Eenzaamheid, is er wat aan te doen?

Waar hebben we het eigenlijk over?
Gesloten
G. Wilbrink
Posts in topic: 1
Berichten: 51
Lid geworden op: 20 apr 2015, 14:33
Contacteer:

Eenzaamheid, is er wat aan te doen?

Bericht door G. Wilbrink » 10 nov 2015, 11:58

Eenzaamheid is de mens vreemd. Vreemd is de eenzaamheid.

Eenzaamheid, wat is het?

Nadenkend over het leven en eenzaamheid.

Nieuw leven.

Vanaf het begin af aan wordt het kleine kind gekoesterd door zijn omgeving en dat blijft zo heel veel jaren.
De aanwinst staat volop in de belangstelling en voor allen is er geen moeite te veel.

Wat jaren later volgt de schooltijd en is het kind omringd door een grote groep vertrouwde leerlingen.
Dat gaat zo een aantal jaren door totdat de basisschooltijd is doorlopen.
Tijdens de basisschooljaren, en vooral in de laatste basisschooljaren, is het van belang dat ouders waakzaam zijn en blijven voor pesterijen, al dan niet op social media.
Als dit een kind overkomt, dan kan er een vorm van eenzaamheid ontstaan.
Het kind is het mikpunt geworden en voelt zich daardoor buitengesloten.

Kans op eenzaamheid.

Ondertussen is, door de jaren heen, de directe beschermde omgeving langzamerhand aan het veranderen, de volwassenheid van het kind dient zich aan en daarmee ook de eigen verantwoordelijkheid.
Er kunnen zich, vroeg of laat, omstandigheden voordoen die kunnen leiden tot bepaalde vormen van eenzaamheid.
Voor alle duidelijkheid, het kan maar het hoeft niet.
Of mensen aanleg hebben om eenzaam te worden, hangt ook af van hun eigen geaardheid.
De een zal er nooit last van krijgen terwijl de ander er, al vrij snel, door in de problemen komt.
Het is te vergelijken met heimwee.

Enkele voorbeelden, ter illustratie, die kunnen leiden tot eenzaamheid.

Een scholier is klaar met zijn of haar opleiding en gaat aan de slag bij een werkgever en krijgt in de werkkring te maken met daadwerkelijke pesterijen of pesterijen op social media.

Een student(e) gaat studeren in een vreemde stad en kent niemand in de collegezaal.
De stad is vreemd, er zijn geen bekenden in die stad en hij of zij woont daar op kamers.
Het uitzicht van de kamer is aan een kant een plat dak en aan de andere kant een hoge blinde muur.
Een somber uitzicht en vooruitzicht.

Een gezin met jonge kinderen gaat noodgedwongen verhuizen.
Een nieuwe baan is de oorzaak.
De echtgenoot kan nog wel enigszins zijn draai vinden in zijn nieuwe werkomgeving.
Zijn echtgenote kan echter, in de nieuwbouwwijk waar ze zijn gaan wonen, op geen enkele wijze de aansluiting met haar omgeving vinden.

Een oudere mevrouw woont in een verzorgingshuis.
Sinds het overlijden van haar echtgenoot is zij alleen.
Er kwam nooit bezoek, ze hadden elkaar, maar nu is zij eenzaam geworden.
.
Eenzaamheid.
Dit artikel gaat over alleenstaande mensen die eenzaam zijn.

Eenzaamheid kan iedereen overkomen.
Je kunt, als je alleen bent, eenzaam worden.
.
Is eenzaamheid van deze tijd?

Eenzaamheid bestond in vroegere tijden ook, maar vermoedelijk draagt onze moderne tijd bij aan een toename van eenzame mensen.

Eenzaamheid, op wie is het van toepassing?

Het komt voor bij alle leeftijden, zowel bij jongens en meisjes, mannen en vrouwen en zeker ook bij ouderen.

Wat wordt er dikwijls over eenzaamheid gezegd?

Eenzaamheid wordt dikwijls omschreven als een gevoel.
Dat kan, maar de vraag is of eenzaamheid alleen maar een gevoel is.

Mensen die alleen zijn.

