Eenzaamheid, is er wat aan te doen?
Geplaatst: 10 nov 2015, 11:58
Eenzaamheid is de mens vreemd. Vreemd is de eenzaamheid.
Eenzaamheid, wat is het?
Nadenkend over het leven en eenzaamheid.
Nieuw leven.
Vanaf het begin af aan wordt het kleine kind gekoesterd door zijn omgeving en dat blijft zo heel veel jaren.
De aanwinst staat volop in de belangstelling en voor allen is er geen moeite te veel.
Wat jaren later volgt de schooltijd en is het kind omringd door een grote groep vertrouwde leerlingen.
Dat gaat zo een aantal jaren door totdat de basisschooltijd is doorlopen.
Tijdens de basisschooljaren, en vooral in de laatste basisschooljaren, is het van belang dat ouders waakzaam zijn en blijven voor pesterijen, al dan niet op social media.
Als dit een kind overkomt, dan kan er een vorm van eenzaamheid ontstaan.
Het kind is het mikpunt geworden en voelt zich daardoor buitengesloten.
Kans op eenzaamheid.
Ondertussen is, door de jaren heen, de directe beschermde omgeving langzamerhand aan het veranderen, de volwassenheid van het kind dient zich aan en daarmee ook de eigen verantwoordelijkheid.
Er kunnen zich, vroeg of laat, omstandigheden voordoen die kunnen leiden tot bepaalde vormen van eenzaamheid.
Voor alle duidelijkheid, het kan maar het hoeft niet.
Of mensen aanleg hebben om eenzaam te worden, hangt ook af van hun eigen geaardheid.
De een zal er nooit last van krijgen terwijl de ander er, al vrij snel, door in de problemen komt.
Het is te vergelijken met heimwee.
Enkele voorbeelden, ter illustratie, die kunnen leiden tot eenzaamheid.
Een scholier is klaar met zijn of haar opleiding en gaat aan de slag bij een werkgever en krijgt in de werkkring te maken met daadwerkelijke pesterijen of pesterijen op social media.
Een student(e) gaat studeren in een vreemde stad en kent niemand in de collegezaal.
De stad is vreemd, er zijn geen bekenden in die stad en hij of zij woont daar op kamers.
Het uitzicht van de kamer is aan een kant een plat dak en aan de andere kant een hoge blinde muur.
Een somber uitzicht en vooruitzicht.
Een gezin met jonge kinderen gaat noodgedwongen verhuizen.
Een nieuwe baan is de oorzaak.
De echtgenoot kan nog wel enigszins zijn draai vinden in zijn nieuwe werkomgeving.
Zijn echtgenote kan echter, in de nieuwbouwwijk waar ze zijn gaan wonen, op geen enkele wijze de aansluiting met haar omgeving vinden.
Een oudere mevrouw woont in een verzorgingshuis.
Sinds het overlijden van haar echtgenoot is zij alleen.
Er kwam nooit bezoek, ze hadden elkaar, maar nu is zij eenzaam geworden.
.
Eenzaamheid.
Dit artikel gaat over alleenstaande mensen die eenzaam zijn.
Eenzaamheid kan iedereen overkomen.
Je kunt, als je alleen bent, eenzaam worden.
.
Is eenzaamheid van deze tijd?
Eenzaamheid bestond in vroegere tijden ook, maar vermoedelijk draagt onze moderne tijd bij aan een toename van eenzame mensen.
Eenzaamheid, op wie is het van toepassing?
Het komt voor bij alle leeftijden, zowel bij jongens en meisjes, mannen en vrouwen en zeker ook bij ouderen.
Wat wordt er dikwijls over eenzaamheid gezegd?
Eenzaamheid wordt dikwijls omschreven als een gevoel.
Dat kan, maar de vraag is of eenzaamheid alleen maar een gevoel is.
Mensen die alleen zijn.
Er zijn veel mensen alleen in Nederland.
