De Ruimte, in het Universum, wat is dat?
Geplaatst: 28 aug 2015, 14:49
De Ruimte, in het Universum, wat is dat?
Goeie vraag, maar niet zo eenvoudig om te beantwoorden.
De Ruimte, in het Universum, is heel interessant en zeker de moeite waard om over na te denken.
Kijken naar de Ruimte.
Als we naar de Ruimte, om ons heen, kijken dan kunnen we ons afvragen wat de Ruimte nu eigenlijk is.
Vanaf de plaats waar we zijn zien we wel afstanden tot objecten in de Ruimte, zowel van dichterbij alsook van veraf, maar de Ruimte zelf zien we niet, want de Ruimte op zichzelf is onzichtbaar.
Wanneer we op een mooie dag, geen wolkje aan de lucht, naar de Ruimte kijken dan kunnen we, binnen ons gezichtsveld, een deel van de Ruimte zien maar de Ruimte zelf zien we niet.
Wat we zien is een deel van het hemelgewelf.
Wanneer we in een lege Ruimte, vanaf de plaats waar we zijn, een afstand zouden willen bepalen dan is dat niet mogelijk, omdat er in die lege Ruimte geen afstanden zijn.
Wat is er nog meer te vermelden over de Ruimte?
De Ruimte is, ook met onze andere zintuigen, op geen enkele wijze waarneembaar.
De Ruimte heeft geen weerstand. De weerstand van de Ruimte op onze planeet wordt veroorzaakt door de aanwezigheid van de lucht in de atmosfeer.
De Ruimte is flexibel en maakt moeiteloos plaats voor andere objecten, van uiterst klein tot uiterst groot.
Klimatologische omstandigheden hebben geen invloed op de Ruimte.
Extreme omstandigheden, zoals ontzaglijk geweld in welke vorm dan ook, hebben eveneens geen invloed op de Ruimte.
De Ruimte, zo is wetenschappelijk vastgesteld, is een natuurconstante met de nadruk op constante.
Samenvattend:
De Ruimte is niet beïnvloedbaar, de Ruimte verandert niet.
Is de Ruimte dan niets?
Deze vraag zou bij ons op kunnen komen.
De Ruimte lijkt niets te zijn maar bestaat wel, want we ervaren de Ruimte als zodanig.
Als de Ruimte niets zou zijn, dan zou de Ruimte niet bestaan.
De onzichtbare Ruimte die wel bestaat, het klinkt tegenstrijdig.
Een parallel met de onzichtbaarheid van de Ruimte kan worden getrokken met de onzichtbaarheid van de Tijd, zie, “ Tijd en Tijdbeleving” in het Forum: Geest, lichaam, ziel materie.
Door de Ruimte bestaan afstanden*.
We kunnen zeggen dat de Ruimte afstanden overbrugt.
Afstanden*
Een afstand, wat is dat?
Een afstand is de tussenruimte tussen het kijkpunt en het object.
Een afstand vaststellen, hoe gaat dat?
Om in de onzichtbare Ruimte een afstand vast te kunnen stellen, wordt de betreffende afstand vergeleken met een afstandmeetinstrument waarop de betreffende afstand kan worden afgelezen.
De nauwkeurigheid, van het afstandmeetinstrument, is via een keten van steeds nauwkeurigere afstandmeetinstrumenten, uiteindelijk gekoppeld aan de lichtsnelheid in de Ruimte.
De lichtsnelheid in de Ruimte.
De lichtsnelheid in de Ruimte is, zoals gezegd, een natuurconstante.
De snelheid van het licht in de Ruimte, zo is wetenschappelijk vastgesteld, is constant en legt in één seconde een afstand af van precies 299.792,458 km in het luchtledige.
In meter is dat, 299.792.458 meter per seconde.
De snelheid van het licht is de grootst bekende snelheid.
De lichtsnelheid in de Ruimte is de snelheid die hoort bij een Tijd van één seconde precies.
De duur van één seconde precies is vastgesteld door, zeg maar, het héél grote aantal trillingen te tellen van het atoom Cesium-133.
