Tijd
Geplaatst: 26 dec 2010, 14:43
Dit heb ik ooit eens een keertje geschreven. Misschien wel leuk om te lezen. Inhoudelijk is het wellicht wat oppervlakkig en zweverig maar in ruime lijnen denk ik dat veel zaken op zijn minst de waarheid benaderen of althans uitdagen.
Tijd…
In wezen zijn wij allemaal tijdreizigers, we leggen in een vrij constant tempo een bepaalde afstand af, als je ervan uit gaat dat je een beginpunt en een eindpunt hebt.
Het schijnt dat tijd echter een relatief begrip is, dat zich niet door een uurwerk laat vastleggen, en dit vooral gerelateerd is aan het feit hoe, wanneer, en vooral met wat voor snelheid men dit ervaart. De snelheid van het licht is plusminus 300000 km per seconde, dit ligt vast. Dit in ogenschouw genomen kan via deze wetenschap bepaald worden hoever b.v. een ster van ons verwijderd is. Dus men koppelt een snelheidseenheid aan een tijdseenheid om een bepaalde afstand te bepalen. Stel nu dat men in een voertuig zit dat zich exact met de snelheid van het licht in een rechte lijn voortbeweegt. Vervolgens richt men een lichtbundel precies naar achteren, dus in exact de tegenovergestelde richting. Theoretisch zou het ene het andere opheffen, d.w.z. de uitgezonden lichtbundel zou gefixeerd blijven, precies op de plek waar, en wanneer hij zou worden geactiveerd terwijl het voertuig met dezelfde snelheid zou verder reizen. Hoe ervaart iemand dat in het voertuig? Volgens hem of haar waarneming gebeurd er niets bijzonders, immers het voertuig reist met de snelheid van het licht verder en lijkt het alsof de uitgezonden lichtstraal zich met diezelfde snelheid van het voertuig afbeweegt. Dit is in principe ook waar, alleen is het de snelheid van het voertuig wat hiervoor zorgt. Wat ziet men echter op de plek waar de lichtbundel is geactiveerd?
Is het nu zo dat daar een geconcentreerde bundel licht “zweeft� Dit hangt van een aantal factoren af, beweegt het voertuig zich met een constante, en vooral met dezelfde snelheid voort, en doet het voertuig dit in een rechte lijn? Wat men hier moet onthouden is het feit dat licht zich in alle richtingen met een gelijke snelheid voortbeweeg, dus voor een waarnemer op de plek lijkt het alsof er een lichtstraal uit het niets ontstaat en zich in een bepaalde richting (in dit geval die van het voertuig) beweegt…Heeft dit invloed op begrippen zoals tijd?
Ruimtekrommingen spelen hierbij een belangrijke rol. Zware hemellichamen trekken door hun aantrekkingskracht de ruimte om hun heen enigszins krom en zorgen ervoor dat de vastgelegde snelheden en de tijden die daaraan gekoppeld zijn niet meer overeenkomen. Hier heeft men dus te maken met het feit dat afstand en de daaraan gekoppelde tijd variabel kunnen zijn. Atoomklokken op hoge gebouwen hebben aangetoond dat zelfs op de aarde minieme afwijkingen zichtbaar zijn, evenals uurwerken van b.v. astronauten die bij terugkomst op de aarde honderdsten van seconden verschillen in vergelijking met aardse klokken.