Zijn al deze mensen eenzaam?
Nee, een heel groot gedeelte voelt zich waarschijnlijk, in zijn of haar eigen woonomgeving, tevreden en misschien wel gelukkig.
Een ander gedeelte, onder nagenoeg dezelfde omstandigheden is, alleen en eenzaam.
Wat is het verschil tussen beide groepen mensen?
Waarom is de ene groep niet eenzaam en de andere groep wel?
Wat zijn de verschillen tussen beide groepen?
Wat doen mensen, die alleen en niet eenzaam zijn?
Voorop gesteld, er zijn talloze mensen, binnen deze groep, die geen directe contacten nodig hebben om zich oké te voelen. Ze kunnen goed alleen zijn en hebben aan eventuele toevallige contacten voldoende.
Het andere gedeelte, binnen dezelfde groep, moet het hebben van contacten met anderen om niet eenzaam te worden. Ze kunnen moeilijk alleen zijn.
Wat doen mensen uit de bovengenoemde groep?
Een willekeurige opsomming.
Ze hebben veel contacten met vrienden en kennissen.
Ze zijn levenslustig en hebben, over het algemeen, een opgeruimd karakter.
Ze zijn meestal extrovert (naar buiten toe gericht).
Ze gaan veel uit met vrienden.
Ze ontvangen regelmatig bezoek.
Ze gaan met vrienden op vakantie.
Er kan privé-omgang zijn met collega’s uit de werkkring.
Ze kunnen bij een sportvereniging zijn, enz.
Kortom, er wordt contact gezocht, in wat voor vorm dan ook, en niet onbelangrijk, ze hebben er waarschijnlijk, min of meer, de financiële middelen voor.
Mensen die alleen en eenzaam zijn.
Het voorgaande is waarschijnlijk, voor deze groep, veel minder van toepassing.
Het kan zijn dat er, t.o.v. de eerste groep, maar beperkte financiële middelen zijn.
Echter, voldoende financiële middelen lossen voor deze groep de eenzaamheidsproblemen niet op.
Wat is verschil t.o.v. de eerste groep?
Het lukt deze groep mensen, om allerlei redenen, waarschijnlijk minder goed om contact met anderen te maken.
Deze groep mensen is veelal alleen en dan is er een kans op eenzaamheid.
Eenzaamheid en de huidige maatschappij.
We leven tegenwoordig in een wereld waarin mensen veelal op zichzelf leven.
Dit wordt ingegeven door o.a. financiële onafhankelijkheid waardoor de aansluiting met anderen niet meer zo nodig wordt gevonden.
Ook maatschappelijk lijkt het alsof we elkaar minder nodig hebben.
Het gemeenschapsgevoel is er (bijna) niet meer.
Verbondenheid met de kerk.
De kerk verbond vroeger mensen met elkaar, dat is er niet meer of veel minder.
De mensen ontmoetten elkaar in de kerk en men wist zich met elkaar verbonden en dat gaf steun, mede door het onderlinge gesprek en samenzang.
Daarnaast ontmoetten deze mensen elkaar nog dikwijls buiten de kerk.
Dat is allemaal weg of grotendeels weg.
De vraag is, waren de mensen vroeger minder eenzaam dan nu?
Waarschijnlijk waren ze indertijd, door een grotere religieuze verbondenheid en tegelijkertijd een grotere afhankelijkheid van elkaar door gelijke werkzaamheden, minder eenzaam.
In de dorpen b.v. zijn de dorpsgenoten, nu nog, over het algemeen minder eenzaam dan de mensen in de grote steden.
In de dorpen kent men veelal de leefsituatie van elkaar en daar wordt rekening mee gehouden.
In de stad weet men dikwijls na jaren nog niet wie de buren zijn omdat we, veelal noodgedwongen, in o.a. betonnen “blokkendozen” wonen.
De gevolgen van eenzaamheid.
