De kwantumcomputer, hij komt er aan.

Waar hebben we het eigenlijk over?
Plaats reactie
ghwilbrink
Posts in topic: 1
Berichten: 173
Lid geworden op: 03 feb 2018, 19:46
Contacteer:

De kwantumcomputer, hij komt er aan.

Bericht door ghwilbrink » 21 okt 2020, 00:31




Woord vooraf.

Van één kant hoor je veel over de, in opkomst zijnde, kwantumcomputer, van de andere kant kunnen niet-kenners zich er geen goede voorstelling van maken hoe veelomvattend en ingewikkeld deze materie is, misschien blijft het juist daarom, min of meer, vaag.

Deze samenvatting geeft waarschijnlijk wat houvast als het nu, of in de nabije toekomst, gaat over de kwantumcomputer.
Er is veel goede informatie, begrijp me niet verkeerd, maar wel erg ingewikkeld en daarnaast verspreid over een groot aantal artikelen door verschillende auteurs vanuit eigen invalshoeken.
In de bijlage heb ik, aan de hand van de literatuur van TU Delft, QuTech Delft en TUe Eindhoven getracht een zo goed mogelijk begrijpbaar overzicht te maken van de huidige ontwikkelingen op het gebied van de kwantummechanica.

Niet alle materiaal heb ik gebruikt, alleen datgene waarvan ik dacht dat het redelijk te begrijpen zou zijn, heb ik beschreven.
Een algemene bronvermelding is toegevoegd.

Inleiding.

Al in 1902 zagen natuurkundige wetenschappers verschijnselen die uit de pas liepen met de destijds bekende klassieke natuurkunde.
Deze verschijnselen waren, voor de natuurkundigen van toen, onverklaarbaar.
In 1912 werd een nieuw onderdeel toegevoegd aan de bestaande natuurkunde, de kwantummechanica.
Zie ook “zéér opmerkelijk” in dit filosofieforum onder de rubriek Geest, lichaam, ziel, materie d.d. 05-09-2020.

Er is inmiddels veel duidelijkheid verkregen maar er zijn ook verschijnselen die (nog steeds) niet verklaarbaar zijn.
Kennelijk moeilijk, want we zijn inmiddels ruim 100 jaar verder.
Heeft de kwantummechanica iets mystieks, iets geheimzinnigs over zich?
Misschien is dit wat het zo boeiend maakt, het ligt niet voor de hand, onderzoekers en wetenschappers moeten het kennelijk veroveren.

De ontwikkeling van een kwantumcomputer.

Allereerst de vraag, gaat de kwantumcomputer het daglicht zien?
Jazeker, de kwantumcomputer komt er aan, maar de nieuwe computer is een beetje weerbarstig, het kan nog even duren, geschat nog jaren tot decennia zeggen sommige wetenschappers, de meningen zijn hierover verdeeld.

Hoe je het ook wendt of keert, de kwantummechanica is best ingewikkeld en soms moeilijk tot niet te begrijpen en een enkele keer heeft het iets onwezenlijks over zich.
Er zijn, op dit moment, praktische problemen, die nog overwonnen moeten worden.

Daar staat tegenover, dat met grote regelmaat nieuwe technische mogelijkheden, geschiktere materialen en nieuwe inzichten worden verworven om verder te worden doorontwikkeld.
Last but not least, in Nederland verrichten zeer gemotiveerde teams baanbrekend werk op het gebied van de kwantummechanica.
Zo werken bij de TU Delft, bij QuTech Delft en de TU Eindhoven teams aan de ontwikkeling van de kwantumcomputer, waarbij de *qubit een hot item is.
Nederland is een belangrijke speler op het gebied van de kwantummechanica.
Wereldwijd werken bij een groot aantal Universiteiten en gespecialiseerde grote bedrijven teams, waar continue aan de ontwikkeling van de kwantumcomputer wordt gewerkt.

Een kijkje in de keuken.

De huidige stand van zaken.