Er zijn veel mensen alleen in Nederland.
Zijn al deze mensen eenzaam?
Nee, een heel groot gedeelte voelt zich waarschijnlijk, in zijn of haar eigen woonomgeving, tevreden en misschien wel gelukkig.
Een ander gedeelte, onder nagenoeg dezelfde omstandigheden is, alleen en eenzaam.

Wat is het verschil tussen beide groepen mensen?

Waarom is de ene groep niet eenzaam en de andere groep wel?
Wat zijn de verschillen tussen beide groepen?

Wat doen mensen, die alleen en niet eenzaam zijn?

Voorop gesteld, er zijn talloze mensen, binnen deze groep, die geen directe contacten nodig hebben om zich oké te voelen. Ze kunnen goed alleen zijn en hebben aan eventuele toevallige contacten voldoende.

Het andere gedeelte, binnen dezelfde groep, moet het hebben van contacten met anderen om niet eenzaam te worden. Ze kunnen moeilijk alleen zijn.

Wat doen mensen uit de bovengenoemde groep?

Een willekeurige opsomming.

Ze hebben veel contacten met vrienden en kennissen.
Ze zijn levenslustig en hebben, over het algemeen, een opgeruimd karakter.
Ze zijn meestal extrovert (naar buiten toe gericht).
Ze gaan veel uit met vrienden.
Ze ontvangen regelmatig bezoek.
Ze gaan met vrienden op vakantie.
Er kan privé-omgang zijn met collega’s uit de werkkring.
Ze kunnen bij een sportvereniging zijn, enz.
Kortom, er wordt contact gezocht, in wat voor vorm dan ook, en niet onbelangrijk, ze hebben er waarschijnlijk, min of meer, de financiële middelen voor.

Mensen die alleen en eenzaam zijn.

Het voorgaande is waarschijnlijk, voor deze groep, veel minder van toepassing.
Het kan zijn dat er, t.o.v. de eerste groep, maar beperkte financiële middelen zijn.
Echter, voldoende financiële middelen lossen voor deze groep de eenzaamheidsproblemen niet op.

Wat is verschil t.o.v. de eerste groep?

Het lukt deze groep mensen, om allerlei redenen, waarschijnlijk minder goed om contact met anderen te maken.
Deze groep mensen is veelal alleen en dan is er een kans op eenzaamheid.

Eenzaamheid en de huidige maatschappij.

We leven tegenwoordig in een wereld waarin mensen veelal op zichzelf leven.
Dit wordt ingegeven door o.a. financiële onafhankelijkheid waardoor de aansluiting met anderen niet meer zo nodig wordt gevonden.
Ook maatschappelijk lijkt het alsof we elkaar minder nodig hebben.
Het gemeenschapsgevoel is er (bijna) niet meer.

Verbondenheid met de kerk.

De kerk verbond vroeger mensen met elkaar, dat is er niet meer of veel minder.
De mensen ontmoetten elkaar in de kerk en men wist zich met elkaar verbonden en dat gaf steun, mede door het onderlinge gesprek en samenzang.
Daarnaast ontmoetten deze mensen elkaar nog dikwijls buiten de kerk.
Dat is allemaal weg of grotendeels weg.

De vraag is, waren de mensen vroeger minder eenzaam dan nu?
Waarschijnlijk waren ze indertijd, door een grotere religieuze verbondenheid en tegelijkertijd een grotere afhankelijkheid van elkaar door gelijke werkzaamheden, minder eenzaam.

In de dorpen b.v. zijn de dorpsgenoten, nu nog, over het algemeen minder eenzaam dan de mensen in de grote steden.
In de dorpen kent men veelal de leefsituatie van elkaar en daar wordt rekening mee gehouden.
In de stad weet men dikwijls na jaren nog niet wie de buren zijn omdat we, veelal noodgedwongen, in o.a. betonnen “blokkendozen” wonen.

De gevolgen van eenzaamheid.

Eenzaamheid geeft het idee, verlaten te zijn door de mensen om je heen.
Daarnaast kunnen mensen eenzamer zijn in een grote stad dan in een dorp.
In een grote stad, mensen genoeg maar bijna niemand maakt een praatje of groet elkaar.
Eenzaamheid kan o.a. extra worden versterkt op hoogtijdagen zoals verjaardagen, kerstdagen, vakantie en de jaarwisseling.

Andere omstandigheden waardoor eenzaamheid kan ontstaan.

