A.H. Almaas - De Innerlijke Diamant

[Intangible Radjanamadjo]

Dit is een eerste poging van mij om dit boek enigzins te beschrijven, in eigen bewoording... to be continued

Als ik oordeel, laat ik mezelf niet toe te zijn. Wat overblijft is een valse realiteit, waarin onze persoonlijkheid de werkelijkheid beziet vanuit projecties in gedachten, emoties en daden. Hoe kan het toch zo zijn, dat we de wereld niet zien zoals deze is? Hebben we niet door dat de hedendaagse samenleving bestaat uit vele projecties die alle waarde, liefde en mededogen op de ander projecteren en niet op onszelf? Ik lees momenteel een boek van A.H. Almaas getiteld de Innerlijke Diamant en daarin beschrijft Almaas hoe wij delen van onze essentie verloren zijn geraakt in onze vroege en latere jeugd en hoe wij dit gemis hebben opgevangen door valse beelden, en normen en waarden. Hij beschrijft hoe vroegere ervaringen gaten in onze essentie hebben geslagen en hoe wij deze onbewust hebben opgevuld met allerlei projecties. Deze projecties bepalen hoe wij de wereld ervaren.

In het boek beschrijft hij hoe ervaringen op jonge leeftijd er voor zorgen dat wij onze essentie vergeten en wij uiteindelijk onze spreekwoordelijke onschuld verruilen voor een persoonlijkheid. Deze is opgebouwd uit het beeld dat wij over onszelf hebben en wat is gevormd door de pijn die wij voelden toen wij delen van de essentie in ons verloren en er gaten in de plaats kwamen. Noodgedwongen hebben we deze gaten toegedekt met leugens, omdat we onszelf nog niet konden wapenen, In onze vroege jeugd is ons denken nog niet voldoende ontwikkeld om onszelf te kunnen verdedigen tegen invloeden van binnen of buiten. Als je als baby geen liefde hebt ontvangen van je ouders, kan dit zich later openbaren als een constante drang om je geliefd te voelen, een geliefde te hebben en om verliefd te zijn, omdat het beeld is ontstaan dat er een ander nodig is om de eigen liefde te voelen. De liefde wordt gezocht in de persoon of object van verlangen en men voelt zich nooit gelukkig al is de vriend of vriendin nog zo trouw, leuk en aantrekkelijk. Er wordt zeker wel liefde ervaren en soms is er zelfs sprake van versmelting met de andere persoon.Echter, deze liefde wordt vervolgens buiten de persoon zelf geplaatst. De ander is voor deze persoon de bron van de versmelting en ervaring van liefde.

Almaas schrijft dat er al een essentie in ons huist, welke volledig is van zichzelf en niets buiten zichzelf nodig heeft. De weg er naar toe hebben we door al onze projecties, angsten en een verkeerd beeld van onze eigenwaarde echter afgesloten. Maar de essentie kan niet worden uitgewist, ze is. De beschrijving van het Werk in het boek is een eerste stap om onze essentie terug te vinden. Deze stap houdt in dat we leren erkennen dat wij vroeger delen van onszelf zijn kwijtgeraakt. Wij hebben onbewust verschillende verdedigingstechnieken toegepast om dit verlies toe te dekken. In plaats van te blijven volharden in het ontkennen van de waarhei d – door te geloven in zelf gecreëerde leugens – is er ook de keuze om het gemis zelf te ervaren. De gaten bieden ons een doorgang om weer in verbinding te komen met onze essentie.

[Civilis]

Boeiend. Geeft het boek ook handvaten om je essentie terug te vinden?

[yopi]

Het zou zo maar kunnen dat die essentie zelf van afschermingen en projecties en slechte ervaringen gebruik maakt om iets van zichzelf te verwezenlijken.
Ik bedoel een prachtig uitgegroeide boom in een engelse landschapstuin realiseert misschien zijn essentie 't mooist, maar bomen zoals ik ze gezien heb in de duinen waar het veel waait en omstandigheden bar zijn of sommige bizarre knotwilgen of fruitbomen vind ik zeker zo mooi en misschien wel veel karakteristieker voor die essentie.

