Geheugen

Waar hebben we het eigenlijk over?
Gesloten
Gebruikersavatar
memeticae
Posts in topic: 4
Berichten: 6523
Lid geworden op: 07 jun 2014, 02:30
Contacteer:

Geheugen

Bericht door memeticae » 05 mar 2016, 04:54

Stel je geheugen is opgebouwd uit de beslissingen die je ooit genomen hebt.
En stel je neemt elke seconde een beslissing, gemiddeld genomen.

Dan heb je als je x jaar oud bent, ca. x*365*24*60*60 beslissingen genomen.
Dan zijn er ongeveer 30 miljoen per jaar.
Iemand die honderd jaar oud wordt heeft dan 300 miljoen beslissingen gemaakt.

In megabytes is dat dus 300Mbit/8 = 37MByte, wat weer ongeveer gemiddeld gezien neer komt op, zeg, drie 3.5" inch floppy discs per decade. In "modernspeak": een tiende 4GB stickie, mits je honderd jaar oud wordt.

Als je nul jaar oud bent heb je nog geen beslissingen genomen, dat valt niet uit te drukken in floppies per jaar en daarom heb je daarvan ook geen geheugen.

Dat hoeft overigens geen conundrum te zijn: niets kun je op alles kwijt en op niets tegelijk. Alleen de index raakt in de paradox, moet hij je nu wel of niet toevoegen aan de verzameling der verzamelingen? Het maakt geen verschil. Wanneer is hij plichtsverzuimend en plichtsgetrouw? Dat is het probleem van de index, maar niet dat van jou.

Hij is gek hoor, die deterministische indexator.


Daarom, als je al je beslissingen hebt bijgehouden, kun je terug naar je begin. Je gaat gewoon vanaf de status quo: beslissing voor beslissing terug in de tijd, totdat je uit komt bij nul beslissingen, en dan weet je wie je bent.

Als het goed is. Of tenminste weet je, wie de eerste beslissing genomen heeft. Niet God of wat dan ook, nee, gewoon je ouders.

"Waarom ben ik er?"
-"Omdat je er bent"

Oei.

Zo weinig data, en het is al moeilijk je te herinneren wat je tien jaar, tien dagen, tien uur, tien minuten of tien seconden geleden beslist hebt.

En dan verlang je van je ouders dat zij dat nog wel weten? Is dat niet oneerlijk? Of wil je graag het hele proces horen? Van zygoot tot wat je nu bent?

Waarom wil je dat? Om een schuldige aan te wijzen, of om dankbaarheid te vertonen?

Iets anders?

Maakt het wat uit voor wat plaatsgevonden heeft?

Het is net alsof de mens niet met een computer te vergelijken valt.
Terwijl ze er wel product van is.
(See what I did there?)

Ben je je archief kwijt, of heb je het ooit opgeslagen op een medium dat nu niet meer toegankelijk is, zonder veel moeite en/of museumbezoek?

Tsja.

::

Aan de andere kant: hoe snel kun je je beslissingen teruglezen?
1 per seconde? 10, 100? Iedere keer als je het probeert mis je de seconden op te slaan van je huidige beslissingsmoment. Tenzij je de beslissing je vorige beslissingen terug te zien meetelt. Maar daar schuilt een gevaar: welke beslissing heb ik nu genomen? Antwoord: zie de vorige beslissing.

Als je niet oppast, kun je in een spiraal terecht komen en totaal incapabel worden nog beslissingen te nemen. Catharsis vindt plaats op het moment dat de beslissing naar zichzelf begint te wijzen, katatonie is dan je deel.

Beter lijkt het dan wel te weten, maar gelijk te vergeten.
Maar zo kan dezelfde (foute, destructieve) beslissing keer op keer genomen worden.

Als je alleen die foute beslissingen nou eens "onthield", heb je geen stickies meer nodig: Die kun je gewoon op je vingers natellen.

En die kun je uiteindelijk ook vergeten.

Tel maar na.

Je hebt tien vingers (althans, de meesten van ons) steek je duim eens op en noem één foute beslissing.

Ik bedoel maar.

Geheugen ... pfah!
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit, sed do eiusmod tempor incididunt ut labore et dolore magna aliqua.
Begrijpen en verstaan is hetzelfde als meten zonder gissen.

Leon

Bericht door Leon » 05 mar 2016, 09:30

Wil je jouw tekst nog herzien als 30x100 3000 is en geen 300? Of maakt dat voor de strekking niet veel uit?

