Het Jojo-effect van het universum.
Geplaatst: 09 nov 2019, 22:33
Het jojo-effect van het universum.
Inleiding.
Tot nu toe heeft de wetenschap nog geen eenduidig antwoord gevonden hoe het universum is ontstaan.
Dat heeft zo z’n voordeel. Wij, niet wetenschappers, kunnen dan een gokje wagen, toch!
Niet dat er iets aan toe te voegen valt, aan deze zeer ingewikkelde materie, maar erover nadenken geeft dan alle vrijheid.
Hebben jullie zelf daar ook ideeën over?
Het uitdijen van het universum.
Het universum is ontstaan vanuit de oerknal, de big bang.
Het ontstaan van het universum veroorzaakt door de oerknal, de big bang.
Wat moeten we ons daarbij voorstellen?
We sluiten ons aan bij de theorie van de oerknal, de big bang.
Op zich een moeilijk uitgangspunt bedacht in 1931 door de Leuvense Professor-Priester en Natuur- en wiskundige, Georges Lemaître.
Hij heeft als uitgangspunt genomen, een oneindig klein volume, bestaande uit een enorm heet punt met een oneindig grote dichtheid die, zeg maar in het niets, tot een super-uitdijing is gekomen en die nu, na 13,8 miljard jaar, nog steeds verder uitdijt.
Het gevolg van de big bang, de oerknal, zou zijn dat alle materie om ons heen, zich nu nog steeds, met grote snelheid uitbreidt in het niets.
Dit uitgangspunt is moeilijk te begrijpen, omdat er vanuit een oneindig klein volume en een oneindig grote dichtheid, hier niets bij voor te stellen is.
Een deel van de wetenschappers heeft moeite met deze opvatting en is geen aanhanger van deze theorie.
Als de oerknal, in de gedachte van Georges Lemaître, werkelijk heeft plaatsgevonden dan ontstond indertijd een super-uitdijing van warmte, licht, tijd en ruimte die zijn weerga niet kent.
Deze super-uitdijing vond dan plaats in het niets.
Bij deze super-uitdijing ontstond tegelijkertijd, zoals gezegd, ook de ruimte want materie kan niet bestaan zonder ruimte, zie “ Waarom is er ruimte om ons heen”? in het Forum: Geest, lichaam, ziel materie.
Interessant is ook, met welke snelheid dit is gegaan?
Het licht, dat bij deze super-uitdijing ontstond, heeft een enorme snelheid.
De snelheid van het licht is 299.792,458 km per seconde!
Om de gedachte te bepalen, per seconde meer dan 7 keer rond de evenaar!
Voorstelbaar zou dan kunnen zijn, dat het licht, de ruimte in dezelfde snelheid heeft meegenomen.
Als de ruimte deze snelheid heeft aangenomen, dan is inmiddels het universum onvoorstelbaar groot geworden in de afgelopen 13,8 miljard na de big bang.
En dat gaat als maar door, seconde na seconde met 299.792,458 km per seconde, naar alle richtingen voor zover we van een richting kunnen spreken.
Het universum is dan niet oneindig, maar het universum zet wel met een enorme snelheid in het niets uit.
Het zal wetenschappelijk interessant zijn te weten hoe groot het universum nu zal zijn, maar praktisch heeft deze uitzetting, lijkt mij, weinig waarde want nooit zal het einde voor de mens in zicht komen omdat de maximale snelheid die van het licht is.
Deze snelheid, is wetenschappelijk bewezen, en is o.a. voor de mens onhaalbaar.
Model voor het jojo-effect van het universum.
Men kan zich de vraag stellen, is het mogelijk dat het universum jojoot?
Het jojo-effect van het universum.
Misschien tolereert het samenspel van zwaartekrachten*, het exploderen (uitdijen) van het universum tot een bepaalde grens?
Als deze grens wordt bereikt dan wordt, door de tegenkracht van de zwaartekracht, de uitdijingsnelheid vertraagd en uiteindelijk gestopt, om daarna in tegengestelde richting terug naar de oorsprong te keren.
Na deze maximale expansie zou dan het universum, onder invloed van de tegenkracht van de zwaartekracht, kunnen gaan imploderen (inkrimpen), om na miljarden jaren, tot een betrekkelijk kleine kritische massa over te gaan.
Langzaam zal ook dan alle tussenruimte verdwijnen en alles in het universum zal samenkomen tot een groot geheel waarbinnen geen enkele beweging meer mogelijk is.
Alle sterrenstelsels met alle sterren, planeten, kometen en wat dies meer zij, zullen samen worden getrokken tot één grote enorme massa zonder ruimte met daarom heen, het niets.
Dit zal dan waarschijnlijk niet een oneindig klein volume zijn, bestaande uit een enorm heet punt met een oneindig grote dichtheid volgens Georges Lemaître, maar in verhouding tot het hele universum, een betrekkelijk kleine massa zijn.
Als dit punt is bereikt, wordt de zwaartekrachtgrens in omgekeerde richting overschreden en ontstaat er, uit een onvoorstelbare hoeveelheid samengeperste energie, een nieuwe big bang.
Denk, in het klein, aan het met kracht gooien van een bal omhoog in de ruimte. De bal zal door een bepaalde hoeveelheid meegegeven energie, tegen de zwaartekracht in, omhoog gaan tot een bepaald punt is bereikt en dan door de zwaartekracht weer worden terug gehaald.
Uitgaande van het voorafgaande zou de zwaartekracht dan een cruciale rol kunnen spelen in het proces van exploderen en imploderen van het universum.
*De wetenschap heeft, voor het ontstaan van het fenomeen zwaartekracht in het universum, nog geen antwoord gevonden. De kern is, dat de zwaartekracht aantrekkingskracht uitoefent op de hemellichamen (sterren en planeten) onderling.
De zwaartekracht regelt de aantrekkingskracht van alle vaste banen van hemellichamen in het universum.
Ook zorgt de zwaartekracht ervoor dat we, als mens zijnde, naar de aarde worden getrokken en er niet afvallen.
Hoe groter het gewicht (de massa van een hemellichaam) hoe groter de zwaartekracht.
Waar echter de onzichtbare zwaartekracht, die het hele universum bestuurt, vandaan komt is tot nu toe onbekend.
Conclusie:
In deze gedachte kan het mogelijk zijn dat het imploderen en exploderen van het universum zich cyclisch al honderden miljarden jaren, zo niet biljoenen jaren voltrekt.
G. Wilbrink
november 2019