Als je oud bent en niet meer verder wilt leven.

Waar hebben we het eigenlijk over?
Gesloten
G. Wilbrink
Posts in topic: 10
Berichten: 51
Lid geworden op: 20 apr 2015, 14:33
Contacteer:

Als je oud bent en niet meer verder wilt leven.

Bericht door G. Wilbrink » 13 okt 2016, 21:52

Als je oud bent en niet meer verder wilt leven.

Inleiding.

Mensen worden gemiddeld steeds ouder, mede dankzij de medische wetenschap.
Voor de meeste oudere mensen is dit een zegen, voor een andere groep ouderen juist niet, ze zijn klaar met het leven vinden ze zelf.
De vraag is dan, hoe verder?
In onderstaand bericht schreef ik mijn gedachten hierover enige tijd geleden op.
Het onderwerp is momenteel actueel in de Nederlandse politiek.
Welke gedachten hebben filosofen en zij die zich met filosofie bezighouden over dit onderwerp?


Ouder worden.

De een vindt ouder worden beangstigend, de ander geniet er van, weer een ander is er mee klaar, verder leven hoeft niet meer.
Ben je oud, gezond en niet eenzaam en ook financieel in goeden doen, dan is oud worden prettiger dan wanneer dat niet zo mocht zijn.
Zo kan het voorkomen, dat ouder wordende mensen vinden dat het voor hen genoeg is geweest.
Ze hebben er geen zin meer in om verder te leven en ze spreken zich daar overtuigend over uit.
Wat dan?



Mogelijke gedachten van mensen die vinden dat het voor hen genoeg is geweest:


Ik ben, bij toeval, op deze wereld gezet, ik heb er niet om gevraagd, daarom wil ik stoppen met leven wanneer ik dat wil.

Ik heb er niet om gevraagd om zo oud te worden, ik wil niet meer leven.

Waarom heb ik het recht niet om zelf te bepalen wanneer ik, door ouderdom, uit wil stappen omdat het, voor mij, genoeg is geweest?

Kunnen andere mensen mij beletten om uit te stappen door mij niet te helpen?

Waarom mag ik niet beschikken over mijn eigen leven?

Stel dat ik, bij volle verstand, in staat ben dit te kunnen beslissen, wat is daar dan op tegen?

Als iemand aangeeft dat leven niet meer hoeft dan dient dat toch gerespecteerd te worden.

Wie bepaalt dat ik mijn leven niet mag beëindigen, het is toch mijn leven!

Van mij hoeft het niet meer, alles wat mij dierbaar was is overleden.

Als ik dit zelf wil, dan is dat toch geen levensberoving, toch eerder hulp.

Ik mag toch zelf beslissen of ik wil blijven leven of niet.

Waarom word ik gedwongen om heimelijk ingewikkelde dingen te doen om uit te stappen?

Als ik een poging doe om uit te stappen en dat mislukt, dan word ik daar niet voor gestraft. Waarom wordt een ander daarvoor dan wel gestraft als ze mij ter wille zijn?

Ik ervaar het als een straf als ik niet word geholpen.

Zo’n beslissing is toch een persoonlijke zaak!


Ouderdom.

Een wezenlijke vraag is, wat is oud?
Ben je oud als je b.v. 90 jaar bent geworden?


Een mogelijkheid.

Het zou mogelijk moeten zijn, voor oude mensen die bij volle verstand zijn, dat op een bepaalde leeftijd het recht ontstaat om uit eigen vrije wil aan bevoegde deskundigen kenbaar te maken, dat de zin om verder te leven er niet meer is, zodat het daarna mogelijk wordt, om via officiële hulp hun leven te laten beëindigen.


George Wilbrink
januari 2016
















Laatst gewijzigd door G. Wilbrink op 14 okt 2016, 07:29, 3 keer totaal gewijzigd.

G. Wilbrink
Posts in topic: 10
Berichten: 51
Lid geworden op: 20 apr 2015, 14:33
Contacteer:

Bericht door G. Wilbrink » 13 okt 2016, 22:53

G. Wilbrink schreef:Als je oud bent en niet meer verder wilt leven.

Inleiding.

Mensen worden gemiddeld steeds ouder, mede dankzij de medische wetenschap.
Voor de meeste oudere mensen is dit een zegen, voor een andere groep ouderen juist niet, ze zijn klaar met het leven vinden ze zelf.
De vraag is dan, hoe verder?
In onderstaand bericht schreef ik mijn gedachten hierover enige tijd geleden op.
Het onderwerp is momenteel actueel in de Nederlandse politiek.
Welke gedachten hebben filosofen en zij die zich met filosofie bezighouden over dit onderwerp?


Ouder worden.

De een vindt ouder worden beangstigend, de ander geniet er van, weer een ander is er mee klaar, verder leven hoeft niet meer.
Ben je oud, gezond en niet eenzaam en ook financieel in goeden doen, dan is oud worden prettiger dan wanneer dat niet zo mocht zijn.
Zo kan het voorkomen, dat ouder wordende mensen vinden dat het voor hen genoeg is geweest.
Ze hebben er geen zin meer in om verder te leven en ze spreken zich daar overtuigend over uit.
Wat dan?