Eenzaamheid geeft het idee, verlaten te zijn door de mensen om je heen.
Daarnaast kunnen mensen eenzamer zijn in een grote stad dan in een dorp.
In een grote stad, mensen genoeg maar bijna niemand maakt een praatje of groet elkaar.
Eenzaamheid kan o.a. extra worden versterkt op hoogtijdagen zoals verjaardagen, kerstdagen, vakantie en de jaarwisseling.
Andere omstandigheden waardoor eenzaamheid kan ontstaan.
Er zijn los van het voorgaande allerlei redenen, van buitenaf, waardoor eenzaamheid kan ontstaan zoals:
Geen contact meer hebben, om wat voor redenen dan ook, met kinderen en/of kleinkinderen en familie.
Het verlies van de partner waardoor een isolement met de omgeving is ontstaan.
Door ouderdom, als gevolg van het verlies van kinderen, broers en zussen, familie, vrienden en bekenden.
Wonen op een plek waar je eigenlijk niet wilt wonen, maar noodgedwongen door omstandigheden, moet wonen en je daardoor buitengesloten voelen, enz.
Alleenstaande mensen die eenzaam zijn.
De vraag is, wat is er aan eenzaamheid te doen?
Is er een mogelijkheid om eenzaamheid te doorbreken?
Waar begin je dan?
Alleen of met anderen waarvan je vermoedt dat ze ook eenzaam zijn?
Is er hulp van buitenaf te krijgen? Waar moet je dan zijn?
Heb je het idee dat hulp van buitenaf een te logge en trage manier is om de eenzaamheidsproblematiek op te lossen?
Voor ouderen moet het overigens ook geen jaren gaan duren want dan is hun tijd letterlijk voorbij.
Moet je zelf in actie komen of moet je wachten tot er hulp naar je toekomt?
Allemaal vragen die kunnen ontstaan.
Is er aan eenzaamheid, van alleenstaande mensen, iets te doen?
Misschien.
Probeer het vanuit jezelf.
Vraag je af, wat kan ik er zelf aan doen?
Als je met eenzaamheid te maken krijgt, kan het je leven danig ontwrichten.
Het is te vergelijken met drijfzand, je zakt erin weg als je jezelf er niet uittrekt.
Een manier om eenzaamheid te bestrijden.
Het is altijd goed om een vast schema te hebben van de eigen werkzaamheden die per dag gedaan moeten worden en die, voor wat de soort werkzaamheden betreft, veel van elkaar verschillen.
Een planning van de b.v. de wekelijkse werkzaamheden is nog beter.
Je bent dan wel alleen maar het verdrijft, voor een deel, het eenzame gevoel.
Je bent ergens, sterk wisselend van werkzaamheden, mee bezig.
Het is juist de leegte die het eenzame gevoel de kans geeft toe te slaan.
Het kan zijn dat er, door de eenzame gevoelens, géén ideeën meer ontstaan om de situatie te veranderen.
Daarom onderstaand wat ondersteuning om te proberen, deze eenzame gevoelens terug te dringen en op afstand te houden.
De volgorde is willekeurig.
Weet, als je zelf geen actie onderneemt, dat er meestal niets gebeurt.
Ga daarom zelf actief met eenzaamheid aan de slag.
Wellicht staan er, bij de onderstaande onderwerpen, enkele bij die je aanspreken.
Raadzaam is, om daar dan mee te beginnen en de andere onderwerpen voorlopig even te laten rusten.
Als het goed gaat kun je later altijd nog aanvullen uit de onderstaande onderwerpen of kiezen uit de zelf verzamelde onderwerpen.
De mogelijkheden:
Kruip uit je schulp.
Zoek je oude kennissen en vrienden weer op en nodig ze uit.
Ze komen blijkbaar niet uit zichzelf, dan maar zelf het initiatief nemen.
Nodig mensen, uit je omgeving, bij je thuis uit. Ze komen, zo blijkt, zelf niet op het idee.