Er zijn los van het voorgaande allerlei redenen, van buitenaf, waardoor eenzaamheid kan ontstaan zoals:

Geen contact meer hebben, om wat voor redenen dan ook, met kinderen en/of kleinkinderen en familie.
Het verlies van de partner waardoor een isolement met de omgeving is ontstaan.
Door ouderdom, als gevolg van het verlies van kinderen, broers en zussen, familie, vrienden en bekenden.
Wonen op een plek waar je eigenlijk niet wilt wonen, maar noodgedwongen door omstandigheden, moet wonen en je daardoor buitengesloten voelen, enz.

Alleenstaande mensen die eenzaam zijn.

De vraag is, wat is er aan eenzaamheid te doen?

Is er een mogelijkheid om eenzaamheid te doorbreken?

Waar begin je dan?

Alleen of met anderen waarvan je vermoedt dat ze ook eenzaam zijn?

Is er hulp van buitenaf te krijgen? Waar moet je dan zijn?

Heb je het idee dat hulp van buitenaf een te logge en trage manier is om de eenzaamheidsproblematiek op te lossen?
Voor ouderen moet het overigens ook geen jaren gaan duren want dan is hun tijd letterlijk voorbij.

Moet je zelf in actie komen of moet je wachten tot er hulp naar je toekomt?

Allemaal vragen die kunnen ontstaan.


Is er aan eenzaamheid, van alleenstaande mensen, iets te doen?

Misschien.

Probeer het vanuit jezelf.
Vraag je af, wat kan ik er zelf aan doen?

Als je met eenzaamheid te maken krijgt, kan het je leven danig ontwrichten.
Het is te vergelijken met drijfzand, je zakt erin weg als je jezelf er niet uittrekt.

Een manier om eenzaamheid te bestrijden.

Het is altijd goed om een vast schema te hebben van de eigen werkzaamheden die per dag gedaan moeten worden en die, voor wat de soort werkzaamheden betreft, veel van elkaar verschillen.
Een planning van de b.v. de wekelijkse werkzaamheden is nog beter.
Je bent dan wel alleen maar het verdrijft, voor een deel, het eenzame gevoel.
Je bent ergens, sterk wisselend van werkzaamheden, mee bezig.
Het is juist de leegte die het eenzame gevoel de kans geeft toe te slaan.

Het kan zijn dat er, door de eenzame gevoelens, géén ideeën meer ontstaan om de situatie te veranderen.
Daarom onderstaand wat ondersteuning om te proberen, deze eenzame gevoelens terug te dringen en op afstand te houden.

De volgorde is willekeurig.

Weet, als je zelf geen actie onderneemt, dat er meestal niets gebeurt.
Ga daarom zelf actief met eenzaamheid aan de slag.

Wellicht staan er, bij de onderstaande onderwerpen, enkele bij die je aanspreken.
Raadzaam is, om daar dan mee te beginnen en de andere onderwerpen voorlopig even te laten rusten.
Als het goed gaat kun je later altijd nog aanvullen uit de onderstaande onderwerpen of kiezen uit de zelf verzamelde onderwerpen.

De mogelijkheden:

Kruip uit je schulp.
Zoek je oude kennissen en vrienden weer op en nodig ze uit.
Ze komen blijkbaar niet uit zichzelf, dan maar zelf het initiatief nemen.

Nodig mensen, uit je omgeving, bij je thuis uit. Ze komen, zo blijkt, zelf niet op het idee.
Je moet er natuurlijk wel een klik mee hebben.

Begin spontaan, waar je bent, een gesprek.
Aan de kassa, tijdens het winkelen, in de wachtkamer bij de dokter, of waar je ook maar bent. Het lost eenzaamheid niet direct op maar het geeft je wel een goed gevoel.

Spreek mensen aan, als de gelegenheid zich voordoet, ze bijten niet.

Kies een gunstig tijdstip, pak de telefoon, toets een willekeurig nummer, vraag of het gelegen komt en vertel dat je eenzaam bent.
Wellicht vind je iemand die naar je wilt luisteren of die ook eenzaam is.

Ga er even uit.
Pak de bus, zonder bestemming, en rijdt een rondje mee en maak een praatje.
Hetzelfde geldt voor de trein.
Als het kan, kies een rustig tijdstip, dan kom je eerder tot een gesprek en je ziet tegelijkertijd een andere omgeving.

