Het mogelijke proces van het ontstaan van het universum.
Geplaatst: 27 apr 2019, 21:56
Het mogelijke proces van het ontstaan van het Universum.
Inleiding.
Tot nu toe heeft de wetenschap nog geen eenduidig antwoord gevonden hoe het Universum is ontstaan.
Dat heeft zo z’n voordeel. Wij, niet wetenschappers, kunnen dan een gokje wagen, toch!
Niet dat er iets aan toe te voegen valt aan deze zeer ingewikkelde materie, maar erover nadenken geeft dan alle vrijheid.
Hebben jullie daar zelf ook ideeën over?
In het Forum: “ Geest, lichaam, ziel, materie” is in het artikel “ Het Universum, wat is dat” een gedachte besproken hoe het Universum mogelijkerwijs is kunnen ontstaan.
In dit bericht: “Het mogelijke proces van het ontstaan van het universum,” is bekeken vanuit een andere benadering.
Een andere benadering.
De vraag is, hoe ontstond het universum, plotseling of langzaam?
De aanname: Het universum ontstond plotseling.
Als het universum plotseling is ontstaan, dan is er sprake geweest van De Schepping van het universum, want een zodanig universum ontstaat, in onze menselijke gedachtegang, niet in één keer.
Bij de Schepping van het universum zal het bestaan dan ontstaan zijn door een Hogere Macht waarvoor we allerlei namen hebben, maar uiteindelijk, waarschijnlijk in de kern, hetzelfde bedoelen.
De aanname: Het universum ontstond langzaam.
Als het universum langzaam is ontstaan, dan is er sprake van de geboorte van het universum.
Als we spreken van de geboorte van het universum dan is dat een proces geweest, of een proces wat nu nog steeds voortduurt.
Het ontwikkelingsproces zelf.
Als er een ontwikkelingsproces is geweest, of een ontwikkelingsproces wat nog steeds voortduurt, dan is de vraag, was de allerprilste aanvang direct al een heel ingewikkeld proces of juist niet en begon de aanvang redelijk eenvoudig en werd het gaandeweg ingewikkelder?
Een, in aanvang,“redelijk” eenvoudig ontwikkelingsproces.
Laten we er in gedachte eens vanuit gaan dat het proces, in aanvang, redelijk eenvoudig begon en gaandeweg ingewikkelder werd.
Laten we, als voorbeeld, het ontwikkelingsproces van de geboorte van het universum eens vergelijken met het ontwikkelingsproces van de geboorte van een mens.
De geboorte van een mens.
De uiteindelijke geboorte van een mens “lijkt”, in aanvang, “redelijk” eenvoudig.
Eicel en zaadcel worden samengevoegd en het delen van de samengesmolten cel vangt aan in de reeks 1-2-4-8-16-32 enz.
Maar wat gebeurt er in werkelijkheid in die redelijk korte tijd van +/- 36 weken?
Het wordt al heel snel razend ingewikkeld.
Vanuit de eicel, versmolten met de zaadcel, wordt een heel systeem gebouwd met een enorm aantal functies die niet op zichzelf staan.
Nee, al deze functies zijn minutieus op elkaar afgestemd en vormen een samenspel tot een wonderlijk functioneren en na de geboorte van een wonderlijk proces van doorontwikkeling.
En dit gehele systeem heeft ook nog eens relatie in de vorm van erfelijkheid, gedrag, intelligentie, emotie enz. met onszelf, onze ouders, onze voorouders tot enkele generaties terug.
De vorming van een mens is een niet te bevatten ontwikkelingsproces dat op geen enkele wijze door mensenhanden kan worden nagemaakt en dat alles in een betrekkelijk kleine ruimte. Denk b.v. aan de kleine ruimte en complexiteit van onze hersenen.
De aderen van een volwassen mens hebben een lengte van 95.000 km! Dat is ruim 2 keer de omtrek van de aarde!
Het eindresultaat mag er dan ook zijn, een levende functionerende mens, hoe ontzettend wonderlijk, toch!
Maar als je terug redeneert vanaf de mens naar de oorsprong dan is bij de mens de oorsprong niet meer te vinden.
Terug naar het universum.
Ook daar kan het ontwikkelingsproces van het universum “redelijk” eenvoudig zijn begonnen.
Bij de ontwikkeling van het universum kan alles, dat we nu in het universum aantreffen, tijdens dit proces zijn ontstaan.
Evengoed kan het ook zijn dat de aanvangs-ingrediënten er allang niet meer zijn. In de miljarden jaren daarna kan de oorsprong totaal gewijzigd zijn.
Daarna is het, door de miljarden jaren heen, razend ingewikkeld geworden door allerlei veranderingen die zijn ontstaan.
Om nu de oorsprong terug te vinden vanuit de huidige situatie is m.i. een enorme opgave.
Er is waarschijnlijk niets meer waarmee het miljarden jaren geleden is begonnen.
Waar het nu in de kern om gaat is de vraag, is het universum begonnen vanuit het niets?
De aanvang bij de mens.
Vóór de aanvang van een nieuwe mens was er van deze nieuwe mens, niets.
De eicel en zaadcel kwamen samen, dat was de aanleiding.
Daarna ontstond er een mens.
De aanvang van het universum.
Vóór de aanvang van het universum was er van het universum niets.
Er gebeurde wat. Wat was de aanleiding?
Daarna ontstond de geboorte van het universum.
De grote vraag is dan, wat was de aanleiding?
Was er voorheen het eeuwige niets?
Is er een overgangsfase tussen niets en iets?
Dit zijn moeilijke vraagstukken die, voor zover mij bekend is, de wetenschap, tot nu toe, (nog) niet heeft kunnen oplossen.
Wat, in mijn beleving misschien wel een opening zou kunnen zijn is: heeft de Lege Ruimte op zichzelf altijd bestaan?
Daarna is in deze lege Ruimte, in deze gedachte, de materie ontstaan.
We kunnen ons nu afvragen, hoe de materie in de lege Ruimte heeft kunnen ontstaan?
De vraag die dan kan worden gesteld is, hoe kan in een totaal lege Ruimte iets ontstaan?
Kan iets, in de meest eenvoudige vorm, uit zichzelf ontstaan en zich vermenigvuldigen.
Als dat kan, is het dan mogelijk, dat iets, zichzelf verder kan doorontwikkelen?
Samenvattend.
De huidige moderne wetenschap heeft, op welk wetenschappelijk gebied dan ook bij mijn weten, nog geen eenduidig antwoord kunnen vinden over het ontstaan van het universum.
De oorsprong, van het ontstaan van het universum, is in die enorme Tijd, nagenoeg onvindbaar geworden.
Daarom zal het ontzettend ingewikkeld zijn, om de SLEUTEL te vinden die past op het “DNA-SLOT” van universum.
Zeker is, dat wetenschappers er volop gedreven mee bezig zijn om hun doel te bereiken want wie blijft zoeken zal uiteindelijk vinden!
George Wilbrink
april 2019