Ondanks alle wereldwijde kennis is het nog steeds niet gelukt een bruikbare kwantumcomputer te bouwen.
Het hart van de kwantumcomputer, de qubit die de hardware vormt, is het probleem.
De qubit kan nog steeds niet in voldoende aantallen worden aangemaakt en is ook niet lang genoeg in superpositie te houden.
In de aantallen, die nu worden gemaakt, zijn ze hooguit enkele seconden levensvatbaar, te kort om bewerkingen (berekeningen) te kunnen uitvoeren.

Inmiddels is er een simulator ontwikkeld om o.a. de precieze rekenkracht van gekoppelde qubits te kunnen beoordelen.
Er is bij de TU Delft, te weten bij QuTech (professor Ronald Hanson) een simulator gebouwd met 37 qubits. Belangrijk is te weten hoe zo’n combi van 37 qubits samen hun werk doen wat hun superpositie en hun rekencapaciteit betreft.
Met name wordt gekeken hoeveel qubits van de 37 de superpositie van 0 en 1 tegelijkertijd halen.
Indien de simulator zou berekenen dat er met 37 qubits 1.37438953500000000000 berekeningen tegelijkertijd zouden kunnen plaatsvinden in dezelfde tijd als één bit berekening, dan zijn alle 37 qubits in superpositie en is de algemene formule 2^n = 2^ 37 volledig van toepassing. Dit geldt voor de superpositie van 0 en 1 tegelijkertijd.
Is het getal lager dan zijn er qubits die 0 of 1 leveren zoals de bitcomputer dat ook levert.
Ongetwijfeld zijn er meerdere simulaties mogelijk, maar hoe goed een qubit in combinatie met de andere qubits samenwerkt is een uiterst belangrijk fenomeen.
De simulator, ontwikkeld bij Qutech TU Delft is, bij mijn weten, de enige simulator, op dit moment in de wereld, die dat kan.

Wereldwijde activiteiten.

Ontwikkelingen vinden wereldwijd plaats bij gespecialiseerde bedrijven, universiteiten en gespecialiseerde laboratoria.
Grote bedrijven zoals Google, Microsoft, Intel, en IBM, leveren, naast in eigen huis ontwikkelen van een kwantumcomputer, ondersteuning aan universiteiten om de kwantumcomputer productierijp te maken want:

De kwantumcomputer is de toekomst voor complexe zeer langdurige berekeningen.
De rekenkracht is vele malen groter, dankzij de qubit, dan de conventionele huidige bitcomputer.
Heel grote berekeningen, met héél veel data kunnen in een veel kortere tijd worden opgeslagen en berekend zoals medische en astronomische data. Maar ook geldt dit voor top secret informatie en bankbeveiligingszaken.
Waar de huidige bitcomputers jaren rekenen voor nodig zouden hebben zal de kwantumcomputer het gezochte resultaat in uren kunnen leveren.
De veiligheid van deze data kan, door priemgetal versleuteling, worden gegarandeerd tot een 100% absolute zekerheid.


De kwantumcomputer als huiscomputer.

Teleurstellend voor de computerliefhebber: de kwantumcomputer zal waarschijnlijk, zoals het er nu uitziet, geen huiscomputer worden, de computer is bestemd voor de verwerking van heel veel data in een relatief korte tijd.
Van de andere kant: zeg nooit, nooit.


Conclusie:

De technische mogelijkheden zijn op dit moment nog onvoldoende om de kwantumcomputer optimaal te kunnen realiseren.
Het probleem ligt meer bij de praktische uitvoering dan bij de kennis van zake ofschoon gezegd moet worden dat een aantal zaken nog steeds niet verklaard kunnen worden.
De tijd zal oplossingen gaan bieden; de power waarmee aan een kwantumcomputer wordt gewerkt is enorm evenals de belangen van grote bedrijven.


oktober 2020
George Wilbrink


* Een qubit wat is dat?

