@rnull
Ik vond het zonde om deze pm niet in het topic te zien, omdat het voor anderen toch ook wel interessant is. Ik zag er ook niks speciaals prive in of zo .. Dus ik hoop dat je dit goedkeurt ...
Ik begrijp er uit dat je perfectie als richtinggevend of horizonbegrip ziet.
Dat het geen nut heeft om concrete stappen te zetten in de samenleving omdat die voortdurend veranderd.
Dat het om een verrijking van je geest gaat ..
Klopt dit?
creatie van de perfecte mens,,
Yopi,yopi schreef:@rnull
Ik vond het zonde om deze pm niet in het topic te zien, omdat het voor anderen toch ook wel interessant is. Ik zag er ook niks speciaals prive in of zo .. Dus ik hoop dat je dit goedkeurt ...
Ik begrijp er uit dat je perfectie als richtinggevend of horizonbegrip ziet.
Dat het geen nut heeft om concrete stappen te zetten in de samenleving omdat die voortdurend veranderd.
Dat het om een verrijking van je geest gaat ..
Klopt dit?
Je hebt helemaal gelijk, ik zie het inderdaad als een Horizon begrip. Het enige is, is dat stappen nemen noodzakelijk is. De horizon zal zichzelf aanpassen, maar je zult stappen moeten nemen om geestelijk en spiritueel verder te komen. Vragen stellen, en daar over denken is (vind ik) 1 van de waardevolste vormen van vooruit gang wat een mens kan ondergaan. Geschiedenis heeft alleen maar naar voren gebracht dat begeerte om materiaal/middelen alleen maar de mens een stap naar achteren heeft gebracht. Waarbij nadenken en het heiligen van de geest de mens of volk verder hebben gebracht ondanks de middelen.
Simpele voorbeeld: Chu tegen Wu (Sun Tzu). De elementen om iemand te verslaan gaan veel verder dan de teksten en verlangen naar een rein denken persoon. Daarbij werd de initiële horizon door Sun Tzu behaalt waarbij Chu vanwege begeerte en door ondoordachte handelingen werd verslagen.
Omgeslagen is Wu je geest en Chu is de begeerte. Laat je Chu je leven leiden, dan zal je hart en ziel leeg blijven waarbij Wu je minder minder materiaal geeft, maar je rijk in geest en in hart maakt (mits goed uitgevoerd).
Gr
rnull
Qua tractus sinus history refero
Mooi geschreven!rnull schreef:Perfectie..
Na mijn mening is er geen perfectie zoals het woord wilt impliceren. Perfectie is het zelfde als een horizon, je tracht het te bereiken maar de ruimte blijft, hoe groot het dan ook mogen zijn. Perfectionisme is daarom ook niks meer en niks minder dan streven naar iets. Een ultiem punt, het bereiken van je horizon. Wij zijn verkenners van onze eigen ik, onze eigen ambities, onze eigen dromen. De perfectie verschuift naarmate wij vorderen, maar vorderen wij ook in het geheel die wij voorheen zagen als startpunt of zijn wij op het zelfde punt gebleven en hebben wij de illusie van perfectie omgezet naar een acceptabel geleden verlies om vervolgens opnieuw dat punt te bepalen?Ik durf er niks over te zeggen.
Het tegengestelde van perfectie is inperfectie. Als je het zo bekijkt zal de mens blijven waar hij is op het moment dat de zoektocht naar pefectie begint en dit als ijkpunt gebruiken. Door zaken te perfectioneren moet men namelijk altijd kunnen terugvallen op het inprefecte verleden.
Echter ligt bij een ieder het ijkpunt weer ergens anders.
Als je het visualiseert als zijnde de horizon als perfectiedoel is het een onmogelijke opgave omdat de horizon onbereikbaar is.
Als je daarintegen wat denkbeldige torens neerzet met geperfectioneerde
doelen is het makkelijker om ze te bereiken. Dan werk je vanaf dat punt telkens verder tot in het volgende level, zeg maar.
Maar het ijkpunt blijft het moment dat je besluit om te perfectioneren.
Ik zeg ook maar wat, het wordt wel wat zweverig zo
Mijn dochter van 7:"Pappa, besta ik echt of word ik voorgelezen?"
Het is een interessant idee wat je schetst, waar klaarblijkelijk wel wat persoonlijke ervaring aan vast hangt, echter mis ik iets. De punten die bepaald worden als een perfectie punt waren voorheen ook horizon punten in een zekere zin, wellicht niet 'de rand van' maar wel in het gezichtsveld. Dus als je een toren neerzet met een geperfectioneerd doel of doelen dan vraag ik je; Wat is je horizon in deze? Het klinkt mij in de oren als een dag op dag levensbeschouwing.sniper schreef:Mooi geschreven!rnull schreef:Perfectie..