Je moet er natuurlijk wel een klik mee hebben.
Begin spontaan, waar je bent, een gesprek.
Aan de kassa, tijdens het winkelen, in de wachtkamer bij de dokter, of waar je ook maar bent. Het lost eenzaamheid niet direct op maar het geeft je wel een goed gevoel.
Spreek mensen aan, als de gelegenheid zich voordoet, ze bijten niet.
Kies een gunstig tijdstip, pak de telefoon, toets een willekeurig nummer, vraag of het gelegen komt en vertel dat je eenzaam bent.
Wellicht vind je iemand die naar je wilt luisteren of die ook eenzaam is.
Ga er even uit.
Pak de bus, zonder bestemming, en rijdt een rondje mee en maak een praatje.
Hetzelfde geldt voor de trein.
Als het kan, kies een rustig tijdstip, dan kom je eerder tot een gesprek en je ziet tegelijkertijd een andere omgeving.
Zoek op Internet naar een contactgroep die je interesseert. Aansluiting is dan wellicht mogelijk.
Ga met een alleengaande reis mee, het zijn allemaal mensen die ook alleen zijn. Misschien ontmoet je iemand waarmee het klikt.
Beter is, niet alleen mee te gaan met een groepsreis, want de kans is dan groot dat je alleen wordt gelaten.
De stap is groot, maar ga eens een keer alleen op vakantie naar een hotel. Niet all inclusive want dan spreek je waarschijnlijk de mensen nog niet of maar heel vluchtig, maar vol- of halfpension, dan ontmoet je mensen aan tafel.
Een appartement is niet zo geschikt, want dan blijf je nog alleen.
Een pension is veel geschikter, dan ontmoet je de mensen wel aan tafel.
Praat over je eenzaamheid met je naasten, als je die hebt, maar met onbekenden mag ook, waarom niet?
Begin in het klein. Herken je buren. Je hebt ze waarschijnlijk niet nodig want je kunt jezelf wel redden, maar je mist het gesprek, de aansluiting. Voorwaarde, het moet wel klikken.
Zijn er gemeenschapshuizen, bezoek ze, maak contact.
Begin een eetclubje in je omgeving en ga, bij toerbeurt, bij elkaar eten.
Kun je sporten, doe het in groepsverband, liever niet individueel want dan blijf je nog alleen.
Iedereen is daar voor zichzelf bezig. Dat bindt (bijna) niet.
Doe vrijwilligerswerk, dan ontmoet je mensen. Er is overal, waar mensen gezamenlijk wat doen, wel wat, dat moet je erbij nemen, er overheen stappen.
Ga bij een club die activiteiten doen die je interessant vindt.
Yoga is ook een mogelijkheid, het is goed voor je conditie, je wordt er rustiger en geconcentreerder van en je ontmoet nieuwe mensen.
Denk een meditatie, er gaat een wereld voor je open.
Zoek aansluiting bij een religieuze groep, waar je wat mee hebt, het verrijkt je geestelijk leven en je ontmoet andere mensen.
Zoek een hobby die je interesseert en ga ermee aan de slag.
Een cursus buitenshuis volgen kan ook. Nadeel, de cursustijd is meestal niet zo lang, daarna verlies je deze mensen weer uit het oog. Maar goed, voor een korte tijd kan het, en je wordt er wijzer van.
Als je nog geen computer hebt, schaf er een aan. Internet geeft o.a. heel veel informatie.
Volg cursussen over het gebruik van je computer.
Schaf een smartphone aan, je hebt dan veel informatie ook onderweg, en niet onbelangrijk, je hoort erbij o.a. door social media.
Samenvattend:
Eenzaamheid is veelal een persoonlijk probleem.
Aan eenzaamheid moet je zelf werken, een ander kan het niet voor je oplossen.
Als eenzaamheid, nadat je actief alle moeite hebt gedaan, zich niet oplost, is professionele ondersteuning aan te bevelen.