Stel nu dat hetzelfde voertuig voor de duur van 1 seconde de lichtsnelheid handhaaft en dan in 1 seconde exact langs dezelfde weg eveneens met de lichtsnelheid terugreist.Er is nu 600000 kilometer afgelegd in 2 seconden en men is weer op dezelfde plek teruggekeerd. Is men in de tijd gereisd? Als men rekening houd met ruimtelijke vervormingen zou in die ene seconde theoretisch meer (of minder) afstand overbrugt kunnen zijn dan er tijd verstreken is en dit geld ook voor de weg terug. Terugkomend op het verhaal met de lichtbundel betekend dit wellicht dat tijd variabel is. Of is het zo dat omdat precies dezelfde route is gevolgd als op de heenweg het verschil in tijd weer word teniet gedaan? Dit zou betekenen dat ruimtekrommingen constant en onveranderend zijn, en een bepaalde richting hebben. Licht bestaat uit deeltjes die zich met een bepaalde frequentie middels een constante golfbeweging voortbewegen. Wellicht hanteert het begrip tijd een soortgelijk principe en beweegt de ruimte om ons heen zich in een onzichtbare golfende beweging. Theoretisch zou dit kunnen worden aangetoond door deze rimpeling b.v. te doorbreken zoals een vliegtuig dit doet als het door de geluidsbarrière breekt. Coureurs in speciale racewagens die op de zoutvlaktes in death valley
snelheidsrecords breken beleven dit alsof ze in een soort tijdscapsule zitten, terwijl ze met 1200 kilometer of meer voortrazen lijkt alles aan boord zich in slow motion te voltrekken.
Er bestaat geen natuurwet die ons verbied aan het constante tempo die het begrip tijd hanteert te ontsnappen. Echter zullen sceptici zeggen ; waarom zien wij daar nu dan geen bewijs van, immers als tijdreizen mogelijk is heeft men dit ergens in de toekomst ongetwijfeld ontdekt en moet het in het heden stikken van de tijdreizigers. Als tegenargument kan dan gebruikt worden het feit dat er op dit moment nog geen “ontvangers†zijn uitgevonden die de reiziger kan gebruiken om op een bepaald tijdstip te arriveren. Een ander link word gelegd tussen de ontelbare UFO waarnemingen die in werkelijkheid “gewone†aardlingen zijn die ons uit een verre toekomst middels tijdreizen vereren met een bezoekje. Een andere theorie is, in ogenschouw genomen dat er voor praktisch alles een tegenovergesteld fenomeen bestaat, dat er zoiets bestaat als een soort anti-tijd.
Hoe ervaart een bewust denkend mens het begrip tijd en hoe reageert zijn of haar lichaam daarop? Het lichaam is zich gewaar van tijd, het is constant aan het regenereren, het is als het ware in balans met de omgeving waarin het bestaat. Het bezit zowaar een soort biologische klok die het bewustzijn voor tijd, als alle andere reverentiepunten worden afgeschermd, een bepaalde periode vrij precies in stand houd. Is het zo dat dit proces genetisch bepaald is en wij allemaal een soort “tijd-gen†bezitten die ons in staat stelt een bepaalde tijdstempo bij te houden en bewust te ervaren? De volgend stap is de rol die dimensies spelen in dit geheel, lengte, breedte, diepte en tijd. Wellicht zijn er meerdere soorten werkelijkheden, de zogenaamde parallelle werelden die d.m.v. zijdelingse tijdsprongen te bereiken zijn. Echter als ons tijdtempo verschild met die van een andere wereld zal dit eerst gecorrigeerd moeten worden alvorens met deze wereld überhaupt ervaart.
Is snelheid nodig om aan een tijdtempo te ontsnappen? Of kan men een soort “tijdpocket†creëren, via sterke magnetische velden of wellicht met een krachtig elektrische impuls. Hoeveel energie zou het vergen om dit proces te realiseren en is het eigenlijk wel uitvoerbaar, de mogelijkheid bestaat uiteraard dat het reizen in de tijd gewoonweg niet kan, of dat dit (nog) niet in onze macht ligt. Bewustwording is misschien wel de eerste stap op weg naar nieuwe theorieën, de kans is vrij groot dat men in de verkeerde richting zoekt en dat eventuele antwoorden verrassend simpel blijken te zijn.