Zoek op Internet naar een contactgroep die je interesseert. Aansluiting is dan wellicht mogelijk.

Ga met een alleengaande reis mee, het zijn allemaal mensen die ook alleen zijn. Misschien ontmoet je iemand waarmee het klikt.
Beter is, niet alleen mee te gaan met een groepsreis, want de kans is dan groot dat je alleen wordt gelaten.

De stap is groot, maar ga eens een keer alleen op vakantie naar een hotel. Niet all inclusive want dan spreek je waarschijnlijk de mensen nog niet of maar heel vluchtig, maar vol- of halfpension, dan ontmoet je mensen aan tafel.
Een appartement is niet zo geschikt, want dan blijf je nog alleen.
Een pension is veel geschikter, dan ontmoet je de mensen wel aan tafel.

Praat over je eenzaamheid met je naasten, als je die hebt, maar met onbekenden mag ook, waarom niet?

Begin in het klein. Herken je buren. Je hebt ze waarschijnlijk niet nodig want je kunt jezelf wel redden, maar je mist het gesprek, de aansluiting. Voorwaarde, het moet wel klikken.

Zijn er gemeenschapshuizen, bezoek ze, maak contact.

Begin een eetclubje in je omgeving en ga, bij toerbeurt, bij elkaar eten.

Kun je sporten, doe het in groepsverband, liever niet individueel want dan blijf je nog alleen.
Iedereen is daar voor zichzelf bezig. Dat bindt (bijna) niet.

Doe vrijwilligerswerk, dan ontmoet je mensen. Er is overal, waar mensen gezamenlijk wat doen, wel wat, dat moet je erbij nemen, er overheen stappen.

Ga bij een club die activiteiten doen die je interessant vindt.

Yoga is ook een mogelijkheid, het is goed voor je conditie, je wordt er rustiger en geconcentreerder van en je ontmoet nieuwe mensen.

Denk een meditatie, er gaat een wereld voor je open.

Zoek aansluiting bij een religieuze groep, waar je wat mee hebt, het verrijkt je geestelijk leven en je ontmoet andere mensen.

Zoek een hobby die je interesseert en ga ermee aan de slag.

Een cursus buitenshuis volgen kan ook. Nadeel, de cursustijd is meestal niet zo lang, daarna verlies je deze mensen weer uit het oog. Maar goed, voor een korte tijd kan het, en je wordt er wijzer van.

Als je nog geen computer hebt, schaf er een aan. Internet geeft o.a. heel veel informatie.
Volg cursussen over het gebruik van je computer.

Schaf een smartphone aan, je hebt dan veel informatie ook onderweg, en niet onbelangrijk, je hoort erbij o.a. door social media.

Samenvattend:

Eenzaamheid is veelal een persoonlijk probleem.
Aan eenzaamheid moet je zelf werken, een ander kan het niet voor je oplossen.
Als eenzaamheid, nadat je actief alle moeite hebt gedaan, zich niet oplost, is professionele ondersteuning aan te bevelen.

George Wilbrink
november 2015.

Gebruikersavatar
yopi
Posts in topic: 3
Berichten: 7871
Lid geworden op: 22 aug 2007, 16:28
Contacteer:

Bericht door yopi » 10 nov 2015, 16:23

Hallelujah ..
Ik voel me aangesproken. En ook een fijne analyse.
Ik hoop dat klanten dit lezen.

Het waarom is me niet duidelijk, maar de boodschap wel.

Leon

Bericht door Leon » 10 nov 2015, 18:22

Wat ik mis is eenzaamheid vanwege verschil in interesses. Ik kan wel een praatje met de buren of met mensen in de bus maken, of collega's op het werk, maar ze hebben geen van allen interesse in wat ik interessant vind.

De "oplossing" om dan toch maar de interesses van anderen aan te nemen vind ik niet geschikt. Dan blijf ik liever op mijn eiland, prima verder.

Gebruikersavatar
memeticae
Posts in topic: 2
Berichten: 6523
Lid geworden op: 07 jun 2014, 02:30
Contacteer:

Bericht door memeticae » 10 nov 2015, 22:47

Mooi betoog George Wilbrink.
Hoewel wat eenzijdig, met een hintje van subjectiviteit.
(In de conclusie dan)
Eenzaamheid is veelal een persoonlijk probleem.
Maar mag ik je misschien herinneren aan, of verlichten met, een gedicht van iemand anders?