George Wilbrink
november 2015.
Eenzaamheid, wat is het?
Nadenkend over het leven en eenzaamheid.
Nieuw leven.
Vanaf het begin af aan wordt het kleine kind gekoesterd door zijn omgeving en dat blijft zo heel veel jaren.
De aanwinst staat volop in de belangstelling en voor allen is er geen moeite te veel.
Wat jaren later volgt de schooltijd en is het kind omringd door een grote groep vertrouwde leerlingen.
Dat gaat zo een aantal jaren door totdat de basisschooltijd is doorlopen.
Tijdens de basisschooljaren, en vooral in de laatste basisschooljaren, is het van belang dat ouders waakzaam zijn en blijven voor pesterijen, al dan niet op social media.
Als dit een kind overkomt, dan kan er een vorm van eenzaamheid ontstaan.
Het kind is het mikpunt geworden en voelt zich daardoor buitengesloten.
Kans op eenzaamheid.
Ondertussen is, door de jaren heen, de directe beschermde omgeving langzamerhand aan het veranderen, de volwassenheid van het kind dient zich aan en daarmee ook de eigen verantwoordelijkheid.
Er kunnen zich, vroeg of laat, omstandigheden voordoen die kunnen leiden tot bepaalde vormen van eenzaamheid.
Voor alle duidelijkheid, het kan maar het hoeft niet.
Of mensen aanleg hebben om eenzaam te worden, hangt ook af van hun eigen geaardheid.
De een zal er nooit last van krijgen terwijl de ander er, al vrij snel, door in de problemen komt.
Het is te vergelijken met heimwee.
Enkele voorbeelden, ter illustratie, die kunnen leiden tot eenzaamheid.
Een scholier is klaar met zijn of haar opleiding en gaat aan de slag bij een werkgever en krijgt in de werkkring te maken met daadwerkelijke pesterijen of pesterijen op social media.
Een student(e) gaat studeren in een vreemde stad en kent niemand in de collegezaal.
De stad is vreemd, er zijn geen bekenden in die stad en hij of zij woont daar op kamers.
Het uitzicht van de kamer is aan een kant een plat dak en aan de andere kant een hoge blinde muur.
Een somber uitzicht en vooruitzicht.
Een gezin met jonge kinderen gaat noodgedwongen verhuizen.
Een nieuwe baan is de oorzaak.
De echtgenoot kan nog wel enigszins zijn draai vinden in zijn nieuwe werkomgeving.
Zijn echtgenote kan echter, in de nieuwbouwwijk waar ze zijn gaan wonen, op geen enkele wijze de aansluiting met haar omgeving vinden.
Een oudere mevrouw woont in een verzorgingshuis.
Sinds het overlijden van haar echtgenoot is zij alleen.
Er kwam nooit bezoek, ze hadden elkaar, maar nu is zij eenzaam geworden.
.
Eenzaamheid.
Dit artikel gaat over alleenstaande mensen die eenzaam zijn.
Eenzaamheid kan iedereen overkomen.
Je kunt, als je alleen bent, eenzaam worden.
.
Is eenzaamheid van deze tijd?
Eenzaamheid bestond in vroegere tijden ook, maar vermoedelijk draagt onze moderne tijd bij aan een toename van eenzame mensen.
Eenzaamheid, op wie is het van toepassing?
Het komt voor bij alle leeftijden, zowel bij jongens en meisjes, mannen en vrouwen en zeker ook bij ouderen.
Wat wordt er dikwijls over eenzaamheid gezegd?
Eenzaamheid wordt dikwijls omschreven als een gevoel.
Dat kan, maar de vraag is of eenzaamheid alleen maar een gevoel is.
Mensen die alleen zijn.
Er zijn veel mensen alleen in Nederland.
Zijn al deze mensen eenzaam?