Mogelijke gedachten van mensen die vinden dat het voor hen genoeg is geweest:


Ik ben, bij toeval, op deze wereld gezet, ik heb er niet om gevraagd, daarom wil ik stoppen met leven wanneer ik dat wil.

Ik heb er niet om gevraagd om zo oud te worden, ik niet meer wil leven.

Waarom heb ik het recht niet om zelf te bepalen wanneer ik, door ouderdom, uit wil stappen omdat het, voor mij, genoeg is geweest?

Kunnen andere mensen mij beletten om uit te stappen door mij niet te helpen?

Waarom mag ik niet beschikken over mijn eigen leven?

Stel dat ik, bij volle verstand, in staat ben dit te kunnen beslissen, wat is daar dan op tegen?

Als iemand aangeeft dat leven niet meer hoeft dan dient dat toch gerespecteerd te worden.

Wie bepaalt dat ik mijn leven niet mag beëindigen, het is toch mijn leven!

Van mij hoeft het niet meer, alles wat mij dierbaar was is overleden.

Als ik dit zelf wil, dan is dat toch geen levensberoving, toch eerder hulp.

Ik mag toch zelf beslissen of ik wil blijven leven of niet.

Waarom word ik gedwongen om heimelijk ingewikkelde dingen te doen om uit te stappen?

Als ik een poging doe om uit te stappen en dat mislukt, dan word ik daar niet voor gestraft. Waarom wordt een ander daarvoor dan wel gestraft als ze mij ter wille zijn?

Ik ervaar het als een straf als ik niet word geholpen.

Zo’n beslissing is toch een persoonlijke zaak!


Ouderdom.

Een wezenlijke vraag is, wat is oud?
Ben je oud als je b.v. 90 jaar bent geworden?


Een mogelijkheid.

Het zou mogelijk moeten zijn, voor oude mensen die bij volle verstand zijn, dat op een bepaalde leeftijd het recht ontstaat om uit eigen vrije wil aan bevoegde deskundigen kenbaar te maken, dat de zin om verder te leven er niet meer is, zodat het daarna mogelijk wordt, om via officiële hulp hun leven te laten beëindigen.


George Wilbrink
januari 2016
















G. Wilbrink
Posts in topic: 10
Berichten: 51
Lid geworden op: 20 apr 2015, 14:33
Contacteer:

Bericht door G. Wilbrink » 13 okt 2016, 22:55

G. Wilbrink schreef:Als je oud bent en niet meer verder wilt leven.

Inleiding.

Mensen worden gemiddeld steeds ouder, mede dankzij de medische wetenschap.
Voor de meeste oudere mensen is dit een zegen, voor een andere groep ouderen juist niet, ze zijn klaar met het leven vinden ze zelf.
De vraag is dan, hoe verder?
In onderstaand bericht schreef ik mijn gedachten hierover enige tijd geleden op.
Het onderwerp is momenteel actueel in de Nederlandse politiek.
Welke gedachten hebben filosofen en zij die zich met filosofie bezighouden over dit onderwerp?


Ouder worden.

De een vindt ouder worden beangstigend, de ander geniet er van, weer een ander is er mee klaar, verder leven hoeft niet meer.
Ben je oud, gezond en niet eenzaam en ook financieel in goeden doen, dan is oud worden prettiger dan wanneer dat niet zo mocht zijn.
Zo kan het voorkomen, dat ouder wordende mensen vinden dat het voor hen genoeg is geweest.
Ze hebben er geen zin meer in om verder te leven en ze spreken zich daar overtuigend over uit.
Wat dan?



Mogelijke gedachten van mensen die vinden dat het voor hen genoeg is geweest:


Ik ben, bij toeval, op deze wereld gezet, ik heb er niet om gevraagd, daarom wil ik stoppen met leven wanneer ik dat wil.

Ik heb er niet om gevraagd om zo oud te worden, ik niet meer wil leven.

Waarom heb ik het recht niet om zelf te bepalen wanneer ik, door ouderdom, uit wil stappen omdat het, voor mij, genoeg is geweest?

Kunnen andere mensen mij beletten om uit te stappen door mij niet te helpen?

Waarom mag ik niet beschikken over mijn eigen leven?

Stel dat ik, bij volle verstand, in staat ben dit te kunnen beslissen, wat is daar dan op tegen?

Als iemand aangeeft dat leven niet meer hoeft dan dient dat toch gerespecteerd te worden.

Wie bepaalt dat ik mijn leven niet mag beëindigen, het is toch mijn leven!

Van mij hoeft het niet meer, alles wat mij dierbaar was is overleden.

Als ik dit zelf wil, dan is dat toch geen levensberoving, toch eerder hulp.

Ik mag toch zelf beslissen of ik wil blijven leven of niet.

Waarom word ik gedwongen om heimelijk ingewikkelde dingen te doen om uit te stappen?