Een qubit is een chip.
In tegenstelling tot een traditionele computer, waarbij iedere bit uit ofwel een eentje ofwel een nulletje bestaat, gebruiken kwantumcomputers 'qubits'. Het bijzondere aan deze qubits is dat ze zich in een toestand van 'superpositie' (supergeleiding) kunnen bevinden waardoor ze tegelijkertijd zowel '0' als '1' kunnen zijn.

In superpositie heeft een qubit tegelijkertijd de binaire waarden 0 én 1.
Wanneer het aantal qubits toeneemt, stijgt de rekenkracht exponentieel met het aantal qubits.
De algemene formule = 2^n. (^ = tot de macht)
n staat voor het aantal qubit.

Als een aantal qubits b.v. n is 8, dan zal de processor in één keer voor alle input (2^ 8 = 256) de berekening uitvoeren.
In de literatuur is wel te lezen dat het bewijs voor formule 2^n vrij eenvoudig te leveren is, doch het bewijs zelf wordt niet toegelicht.
Misschien graaf ik wel te diep; het kan.

Om de gedachte te bepalen:

Stel de kwantumcomputer heeft 2 qubits.
n = aantal qubits
De algemene formule = 2^n
2^2 = 4 getallen.
De processor zal voor alle 4 getallen in één keer de berekening uitvoeren.
Deze berekening vindt plaats in dezelfde tijd die de huidige bitcomputer nodig heeft voor één berekening.

Stel de kwantum computer heeft 20 qubits.
De algemene formule = 2^n
2^20 = 1.048576 miljoen getallen.
De processor zal voor alle 1.048576 getallen in één keer de berekening uitvoeren.
Deze berekening vindt plaats in dezelfde tijd die de huidige bitcomputer nodig heeft voor één berekening.

Merk op:

Iedere uitbreiding met 1 qubit brengt een verdubbeling van het aantal berekeningen met zich mee.
Duidelijk moge zijn, dat de kwantumcomputer véél sneller kan rekenen dan de bitcomputer.

Stabiliteit van qubits.

De wens is, om qubits in superpositie te krijgen en te houden.
Superpositie is, zoals gezegd, 0 en 1 tegelijkertijd.
Storingsbronnen zijn magnetische velden, temperatuurverschillen, losse atomen en waarnemingen van buitenaf (metingen). Deze invloeden kunnen de oorzaak zijn van terugvallen naar 0 of 1.
Als deze invloeden spelen, wordt de levensduur van de qubit aanzienlijk verkort.
Het voldoende lang vasthouden van 0 en 1 tegelijkertijd, tijdens een bewerking, wordt schemertoestand (superpositie) genoemd.

Temperatuur van de qubit.

De qubits worden afgekoeld tot bijna het absolute nulpunt van -273,15 graden celsius
Bij deze temperatuur is de qubit heel dichtbij de superpositie van 0 en 1 tegelijkertijd.
De elektronen, die de magnetische posities 0 en 1 vertegenwoordigen, bevinden zich dan in een serene rust van stabiliteit.


Materiaal van de qubit.

Het materiaal waarvan de qubit is gemaakt, is hoofdzakelijk silicium. De afmeting van een qubit is daardoor héél klein, namelijk 70 nm (nanometer).
1 nanometer = 0,000000001 m (meter).
70 nm = 0,07 micrometer
De dikte van je haar wordt gemeten in micrometer (oude naam micron).
1 micrometer is het duizendste deel van een millimeter).
Fijn haar is ongeveer 40 micrometer dik terwijl volumineus haar zo ongeveer tot 140 micrometer dik kan zijn.
De chipgrootte =0,07 micrometer.
Silicium is een bekend materiaal met een lange levensduur en wordt o.a. in de computerwereld veel gebruikt.



Stabiliteit van een qubit.

De stabiliteit van een qubit in superpositie ( 0 en 1 tegelijkertijd) duldt geen inmenging van buitenaf.
Tussentijdse waarnemingen zullen de superpositie ongedaan maken en een terugval maken naar 0 of 1.