Bekend is, hoeveel trillingen (9.192.631.770) er horen bij één seconde precies.
Het aantal trillingen per seconde verandert niet onder de vastgestelde condities.
Het voert te ver om hier verder op in te gaan en dat is, in dit verband, ook niet nodig.
Het wereldwijd bepalen van afstanden.
Een vergelijking tussen een gesproken taal en het bepalen van afstanden in de wereld.
Er worden in de wereld honderden talen gesproken waardoor er onderling een Babylonische spraakverwarring is ontstaan.
Er is géén mondelinge communicatie mogelijk als een betreffende taal niet wordt beheerst.
Afstanden in het verleden.
Zo werden er in het verleden, wereldwijd, op allerlei manieren afstanden bepaald en was er eveneens sprake van een wereldwijde Babylonische afstandenverwarring.
Het was indertijd nog al eens de gewoonte om b.v. de schoenmaat van een koning of keizer te gebruiken als lengtemaatstandaard.
Wat te doen, met de nauwkeurigheid van een lengte, bij de lengte van b.v. 1½ schoen?
Verwarring alom, zeker in de aangrenzende gebieden met een andere lengtemaatstandaard, of bij een nieuwe koning of keizer.
Zo komen we aan onze oude lengtematen zoals o.a. de voet, de duim, de el, enz.
Er waren in het verleden talloze lengtemaatstandaarden die indertijd werden afgeleid van het lichaam van een belangrijke persoon.
Het ontstaan van de meter.
De geschiedenis van de meter in een notendop.
De Franse Academie van Wetenschappen stelt voor, een nieuwe lengtestandaard in Europa in te voeren.
De Franse invloed in Europa is, door oorlogen, in die tijd groot.
Koning Lodewijk de 16e geeft opdracht de werkzaamheden op te starten, maar niet veel later wordt hij afgezet bij het begin van de Franse revolutie.
De werkzaamheden gaan echter door.
Er wordt besloten, dat de aardomtrek zal worden gebruikt als basis voor de lengtemaatstandaard.
De nieuwe lengtemaatstandaard moet gelijk worden aan het 1/40.000.000 deel van de aardomtrek gemeten over de evenaar.
Om deze afstand daadwerkelijk te meten, geeft echter praktische problemen.
In 1795 wordt de nieuwe lengtemaatstandaard gedefinieerd als het 1/10.000.000 deel van de afstand vanaf de Noordpool tot de Evenaar.
Om deze afstand in werkelijkheid te meten is het probleem ook groot, denk maar eens aan de temperatuur op de Noordpool.
Besloten wordt, om een traject door Frankrijk, een kortere afstand, te meten en wel de afstand tussen een punt in Duinkerken, naar een punt in Barcelona. De afstand wordt gemeten over Parijs.
De Franse geleerden Méchain en Delambre voeren deze metingen uit met landmeetkundige meetinstrumenten.
Vanuit deze metingen en berekeningen wordt de nieuwe lengtemaatstandaard tastbaar gemaakt als een staaf met een bepaalde lengte die, le mètre, de meter wordt genoemd.
Alle betrokken landen krijgen een kopie van deze meter, zo ook Nederland.
De wereldstandaardmeter ligt in een kluis in Sèvres bij Parijs evenals de latere uitvoeringen van de meter.
Wat was gedachte om zo een grote lengte te meten?
De grote lengte was een zekerheid voor het maken van een nieuwe standaardmeter.
Waarom een nieuwe standaardmeter?
De gedachte was, wanneer de meter, met de bijbehorende meetgegevens en berekeningen, om wat voor reden dan ook verloren zou gaan, dat dan de meter alsnog opnieuw op de juiste lengte kon worden nagemaakt.
Een nieuwe meting van de afstand van Duinkerken naar Barcelona zou dan noodzakelijk zijn.
Wanneer er tussentijds iets was gebeurd met de indertijd gemeten afstand (veranderingen door aardverschuivingen), dan zou de verandering over de gemeten grote lengte, van zeer geringe invloed zijn op de na te maken standaardmeter.
Hoe gaan we nu met afstanden om?