"The Hound of Heaven"
Francis Thompson, 1893

I fled Him, down the nights and down the days;
I fled Him, down the arches of the years;
I fled Him, down the labyrinthine ways
Of my own mind; and in the mist of tears
I hid from Him, and under running laughter.
Up vistaed hopes I sped;
And shot, precipitated,
Adown Titanic glooms of chasmèd fears,
From those strong Feet that followed, followed after.
But with unhurrying chase,
And unperturbèd pace,
Deliberate speed, majestic instancy,
They beat--and a Voice beat
More instant than the Feet--
'All things betray thee, who betrayest Me.'

I pleaded, outlaw-wise,
By many a hearted casement, curtained red,
Trellised with intertwining charities;
(For, though I knew His love Who followèd,
Yet was I sore adread
Lest, having Him, I must have naught beside).
But, if one little casement parted wide,
The gust of His approach would clash it to.
Fear wist not to evade, as Love wist to pursue.
Across the margent of the world I fled,
And troubled the gold gateways of the stars,
Smiting for shelter on their clangèd bars;
Fretted to dulcet jars
And silvern chatter the pale ports o' the moon.
I said to Dawn: Be sudden--to Eve: Be soon;
With thy young skiey blossoms heap me over
From this tremendous Lover--
Float thy vague veil about me, lest He see!
I tempted all His servitors, but to find
My own betrayal in their constancy,
In faith to Him their fickleness to me,
Their traitorous trueness, and their loyal deceit.
To all swift things for swiftness did I sue;
Clung to the whistling mane of every wind.
But whether they swept, smoothly fleet,
The long savannahs of the blue;
Or whether, Thunder-driven,
They clanged his chariot 'thwart a heaven,
Plashy with flying lightnings round the spurn o' their feet:--
Fear wist not to evade as Love wist to pursue.
Still with unhurrying chase,
And unperturbèd pace,
Deliberate speed, majestic instancy,
Came on the following Feet,
And a Voice above their beat--
'Naught shelters thee, who wilt not shelter Me.'


I sought no more that after which I strayed
In face of man or maid;
But still within the little children's eyes
Seems something, something that replies,
They at least are for me, surely for me!
I turned me to them very wistfully;
But just as their young eyes grew sudden fair
With dawning answers there,
Their angel plucked them from me by the hair.
`Come then, ye other children, Nature's--share
With me' (said I) `your delicate fellowship;
Let me greet you lip to lip,
Let me twine with you caresses,
Wantoning
With our Lady-Mother's vagrant tresses,
Banqueting
With her in her wind-walled palace,
Underneath her azured daïs,
Quaffing, as your taintless way is,
From a chalice
Lucent-weeping out of the dayspring.'
So it was done:
I in their delicate fellowship was one--
Drew the bolt of Nature's secrecies.
I knew all the swift importings
On the wilful face of skies;
I knew how the clouds arise
Spumèd of the wild sea-snortings;
All that's born or dies
Rose and drooped with; made them shapers
Of mine own moods, or wailful or divine;
With them joyed and was bereaven.
I was heavy with the even,
When she lit her glimmering tapers
Round the day's dead sanctities.
I laughed in the morning's eyes.
I triumphed and I saddened with all weather,
Heaven and I wept together,
And its sweet tears were salt with mortal mine;
Against the red throb of its sunset-heart
I laid my own to beat,
And share commingling heat;
But not by that, by that, was eased my human smart.
In vain my tears were wet on Heaven's grey cheek.
For ah! we know not what each other says,
These things and I; in sound I speak--
Their sound is but their stir, they speak by silences.
Nature, poor stepdame, cannot slake my drouth;
Let her, if she would owe me,
Drop yon blue bosom-veil of sky, and show me
The breasts o' her tenderness:
Never did any milk of hers once bless
My thirsting mouth.
Nigh and nigh draws the chase,
With unperturbèd pace,
Deliberate speed, majestic instancy;
And past those noisèd Feet
A voice comes yet more fleet--
`Lo! naught contents thee, who content'st not Me.'