Na mijn mening is er geen perfectie zoals het woord wilt impliceren. Perfectie is het zelfde als een horizon, je tracht het te bereiken maar de ruimte blijft, hoe groot het dan ook mogen zijn. Perfectionisme is daarom ook niks meer en niks minder dan streven naar iets. Een ultiem punt, het bereiken van je horizon. Wij zijn verkenners van onze eigen ik, onze eigen ambities, onze eigen dromen. De perfectie verschuift naarmate wij vorderen, maar vorderen wij ook in het geheel die wij voorheen zagen als startpunt of zijn wij op het zelfde punt gebleven en hebben wij de illusie van perfectie omgezet naar een acceptabel geleden verlies om vervolgens opnieuw dat punt te bepalen?Ik durf er niks over te zeggen.
Het tegengestelde van perfectie is inperfectie. Als je het zo bekijkt zal de mens blijven waar hij is op het moment dat de zoektocht naar pefectie begint en dit als ijkpunt gebruiken. Door zaken te perfectioneren moet men namelijk altijd kunnen terugvallen op het inprefecte verleden.
Echter ligt bij een ieder het ijkpunt weer ergens anders.
Als je het visualiseert als zijnde de horizon als perfectiedoel is het een onmogelijke opgave omdat de horizon onbereikbaar is.
Als je daarintegen wat denkbeldige torens neerzet met geperfectioneerde
doelen is het makkelijker om ze te bereiken. Dan werk je vanaf dat punt telkens verder tot in het volgende level, zeg maar.
Maar het ijkpunt blijft het moment dat je besluit om te perfectioneren.
Ik zeg ook maar wat, het wordt wel wat zweverig zo
Qua tractus sinus history refero
Weet je het zeker Civilis? Perfectionisme is bepaald om overal een puntje op de i te kunnen zetten en waar alles tip/top moet zijn. De perfectionist zal dit gedrag vele malen vaker laten zien dan andere, waarbij de uitkomst steeds per individu anders zal zijn. Dus het is wel degelijk iets wat bestaat. Perfectionisme is de koepel > Perfectionist de individu > Perfect is de uitkomst 'wat het ook mogen zijn'Civilis schreef:Iets is alleen perfect als iedereen het perfect vind. Ofterwijl het bestaat sowieso niet.
Daarnaast 'als iedereen het perfect vind' - Dit is exact het zelfde idee als waarheid, geloof en andere sociale aspecten van belang. Er is geen sluitend antwoord op de vragen noch is er geen overkoepelend ideaal die deze obsoleet maken.
Dingen verschuiven in het leven waarbij gradaties te werk worden gesteld die uit eindelijk binnen een omgeving worden becijferd. Als ik iets stoms doe en wat voor de hand ligt bij mijn intellectuele gelijke, dan kan het een slim iets zijn geweest voor iemand die van een lagere intelligentie is omdat die persoon dat anders benaderd.
Zeg maar simpel gezegd; Wat jij vind, hoef ik niet te vinden en vice versa
Qua tractus sinus history refero
Dus omdat een perfectionist streeft naar perfectie bestaat het? Zo zie ik het niet. Wij perfectionisten zijn NOOIT tevreden.rnull schreef:Weet je het zeker Civilis? Perfectionisme is bepaald om overal een puntje op de i te kunnen zetten en waar alles tip/top moet zijn. De perfectionist zal dit gedrag vele malen vaker laten zien dan andere, waarbij de uitkomst steeds per individu anders zal zijn. Dus het is wel degelijk iets wat bestaat. Perfectionisme is de koepel > Perfectionist de individu > Perfect is de uitkomst 'wat het ook mogen zijn'Civilis schreef:Iets is alleen perfect als iedereen het perfect vind. Ofterwijl het bestaat sowieso niet.
Daarnaast 'als iedereen het perfect vind' - Dit is exact het zelfde idee als waarheid, geloof en andere sociale aspecten van belang. Er is geen sluitend antwoord op de vragen noch is er geen overkoepelend ideaal die deze obsoleet maken.
Dingen verschuiven in het leven waarbij gradaties te werk worden gesteld die uit eindelijk binnen een omgeving worden becijferd. Als ik iets stoms doe en wat voor de hand ligt bij mijn intellectuele gelijke, dan kan het een slim iets zijn geweest voor iemand die van een lagere intelligentie is omdat die persoon dat anders benaderd.
Zeg maar simpel gezegd; Wat jij vind, hoef ik niet te vinden en vice versa
Ik vind dat iets alleen perfect te noemen is als niemand er wat op aan te merken heeft. Zoiets bestaat niet voor zover ik weet. God, sex, ademen, eten. Overal valt wat over te zeuren.