Nietemin begrijp ik zo'n verhaal van Almaas als werkzaam binnen die verschillende realisaties.
Geen tegenstelling dus wat mij betreft.
Kritische dingen slik ik voorlopig in om het positieve er van tot zijn recht te laten komen. ...

[Intangible Radjanamadjo]

Boeiend. Geeft het boek ook handvaten om je essentie terug te vinden?

Ja.. in principe is het boek niet alleen probleembeschrijving maar ook oplossingsgericht. Alles in er in principe op gericht om ons weer in contact te brengen met onze essentie.
Ik denk dat het vooral een proces is wat in gang wordt gezet, waardoor je kritisch naar jezelf leert kijken en je eigen valkuilen, gaten en projecties te leren herkennen. Als je daar mee aan de slag gaat, komt er vanzelf meer los .

Dit is echter pas boek 1 er zijn er 5 in totaal, hoewel ik denk dat je ze niet allemaal hoeft te lezen om tot de boodschap door te dringen..

[Intangible Radjanamadjo]

Het zou zo maar kunnen dat die essentie zelf van afschermingen en projecties en slechte ervaringen gebruik maakt om iets van zichzelf te verwezenlijken.
Ik bedoel een prachtig uitgegroeide boom in een engelse landschapstuin realiseert misschien zijn essentie 't mooist, maar bomen zoals ik ze gezien heb in de duinen waar het veel waait en omstandigheden bar zijn of sommige bizarre knotwilgen of fruitbomen vind ik zeker zo mooi en misschien wel veel karakteristieker voor die essentie.

Nietemin begrijp ik zo'n verhaal van Almaas als werkzaam binnen die verschillende realisaties.
Geen tegenstelling dus wat mij betreft.
Kritische dingen slik ik voorlopig in om het positieve er van tot zijn recht te laten komen. ...

Waar jij het over hebt is wellicht eerder de persoonlijkheid (valse parel) die kenmerken van de essentie overneemt. Ik snap wel wat je bedoelt en ik denk wel dat daar ook essentie is. Maar het is eigenlijk nog simpeler. De essentie is gewoon, wij maken er iets anders of meer van. Het komt neer om een nieuwe waarde, een objectieve waarde te vinden (en dan is het voorbeeld van de boom nou net een subjectieve waarde).

Ik hou jullie op de hoogte!

[yopi]

Ik ben nu begonnen in Almaas' 'Essentie'.
In het eerste hoofdstuk komt Gurdieff ter sprake met zijn zelfherinneringsoefeningen ...
Dit houdt me nog effe gaande .. 'k heb wel de neiging om door te stomen naar de 'essentie' van het boek -> 't diagonaal lezen van mijn persoonlijkheid .. (daar voel ik trouwens beslist wel essentie in)

[Intangible Radjanamadjo]

Ik ben nu begonnen in Almaas' 'Essentie'.
In het eerste hoofdstuk komt Gurdieff ter sprake met zijn zelfherinneringsoefeningen ...
Dit houdt me nog effe gaande .. 'k heb wel de neiging om door te stomen naar de 'essentie' van het boek -> 't diagonaal lezen van mijn persoonlijkheid .. (daar voel ik trouwens beslist wel essentie in)

Ik heb het eerste deel (van de Innerlijke Diamant serie) uit. Nu nog eens inspiratie opdoen om het tweede stuk over het eerste boek te schrijven, want er zit erg veel in. Denk zelfs dat ik dit boek volgens de Gurdjieff-methode ga lezen (1e keer lezen als een gewoon boek, 2e keer lezen alsof je het iemand voorleest, 3e keer om daadwerkelijk tot de essentie te kunnen doordringen). Want ik denk dat ik de eerste paar hoofdstukken heel anders zal gaan lezen, met de kennis van de rest in mijn achterhoofd..

Laat me tzt ook weten hoe de Essentie is.. ben wel benieuwd wat dat precies voor boek is.. thuis even nazoeken