Het is raadzaam allereerst proberen zichtbaar te maken waaruit het begrip tijd precies bestaat, heeft het een oorsprong, is het te manipuleren, volgt het een bepaald ritme enz. Zelfs een deeltje licht heeft massa en gewicht, schijnt men namelijk een gebundelde lichtstraal voorbij een zwart gat (dit fenomeen heeft een ongekend grote zwaarte en aantrekkingskracht), dan buigt de lichtstraal af en word het licht naar het verschijnsel toe getrokken. Dit gaat het menselijke voorstellingsvermogen te boven. Het geeft in elk geval wel reden tot speculatie, de lichtstraal heeft immers een vastgelegde snelheid gehad tot het moment dat het werd gegrepen door het zwarte gat en moet op dat moment een enorme versnelling hebben meegemaakt.
Zoals Einstein reeds beweerde is zwaartekracht gerelateerd aan snelheid en hij toonde dit aan d.m.v. een simpel voorbeeld; op het moment dat men in een lift stapt en men gaat naar boven merkt men dit aan de sensatie van het zwaarder worden van voeten en benen, echter is dit nu de zwaartekracht die zich laat gelden of is het de opwaartse beweging die hiervoor zorgt? Einstein concludeerde dat deze twee fenomenen nauw aan elkaar verwant moeten zijn
Misschien hoort het begrip tijd ook in dit rijtje thuis. Een veelvoorkomende opmerking is dat, mocht tijdreizen mogelijk zijn, dit onherroepelijk zou lijden tot paradoxen en het eenvoudigweg alleen daarom al niet uitvoerbaar is. Men zou per ongeluk de “tijdlijn†kunnen verstoren met alle catastrofale gevolgen van dien…Dit zou inderdaad een groot probleem kunnen zijn. Het zou natuurlijk ook zo kunnen zijn dat de tijdreiziger zich buiten ons waarnemingsveld bevinden, dat zou betekenen dat deze onzichtbare reizigers wellicht in het heden(en het verleden en de toekomst)reeds aanwezig waren en zijn geweest. Een interessante gedachte. Eigenlijk zou men simpelweg een ontvanger moeten bouwen, een soort aankomstterminal en dan maar afwachten wie zich uit de toekomst naar het heden begeeft. Voorlopig heeft men in ieder geval genoeg tijd om hierover te filosoferen.
Tijd…
In wezen zijn wij allemaal tijdreizigers, we leggen in een vrij constant tempo een bepaalde afstand af, als je ervan uit gaat dat je een beginpunt en een eindpunt hebt.
Het schijnt dat tijd echter een relatief begrip is, dat zich niet door een uurwerk laat vastleggen, en dit vooral gerelateerd is aan het feit hoe, wanneer, en vooral met wat voor snelheid men dit ervaart. De snelheid van het licht is plusminus 300000 km per seconde, dit ligt vast. Dit in ogenschouw genomen kan via deze wetenschap bepaald worden hoever b.v. een ster van ons verwijderd is. Dus men koppelt een snelheidseenheid aan een tijdseenheid om een bepaalde afstand te bepalen. Stel nu dat men in een voertuig zit dat zich exact met de snelheid van het licht in een rechte lijn voortbeweegt. Vervolgens richt men een lichtbundel precies naar achteren, dus in exact de tegenovergestelde richting. Theoretisch zou het ene het andere opheffen, d.w.z. de uitgezonden lichtbundel zou gefixeerd blijven, precies op de plek waar, en wanneer hij zou worden geactiveerd terwijl het voertuig met dezelfde snelheid zou verder reizen. Hoe ervaart iemand dat in het voertuig? Volgens hem of haar waarneming gebeurd er niets bijzonders, immers het voertuig reist met de snelheid van het licht verder en lijkt het alsof de uitgezonden lichtstraal zich met diezelfde snelheid van het voertuig afbeweegt. Dit is in principe ook waar, alleen is het de snelheid van het voertuig wat hiervoor zorgt. Wat ziet men echter op de plek waar de lichtbundel is geactiveerd?
