Leon schreef: ↑21 nov 2019, 18:25
Vaihinger schreef:Iets is altijd alleen waar gegeven bepaalde aannamen.
"It is bit"
- (anonieme informatie, uit het vacuüm gekregen.)
Dus blijft over: doen alsof je bit gezet is, vanwege informatie, alsof het niet verloren kan gaan.
(Waar is alain als je hem nodig hebt? Nu waarschijnlijk ergens in een woestijn, ons aan het verdedigen, terwijl wij er niet eens om gevraagd hebben?)
::
Moet ik de EXNOF nog uitleggen?
Of is de metafoor met Toonder zijn gebruik van: "Hachje", genoeg?
(
https://nl.wikipedia.org/wiki/De_sloven)
"Jij bent wat jij bent."
memeticae schreef:En ik dan?
Jij bent wat jij bent, en jij moet eerst goed uitzoeken of jouw hachje bij iemand in bezit is, en zo ja , wat je ermee gaat doen als het opeens niet meer van je baas, maar van jezelf is.
"Bijstand" is heel dichtbij.
(Hoewel niet aanlokkelijk genoeg, paradoxalerwijs.)
Jij bent mijn: "Alsof", voor als mensen zouden kunnen denken dat wij schizofreen konden zijn.
memeticae schreef:Wij?!
Iedereen weet toch, en kan zien, zonder enige moeite, dat wij 1-en-dezelfde zijn?
Ja, maar niet iedereen begrijpt misschien de humoristische bedoeling ervan.
Oh.
memeticae schreef:Dus het kan als beperking worden gezien?
Iets is altijd alleen waar gegeven bepaalde aannames.
Werd er niet bedoeld: "Bepaalde aangevers"?
::
Het grote nadeel is natuurlijk dit weten te vertalen naar de werkelijke, niet als en niet of, waarneembaarheid:
- "Ik heb geen geld, dus ik ben arm"
Maar dat is doen alsof:
- het geen geld hebben, betekent niet het niet in staat zijn tot het wel te hebben
- wel geld hebben, betekent niet er ooit enige moeite voor te hebben gedaan.
Pas op voor (misplaatste) jaloezie.
Helaas, of wellicht pre-concluderend, leven wij, of liever is de sociologische maatschappij zo ingericht: dat een geldpompwereld een werkend wereldbeeld oplevert.
Daarbij gaat het niet eens om nutsbedrijven. (Dat was een mooie utopie he?)
Maar meer om het zinloos consumeren.
Hoe zinlozer: hoe beter.
(En dan entropieverhogend zinloos in een "sportschool" energie te lopen te verkwanselen, waar je nog voor betalen moet ook!)
Ik voel me fit!
(Jaha, dankzij de aflaat: jouw bedrijf betaalt de sportschool, en je manager kijkt je raar aan als je er nooit komt.)
Ik voel me fittig ...
Dat wordt trouwens goed verdedigd, ook door de debiele politiek. Immers: "Wat heeft direct de grootste invloed op co2 en nox uitstoot?"
Antwoord: "verkeer"
Als je maar blijft geloven in de geldpomp, dan blijft de wereld bestaan.
Alsof er geld bestaat.
Als je blind wordt voor geld (Vaihinger werd het letterlijk) dan houd geld op een bestaansfunctie te hebben en kan enkel nog maar als middel gezien worden.
Geld is dan geen substantie meer en, behalve een numerieke, verliest het elke waarde.
Zo is de ("onze") maatschappij dan ook ingericht:
Er is altijd geld beschikbaar om te overleven, zelf op jacht gaan hoeft niet meer.
Er zijn hen die meer geld binnenkrijgen ("verdienen") dan ze op kunnen maken.
Die laatste categorie zorgt voor inflatie, dat is geen paradox, hoe sneller geld circuleert, hoe meer het waard wordt.
Geld is dan ook de brandstof, of liever de olie, binnen deze metafoor, voor de motor van de economie. Hebzucht is de brandstof, en hebzucht heeft over het algemeen genomen een nogal slecht rendement. (dankzij hebzucht zijn vele nutteloze werken verricht, arbeid die elders wellicht veel waardevoller was geweest.
Alsof geld een hoeveelheid god is, zo wordt er mee omgesprongen door sommigen: 1 god, 2 goden ("My two Gods are worth more than your puny one") krijg je dan. Terwijl het "Europese" idee: 1 God, 2 God, 3 God, &c. toch al veel verlichting met zich meebrengt.
- "Hoeveel God heb jij vandaag gebeden?"
3 van de 2, meer kon ik niet geven.
Ik ben mij zeer bewust dat dit stoelt op het Romeinse Idee van Godheden.
(Zij hadden er zelfs een voor deurscharnieren, als je die niet af en toe olie offerde gingen ze knarsen.)
Quousque tandem abutere, Catilina, patientia nostra? - Zou Cirero kunnen zeggen.
Als Covey toen geleefd had en Catilina heette, had hij geantwoord kunnen hebben: "Dat hangt geheel van U af, Cicero." (Maar dan in het Engels en voor Cicero vertaald naar Latijn)
"It all depends on you Cicero": "Cicero motivatum"
(Ik heb nooit Latijn gestudeerd, ongetwijfeld is er iemand die mijn bedoeling in beter Latijn weet te vertalen, waarvoor alvast mijn hartelijke dank)
Maar waar het op neerkomt, aanstaande de staatsgreep tegen de leider: Wie gaat het eerst?
En wie dekt wie?
Covey leest Cicero, met Vaihinger in het achterhoofd?
Dat is nogal oneerlijk tegen de Ideeën van Cicero:
1) hij kende die lieden niet
2) hij wist al van zichzelf en had niemand nodig, zeker niet om hem aan te wijzen hoe hij spreken moest.
3) wie vergelijkt nou dingen die millennia uit elkaar liggen? Leuk voor de geschiedenis en de archaeologen, maar verder?
Helaas eindigen weinig managementboeken met de conclusie: "Na deze toepassing werd ik ontslagen."
Want ik geloof dat een dergelijk genre veel gretiger gelezen zal worden, zeker in managerskringen.
(Hoe het niet moet is altijd makkelijker te leren dan hoe het wel moet)
Maar dat zijn dat wel, haast per definitie, boeken uit de sub-cultuur.
Want zodra het geld eenmaal binnen is, zijn alle managers opeens met de Noorderzon vertrokken.
Ach ja, zelfs een goede manager is ook maar een mens.