel had).
Je weet dit al van jezelf. Echter de ervaring is anders, er is bezwaar tegen iets dat al gebeurd is (en neemt afstand van zichzelf).
Het kersverse oordeel voelt als echt, juist en waar. Vandaar de teleurstelling, vanwege het noodzakelijke bijschaven, iets verder in de tijd.
Het hoe, is dan jezelf je er aan herinneren dat dit fenomeen regelmatig gebeurd. En hopelijk creëert dat dan weer een nieuwe realiteit dat je er waarschijnlijk op terug zal moeten komen. En het hopelijk brengt dit een minder vervelende ervaring met zich mee.
Ook kan er de wens zijn, sneller tot de juiste/’finale’ conclusie te kunnen komen. Maar dat is maar een idee, dat niet echt lekker afdwingbaar is. Net zoal niet snel willen oordelen ook maar een idee is. De hersens verzinnen de gedachte om het niet te willen, maar doen het later toch.
Het lijkt mij moeilijk te vermijden dat tijd invloed heeft. Leren/informatie is cumulatief, maar ook vergeten doet mee. Kortom, oordelen zijn logischerwijs niet statisch.
Anderen gebruiken bv instinct als geprefereerde methode. Dat is lekker snel en zonder tijd en stabieler. Zelf geloof ik daar niet in. Niks mis met instinct, maar niet als stand alone operator. De rede, heeft hopelijk het laatste woord.
Religie is ook een methode.
Praktisch gezien gebruiken mensen denk ik een mengelmoes van systemen.
En als het niet lukt, dan kan ik niets anders verzinnen als verschillende aanpakken te proberen. Op hoop van zege dan maar.
Ik zie inderdaad een oordeel als hypothese, voor een soort ‘wetenschappelijke methode”
Maar als je basis wantrouwen is, dan zijn het niet slechts oordelen, maar veroordelingen, en onder gevoelige mensen, die dat voelen, is dat heel naar, dan stop ik mijzelf het liefste weg.
Een PID-regelaar systeem werkt erg goed.een mengelmoes van systemen
Zeker met discrete signalen uit de directe omgeving.
Voor een betere emulatie, of met een groter veld aan signalen, zijn op Fuzzy logic gebaseerde systemen waarschijnlijk beter geschikt.
De volgende stap is een "AI", een mix van die twee, die weet te discrimineren tussen plaatselijke en globale signalen.
Alleen I (Intelligentie) had dit systeem kunnen verzinnen, praktisch gezien, en kunnen voorkomen.
De kunst is waarschijnlijk te beseffen welke (vorm van) iI jij bent, of beschreven wordt.
En dat geeft Soyonne niet aan, die vraagt alleen of je het boek gelezen hebt, en zo ja, wat je ervan vond.
Nu:
Neen.
Ik heb het niet gelezen.
Derhalve kan ik niet vertellen wat ik er van vond.
Niettemin doet de titel van het boek mij denken aan een andere vraag:
- "Wat komt er aan het einde van het leven?"
Vrede.
Zie je? Je hoeft het boek niet eens te lezen om: "Aan het einde van de Oorlog", te kunnen begrijpen.
::
Beide vragen zijn onmogelijk, en gelijk aan:
- Wat is er na Dood?
- "Wat is er na Vrede?
Het beste antwoord dat ik kan verzinnen is: Status Quo
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit, sed do eiusmod tempor incididunt ut labore et dolore magna aliqua.
Begrijpen en verstaan is hetzelfde als meten zonder gissen.
Begrijpen en verstaan is hetzelfde als meten zonder gissen.
Wie is er online
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 1 gast