Is het nu zo dat daar een geconcentreerde bundel licht “zweeft� Dit hangt van een aantal factoren af, beweegt het voertuig zich met een constante, en vooral met dezelfde snelheid voort, en doet het voertuig dit in een rechte lijn? Wat men hier moet onthouden is het feit dat licht zich in alle richtingen met een gelijke snelheid voortbeweeg, dus voor een waarnemer op de plek lijkt het alsof er een lichtstraal uit het niets ontstaat en zich in een bepaalde richting (in dit geval die van het voertuig) beweegt…Heeft dit invloed op begrippen zoals tijd?
Ruimtekrommingen spelen hierbij een belangrijke rol. Zware hemellichamen trekken door hun aantrekkingskracht de ruimte om hun heen enigszins krom en zorgen ervoor dat de vastgelegde snelheden en de tijden die daaraan gekoppeld zijn niet meer overeenkomen. Hier heeft men dus te maken met het feit dat afstand en de daaraan gekoppelde tijd variabel kunnen zijn. Atoomklokken op hoge gebouwen hebben aangetoond dat zelfs op de aarde minieme afwijkingen zichtbaar zijn, evenals uurwerken van b.v. astronauten die bij terugkomst op de aarde honderdsten van seconden verschillen in vergelijking met aardse klokken.
Stel nu dat hetzelfde voertuig voor de duur van 1 seconde de lichtsnelheid handhaaft en dan in 1 seconde exact langs dezelfde weg eveneens met de lichtsnelheid terugreist.Er is nu 600000 kilometer afgelegd in 2 seconden en men is weer op dezelfde plek teruggekeerd. Is men in de tijd gereisd? Als men rekening houd met ruimtelijke vervormingen zou in die ene seconde theoretisch meer (of minder) afstand overbrugt kunnen zijn dan er tijd verstreken is en dit geld ook voor de weg terug. Terugkomend op het verhaal met de lichtbundel betekend dit wellicht dat tijd variabel is. Of is het zo dat omdat precies dezelfde route is gevolgd als op de heenweg het verschil in tijd weer word teniet gedaan? Dit zou betekenen dat ruimtekrommingen constant en onveranderend zijn, en een bepaalde richting hebben. Licht bestaat uit deeltjes die zich met een bepaalde frequentie middels een constante golfbeweging voortbewegen. Wellicht hanteert het begrip tijd een soortgelijk principe en beweegt de ruimte om ons heen zich in een onzichtbare golfende beweging. Theoretisch zou dit kunnen worden aangetoond door deze rimpeling b.v. te doorbreken zoals een vliegtuig dit doet als het door de geluidsbarrière breekt. Coureurs in speciale racewagens die op de zoutvlaktes in death valley
snelheidsrecords breken beleven dit alsof ze in een soort tijdscapsule zitten, terwijl ze met 1200 kilometer of meer voortrazen lijkt alles aan boord zich in slow motion te voltrekken.
Er bestaat geen natuurwet die ons verbied aan het constante tempo die het begrip tijd hanteert te ontsnappen. Echter zullen sceptici zeggen ; waarom zien wij daar nu dan geen bewijs van, immers als tijdreizen mogelijk is heeft men dit ergens in de toekomst ongetwijfeld ontdekt en moet het in het heden stikken van de tijdreizigers. Als tegenargument kan dan gebruikt worden het feit dat er op dit moment nog geen “ontvangers†zijn uitgevonden die de reiziger kan gebruiken om op een bepaald tijdstip te arriveren. Een ander link word gelegd tussen de ontelbare UFO waarnemingen die in werkelijkheid “gewone†aardlingen zijn die ons uit een verre toekomst middels tijdreizen vereren met een bezoekje. Een andere theorie is, in ogenschouw genomen dat er voor praktisch alles een tegenovergesteld fenomeen bestaat, dat er zoiets bestaat als een soort anti-tijd.