Naked I wait Thy love's uplifted stroke!
My harness piece by piece Thou hast hewn from me,
And smitten me to my knee;
I am defenceless utterly.
I slept, methinks, and woke,
And, slowly gazing, find me stripped in sleep.
In the rash lustihead of my young powers,
I shook the pillaring hours
And pulled my life upon me; grimed with smears,
I stand amid the dust o' the mounded years--
My mangled youth lies dead beneath the heap.
My days have crackled and gone up in smoke,
Have puffed and burst as sun-starts on a stream.
Yea, faileth now even dream
The dreamer, and the lute the lutanist;
Even the linked fantasies, in whose blossomy twist
I swung the earth a trinket at my wrist,
Are yielding; cords of all too weak account
For earth with heavy griefs so overplussed.
Ah! is Thy love indeed
A weed, albeit an amaranthine weed,
Suffering no flowers except its own to mount?
Ah! must--
Designer infinite!--
Ah! must Thou char the wood ere Thou canst limn with it?
My freshness spent its wavering shower i' the dust;
And now my heart is as a broken fount,
Wherein tear-drippings stagnate, spilt down ever
From the dank thoughts that shiver
Upon the sighful branches of my mind.
Such is; what is to be?
The pulp so bitter, how shall taste the rind?
I dimly guess what Time in mists confounds;
Yet ever and anon a trumpet sounds
From the hid battlements of Eternity;
Those shaken mists a space unsettle, then
Round the half-glimpsèd turrets slowly wash again.
But not ere him who summoneth
I first have seen, enwound
With glooming robes purpureal, cypress-crowned;
His name I know, and what his trumpet saith.
Whether man's heart or life it be which yields
Thee harvest, must Thy harvest-fields
Be dunged with rotten death?


Now of that long pursuit
Comes on at hand the bruit;
That Voice is round me like a bursting sea:
`And is thy earth so marred,
Shattered in shard on shard?
Lo, all things fly thee, for thou fliest Me!
Strange, piteous, futile thing!
Wherefore should any set thee love apart?
Seeing none but I makes much of naught' (He said),
`And human love needs human meriting:
How hast thou merited--
Of all man's clotted clay the dingiest clot?
Alack, thou knowest not
How little worthy of any love thou art!
Whom wilt thou find to love ignoble thee,
Save Me, save only Me?
All which I took from thee I did but take,
Not for thy harms,
But just that thou might'st seek it in My arms.
All which thy child's mistake
Fancies as lost, I have stored for thee at home:
Rise, clasp My hand, and come!'
Halts by me that footfall:
Is my gloom, after all,
Shade of His hand, outstretched caressingly?
`Ah, fondest, blindest, weakest,
I am He Whom thou seekest!
Thou dravest love from thee, who dravest Me.'

::
Yea, faileth now even dream
The dreamer, and the lute the lutanist;
Dat is eenzaam zijn.
Die Eenzaamheid is ongewenst.

Streef naar je eigen dromen,
of muziek weer te kunnen keren;

Als een drie-eenheid
Ik, mezelf en mij.

Als je toegeeft eenzaam te zijn,
zijn de dromen, en de luit, je ontstolen;

Is eenzaamheid opeens,
een verloren goed geworden.

Als andere mensen je hun eenzaamheid aanbieden
moet je het gewoon teruggeven,

en vragen, waar is mijn luit?
Wie heeft mijn dromen gestolen?

God?
`Ah, fondest, blindest, weakest,
I am He Whom thou seekest!
Thou dravest love from thee, who dravest Me.'
Indeed.

Lijkt het me toch beter gewoon eenzaam te zijn, met dromen en luit ter hand. Hoezeer andere mensen ook mogen denken over jouw geluk: eenzaamheid mag niet zaligmakend zijn, ook al is het wel vervullend.

Alsof het een soort van:"Laat me met rust, als ik dat wil", betreft en tegelijk een "Als je wat wilt, moet je het vragen."

Maar kom me niet mijn dromen en mijn luit afpakken.
Dan word ik eenzaam.

En geen smartphone kan me daarbij helpen, het enige dat sociale media teweeg weet te brengen, is de vraag: "Wie heeft mijn dromen en mijn luit gezien?"

"Me too, me too, me too"

De Stakkers.

Het is maar goed dat filosofieforum.nl geen sociaal medium is.
Meer een oneindige afvalbak, of een riool dat zelden verstopt raakt.