Hoe ontstaat de situatie 0 of 1.

De baan, waarin elektronen om het atoom draaien, bevatten 2 elektronen.
De elektronen, die om het atoom draaien, roteren met een constante snelheid om zijn eigen as, waardoor er een magnetisch veld ontstaat. De rotatie (spin), zeg maar de draairichting, kan linksom of rechtsom zijn wat respectievelijk een naar boven of naar beneden gericht magnetisch veld creëert. Dit wordt spin-up en spin-down genoemd. De spinrichtingen vormen de 0 of 1 waarden.


Superpositie.

Een qubit verkeert in superpositie, als 0 en 1 zich tegelijkertijd voordoet.
Invloeden van buitenaf beïnvloeden, zoals gezegd, de superpositie in negatieve zin.
Waarnemingen tijdens een bewerking brengt de situatie onmiddellijk terug naar 0 of 1
Tegelijkertijd ons voorstellen dat de uitkomst 0 en 1 is tart ons voorstellingsvermogen.
Hoe komt dat?
Wij zijn gewend, dat gebeurtenissen elkaar opvolgen, de ene handeling volgt na de andere.
In die zin kunnen we ons niet voorstellen dat gebeurtenissen tegelijkertijd plaatsvinden.
Om het rijtje compleet te maken, wij zijn er al helemaal niet gewend dat een gebeurtenis plaatsvindt terwijl de totale gebeurtenis nog moet plaatsvinden.

Verstrengelen, wat is dat?

Albert Einstein vond het helemaal niks. Volgens de kwantummechanica kunnen twee verstrengelde deeltjes ogenblikkelijk elkaars invloed voelen op grote afstand, waarbij ze schijnbaar de lichtsnelheid doorbreken. Het Delfts experiment laat nu zien dat verstrengeling echt die ‘spookachtige interactie’ is die Einstein voor onmogelijk hield.

**Verstrengeling



Professor Ronald Hanson (Groningen, 20 november 1976) is een Nederlands natuurkundige, hoogleraar kwantumfysica aan de technische universiteit Delft en wetenschappelijk directeur van QuTech.




Verstrengeling betekent, dat de deeltjes (elektronen) innig met elkaar worden verbonden.
Onbegrijpelijk is, o.a. tot nu toe, dat bij verstrengeling, van elektronen er in no time, gegevensoverdracht plaatsvindt ongeacht de afstand van elkaar.
Professor Ronald Hanson zegt in zijn voordracht: we hebben het sinds kort in onze laboratoria kunnen bewijzen maar echt begrijpen kunnen we het nog niet.




