Filosofieforum.nl

Hallo, ik ben nieuw op dit forum. Mijn naam is Jorg en ik heb een prangende vraag.

Laatst had ik met mijn huisgenoot een discussie over de smaak van een kop koffie (uit het zelfde koffiezetapparaat). Ik proefde namelijk een chemische smaak en vond de koffie niet lekker. Mijn huisgenoot proefde de chemische smaak niet en vond de koffie goed te drinken. Dit verontruste haar, omdat ze bang was dat ze een mogelijk gevaarlijke chemische stof niet proefde.

Ik reageerde en stelde dat de smaak van de koffie niet in de koffie (als materie) lag besloten, maar in de ervaring ervan. Op een bepaalde manier, zei ik, dronken wij een verschillende koffie. Ons bewustzijn maakt wat de substantie van de koffie is, en deze is verschillend voor ons beide.

Mijn huisgenote maakte mij toen duidelijk dat de substantie van de koffie in principe voor ons beide hetzelfde was, maar dat (door onze verschillende lichamelijke condities, zoals andere papillen of smaak receptoren in de hersenen) wij er een verschillend eindproduct van maken. Logisch toch?

Maar toen dacht ik, wie bepaalt dan wat de aard deze substantie is? de chemicus die aantoont wat de moleculaire samenstelling is? en waarom is dat dan de 'objectieve' substantie?

Toen keek ik naar de rode bank waarop ik zat. We kunnen eigenlijk niet weten of de kleur rood op dezelfde manier aan ons verschijnen, dacht ik. Misschien ziet zij wel wat ik groen noem maar noemen we het beiden rood. Maar om beide overeenstemming te hebben over dat wat we zien, moeten we in ieder geval dezelfde input hebben. Dus de substantie is objectief wel gelijk. Ongeacht wat we er vervolgens van maken, we moeten wel hetzelfde binnen krijgen. Daarom is ook het rode gordijn voor ons beide rood.

Maar stel dat ik de smaak van de koffie had omschreven als thee en mijn huisgenote gewoon koffie proefde (wat het volgens het etiket op de verpakking zou moeten zijn). Drink ik dan thee of koffie? In andere woorden, is 'koffie' de signalen die door de meeste mensen worden omschreven als koffie, maar zijn die signalen zijn voor mij toevallig 'thee'? of is koffie de smaak die ik associeer met mijn idee van koffie, ongeacht het signaal? of kan dat laatste per definitie niet?

Eigenlijk komt het neer op de vraag:

kunnen we er van uitgaan dat alle mensen dezelfde zintuiglijke signalen ontvangen, ongeacht welke werkelijkheid ze er vervolgens van maken?

Ik wil hier toch even op reageren, want ik vond het een mooi stukje tekst.. herkenbaar onderwerp ook..

Ik blijf echter hangen op je echte vraag.. want aan de ene kant neig ik er naar te denken dat we dezelfde signalen ontvangen, maar toch heb ik ook daar mijn twijfels bij. Als we namelijk dezelfde signalen zouden ontvangen, is er iets dat onze persoon overkoepelt. Hoor ik daar nog bij? Of word ik van buitenaf door signalen beinvloed?

Ik kan er nog veel meer kanten mee op, maar wellicht dat andere mensen ook nog wat willen zeggen

Welkom trouwens!

jorgisdenaam schreef:
Eigenlijk komt het neer op de vraag:

kunnen we er van uitgaan dat alle mensen dezelfde zintuiglijke signalen ontvangen, ongeacht welke werkelijkheid ze er vervolgens van maken?

Welkom Jorg.

Duidelijke vraag, zeker door het inleidende stuk tekst dat je bijvoegt.
Bij mij hangt het af van mij stemming.

Als ik cynisch ben, dan ben ik er van overtuigd dat ik de enige ben die snapt wat rood is en hoe koffie smaakt en hoe thee smaakt. Als ik cynische ben vertoon ik ook vijandig gedrag en/of ongeinteresseerdheid in mijn buitenwereld (althans dat denk ik dan). Dit is mijn empirische visie, hierin zit mijn agressie, mijn angst, mijn oorlogstoestand zeg maar.

Als ik vrolijk en enthousiast ben, ben ik er van overtuigd dat er iets gemeenschappelijks buiten, boven, onder of om ons heen is. Dit gemeenschappelijke is van ons allen en we hebben er allen dus ook deel aan. Het gemeenschappelijk is wel een droomwereld overigens. Het is de wereld van verlangens en liefde, allemaal dingen die voor iedereen toegankelijk zijn. De verlangens zijn overigens geen objecten in de empirische realiteit. Ze zijn echter wel vaak gebonden aan de empirische realiteit.


Wow..is die onzin van mij afkomstig? Jep. Ik geloof eigenlijk wel dat het zo zit. De reele wereld van verlangens en dromen. De wereld van mijn wensen. Een utopie, maar wel toegankelijk voor iedereen.

De zintuiglijke wereld, al dan niet gebonden aan de wereld van verlangens. Zo ja, dan is die wereld subliem en mooi, zo nee dan is die wereld dreigend of nietszeggend.

De smaak op zichzelf is uit de droomwereld. Heel erg reeel. En er zijn echter stoffen uit de zintuiglijke wereld, die vrij konsekwent contact kan leggen met een bepaald onderdeel van die smaak, een onderdeel dat de koffiesmaak oplevert.
In de zintuiglijke wereld zijn ook mensen. Contact leggen met die mensen is mogelijk en levert vervolgens ook een bepaalde smaak. Een Bitterzoete smaak zou ons forumgenootje Eva zeggen, denk ik dan. maar ik vind dat ze daar zelf weer eens iets over moet gaan zeggen...als ze er nog is????
Ik slinger dus een beetje willoos heen en weer tussen mijn wereld van verlangens (vaak de subjectieve intuities genoemd) en mijn wereld van zintuiglijke inhoudjes (vaak de objectieve materiefragmentjes genoemd). soms hang ik in het midden tussen deze objectiviteit en subjectiviteit. Soms hang ik op de extremen van deze objectiviteit en subjectiviteit. En soms denk ik dat ik als heerser kan kiezen welke positie (subjectief, objectief of midden) en soms denk ik dat ik inderdaad dat willoos slingerende slaafje ben.