Wat is een beslissing eigenlijk? Kan je niet zeggen dat er eigenlijk maar 1 beslissing is? Analoog aan dat verhaal van jou over jouw moeders ziekte...

Gebruikersavatar
yopi
Posts in topic: 3
Berichten: 7871
Lid geworden op: 22 aug 2007, 16:28
Contacteer:

Bericht door yopi » 05 mar 2016, 16:46

De tussenkomst van het bewustzijn in het voortrollend rad van het leven en de wereld kan naar mijn idee op twee manieren geïnterpreteerd worden:

1. Het is een toevallig bijkomend verschijnsel dat niets verandert aan de gevolgen.

2. Elke tussenkomst van het bewustzijn is een beslissing, en verandert het blinde effect van oorzaak en gevolg. (Los van alle natuurkundige rim-ram. Ff menselijk verstand, zeg maar)

Vervolgens kun je focussen op de onontkoombaarheid van de subjectiviteit, of op de hovaardigheid van het subject dat denkt objectief te kunnen zijn en buiten zichzelf te kunnen oordelen (ik introduceer hier iets wat je moraal zou kunnen noemen, of een atheïstische insteek, die focust op de 'existentie'.)

Als ik binnen mijn beperktheid van subject-zijn een keuze mag maken, kies ik voor de existentie.
Vanwege het subjectieve belang er van (Kierkegaard).

Ik hoop dat dat de objectivisten afschrikt.

Getallen en metingen laten gelden is een speeltje van het verstand, dat zichzelf nog niet door heeft.

(zei hij met al zijn twijfels)
"Eruditie is alleen weggelegd voor loosers".
(Umberto Eco: Het Nul-Nummer)

Gebruikersavatar
memeticae
Posts in topic: 4
Berichten: 6523
Lid geworden op: 07 jun 2014, 02:30
Contacteer:

Bericht door memeticae » 15 apr 2016, 00:56

Waar verschilt menselijk verstand van wiskunde dan?
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit, sed do eiusmod tempor incididunt ut labore et dolore magna aliqua.
Begrijpen en verstaan is hetzelfde als meten zonder gissen.

Gebruikersavatar
memeticae
Posts in topic: 4
Berichten: 6523
Lid geworden op: 07 jun 2014, 02:30
Contacteer:

Bericht door memeticae » 15 apr 2016, 00:59

En in hoeverre heeft ze te maken met geheugen?
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit, sed do eiusmod tempor incididunt ut labore et dolore magna aliqua.
Begrijpen en verstaan is hetzelfde als meten zonder gissen.

Gebruikersavatar
yopi
Posts in topic: 3
Berichten: 7871
Lid geworden op: 22 aug 2007, 16:28
Contacteer:

Bericht door yopi » 15 apr 2016, 16:40

memeticae schreef:Waar verschilt menselijk verstand van wiskunde dan?
Is dit een vraag of een bewering?

Als het een vraag is dan reageer ik met een uitspraak van mijn zus die me dat al op zeer vroege leeftijd ingepeperd heeft:
"Als je dat nog niet weet vertel ik het je ook niet".

Als het een bewering is vraag ik je die bewering ergens mee te staven.

Gebruikersavatar
yopi
Posts in topic: 3
Berichten: 7871
Lid geworden op: 22 aug 2007, 16:28
Contacteer:

Bericht door yopi » 15 apr 2016, 16:48

memeticae schreef:En in hoeverre heeft ze te maken met geheugen?
Ik denk dat nadenken altijd inhoudt (tijdelijk) afgesloten zijn van de buitenwereld. En dan is het aangewezen op het geheugen als brandstof voor zijn machientje.
Dat kan ook heel kort: ff kijken, dan denken. Dan weer kijken, dan weer ff denken.

Het zeer korte-termijn geheugen.

Over lange-termijn kan je zelf wel fantaseren.
Dat is dan meestal vervuilt met zaken die je gelezen hebt.
Of met dingen die anderen gezegd hebben.
Allemaal geheugen.

Aan het verstand om onderscheid te maken.

Een verstand zonder geheugen is overgeleverd aan fantasieën.
Die trouwens ook vaak opgebouwd worden uit fragmenten die willekeurig uit het geheugen getapt zijn.
Maar wel met een creativiteit die losstaat van het geheugen.
(Nieuwe combinaties die zinvol en zinloos kunnen zijn. Vergelijk dagdromen en diepe dromen, die je je nog kan herinneren als je onverwachts wakker wordt.)