Als ik een poging doe om uit te stappen en dat mislukt, dan word ik daar niet voor gestraft. Waarom wordt een ander daarvoor dan wel gestraft als ze mij ter wille zijn?

Ik ervaar het als een straf als ik niet word geholpen.

Zo’n beslissing is toch een persoonlijke zaak!


Ouderdom.

Een wezenlijke vraag is, wat is oud?
Ben je oud als je b.v. 90 jaar bent geworden?


Een mogelijkheid.

Het zou mogelijk moeten zijn, voor oude mensen die bij volle verstand zijn, dat op een bepaalde leeftijd het recht ontstaat om uit eigen vrije wil aan bevoegde deskundigen kenbaar te maken, dat de zin om verder te leven er niet meer is, zodat het daarna mogelijk wordt, om via officiële hulp hun leven te laten beëindigen.


George Wilbrink
januari 2016
















Gebruikersavatar
Chryso
Posts in topic: 3
Berichten: 76
Lid geworden op: 13 jul 2016, 17:47
Contacteer:

Bericht door Chryso » 14 okt 2016, 18:28

Maakt het voor u een groot verschil indien uw topic zou luiden:

Als je (oud, ziek, levensmoe, ontgoocheld, er de zin niet meer van inziet, er geen zin meer kan in leggen, het gevoel hebt dat je er toch tot op heden niets van gebakt hebt en er geen beter perspectief is,...) en niet meer verder wil leven?

G. Wilbrink
Posts in topic: 10
Berichten: 51
Lid geworden op: 20 apr 2015, 14:33
Contacteer:

Bericht door G. Wilbrink » 15 okt 2016, 12:46

Chryso schreef:Maakt het voor u een groot verschil indien uw topic zou luiden:

Als je (oud, ziek, levensmoe, ontgoocheld, er de zin niet meer van inziet, er geen zin meer kan in leggen, het gevoel hebt dat je er toch tot op heden niets van gebakt hebt en er geen beter perspectief is,...) en niet meer verder wil leven?
Beste Chryso,

Dit artikel gaat over oude mensen die niet ziek zijn.
Voor deze mensen hoeft verder leven niet meer omdat het, door wat voor omstandigheden dan ook, aan alle levensperspectief ontbreekt.
Ik denk dat de titel de lading dekt.

Met vriendelijke groet,

G. Wilbrink.

Gebruikersavatar
Chryso
Posts in topic: 3
Berichten: 76
Lid geworden op: 13 jul 2016, 17:47
Contacteer:

Bericht door Chryso » 15 okt 2016, 16:49

Wel, ik vroeg wat verduidelijking omdat het m.i. eigenlijk gaat over: wat doe je als iemand niet meer verder wil leven? Of hoe sta je daar tegenover als 'geïnteresseerde in filosofie'? De leeftijd doet er m.i. niet zoveel toe tenzij misschien voor u als waarnemer, de omstandigheden des te meer?

Als iemand mij bekent dat hij/zij niet meer verder wil leven, dan denk ik dat ik vooreerst moet trachten onbevooroordeeld te luisteren waarom die persoon die keuze denkt te moeten maken.

Je moet dan beslist niet over je eigen denkkader beginnen (of dat nu een religieus of filosofisch denkkader is. Iemand die 'het niet meer ziet zitten', staat niet open voor jouw persoonlijke keuze.)

Wat ik zou trachten te doen is met de persoon zo mogelijk na te gaan of er toch nog geen manieren zijn om het leven zinvol in te vullen op een wijze dat de betrokkene het nog de moeite waard vindt.

Lukt dat niet, dan zou ik trachten professionele hulpverleners erbij te betrekken zoals huisarts, psycholoog of maatschappelijk werker van het rustoord,... maar alleen als de betrokkene daarvoor open staat. Als hij of zij echt een einde van haar/zijn leven wil maken, denk ik dat je als omstaander, vriend, partner of geliefde, vrijwel machteloos staat.

Ik zou ook trachten te wijzen op hoe pijnlijk zijn/haar beslissing misschien wel zou zijn voor personen die om die persoon geven?

Misschien kun je dan aanbieden om samen met hulpverleners die daarvoor openstaan het einde van het leven op een zo humaan mogelijke manier voor te bereiden? Alleen als de betrokkene daarvoor open staat.

Indien niet, denk ik dat ik hem/haar zou voorstellen toch nog wat bedenktijd in te lassen. Er is nu eenmaal geen weg terug...

Ik zou ook aanbieden nog contact te houden (vanuit het achterhoofd: misschien brengt tijd raad?)

En nu: wat heeft dat met mijn filosofisch denkkader te maken? Wel ik denk dat ik als mens moet trachten een medemens bij te staan in wat hem overkomt. Ik ga ervan uit dat in een aantal gevallen suicidale neigingen van voorbijgaande aard zijn. Helaas is dat niet altijd zo. In die gevallen kan je denk ik niet anders dan die persoonlijke keuze te aanvaarden.