Onbezoldigd in de lucht gehouden door Paul, die het misschien vanuit zijn eigen eenzaamheid, ooit wel eens gestart is.

Ik denk dan ook dat met alle dromen en luiten hier, hij zich tegenwoordig in een kakofonische LSD-trip bevindt. (Mocht hij nog steeds meelezen.)

Houden zo!

Met de eenzaamheid van jezelf: weet je tenminste waar je aan toe bent.

::

memeticae november 2015
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit, sed do eiusmod tempor incididunt ut labore et dolore magna aliqua.
Begrijpen en verstaan is hetzelfde als meten zonder gissen.

Gebruikersavatar
yopi
Posts in topic: 3
Berichten: 7871
Lid geworden op: 22 aug 2007, 16:28
Contacteer:

Bericht door yopi » 11 nov 2015, 15:40

Leon schreef:Wat ik mis is eenzaamheid vanwege verschil in interesses. Ik kan wel een praatje met de buren of met mensen in de bus maken, of collega's op het werk, maar ze hebben geen van allen interesse in wat ik interessant vind.

De "oplossing" om dan toch maar de interesses van anderen aan te nemen vind ik niet geschikt. Dan blijf ik liever op mijn eiland, prima verder.
Dat herken ik natuurlijk ook.

Tegenwoordig kan ik soms een comfortabel gevoel hebben in de omgang met andere mensen die totaal verschillen van mij.

Best geheimzinnig en errug laat geleerd ..

(Soms -soms- ontmoet ik mensen die ik verdenk van net zo'n geheim ((dat eigenlijk geen geheim wil blijven)))
"Eruditie is alleen weggelegd voor loosers".
(Umberto Eco: Het Nul-Nummer)

Leon

Bericht door Leon » 11 nov 2015, 16:24

Dat leven op een eiland is misschien geforceerd omdat de cultuur grandioos slaagt om alles weg te drukken, behalve dat waar geldtransacties aan verbonden zijn.

Gebruikersavatar
yopi
Posts in topic: 3
Berichten: 7871
Lid geworden op: 22 aug 2007, 16:28
Contacteer:

Bericht door yopi » 11 nov 2015, 17:03

Swingen?

Het gaat me slecht af ..

Ook als het zo is dat die hoop slecht geïnformeerd is, en dat het wachten de hoop verpest (Joods).

De wil is er wel (af en toe).

Gebruikersavatar
tengeltje11
Posts in topic: 2
Berichten: 491
Lid geworden op: 20 nov 2013, 19:07
Contacteer:

Bericht door tengeltje11 » 14 nov 2015, 21:30

Leon schreef:Wat ik mis is eenzaamheid vanwege verschil in interesses. Ik kan wel een praatje met de buren of met mensen in de bus maken, of collega's op het werk, maar ze hebben geen van allen interesse in wat ik interessant vind.

De "oplossing" om dan toch maar de interesses van anderen aan te nemen vind ik niet geschikt. Dan blijf ik liever op mijn eiland, prima verder.
hier volg ik helemaal mee en geldt ook voor mij.
There is something about the outside of a horse that is good for the inside of a man

Leon

Bericht door Leon » 14 nov 2015, 21:45

@tengeltje

dank voor de bevestiging, lastig wel vind je niet? Zeker ook wel omdat sommige mensen wel echt over andere dingen zouden willen praten, maar het niet doen omdat het niet gepast zou zijn. Je gaat niet zomaar de diepte in of moeilijke vragen stellen, Socrates werd daar al voor afgestraft.

Gebruikersavatar
tengeltje11
Posts in topic: 2
Berichten: 491
Lid geworden op: 20 nov 2013, 19:07
Contacteer:

Bericht door tengeltje11 » 14 nov 2015, 23:18

idd,ik denk zelfs dat dat hetgeen is waar ik momenteel het meest mee worstel.
zo echt eenzaamheid,ook al zijn er hopen mensen om je heen,en zoals je zelf zegt,het zegt me ook niets om dan maar te gaan meepraten met het alledaags gezaag van anderen.

zouden er echt zoveel mensen zijn die over andere dingen zouden willen praten?
ik denk niet dat er veel tussenzitten eerlijk gezegd....
There is something about the outside of a horse that is good for the inside of a man

Leon

Bericht door Leon » 15 nov 2015, 09:35

misschien moet je het af en toe eens proberen, de diepte in te gaan, en goed opletten of je niet te ver gaat, het is ook vaak confronterend voor mensen omdat hun wanhoop maar bedekt is met een flinterdun laagje.

maar goed je ben hier welkom om ook de diepte in te gaan, al zullen wij ook niet helemaal aan de verwachtingen kunnen voldoen.