BRONMATERIAAL:
Interview met Professor Dr. Ton van Leeuwen TUe Eindhoven

Deeltjes die op twee plekken tegelijkertijd kunnen zijn: het is slechts één van de rare verschijnselen die de quantummechanica rijk is. Zo kunnen twee deeltjes tevens met elkaar ‘verstrengeld’ zijn. Dat betekent dat het waarnemen van het ene deeltje gevolgen heeft voor het andere deeltje, ook al bevindt dat zich op grote afstand van het eerste deeltje. Einstein achtte dat effect onwaarschijnlijk en noemde het ‘spookachtige invloed op afstand’, maar in 2015 toonden Delftse onderzoekers aan dat het echt bestaat. Ze experimenteerden met ‘spin’: een magnetisch effectje van het elektron dat omhoog of omlaag kan wijzen. De onderzoekers verstrengelden twee elektronen. “Dan zijn ze allebei omhoog en omlaag tegelijk,” vertelde onderzoeker Ronald Hanson daar in 2015 over. “Maar zodra we er één waarnemen en ‘omhoog’ vinden, bepalen we ook dat de andere ‘omlaag’ staat. Dat effect is instantaan, (onmiddellijk) zelfs als het andere elektron zich in een raket aan de andere kant van de Melkweg zou bevinden.” Verstrengelde deeltjes zijn heel interessant, omdat ze kunnen leiden tot niet af te luisteren dataverbindingen.
Quantumcomputer.
Maar de quantummechanica heeft ons zeer waarschijnlijk nog meer te bieden. Het is indrukwekkend. “Stel, ik geef jou een groot getal en vraag je te berekenen welke 28 priemgetallen ik vermenigvuldigd heb om tot dat grote getal te komen. Een klassieke computer zou het daar ontzettend moeilijk mee hebben. En dat is maar goed ook, want elke encryptie (versleutelmethode) is hierop gebaseerd. Maar een quantumcomputer kan dat vraagstuk wel relatief snel oplossen.” Dat komt ook weer doordat deze niet alle opties één voor één, maar tegelijkertijd kan toetsen. Het betekent dat de quantumcomputer in theorie elke versleuteling kan opheffen. “Vandaar dat bijvoorbeeld ook de NSA (de nationale veiligheidsdienst in de VS, red.) hard aan een quantumcomputer werkt.”
Hindernissen
Op papier is de quantumcomputer dus een fantastische machine die met zijn immense rekenkracht wellicht de grote vraagstukken van onze tijd – van klimaatverandering tot de mysteries in het universum – kan oplossen. Onderzoekers kunnen dan ook niet wachten om zo’n quantumcomputer te bouwen. Maar dat is nog niet zo gemakkelijk. En dat heeft weer alles te maken met het feit dat de effecten van de quantummechanica alleen op kleine schaal waarneembaar zijn. “Dus zodra het groot en complex wordt, ben je dat effect kwijt. We noemen dat ook wel decoherentie. Je moet de quantumbits dus eigenlijk in een soort schemertoestand zien te houden en voorkomen dat ze zich naar de wetten van de klassieke mechanica gaan gedragen.” En als dat lukt, kunnen die quantumbits ook echt benut worden en samen een quantumcomputer vormen.
“ALS JE TWINTIG NATUURKUNDIGEN BIJ ELKAAR ZET EN OVER QUANTUMMECHANICA LAAT DISCUSSIËREN, HEB JE BINNEN DE KORTSTE KEREN ‘RUZIE'”
Hoewel het nog niet gelukt is om quantumbits lang genoeg in zo’n ‘schemertoestand’ te houden om ingewikkelde berekeningen uit te voeren, is er volgens Van Leeuwen geen enkele reden om aan te nemen dat de quantumcomputer er niet komt. “Ik verwacht zeker de komende jaren wel enkele grote doorbraken. En de quantumcomputer komt er ook gegarandeerd aan. Maar het kan nog wel 20 jaar duren voor het zover is.” En het doorgronden van de quantummechanica? Dat ziet Van Leeuwen binnenkort niet gebeuren. Hij vertelt dat natuurkundigen vaak wel ideeën hebben over hoe iets in elkaar steekt, maar dat het in dit geval lastig is om een experiment te bedenken dat gebruikt kan worden om die hypothesen te toetsen. En zo blijft het bij theorieën. “Als je twintig natuurkundigen bij elkaar zet en over quantummechanica laat discussiëren, heb je binnen de kortste keren ‘ruzie’,” vertelt Van Leeuwen. Het is te wijten aan het feit dat we ons zo moeilijk een voorstelling kunnen maken van de quantummechanica. Het maakt dat dit onderzoeksdomein niet alleen voer is voor natuurkundigen, maar ook voor filosofen. Bijvoorbeeld als het gaat om het feit dat we de effecten van de quantummechanica niet in de waarneembare wereld om ons heen zien. “Zo is er bijvoorbeeld de Many Worlds-interpretatie van de quantummechanica. Deze stelt dat op het moment dat een voetbal op twee plekken tegelijkertijd terechtkomt, er twee parallelle werkelijkheden ontstaan: de waarnemer in de ene werkelijkheid ziet de bal in het doel gaan en de waarnemer in de andere werkelijkheid ziet deze naast gaan.” Het zijn filosofische discussies waar Van Leeuwen met plezier kennis van neemt. Hetzelfde geldt natuurlijk voor de natuurkundige discussies die volgens Van Leeuwen nog een lang leven beschoren zijn. “Ik denk niet dat we ooit alle vragen kunnen beantwoorden.” Maar hij ligt daar niet wakker van. “Het is eigenlijk wel fijn. Elk mens wil toch een beetje mysterie in zijn leven?”
Laatst gewijzigd door ghwilbrink op 04 nov 2020, 07:36, 1 keer totaal gewijzigd.