Gebruikersavatar
Paul
Posts in topic: 1
Berichten: 1617
Lid geworden op: 12 sep 2003, 20:40
Contacteer:

Bericht door Paul » 15 okt 2016, 17:31

Chryso schreef:Ik zou ook trachten te wijzen op hoe pijnlijk zijn/haar beslissing misschien wel zou zijn voor personen die om die persoon geven?
Als iemand zich zo slecht voelt dat hij/zij dood wil, denk je dan dat het een meerwaarde is om extra schuldgevoel toe te voegen aan het al aanwezige ondraagbare lijden? Zeer waarschijnlijk is dat schuldgevoel er namelijk al. Ik zou dit puntje even achterwege laten als ik jou was.
Consider it done, and it happens. 8-)

Neem ook eens een kijkje in mijn webwinkel www.soundsforsure.nl voor tweedehands vinyl LP's.

Gebruikersavatar
Chryso
Posts in topic: 3
Berichten: 76
Lid geworden op: 13 jul 2016, 17:47
Contacteer:

Bericht door Chryso » 15 okt 2016, 22:21

Ik zag ooit op tv hoe een oude man, die terminaal kankerpatient was, nog een afscheidsreceptie gaf aan zijn familie en vrienden omdat hij het nodige had gedaan om euthanasie te plegen. Het was de bedoeling om die avond uit het leven te stappen onder begeleiding van een arts. Wat zoals achterachteraf bleek ook gebeurde.

De man was opgewekt. Hij vond dat hij een heel boeiend leven had gehad, maar dat dat leven nu jammer genoeg ten einde was. Maar hij kloeg niet: het was mooi geweest. Elk leven is eindig en hij was zich daar bewust van. Hij had alles doorgepraat met familie en vrienden en die kwamen nu nog een laatste glaasje schuimwijn met hem drinken.

Dat is natuurlijk een extreme uitzonderingssituatie, maar in mijn ogen wel een heel erg mooie. Als iemand wetens willens (dus rekening houdend met alle factoren) van het leven afscheid wil nemen, dan denk ik dat de omgeving dat moet aanvaarden. Ideaal wordt zo’n persoon dan ook begeleid door artsen vertrouwd met euthanasie.

Vaak echter hebben mensen die uit het leven willen stappen een soort van vernauwd denken. Ze zitten als het ware in een tunnel en ze zien één ding op het einde van die tunnel: ik wil dood. Er is geen sprake van een bewuste keuze die rekening houdt met alle factoren. Vaak is er zelfs een volledig verwrongen beeld: ik wil dood omdat ik toch alleen maar tot last ben. Maar hebben ze gevraagd aan diegenen die ze tot last zijn of ze echt tot last zijn? Enz…

Trachten een ruimer perspectief aan te reiken heeft helemaal niet de bedoeling om schuldgevoel op te wekken. Het heeft wel de bedoeling om te helpen denken: weet je wel zeker dat je aan alles hebt gedacht voor je deze definitieve stap zal zetten?

G. Wilbrink
Posts in topic: 10
Berichten: 51
Lid geworden op: 20 apr 2015, 14:33
Contacteer:

Bericht door G. Wilbrink » 19 okt 2016, 21:17

Chryso schreef:Ik zag ooit op tv hoe een oude man, die terminaal kankerpatient was, nog een afscheidsreceptie gaf aan zijn familie en vrienden omdat hij het nodige had gedaan om euthanasie te plegen. Het was de bedoeling om die avond uit het leven te stappen onder begeleiding van een arts. Wat zoals achterachteraf bleek ook gebeurde.

De man was opgewekt. Hij vond dat hij een heel boeiend leven had gehad, maar dat dat leven nu jammer genoeg ten einde was. Maar hij kloeg niet: het was mooi geweest. Elk leven is eindig en hij was zich daar bewust van. Hij had alles doorgepraat met familie en vrienden en die kwamen nu nog een laatste glaasje schuimwijn met hem drinken.

Dat is natuurlijk een extreme uitzonderingssituatie, maar in mijn ogen wel een heel erg mooie. Als iemand wetens willens (dus rekening houdend met alle factoren) van het leven afscheid wil nemen, dan denk ik dat de omgeving dat moet aanvaarden. Ideaal wordt zo’n persoon dan ook begeleid door artsen vertrouwd met euthanasie.

Vaak echter hebben mensen die uit het leven willen stappen een soort van vernauwd denken. Ze zitten als het ware in een tunnel en ze zien één ding op het einde van die tunnel: ik wil dood. Er is geen sprake van een bewuste keuze die rekening houdt met alle factoren. Vaak is er zelfs een volledig verwrongen beeld: ik wil dood omdat ik toch alleen maar tot last ben. Maar hebben ze gevraagd aan diegenen die ze tot last zijn of ze echt tot last zijn? Enz…

Trachten een ruimer perspectief aan te reiken heeft helemaal niet de bedoeling om schuldgevoel op te wekken. Het heeft wel de bedoeling om te helpen denken: weet je wel zeker dat je aan alles hebt gedacht voor je deze definitieve stap zal zetten?
Over welke groep mensen gaat dit artikel?