Nee, een heel groot gedeelte voelt zich waarschijnlijk, in zijn of haar eigen woonomgeving, tevreden en misschien wel gelukkig.
Een ander gedeelte, onder nagenoeg dezelfde omstandigheden is, alleen en eenzaam.
Wat is het verschil tussen beide groepen mensen?
Waarom is de ene groep niet eenzaam en de andere groep wel?
Wat zijn de verschillen tussen beide groepen?
Wat doen mensen, die alleen en niet eenzaam zijn?
Voorop gesteld, er zijn talloze mensen, binnen deze groep, die geen directe contacten nodig hebben om zich oké te voelen. Ze kunnen goed alleen zijn en hebben aan eventuele toevallige contacten voldoende.
Het andere gedeelte, binnen dezelfde groep, moet het hebben van contacten met anderen om niet eenzaam te worden. Ze kunnen moeilijk alleen zijn.
Wat doen mensen uit de bovengenoemde groep?
Een willekeurige opsomming.
Ze hebben veel contacten met vrienden en kennissen.
Ze zijn levenslustig en hebben, over het algemeen, een opgeruimd karakter.
Ze zijn meestal extrovert (naar buiten toe gericht).
Ze gaan veel uit met vrienden.
Ze ontvangen regelmatig bezoek.
Ze gaan met vrienden op vakantie.
Er kan privé-omgang zijn met collega’s uit de werkkring.
Ze kunnen bij een sportvereniging zijn, enz.
Kortom, er wordt contact gezocht, in wat voor vorm dan ook, en niet onbelangrijk, ze hebben er waarschijnlijk, min of meer, de financiële middelen voor.
Mensen die alleen en eenzaam zijn.
Het voorgaande is waarschijnlijk, voor deze groep, veel minder van toepassing.
Het kan zijn dat er, t.o.v. de eerste groep, maar beperkte financiële middelen zijn.
Echter, voldoende financiële middelen lossen voor deze groep de eenzaamheidsproblemen niet op.
Wat is verschil t.o.v. de eerste groep?
Het lukt deze groep mensen, om allerlei redenen, waarschijnlijk minder goed om contact met anderen te maken.
Deze groep mensen is veelal alleen en dan is er een kans op eenzaamheid.
Eenzaamheid en de huidige maatschappij.
We leven tegenwoordig in een wereld waarin mensen veelal op zichzelf leven.
Dit wordt ingegeven door o.a. financiële onafhankelijkheid waardoor de aansluiting met anderen niet meer zo nodig wordt gevonden.
Ook maatschappelijk lijkt het alsof we elkaar minder nodig hebben.
Het gemeenschapsgevoel is er (bijna) niet meer.
Verbondenheid met de kerk.
De kerk verbond vroeger mensen met elkaar, dat is er niet meer of veel minder.
De mensen ontmoetten elkaar in de kerk en men wist zich met elkaar verbonden en dat gaf steun, mede door het onderlinge gesprek en samenzang.
Daarnaast ontmoetten deze mensen elkaar nog dikwijls buiten de kerk.
Dat is allemaal weg of grotendeels weg.
De vraag is, waren de mensen vroeger minder eenzaam dan nu?
Waarschijnlijk waren ze indertijd, door een grotere religieuze verbondenheid en tegelijkertijd een grotere afhankelijkheid van elkaar door gelijke werkzaamheden, minder eenzaam.
In de dorpen b.v. zijn de dorpsgenoten, nu nog, over het algemeen minder eenzaam dan de mensen in de grote steden.
In de dorpen kent men veelal de leefsituatie van elkaar en daar wordt rekening mee gehouden.
In de stad weet men dikwijls na jaren nog niet wie de buren zijn omdat we, veelal noodgedwongen, in o.a. betonnen “blokkendozen” wonen.
De gevolgen van eenzaamheid.
Eenzaamheid geeft het idee, verlaten te zijn door de mensen om je heen.