Er zijn wereldwijd afspraken gemaakt waarbij vaste afstanden, vanaf de meter, in volgorde zijn vastgelegd (gestandaardiseerd).
Vanaf de meter, afgekort m, kennen we naar groter toe, de deca, de hecto de kilometer enz., steeds 10x groter dan de vorige eenheid.
Kleiner dan de meter kennen we de deci, de centi, de millimeter enz., steeds 10x kleiner dan de vorige eenheid.
De nauwkeurigheid van afstandmeetinstrumenten is uiteindelijk gekoppeld aan de natuurconstante, de onveranderbare lichtsnelheid in één seconde precies.
De koppeling, met de lichtsnelheid, vindt plaats via een keten van steeds nauwkeurigere afstandmeetinstrumenten.
De meter.
De meter is gedefinieerd als de lengte die hoort bij een afstand die het licht aflegt in 1/299792458e seconde.
Uitleg van de bovenstaande definitie.
De lichtsnelheid is 299.792,458 km per seconde.
In meter is dat 299.792.458 meter (299 miljoen, 792 duizend en 458 meter).
Het licht legt dus in één seconde een afstand af van 299.792.458 meter.
Om één meter af te leggen heeft het licht een tijd nodig van 1/299792458 seconde.
Samenvattend:
De constante lichtsnelheid, in één seconde precies in de luchtledige Ruimte, geeft een blijvende continuïteit aan het behoudt van de nauwkeurigheid van afstanden.
Voor het bepalen van de lengte van de standaardmeter is, met de lichtsnelheid per seconde, gekozen voor een héél grote afstand, bij een héél groot aantal trillingen van het atoom Cesium 133, zodat de afwijking op de lengte van de meter uiterst gering is.
De absolute nauwkeurigheid van gedefinieerde standaardmeter is 0,1 nm (nanometer).
0,001 mm komt overeen met 1000 nanometer.
De Ruimte zelf is, in alle opzichten, onverstoorbaar en letterlijk een ongrijpbaar en moeilijk te doorgronden fenomeen die op geen enkele wijze kan worden beïnvloed.
George Wilbrink,
juli 2015
Goeie vraag, maar niet zo eenvoudig om te beantwoorden.
De Ruimte, in het Universum, is heel interessant en zeker de moeite waard om over na te denken.
Kijken naar de Ruimte.
Als we naar de Ruimte, om ons heen, kijken dan kunnen we ons afvragen wat de Ruimte nu eigenlijk is.
Vanaf de plaats waar we zijn zien we wel afstanden tot objecten in de Ruimte, zowel van dichterbij alsook van veraf, maar de Ruimte zelf zien we niet, want de Ruimte op zichzelf is onzichtbaar.
Wanneer we op een mooie dag, geen wolkje aan de lucht, naar de Ruimte kijken dan kunnen we, binnen ons gezichtsveld, een deel van de Ruimte zien maar de Ruimte zelf zien we niet.
Wat we zien is een deel van het hemelgewelf.
Wanneer we in een lege Ruimte, vanaf de plaats waar we zijn, een afstand zouden willen bepalen dan is dat niet mogelijk, omdat er in die lege Ruimte geen afstanden zijn.
Wat is er nog meer te vermelden over de Ruimte?
De Ruimte is, ook met onze andere zintuigen, op geen enkele wijze waarneembaar.
De Ruimte heeft geen weerstand. De weerstand van de Ruimte op onze planeet wordt veroorzaakt door de aanwezigheid van de lucht in de atmosfeer.
De Ruimte is flexibel en maakt moeiteloos plaats voor andere objecten, van uiterst klein tot uiterst groot.
Klimatologische omstandigheden hebben geen invloed op de Ruimte.
Extreme omstandigheden, zoals ontzaglijk geweld in welke vorm dan ook, hebben eveneens geen invloed op de Ruimte.
De Ruimte, zo is wetenschappelijk vastgesteld, is een natuurconstante met de nadruk op constante.
Samenvattend:
De Ruimte is niet beïnvloedbaar, de Ruimte verandert niet.
Is de Ruimte dan niets?