Gebruikersavatar
memeticae
Posts in topic: 2
Berichten: 6523
Lid geworden op: 07 jun 2014, 02:30
Contacteer:

Bericht door memeticae » 15 nov 2015, 19:52

het alledaags gezaag van anderen
Is triviaal.
Immers, de ander zou wat jij te zeggen hebt, triviaal kunnen vinden.

Mijn ervaring in het dagelijkse leven (lees: op feestjes, in een poging een gesprek aan te knopen), is dat de mensen zich: of geen tijd gunnen om na te denken, of bang zijn om na te denken.

"Drukdrukdruk", is dan het excuus in het eerste geval en "Ja, maar dan kun je wel over alles gaan nadenken en is je zekerheid weg", is mij ooit eens als antwoord gegeven in het tweede geval. Ik heb er dan maar ook de plakker "angst" op geplakt.

"Druk waarmee dan?", vraag ik de mensen van de eerste orde. "Centjes verdienen!", is steevast het antwoord en dan ben je dus eigenlijk al gauw uitgesproken, behalve als je dan manieren van centjes verdienen gaat bespreken ... dan is de een nog slimmer en gewiekster dan de ander.
Op de vraag met welk doel ze die centjes willen verzamelen is steevast het antwoord: "Om gelukkig te kunnen zijn". Tsja, het doel heiligt de middelen.
"En als je genoeg centjes heb om gelukkig mee te zijn, ben je dan niet bang ze weer te verliezen?" - "Daarom heb ik het zo druk."
(Blijkbaar niets eens tijd over, om er gelukkig mee te zijn.)

Op mijn wedervraag in het tweede geval: "Ben je dan bang dood te gaan? Dat is toch wel een zekere zekerheid in dit leven." Kreeg ik net geen klap in mijn gezicht, bleef echter wel weer alleen achter.

Had ik nou verstand gehad van voetbal ofzo ... dan was ik niet eenzaam, op dat feestje. Alleen interesseert voetbal me totaal niet, dat moeten kiezen tussen kampen.
Een analyse van een mooie schaak- of bridgepartij, zou misschien nog wel kunnen, maar die mensen heb ik (helaas?) niet om me heen. (Fischer vs Karpov bijvoorbeeld, wie zou gewonnen hebben?)

Bovendien is dat ook maar mosterd na de maaltijd, en praktisch gezien per definitie: triviaal.

Dus ja, nergens een mening over weten te geven en je altijd maar zaken afvragen, kan wel eens tot eenzaamheid leiden.
Totdat je gelijkgestemden ontmoet, die zich ook van alles afvragen, zelfs hun eigen mening bevragen zij zich.

Stoïcijnen heten die geloof ik. En hoewel het stoïcisme zich volgens de media in een grote belangstelling mag verheugen, ken ik er, van de pak hem beet 50 mensen die ik ken, er slechts 2.

Dat is natuurlijk mijn eigen schuld, ik zoek ze niet actief op, daar heb ik het veels te druk voor. Misschien bezoek ik ook wel de verkeerde feestjes. En toch zijn het mijn vrienden, want ze blijven me uitnodigen.

Blijkbaar is een feestje zonder "filosoof" (want zo noemen ze me) geen écht feestje.

Raar allemaal hoor.

Ik denk altijd maar dat zij die alleen over voetbal kunnen praten, de ware eenzamen zijn, terwijl ik toch enkel maar alleen ben.
En dat is natuurlijk weer projectie.

Eenzaam ben ik nooit, eigenlijk.
Of ik interpreteer het begrip eenzaam natuurlijk weer eens anders dan de anderen.

Hoe dan ook, ik zie mezelf niet als Remi?
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit, sed do eiusmod tempor incididunt ut labore et dolore magna aliqua.
Begrijpen en verstaan is hetzelfde als meten zonder gissen.

Gesloten

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 9 gasten