Gebruikersavatar
arkhétupos
Posts in topic: 3
Berichten: 6673
Lid geworden op: 31 mar 2019, 21:35
Contacteer:

Bericht door arkhétupos » 22 okt 2020, 22:14

onderwerp schreef:De kwantumcomputer, hij komt er aan.
Neen, onwaar, niet juist, gelogen.
memeticae schreef:Nooit, never, niemals, nikogda, numquam, ποτέ
(Die Griekse variant is wel grappig: die laat het niet onmogelijk, maar ja, zij zien: "ooit", dan ook voor: "eeuwig" aan. Een kwestie van etymologisch perspectief waarschijnlijk. Of google weet mij niet te vertalen, wat meer waarschijnlijk is.)

De quantumcomputer is reeds een feit. (πάντα, indien U het zo wilt.)

::
ghwilbrink schreef:
21 okt 2020, 00:31
“ALS JE TWINTIG NATUURKUNDIGEN BIJ ELKAAR ZET EN OVER QUANTUMMECHANICA LAAT DISCUSSIËREN, HEB JE BINNEN DE KORTSTE KEREN ‘RUZIE'”
Ik denk dat dat wel waar is, en dat de quantumcomputer hetzelfde lot beschoren is als kernfusie*. Dwz: een leuk idee, maar in de praktijk niet uitvoerbaar.

Ze hoeven het niet eens over QM te hebben:
- Zet twintig experts in stromingsleer bij elkaar en zie ze ruzie maken over hoe het Reynoldsgetal laminaire versus turbulente stroming kan verklaren.

(Dan heb ik het nog niet eens over tribologie versus quantummechanische eigenschappen gehad ...)
ghwilbrink schreef:Er is bij de TU Delft, te weten bij QuTech (professor Ronald Hanson) een simulator gebouwd met 37 qubits. Belangrijk is te weten hoe zo’n combi van 37 qubits samen hun werk doen wat hun superpositie en hun rekencapaciteit betreft.


Simuleer eens antwoord op deze -op het oog- simpele vragen:
- Hoeveel qubits zijn er nodig om een onkraakbare encryptiemethode te vinden?
- Hoeveel qubits zijn er maximaal (ooit) beschikbaar?

En, ad ultimum: Wie heeft er nut bij, cq profiteert van, een (on)kraakbare encryptiemethode?

Werk verzekerd!

::

Daarnaast, indachtig Ome George zijn mooie epistel, heb ik nog nooit een programma gezien dat inderdaad die "26 priemgetallen" in een oogwenk weergeeft.
Laat staan bewijs.

Het is vooralsnog allemaal theorie.
Begrijp mij overigens als het U belieft niet verkeerd: Dat de quantumcomputer werkt staat buiten kijf, maar de fenomenen die eraan toegedacht worden niet.

::

QCL is al paradoxaal genoeg:

Code: Selecteer alles

cond qufunct inc(qureg x) { // increment register
  int i;
  for i = #x-1 to 0 step -1 {
    CNot(x[i], x[0::i]);     // apply controlled-not from
  }                          // MSB to LSB
}
https://en.wikipedia.org/wiki/Quantum_logic_gate#Logic_function_synthesis schreef: In QCL, decrement is done by "undoing" increment.
Te bizar voor woorden, wat als dec(x) de "eerste" bewerking op x was?
Dan is inc(x) het ongedaan maken van dec(x) ... hoe circulair wilt U het hebben?
- "De kip was er eerst, want een ei kan geen kip leggen?"