Je moet je bij deze groep mensen voorstellen dat zij alles al gedaan hebben om hun leven voor zichzelf leefbaar te maken.

Deze mensen hebben, of geen contact meer met hun familie, of al hun familieleden, waar ze vroeger contact mee hadden, zijn overleden.

Door hun leeftijd, het zijn oude mensen, zijn ze langzaam maar zeker op een “eiland” terecht gekomen dat steeds kleiner wordt.

De aansluiting met jongeren is er niet gezien het leeftijdsverschil.

In een verzorgingshuis voelen ze zich alleen, er komt ook niemand meer, kortom het leven heeft hen ook hier niets meer te bieden.

Deze mensen hebben totaal geen verwachting meer van het leven, het leven zit ze in de weg, ze vinden het zo goed geweest.
Het enige wat ze willen is zo snel mogelijk stoppen met leven.

nx
Posts in topic: 5
Berichten: 255
Lid geworden op: 08 okt 2013, 22:26
Contacteer:

Bericht door nx » 19 okt 2016, 21:25

G. Wilbrink schreef:Als je oud bent en niet meer verder wilt leven.

Inleiding.

Mensen worden gemiddeld steeds ouder, mede dankzij de medische wetenschap.
Voor de meeste oudere mensen is dit een zegen, voor een andere groep ouderen juist niet, ze zijn klaar met het leven vinden ze zelf.
De vraag is dan, hoe verder?
In onderstaand bericht schreef ik mijn gedachten hierover enige tijd geleden op.
Het onderwerp is momenteel actueel in de Nederlandse politiek.
Welke gedachten hebben filosofen en zij die zich met filosofie bezighouden over dit onderwerp?


Ouder worden.

De een vindt ouder worden beangstigend, de ander geniet er van, weer een ander is er mee klaar, verder leven hoeft niet meer.
Ben je oud, gezond en niet eenzaam en ook financieel in goeden doen, dan is oud worden prettiger dan wanneer dat niet zo mocht zijn.
Zo kan het voorkomen, dat ouder wordende mensen vinden dat het voor hen genoeg is geweest.
Ze hebben er geen zin meer in om verder te leven en ze spreken zich daar overtuigend over uit.
Wat dan?



Mogelijke gedachten van mensen die vinden dat het voor hen genoeg is geweest:


Ik ben, bij toeval, op deze wereld gezet, ik heb er niet om gevraagd, daarom wil ik stoppen met leven wanneer ik dat wil.

Ik heb er niet om gevraagd om zo oud te worden, ik wil niet meer leven.

Waarom heb ik het recht niet om zelf te bepalen wanneer ik, door ouderdom, uit wil stappen omdat het, voor mij, genoeg is geweest?

Kunnen andere mensen mij beletten om uit te stappen door mij niet te helpen?

Waarom mag ik niet beschikken over mijn eigen leven?

Stel dat ik, bij volle verstand, in staat ben dit te kunnen beslissen, wat is daar dan op tegen?

Als iemand aangeeft dat leven niet meer hoeft dan dient dat toch gerespecteerd te worden.

Wie bepaalt dat ik mijn leven niet mag beëindigen, het is toch mijn leven!

Van mij hoeft het niet meer, alles wat mij dierbaar was is overleden.

Als ik dit zelf wil, dan is dat toch geen levensberoving, toch eerder hulp.

Ik mag toch zelf beslissen of ik wil blijven leven of niet.

Waarom word ik gedwongen om heimelijk ingewikkelde dingen te doen om uit te stappen?

Als ik een poging doe om uit te stappen en dat mislukt, dan word ik daar niet voor gestraft. Waarom wordt een ander daarvoor dan wel gestraft als ze mij ter wille zijn?

Ik ervaar het als een straf als ik niet word geholpen.

Zo’n beslissing is toch een persoonlijke zaak!


Ouderdom.

Een wezenlijke vraag is, wat is oud?
Ben je oud als je b.v. 90 jaar bent geworden?


Een mogelijkheid.

Het zou mogelijk moeten zijn, voor oude mensen die bij volle verstand zijn, dat op een bepaalde leeftijd het recht ontstaat om uit eigen vrije wil aan bevoegde deskundigen kenbaar te maken, dat de zin om verder te leven er niet meer is, zodat het daarna mogelijk wordt, om via officiële hulp hun leven te laten beëindigen.


George Wilbrink
januari 2016















En wat nou als je jong bent en niet verder wilt?
Welke "meerwaarde" heeft oud-zijn om dood te mogen?

G. Wilbrink
Posts in topic: 10
Berichten: 51
Lid geworden op: 20 apr 2015, 14:33
Contacteer:

Bericht door G. Wilbrink » 19 okt 2016, 22:07

nx schreef:
G. Wilbrink schreef:Als je oud bent en niet meer verder wilt leven.

Inleiding.