Daarnaast kunnen mensen eenzamer zijn in een grote stad dan in een dorp.
In een grote stad, mensen genoeg maar bijna niemand maakt een praatje of groet elkaar.
Eenzaamheid kan o.a. extra worden versterkt op hoogtijdagen zoals verjaardagen, kerstdagen, vakantie en de jaarwisseling.
Andere omstandigheden waardoor eenzaamheid kan ontstaan.
Er zijn los van het voorgaande allerlei redenen, van buitenaf, waardoor eenzaamheid kan ontstaan zoals:
Geen contact meer hebben, om wat voor redenen dan ook, met kinderen en/of kleinkinderen en familie.
Het verlies van de partner waardoor een isolement met de omgeving is ontstaan.
Door ouderdom, als gevolg van het verlies van kinderen, broers en zussen, familie, vrienden en bekenden.
Wonen op een plek waar je eigenlijk niet wilt wonen, maar noodgedwongen door omstandigheden, moet wonen en je daardoor buitengesloten voelen, enz.
Alleenstaande mensen die eenzaam zijn.
De vraag is, wat is er aan eenzaamheid te doen?
Is er een mogelijkheid om eenzaamheid te doorbreken?
Waar begin je dan?
Alleen of met anderen waarvan je vermoedt dat ze ook eenzaam zijn?
Is er hulp van buitenaf te krijgen? Waar moet je dan zijn?
Heb je het idee dat hulp van buitenaf een te logge en trage manier is om de eenzaamheidsproblematiek op te lossen?
Voor ouderen moet het overigens ook geen jaren gaan duren want dan is hun tijd letterlijk voorbij.
Moet je zelf in actie komen of moet je wachten tot er hulp naar je toekomt?
Allemaal vragen die kunnen ontstaan.
Is er aan eenzaamheid, van alleenstaande mensen, iets te doen?
Misschien.
Probeer het vanuit jezelf.
Vraag je af, wat kan ik er zelf aan doen?
Als je met eenzaamheid te maken krijgt, kan het je leven danig ontwrichten.
Het is te vergelijken met drijfzand, je zakt erin weg als je jezelf er niet uittrekt.
Een manier om eenzaamheid te bestrijden.
Het is altijd goed om een vast schema te hebben van de eigen werkzaamheden die per dag gedaan moeten worden en die, voor wat de soort werkzaamheden betreft, veel van elkaar verschillen.
Een planning van de b.v. de wekelijkse werkzaamheden is nog beter.
Je bent dan wel alleen maar het verdrijft, voor een deel, het eenzame gevoel.
Je bent ergens, sterk wisselend van werkzaamheden, mee bezig.
Het is juist de leegte die het eenzame gevoel de kans geeft toe te slaan.
Het kan zijn dat er, door de eenzame gevoelens, géén ideeën meer ontstaan om de situatie te veranderen.
Daarom onderstaand wat ondersteuning om te proberen, deze eenzame gevoelens terug te dringen en op afstand te houden.
De volgorde is willekeurig.
Weet, als je zelf geen actie onderneemt, dat er meestal niets gebeurt.
Ga daarom zelf actief met eenzaamheid aan de slag.
Wellicht staan er, bij de onderstaande onderwerpen, enkele bij die je aanspreken.
Raadzaam is, om daar dan mee te beginnen en de andere onderwerpen voorlopig even te laten rusten.
Als het goed gaat kun je later altijd nog aanvullen uit de onderstaande onderwerpen of kiezen uit de zelf verzamelde onderwerpen.
De mogelijkheden:
Kruip uit je schulp.
Zoek je oude kennissen en vrienden weer op en nodig ze uit.
Ze komen blijkbaar niet uit zichzelf, dan maar zelf het initiatief nemen.
Nodig mensen, uit je omgeving, bij je thuis uit. Ze komen, zo blijkt, zelf niet op het idee.
Je moet er natuurlijk wel een klik mee hebben.