Deze vraag zou bij ons op kunnen komen.
De Ruimte lijkt niets te zijn maar bestaat wel, want we ervaren de Ruimte als zodanig.
Als de Ruimte niets zou zijn, dan zou de Ruimte niet bestaan.
De onzichtbare Ruimte die wel bestaat, het klinkt tegenstrijdig.
Een parallel met de onzichtbaarheid van de Ruimte kan worden getrokken met de onzichtbaarheid van de Tijd, zie, “ Tijd en Tijdbeleving” in het Forum: Geest, lichaam, ziel materie.
Door de Ruimte bestaan afstanden*.
We kunnen zeggen dat de Ruimte afstanden overbrugt.
Afstanden*
Een afstand, wat is dat?
Een afstand is de tussenruimte tussen het kijkpunt en het object.
Een afstand vaststellen, hoe gaat dat?
Om in de onzichtbare Ruimte een afstand vast te kunnen stellen, wordt de betreffende afstand vergeleken met een afstandmeetinstrument waarop de betreffende afstand kan worden afgelezen.
De nauwkeurigheid, van het afstandmeetinstrument, is via een keten van steeds nauwkeurigere afstandmeetinstrumenten, uiteindelijk gekoppeld aan de lichtsnelheid in de Ruimte.
De lichtsnelheid in de Ruimte.
De lichtsnelheid in de Ruimte is, zoals gezegd, een natuurconstante.
De snelheid van het licht in de Ruimte, zo is wetenschappelijk vastgesteld, is constant en legt in één seconde een afstand af van precies 299.792,458 km in het luchtledige.
In meter is dat, 299.792.458 meter per seconde.
De snelheid van het licht is de grootst bekende snelheid.
De lichtsnelheid in de Ruimte is de snelheid die hoort bij een Tijd van één seconde precies.
De duur van één seconde precies is vastgesteld door, zeg maar, het héél grote aantal trillingen te tellen van het atoom Cesium-133.
Bekend is, hoeveel trillingen (9.192.631.770) er horen bij één seconde precies.
Het aantal trillingen per seconde verandert niet onder de vastgestelde condities.
Het voert te ver om hier verder op in te gaan en dat is, in dit verband, ook niet nodig.
Het wereldwijd bepalen van afstanden.
Een vergelijking tussen een gesproken taal en het bepalen van afstanden in de wereld.
Er worden in de wereld honderden talen gesproken waardoor er onderling een Babylonische spraakverwarring is ontstaan.
Er is géén mondelinge communicatie mogelijk als een betreffende taal niet wordt beheerst.
Afstanden in het verleden.
Zo werden er in het verleden, wereldwijd, op allerlei manieren afstanden bepaald en was er eveneens sprake van een wereldwijde Babylonische afstandenverwarring.
Het was indertijd nog al eens de gewoonte om b.v. de schoenmaat van een koning of keizer te gebruiken als lengtemaatstandaard.
Wat te doen, met de nauwkeurigheid van een lengte, bij de lengte van b.v. 1½ schoen?
Verwarring alom, zeker in de aangrenzende gebieden met een andere lengtemaatstandaard, of bij een nieuwe koning of keizer.
Zo komen we aan onze oude lengtematen zoals o.a. de voet, de duim, de el, enz.
Er waren in het verleden talloze lengtemaatstandaarden die indertijd werden afgeleid van het lichaam van een belangrijke persoon.
Het ontstaan van de meter.
De geschiedenis van de meter in een notendop.
De Franse Academie van Wetenschappen stelt voor, een nieuwe lengtestandaard in Europa in te voeren.
De Franse invloed in Europa is, door oorlogen, in die tijd groot.
Koning Lodewijk de 16e geeft opdracht de werkzaamheden op te starten, maar niet veel later wordt hij afgezet bij het begin van de Franse revolutie.
De werkzaamheden gaan echter door.
Er wordt besloten, dat de aardomtrek zal worden gebruikt als basis voor de lengtemaatstandaard.
De nieuwe lengtemaatstandaard moet gelijk worden aan het 1/40.000.000 deel van de aardomtrek gemeten over de evenaar.