Mensen worden gemiddeld steeds ouder, mede dankzij de medische wetenschap.
Voor de meeste oudere mensen is dit een zegen, voor een andere groep ouderen juist niet, ze zijn klaar met het leven vinden ze zelf.
De vraag is dan, hoe verder?
In onderstaand bericht schreef ik mijn gedachten hierover enige tijd geleden op.
Het onderwerp is momenteel actueel in de Nederlandse politiek.
Welke gedachten hebben filosofen en zij die zich met filosofie bezighouden over dit onderwerp?


Ouder worden.

De een vindt ouder worden beangstigend, de ander geniet er van, weer een ander is er mee klaar, verder leven hoeft niet meer.
Ben je oud, gezond en niet eenzaam en ook financieel in goeden doen, dan is oud worden prettiger dan wanneer dat niet zo mocht zijn.
Zo kan het voorkomen, dat ouder wordende mensen vinden dat het voor hen genoeg is geweest.
Ze hebben er geen zin meer in om verder te leven en ze spreken zich daar overtuigend over uit.
Wat dan?



Mogelijke gedachten van mensen die vinden dat het voor hen genoeg is geweest:


Ik ben, bij toeval, op deze wereld gezet, ik heb er niet om gevraagd, daarom wil ik stoppen met leven wanneer ik dat wil.

Ik heb er niet om gevraagd om zo oud te worden, ik wil niet meer leven.

Waarom heb ik het recht niet om zelf te bepalen wanneer ik, door ouderdom, uit wil stappen omdat het, voor mij, genoeg is geweest?

Kunnen andere mensen mij beletten om uit te stappen door mij niet te helpen?

Waarom mag ik niet beschikken over mijn eigen leven?

Stel dat ik, bij volle verstand, in staat ben dit te kunnen beslissen, wat is daar dan op tegen?

Als iemand aangeeft dat leven niet meer hoeft dan dient dat toch gerespecteerd te worden.

Wie bepaalt dat ik mijn leven niet mag beëindigen, het is toch mijn leven!

Van mij hoeft het niet meer, alles wat mij dierbaar was is overleden.

Als ik dit zelf wil, dan is dat toch geen levensberoving, toch eerder hulp.

Ik mag toch zelf beslissen of ik wil blijven leven of niet.

Waarom word ik gedwongen om heimelijk ingewikkelde dingen te doen om uit te stappen?

Als ik een poging doe om uit te stappen en dat mislukt, dan word ik daar niet voor gestraft. Waarom wordt een ander daarvoor dan wel gestraft als ze mij ter wille zijn?

Ik ervaar het als een straf als ik niet word geholpen.

Zo’n beslissing is toch een persoonlijke zaak!


Ouderdom.

Een wezenlijke vraag is, wat is oud?
Ben je oud als je b.v. 90 jaar bent geworden?


Een mogelijkheid.

Het zou mogelijk moeten zijn, voor oude mensen die bij volle verstand zijn, dat op een bepaalde leeftijd het recht ontstaat om uit eigen vrije wil aan bevoegde deskundigen kenbaar te maken, dat de zin om verder te leven er niet meer is, zodat het daarna mogelijk wordt, om via officiële hulp hun leven te laten beëindigen.


George Wilbrink
januari 2016















En wat nou als je jong bent en niet verder wilt?
Welke "meerwaarde" heeft oud-zijn om dood te mogen?
[/quote]

Voor jonge mensen kan het een tijdelijke periode zijn.
Voor heel oude mensen is dit een overtuiging.

Gr. G.W.

nx
Posts in topic: 5
Berichten: 255
Lid geworden op: 08 okt 2013, 22:26
Contacteer:

Bericht door nx » 19 okt 2016, 22:24

I


Ouderdom.

Een wezenlijke vraag is, wat is oud?
Ben je oud als je b.v. 90 jaar bent geworden?


Een mogelijkheid.

Het zou mogelijk moeten zijn, voor oude mensen die bij volle verstand zijn, dat op een bepaalde leeftijd het recht ontstaat om uit eigen vrije wil aan bevoegde deskundigen kenbaar te maken, dat de zin om verder te leven er niet meer is, zodat het daarna mogelijk wordt, om via officiële hulp hun leven te laten beëindigen.


George Wilbrink
januari 2016
















[/quote]

En wat nou als je jong bent en niet verder wilt?
Welke "meerwaarde" heeft oud-zijn om dood te mogen?[/quote]

[/quote]

Voor jonge mensen kan het een tijdelijke periode zijn.
Voor heel oude mensen is dit een overtuiging.

Gr. G.W.[/quote]

Hoe weet je dat?

nx
Posts in topic: 5
Berichten: 255
Lid geworden op: 08 okt 2013, 22:26
Contacteer:

Bericht door nx » 19 okt 2016, 22:37

Overigens ben ik zelf nog best jong (43) en wil nog heel veel leven!

G. Wilbrink
Posts in topic: 10
Berichten: 51
Lid geworden op: 20 apr 2015, 14:33
Contacteer:

Bericht door G. Wilbrink » 19 okt 2016, 22:54

nx schreef:Overigens ben ik zelf nog best jong (43) en wil nog heel veel leven!
Kan me goed voorstellen, geniet er maar van. De tijd blijft en wij sneller er doorheen. Geniet, geniet, geniet zoveel je kan.