Hoe ervaart een bewust denkend mens het begrip tijd en hoe reageert zijn of haar lichaam daarop? Het lichaam is zich gewaar van tijd, het is constant aan het regenereren, het is als het ware in balans met de omgeving waarin het bestaat. Het bezit zowaar een soort biologische klok die het bewustzijn voor tijd, als alle andere reverentiepunten worden afgeschermd, een bepaalde periode vrij precies in stand houd. Is het zo dat dit proces genetisch bepaald is en wij allemaal een soort “tijd-gen†bezitten die ons in staat stelt een bepaalde tijdstempo bij te houden en bewust te ervaren? De volgend stap is de rol die dimensies spelen in dit geheel, lengte, breedte, diepte en tijd. Wellicht zijn er meerdere soorten werkelijkheden, de zogenaamde parallelle werelden die d.m.v. zijdelingse tijdsprongen te bereiken zijn. Echter als ons tijdtempo verschild met die van een andere wereld zal dit eerst gecorrigeerd moeten worden alvorens met deze wereld überhaupt ervaart.
Is snelheid nodig om aan een tijdtempo te ontsnappen? Of kan men een soort “tijdpocket†creëren, via sterke magnetische velden of wellicht met een krachtig elektrische impuls. Hoeveel energie zou het vergen om dit proces te realiseren en is het eigenlijk wel uitvoerbaar, de mogelijkheid bestaat uiteraard dat het reizen in de tijd gewoonweg niet kan, of dat dit (nog) niet in onze macht ligt. Bewustwording is misschien wel de eerste stap op weg naar nieuwe theorieën, de kans is vrij groot dat men in de verkeerde richting zoekt en dat eventuele antwoorden verrassend simpel blijken te zijn.
Het is raadzaam allereerst proberen zichtbaar te maken waaruit het begrip tijd precies bestaat, heeft het een oorsprong, is het te manipuleren, volgt het een bepaald ritme enz. Zelfs een deeltje licht heeft massa en gewicht, schijnt men namelijk een gebundelde lichtstraal voorbij een zwart gat (dit fenomeen heeft een ongekend grote zwaarte en aantrekkingskracht), dan buigt de lichtstraal af en word het licht naar het verschijnsel toe getrokken. Dit gaat het menselijke voorstellingsvermogen te boven. Het geeft in elk geval wel reden tot speculatie, de lichtstraal heeft immers een vastgelegde snelheid gehad tot het moment dat het werd gegrepen door het zwarte gat en moet op dat moment een enorme versnelling hebben meegemaakt.
Zoals Einstein reeds beweerde is zwaartekracht gerelateerd aan snelheid en hij toonde dit aan d.m.v. een simpel voorbeeld; op het moment dat men in een lift stapt en men gaat naar boven merkt men dit aan de sensatie van het zwaarder worden van voeten en benen, echter is dit nu de zwaartekracht die zich laat gelden of is het de opwaartse beweging die hiervoor zorgt? Einstein concludeerde dat deze twee fenomenen nauw aan elkaar verwant moeten zijn
Misschien hoort het begrip tijd ook in dit rijtje thuis. Een veelvoorkomende opmerking is dat, mocht tijdreizen mogelijk zijn, dit onherroepelijk zou lijden tot paradoxen en het eenvoudigweg alleen daarom al niet uitvoerbaar is. Men zou per ongeluk de “tijdlijn†kunnen verstoren met alle catastrofale gevolgen van dien…Dit zou inderdaad een groot probleem kunnen zijn. Het zou natuurlijk ook zo kunnen zijn dat de tijdreiziger zich buiten ons waarnemingsveld bevinden, dat zou betekenen dat deze onzichtbare reizigers wellicht in het heden(en het verleden en de toekomst)reeds aanwezig waren en zijn geweest. Een interessante gedachte. Eigenlijk zou men simpelweg een ontvanger moeten bouwen, een soort aankomstterminal en dan maar afwachten wie zich uit de toekomst naar het heden begeeft. Voorlopig heeft men in ieder geval genoeg tijd om hierover te filosoferen.