'Power to the one who doesn't want it!' Clawfinger
-
Intangible Radjanamadjo
- Posts in topic: 3
- Berichten: 3278
- Lid geworden op: 14 sep 2005, 15:51
- Contacteer:
Wat nou als perfectie (ook) buiten de mens bestaat?
The quest is to be liberated from the negative, which is really our own will to nothingness. And once having said yes to the instant, the affirmation is contagious. It bursts into a chain of affirmations that knows no limit. To say yes to one instant is to say yes to all of existence.
-
Intangible Radjanamadjo
- Posts in topic: 3
- Berichten: 3278
- Lid geworden op: 14 sep 2005, 15:51
- Contacteer:
Hehe andersom geldt dat natuurlijk ook... maar ben het wel met je eens dat het uiteindelijk een waardeoordeel is (en dus kan het ook niet echt binnen de mens bestaan - het is immers slechts een waardeoordeel)Civilis schreef:Alleen mensen geven een waardeoordeel. Dus dan kan je evt zeggen dat alles perfect is. Maar ik vind dat perfectie niet byiten de mens kan bestaan omdat het een waardeoordeel is.
The quest is to be liberated from the negative, which is really our own will to nothingness. And once having said yes to the instant, the affirmation is contagious. It bursts into a chain of affirmations that knows no limit. To say yes to one instant is to say yes to all of existence.
Een mens kan nooit perfect zijn. Een robot kan ook niet perfect zijn, daar hij door mensen die ook niet perfect zijn gemaakt is.
Perfectie nastreven is een onmogelijk doel. Je moet je neerleggen bij dingen waar je minder in bent en uitbuiten waar je goed in bent!
Perfectie nastreven is een onmogelijk doel. Je moet je neerleggen bij dingen waar je minder in bent en uitbuiten waar je goed in bent!
Als we gaan kijken naar perfectie moet de volgende vraag gesteld worden: Kijken we naar perfectie of de maximale perfectie van de mens?
Als we perfectie gaan baseren op zichzelf, moeten we kijken naar wat het beste is in het hele heelal. Hier zijn twee mogelijkheden: of we nemen het gehele heelal als een iets, en omdat het niets anders heeft om mee te vergelijken maar alles wat perfecter is al bevat in zichzelf, is het heelal perfect per definitie. Of we kijken naar het heelal als een proces en kijken naar welk moment van het heelal het meest perfect is: het begin, midden of einde.
In het begin was het heelal een singulariteit (pre-big bang), een perfect punt van oneindige energie. In het midden is het heelal op zijn grootst uitgebreid en het meest verspreid. Aan het einde is het heelal weer aan het inkrimpen tot de singulariteit. Indien je niet gelooft dat het heelal weer terug inkrimpt na maximale uitdijing, dan is het heelal beperkt door de levensduur van materie en energie. Op een gegeven moment is er nog maar een deeltje over dat nog niet in zichzelf vervallen is (deeltijd materie is enkele miljarden jaren), dit deeltje is dus het laatste deeltje over en is het langdurigste, uiteindelijke deeltje van existentie.
Aan jullie de keuze welk van deze perfecties het meest perfect is, ik zou de singulariteit kiezen, die is zelf creërend en dus geen product van iets anders.
Als we gaan kijken naar perfectie van de mens, dan zijn er zover ik zie twee antwoorden mogelijk: praktisch of ethisch. Of je bent de ultieme overlever en jou manier van leven wordt beoordeeld op hoe goed je het ervan afbrengt te competeren tegen andere mensen. Of je mindset en idealen zijn de ultieme perfectie: je bent perfect zodra jou ethische moralen en ideologie perfect werken en jij er volledig in gelooft en het volledig doorziet.
Maar ja, hoe bepaal je welke het is en wat het ultieme daarvan dan is?
Als we perfectie gaan baseren op zichzelf, moeten we kijken naar wat het beste is in het hele heelal. Hier zijn twee mogelijkheden: of we nemen het gehele heelal als een iets, en omdat het niets anders heeft om mee te vergelijken maar alles wat perfecter is al bevat in zichzelf, is het heelal perfect per definitie. Of we kijken naar het heelal als een proces en kijken naar welk moment van het heelal het meest perfect is: het begin, midden of einde.
In het begin was het heelal een singulariteit (pre-big bang), een perfect punt van oneindige energie. In het midden is het heelal op zijn grootst uitgebreid en het meest verspreid. Aan het einde is het heelal weer aan het inkrimpen tot de singulariteit. Indien je niet gelooft dat het heelal weer terug inkrimpt na maximale uitdijing, dan is het heelal beperkt door de levensduur van materie en energie. Op een gegeven moment is er nog maar een deeltje over dat nog niet in zichzelf vervallen is (deeltijd materie is enkele miljarden jaren), dit deeltje is dus het laatste deeltje over en is het langdurigste, uiteindelijke deeltje van existentie.