Gr. G.W.

nx
Posts in topic: 5
Berichten: 255
Lid geworden op: 08 okt 2013, 22:26
Contacteer:

Bericht door nx » 19 okt 2016, 23:02

G. Wilbrink schreef:
nx schreef:Overigens ben ik zelf nog best jong (43) en wil nog heel veel leven!
Kan me goed voorstellen, geniet er maar van. De tijd blijft en wij sneller er doorheen. Geniet, geniet, geniet zoveel je kan.

Gr. G.W.
Weet niet of jij je dat kunt voorstellen hoor.
Is bij jou ook een hersentumor verwijderd?

G. Wilbrink
Posts in topic: 10
Berichten: 51
Lid geworden op: 20 apr 2015, 14:33
Contacteer:

Bericht door G. Wilbrink » 20 okt 2016, 08:47

nx schreef:
G. Wilbrink schreef:
nx schreef:Overigens ben ik zelf nog best jong (43) en wil nog heel veel leven!
Kan me goed voorstellen, geniet er maar van. De tijd blijft en wij sneller er doorheen. Geniet, geniet, geniet zoveel je kan.

Gr. G.W.
Weet niet of jij je dat kunt voorstellen hoor.
Is bij jou ook een hersentumor verwijderd?

Beste nx,

Nee, mij is dat niet overkomen en, je hebt gelijk, ik kan het mij ook niet voorstellen.
Blijft overeind, genieten zo veel als je kunt.

Gr. G.W.

Gebruikersavatar
Bertus
Posts in topic: 2
Berichten: 306
Lid geworden op: 11 okt 2015, 13:34
Contacteer:

Bericht door Bertus » 20 okt 2016, 17:41

Ik vraag me af in hoeverre de denkwijze van het stuk correct is.
Je stuk heeft betrekking op ouderen, leeftijd is echter geen maatstaf om geen zin meer in het leven te hebben. Op je twintigste kun je al een heel leven achter je hebben waarin je geen zin meer in het leven kunt hebben.
Dat er voor een 20 jarige nog mogelijkheden zijn geldt ook voor ouderen. Wie weet, misschien kom je op je 95ste nog de liefde van je leven tegen.

Er is een verschil tussen geen zin meer in het leven hebben en niet meer willen leven. Wanneer je geen zin meer in het leven hebt, betekent het niet per definitie dat je niet meer wilt leven. Iemand die niet meer wil leven heeft een bewuste keuze gemaakt, Geen zin meer in het leven hebben is geen motivatie kunnen noemen om te nog te leven. En dit kan velerlei oorzaken hebben zoals het wegvallen van de bekende omgeving, eenzaamheid, beperkingen, ziekte etc.
Geen zin meer in het leven hebben duidt niet zozeer op een wens om het leven te beëindigen, echter meer op het leven dat geleid wordt te beëindigen.
De keuze om te sterven is een voor de hand liggende keuze, wanneer je niet weet hoe je je leven anders kunt leiden.
Die personen die werkelijk een keuze maken om te willen sterven, zijn niet afhankelijk van hulp, die zorgen er zelf voor, wanneer niemand bereid is ze te helpen. Dit zijn echter veel minder in aantal, dan zij die geen zin meer in het leven hebben.

Een keuze te willen sterven is dus iets anders dan iets waarin je als antwoord hebt te moeten sterven als enig perspectief.
Mensen die geen zin in het meer het leven hebben maak je het dan gemakkelijk om vanuit het bestaande antwoord waarin sterven de enige optie lijkt als keuze te laten gelden.
Terwijl niet kiezen eigenlijk ook een keuze is. Geen zin in het leven hebben, maar misschien komt het nog. Iets waar niemand een antwoord op heeft.
Jij bent een andere ik, ik ben een andere jij.
Onze verschillen zijn niet bedoeld om een waarde aan te geven, maar om elkaar te verrijken

G. Wilbrink
Posts in topic: 10
Berichten: 51
Lid geworden op: 20 apr 2015, 14:33
Contacteer:

Bericht door G. Wilbrink » 20 okt 2016, 21:16

[quote="Bertus"]Ik vraag me af in hoeverre de denkwijze van het stuk correct is.
Je stuk heeft betrekking op ouderen, leeftijd is echter geen maatstaf om geen zin meer in het leven te hebben. Op je twintigste kun je al een heel leven achter je hebben waarin je geen zin meer in het leven kunt hebben.
Dat er voor een 20 jarige nog mogelijkheden zijn geldt ook voor ouderen. Wie weet, misschien kom je op je 95ste nog de liefde van je leven tegen.