(Bovendien, waarom kan de quantumcomputer, niet van-huis-uit overweg met eenheden? Of misinterpreteer ik het begrip: "quantum"?)

En, i.c. verstrengeling: dat werkt alleen indien de deeltjes reeds bij de bron verstrengeld waren, en zodoende altijd binnen het bereik van hun eigen lichtkegel aanwezig blijven. Zo bezien is dat 'instantaan' of 'spooky action', minder 'spooky' geworden. Het blijft vreemd, dat geef ik toe, maar minder vreemd dan de eigenschappen van een Bose-Einstein condensaat of supergeleiding.

"Permanent magnetisme" is trouwens ook erg raar om te kunnen begrijpen.

Als je dat allemaal niet bevatten kunt, dan ligt het geloof in het bestaan van een perpetuum mobile op de loer, en is entropie omkeerbaar door warmte om te zetten in massa.

::



Zomaar wat gedachten bij het artikel.

En dan heb ik nog maar half de "Hadamard-gate" behandeld, waar de oorsprong van verstrengeling eigenlijk ligt.

::

Kanttekening:

1 van de meest gebruikte poorten (logic gates) binnen deze wetenschap is de: CNOT, de "Controlled NOT".

De waarheidstabel van dat ding luidt:

Code: Selecteer alles

C A Q
0 0 0 
0 1 1
1 0 1
1 1 0
Zie jij al overeenkomsten met de "uncontrolled-NOT"?


Als je nu roept: "Dat is de EXNOF!" Dan krijg je van mij applaus, een krul met de rode pen, een sticker met gouden ster en een zoen op je voorhoofd.

(Niettemin is het een uitstekende manier van werkgelegenheid. Er zijn er ook maar zoveel die geschikt/welwillend zijn om het land zodanig te bewerken dat het vruchtbaar voedsel voor iedereen kan opleveren, in plaats van enkel voor henzelf.)

::

Noot:
* Het is eigenlijk niet meer dan logisch dat kernfusie meer energie kost dan het oplevert, hoewel dat een andere discussie is.
(Een vraag zou kunnen zijn waar de eerste kernfusie de energie vandaan haalde.)
certo emotionibus cognoscere semper cedit aliquid scio nihil scire ideo me
The King and the Priest are unity: "One keeps them poor, one keeps them dumb"
Begrijpen en verstaan is hetzelfde als meten zonder gissen.

Gebruikersavatar
arkhétupos
Posts in topic: 3
Berichten: 6673
Lid geworden op: 31 mar 2019, 21:35
Contacteer:

Bericht door arkhétupos » 22 okt 2020, 22:25

Ik vond nog een leuk artikel :

https://www.researchgate.net/publicatio ... y_doubtful

Het is ondertussen min of meer bewezen dat zelfs een quantumcomputer iets als de Ackermannfunctie niet sneller kan oplossen dan de tijd die ervoor staat.
certo emotionibus cognoscere semper cedit aliquid scio nihil scire ideo me
The King and the Priest are unity: "One keeps them poor, one keeps them dumb"
Begrijpen en verstaan is hetzelfde als meten zonder gissen.

Gebruikersavatar
arkhétupos
Posts in topic: 3
Berichten: 6673
Lid geworden op: 31 mar 2019, 21:35
Contacteer:

Bericht door arkhétupos » 22 okt 2020, 22:26

Iedereen aan de elektrische auto, want dat is goed voor de "portomonnee".
certo emotionibus cognoscere semper cedit aliquid scio nihil scire ideo me
The King and the Priest are unity: "One keeps them poor, one keeps them dumb"
Begrijpen en verstaan is hetzelfde als meten zonder gissen.

Plaats reactie

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 5 gasten