Om deze afstand daadwerkelijk te meten, geeft echter praktische problemen.
In 1795 wordt de nieuwe lengtemaatstandaard gedefinieerd als het 1/10.000.000 deel van de afstand vanaf de Noordpool tot de Evenaar.
Om deze afstand in werkelijkheid te meten is het probleem ook groot, denk maar eens aan de temperatuur op de Noordpool.
Besloten wordt, om een traject door Frankrijk, een kortere afstand, te meten en wel de afstand tussen een punt in Duinkerken, naar een punt in Barcelona. De afstand wordt gemeten over Parijs.
De Franse geleerden Méchain en Delambre voeren deze metingen uit met landmeetkundige meetinstrumenten.
Vanuit deze metingen en berekeningen wordt de nieuwe lengtemaatstandaard tastbaar gemaakt als een staaf met een bepaalde lengte die, le mètre, de meter wordt genoemd.
Alle betrokken landen krijgen een kopie van deze meter, zo ook Nederland.
De wereldstandaardmeter ligt in een kluis in Sèvres bij Parijs evenals de latere uitvoeringen van de meter.
Wat was gedachte om zo een grote lengte te meten?
De grote lengte was een zekerheid voor het maken van een nieuwe standaardmeter.
Waarom een nieuwe standaardmeter?
De gedachte was, wanneer de meter, met de bijbehorende meetgegevens en berekeningen, om wat voor reden dan ook verloren zou gaan, dat dan de meter alsnog opnieuw op de juiste lengte kon worden nagemaakt.
Een nieuwe meting van de afstand van Duinkerken naar Barcelona zou dan noodzakelijk zijn.
Wanneer er tussentijds iets was gebeurd met de indertijd gemeten afstand (veranderingen door aardverschuivingen), dan zou de verandering over de gemeten grote lengte, van zeer geringe invloed zijn op de na te maken standaardmeter.
Hoe gaan we nu met afstanden om?
Er zijn wereldwijd afspraken gemaakt waarbij vaste afstanden, vanaf de meter, in volgorde zijn vastgelegd (gestandaardiseerd).
Vanaf de meter, afgekort m, kennen we naar groter toe, de deca, de hecto de kilometer enz., steeds 10x groter dan de vorige eenheid.
Kleiner dan de meter kennen we de deci, de centi, de millimeter enz., steeds 10x kleiner dan de vorige eenheid.
De nauwkeurigheid van afstandmeetinstrumenten is uiteindelijk gekoppeld aan de natuurconstante, de onveranderbare lichtsnelheid in één seconde precies.
De koppeling, met de lichtsnelheid, vindt plaats via een keten van steeds nauwkeurigere afstandmeetinstrumenten.
De meter.
De meter is gedefinieerd als de lengte die hoort bij een afstand die het licht aflegt in 1/299792458e seconde.
Uitleg van de bovenstaande definitie.
De lichtsnelheid is 299.792,458 km per seconde.
In meter is dat 299.792.458 meter (299 miljoen, 792 duizend en 458 meter).
Het licht legt dus in één seconde een afstand af van 299.792.458 meter.
Om één meter af te leggen heeft het licht een tijd nodig van 1/299792458 seconde.
Samenvattend:
De constante lichtsnelheid, in één seconde precies in de luchtledige Ruimte, geeft een blijvende continuïteit aan het behoudt van de nauwkeurigheid van afstanden.
Voor het bepalen van de lengte van de standaardmeter is, met de lichtsnelheid per seconde, gekozen voor een héél grote afstand, bij een héél groot aantal trillingen van het atoom Cesium 133, zodat de afwijking op de lengte van de meter uiterst gering is.
De absolute nauwkeurigheid van gedefinieerde standaardmeter is 0,1 nm (nanometer).
0,001 mm komt overeen met 1000 nanometer.
De Ruimte zelf is, in alle opzichten, onverstoorbaar en letterlijk een ongrijpbaar en moeilijk te doorgronden fenomeen die op geen enkele wijze kan worden beïnvloed.
George Wilbrink,
juli 2015