Er is een verschil tussen geen zin meer in het leven hebben en niet meer willen leven. Wanneer je geen zin meer in het leven hebt, betekent het niet per definitie dat je niet meer wilt leven. Iemand die niet meer wil leven heeft een bewuste keuze gemaakt, Geen zin meer in het leven hebben is geen motivatie kunnen noemen om te nog te leven. En dit kan velerlei oorzaken hebben zoals het wegvallen van de bekende omgeving, eenzaamheid, beperkingen, ziekte etc.
Geen zin meer in het leven hebben duidt niet zozeer op een wens om het leven te beëindigen, echter meer op het leven dat geleid wordt te beëindigen.
De keuze om te sterven is een voor de hand liggende keuze, wanneer je niet weet hoe je je leven anders kunt leiden.
Die personen die werkelijk een keuze maken om te willen sterven, zijn niet afhankelijk van hulp, die zorgen er zelf voor, wanneer niemand bereid is ze te helpen. Dit zijn echter veel minder in aantal, dan zij die geen zin meer in het leven hebben.

Een keuze te willen sterven is dus iets anders dan iets waarin je als antwoord hebt te moeten sterven als enig perspectief.
Mensen die geen zin in het meer het leven hebben maak je het dan gemakkelijk om vanuit het bestaande antwoord waarin sterven de enige optie lijkt als keuze te laten gelden.
Terwijl niet kiezen eigenlijk ook een keuze is. Geen zin in het leven hebben, maar misschien komt het nog. Iets waar niemand een antwoord op heeft.

Beste Bertus,

Als je naar de titel kijkt van dit artikel “ als je oud bent en niet meer verder wilt leven” dan zijn daar een aantal redenen voor.
Ik heb een mogelijkheid voor oudere mensen genoemd omdat deze mensen hun leven al geleefd hebben.
In de “mogelijke gedachten van mensen die vinden dat het genoeg is geweest” staat een opsomming van mogelijke gedachten die deze mensen typeert.
Ik ben met je eens, dat “geen zin meer hebben om verder te leven” niet volledig de lading dekt voor hetgeen ik bedoel te zeggen.
Misschien is energie een beter woord, maar wellicht is er nog een sterker woord in dit verband, ik houd me aanbevolen.
Dat mensen er zelf voor zorgen als ze willen uitstappen hangt sterk af van de moed en de omstandigheden waarin ze verkeren, lijkt me.
Het kan evengoed wel eens om veel oude mensen gaan die deze wens hebben.
Verder, dankjewel voor je uitgebreide minutieuze benadering.

Gr. G.W.

Gebruikersavatar
Bertus
Posts in topic: 2
Berichten: 306
Lid geworden op: 11 okt 2015, 13:34
Contacteer:

Bericht door Bertus » 21 okt 2016, 02:05

Om mezelf nog even te corrigeren:
Geen zin meer in het leven hebben/niet meer willen leven betekent net per definitie dat er een wil is om dood te willen zijn en is absoluut niet het zelfde.
Niet willen leven betekent geen keuze voor het leven maken, Dood willen betekent voor de dood te kiezen.
Aan de keuze niet meer te willen leven is in logisch verband als conclusie de resterende keuzeoptie te willen sterven verbonden. Een resterende keuze te hebben om te sterven is iets anders als de wil te hebben te sterven.
Dat mensen er zelf voor zorgen als ze willen uitstappen hangt sterk af van de moed en de omstandigheden waarin ze verkeren, lijkt me.
Wanneer iemand de wil heeft om te sterven, zal niets hem of haar tegenhouden, echter wanneer het een resterende optie is, gaan angst en redenen waarom je zelf niet in staat zou zijn naar mijn idee meespelen.
Jij bent een andere ik, ik ben een andere jij.
Onze verschillen zijn niet bedoeld om een waarde aan te geven, maar om elkaar te verrijken

G. Wilbrink
Posts in topic: 10
Berichten: 51
Lid geworden op: 20 apr 2015, 14:33
Contacteer:

Bericht door G. Wilbrink » 26 okt 2016, 10:29

Beste Pink Panter,

Dankjewel voor de informatie.

Met vr. gr. G.W.

nx
Posts in topic: 5
Berichten: 255
Lid geworden op: 08 okt 2013, 22:26
Contacteer:

Bericht door nx » 02 mar 2017, 23:08

Bertus schreef:Om mezelf nog even te corrigeren:
Geen zin meer in het leven hebben/niet meer willen leven betekent net per definitie dat er een wil is om dood te willen zijn en is absoluut niet het zelfde.
Niet willen leven betekent geen keuze voor het leven maken, Dood willen betekent voor de dood te kiezen.
Aan de keuze niet meer te willen leven is in logisch verband als conclusie de resterende keuzeoptie te willen sterven verbonden. Een resterende keuze te hebben om te sterven is iets anders als de wil te hebben te sterven.
Dat mensen er zelf voor zorgen als ze willen uitstappen hangt sterk af van de moed en de omstandigheden waarin ze verkeren, lijkt me.
Wanneer iemand de wil heeft om te sterven, zal niets hem of haar tegenhouden, echter wanneer het een resterende optie is, gaan angst en redenen waarom je zelf niet in staat zou zijn naar mijn idee meespelen.

Grotendeels mee eens.
Vooral het deel dat gevoelens kunnen veranderen.

Gesloten

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 7 gasten