Begin spontaan, waar je bent, een gesprek.
Aan de kassa, tijdens het winkelen, in de wachtkamer bij de dokter, of waar je ook maar bent. Het lost eenzaamheid niet direct op maar het geeft je wel een goed gevoel.
Spreek mensen aan, als de gelegenheid zich voordoet, ze bijten niet.
Kies een gunstig tijdstip, pak de telefoon, toets een willekeurig nummer, vraag of het gelegen komt en vertel dat je eenzaam bent.
Wellicht vind je iemand die naar je wilt luisteren of die ook eenzaam is.
Ga er even uit.
Pak de bus, zonder bestemming, en rijdt een rondje mee en maak een praatje.
Hetzelfde geldt voor de trein.
Als het kan, kies een rustig tijdstip, dan kom je eerder tot een gesprek en je ziet tegelijkertijd een andere omgeving.
Zoek op Internet naar een contactgroep die je interesseert. Aansluiting is dan wellicht mogelijk.
Ga met een alleengaande reis mee, het zijn allemaal mensen die ook alleen zijn. Misschien ontmoet je iemand waarmee het klikt.
Beter is, niet alleen mee te gaan met een groepsreis, want de kans is dan groot dat je alleen wordt gelaten.
De stap is groot, maar ga eens een keer alleen op vakantie naar een hotel. Niet all inclusive want dan spreek je waarschijnlijk de mensen nog niet of maar heel vluchtig, maar vol- of halfpension, dan ontmoet je mensen aan tafel.
Een appartement is niet zo geschikt, want dan blijf je nog alleen.
Een pension is veel geschikter, dan ontmoet je de mensen wel aan tafel.
Praat over je eenzaamheid met je naasten, als je die hebt, maar met onbekenden mag ook, waarom niet?
Begin in het klein. Herken je buren. Je hebt ze waarschijnlijk niet nodig want je kunt jezelf wel redden, maar je mist het gesprek, de aansluiting. Voorwaarde, het moet wel klikken.
Zijn er gemeenschapshuizen, bezoek ze, maak contact.
Begin een eetclubje in je omgeving en ga, bij toerbeurt, bij elkaar eten.
Kun je sporten, doe het in groepsverband, liever niet individueel want dan blijf je nog alleen.
Iedereen is daar voor zichzelf bezig. Dat bindt (bijna) niet.
Doe vrijwilligerswerk, dan ontmoet je mensen. Er is overal, waar mensen gezamenlijk wat doen, wel wat, dat moet je erbij nemen, er overheen stappen.
Ga bij een club die activiteiten doen die je interessant vindt.
Yoga is ook een mogelijkheid, het is goed voor je conditie, je wordt er rustiger en geconcentreerder van en je ontmoet nieuwe mensen.
Denk een meditatie, er gaat een wereld voor je open.
Zoek aansluiting bij een religieuze groep, waar je wat mee hebt, het verrijkt je geestelijk leven en je ontmoet andere mensen.
Zoek een hobby die je interesseert en ga ermee aan de slag.
Een cursus buitenshuis volgen kan ook. Nadeel, de cursustijd is meestal niet zo lang, daarna verlies je deze mensen weer uit het oog. Maar goed, voor een korte tijd kan het, en je wordt er wijzer van.
Als je nog geen computer hebt, schaf er een aan. Internet geeft o.a. heel veel informatie.
Volg cursussen over het gebruik van je computer.
Schaf een smartphone aan, je hebt dan veel informatie ook onderweg, en niet onbelangrijk, je hoort erbij o.a. door social media.
Samenvattend:
Eenzaamheid is veelal een persoonlijk probleem.
Aan eenzaamheid moet je zelf werken, een ander kan het niet voor je oplossen.
Als eenzaamheid, nadat je actief alle moeite hebt gedaan, zich niet oplost, is professionele ondersteuning aan te bevelen.
George Wilbrink
november 2015.