Gebruikersavatar
memeticae
Posts in topic: 4
Berichten: 6523
Lid geworden op: 07 jun 2014, 02:30
Contacteer:

Bericht door memeticae » 25 mei 2018, 02:39

memeticae schreef:
05 mar 2016, 04:54
Stel je geheugen is opgebouwd uit de beslissingen die je ooit genomen hebt.
En stel je neemt elke seconde een beslissing, gemiddeld genomen.

Dan heb je als je x jaar oud bent, ca. x*365*24*60*60 beslissingen genomen.
Dan zijn er ongeveer 30 miljoen per jaar.
Iemand die honderd jaar oud wordt heeft dan 300 miljoen beslissingen gemaakt.

In megabytes is dat dus 300Mbit/8 = 37MByte, wat weer ongeveer gemiddeld gezien neer komt op, zeg, drie 3.5" inch floppy discs per decade. In "modernspeak": een tiende 4GB stickie, mits je honderd jaar oud wordt.

Als je nul jaar oud bent heb je nog geen beslissingen genomen, dat valt niet uit te drukken in floppies per jaar en daarom heb je daarvan ook geen geheugen.

Dat hoeft overigens geen conundrum te zijn: niets kun je op alles kwijt en op niets tegelijk. Alleen de index raakt in de paradox, moet hij je nu wel of niet toevoegen aan de verzameling der verzamelingen? Het maakt geen verschil. Wanneer is hij plichtsverzuimend en plichtsgetrouw? Dat is het probleem van de index, maar niet dat van jou.

Hij is gek hoor, die deterministische indexator.


Daarom, als je al je beslissingen hebt bijgehouden, kun je terug naar je begin. Je gaat gewoon vanaf de status quo: beslissing voor beslissing terug in de tijd, totdat je uit komt bij nul beslissingen, en dan weet je wie je bent.

Als het goed is. Of tenminste weet je, wie de eerste beslissing genomen heeft. Niet God of wat dan ook, nee, gewoon je ouders.

"Waarom ben ik er?"
-"Omdat je er bent"

Oei.

Zo weinig data, en het is al moeilijk je te herinneren wat je tien jaar, tien dagen, tien uur, tien minuten of tien seconden geleden beslist hebt.

En dan verlang je van je ouders dat zij dat nog wel weten? Is dat niet oneerlijk? Of wil je graag het hele proces horen? Van zygoot tot wat je nu bent?

Waarom wil je dat? Om een schuldige aan te wijzen, of om dankbaarheid te vertonen?

Iets anders?

Maakt het wat uit voor wat plaatsgevonden heeft?

Het is net alsof de mens niet met een computer te vergelijken valt.
Terwijl ze er wel product van is.
(See what I did there?)

Ben je je archief kwijt, of heb je het ooit opgeslagen op een medium dat nu niet meer toegankelijk is, zonder veel moeite en/of museumbezoek?

Tsja.

::

Aan de andere kant: hoe snel kun je je beslissingen teruglezen?
1 per seconde? 10, 100? Iedere keer als je het probeert mis je de seconden op te slaan van je huidige beslissingsmoment. Tenzij je de beslissing je vorige beslissingen terug te zien meetelt. Maar daar schuilt een gevaar: welke beslissing heb ik nu genomen? Antwoord: zie de vorige beslissing.

Als je niet oppast, kun je in een spiraal terecht komen en totaal incapabel worden nog beslissingen te nemen. Catharsis vindt plaats op het moment dat de beslissing naar zichzelf begint te wijzen, katatonie is dan je deel.

Beter lijkt het dan wel te weten, maar gelijk te vergeten.
Maar zo kan dezelfde (foute, destructieve) beslissing keer op keer genomen worden.

Als je alleen die foute beslissingen nou eens "onthield", heb je geen stickies meer nodig: Die kun je gewoon op je vingers natellen.

En die kun je uiteindelijk ook vergeten.

Tel maar na.

Je hebt tien vingers (althans, de meesten van ons) steek je duim eens op en noem één foute beslissing.

Ik bedoel maar.

Geheugen ... pfah!
Ik wist dat ik wijs was, reeds sinds jonge leeftijd.

Maar dat ik ook nog eens verstandig ben, leer ik pas nu.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit, sed do eiusmod tempor incididunt ut labore et dolore magna aliqua.
Begrijpen en verstaan is hetzelfde als meten zonder gissen.

Gesloten

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 9 gasten