Aan jullie de keuze welk van deze perfecties het meest perfect is, ik zou de singulariteit kiezen, die is zelf creërend en dus geen product van iets anders.
Als we gaan kijken naar perfectie van de mens, dan zijn er zover ik zie twee antwoorden mogelijk: praktisch of ethisch. Of je bent de ultieme overlever en jou manier van leven wordt beoordeeld op hoe goed je het ervan afbrengt te competeren tegen andere mensen. Of je mindset en idealen zijn de ultieme perfectie: je bent perfect zodra jou ethische moralen en ideologie perfect werken en jij er volledig in gelooft en het volledig doorziet.
Maar ja, hoe bepaal je welke het is en wat het ultieme daarvan dan is?
Perfect, ik vraag mij af of dat wel interessant is. Het is voor mij echt geen doel om perfect te worden, wel wil ik mijzelf ontwikkelen, geestelijk groeien, een hoger geestelijk niveau nastreven.
Perfectie houdt me in die zin niet bezig.
Wel interessant vind ik dat in diverse laboratoria gestreefd wordt naar het creëren van een betere, perfectere mens door hem te kruisen met dieren, het zogenaamde genetic hybrid engineering met als resultaat een Parahuman, chimera, human-animal hybrid. Maar het doel daarvan is vooral een mens of dier te creëren dat beter bestand is tegen ziektes.
Perfectie houdt me in die zin niet bezig.
Wel interessant vind ik dat in diverse laboratoria gestreefd wordt naar het creëren van een betere, perfectere mens door hem te kruisen met dieren, het zogenaamde genetic hybrid engineering met als resultaat een Parahuman, chimera, human-animal hybrid. Maar het doel daarvan is vooral een mens of dier te creëren dat beter bestand is tegen ziektes.
Hoewel ik betwijfel of de politiek genetische manipulatie op mensen echt toelaat, klink dat inderdaad wel cool. Ik denk echter dat als men ons meer ziekte-bestendig zou willen maken, dat ze daar geen dieren- maar homo Neanderthaler DNA voor zouden gebruiken. Dat DNA is veel beter compatibel met ons lichaam (het is een ander ras, geen heel andere soort) en ze hadden een veel beter immuunsysteem als ons. Hadden wij een paar honderd jaar langer nodig gehad om hen uit te roeien via competitie, hadden zij waarschijnlijk gewonnen en de hedendaagse de wereld veroverd.Wel interessant vind ik dat in diverse laboratoria gestreefd wordt naar het creëren van een betere, perfectere mens door hem te kruisen met dieren, het zogenaamde genetic hybrid engineering met als resultaat een Parahuman, chimera, human-animal hybrid. Maar het doel daarvan is vooral een mens of dier te creëren dat beter bestand is tegen ziektes.
-
Belinda
-
neus
Superioriteit wordt vooral geacht in uiterlijke kenmerken te zitten. Ik betrap mezelf er ook op naar zuivere verhoudingen en vormen te kijken bij andere mensen. Het zou echter zomaar kunnen dat we wat betreft de fixatie op uiterlijke kenmerken als teken van gezondheid/fitheid en superioriteit de plank mis slaan. Het is heel goed mogelijk dat bijvoorbeeld magische vermogens niets met uiterlijk te maken hebben en veel meer met karakter, waarbij positieve karakters voorkomen onder alle "rassen", net zo goed als dat er verachtelijkheid is onder alle "rassen", en mogelijk is zelfs het goed en kwaad verenigd in persoonlijkheden (van elkaar afhankelijk) zodat we onmogelijk het één er uit kunnen krijgen en het ander er in.
-
Belinda
-
neus
Wanneer er gesteld wordt "niemand is perfect" kan er geen sprake zijn van perfectie. Het is een oorzakelijk gevolg van iets niet perfect vinden.iedereen wil een perfect mens zijn of de perfectie na streven,, maar zou het mogelijk zijn om een perfect mens te zijn hoe zie jij dat??
ikzelf denk het zo als wij de perfecte mens creeeren,, wordt het de/een robot, niemand is perfect, natuurlijk streeft iedereen inclusief ik dat na,
maar wat versta je onder perfectie??
ofwel vraag 2 hoe streef jij naar perfectie??
daar wil ik wel eens van weten:)
Wanneer er gesteld wordt dat iets perfect is wanneer iets verandert is, is er sprake van een streven naar perfectie.
De denkfout, zoals ik het zie is dat iets perse aan een verandering moet ondergaan om perfect te kunnen zijn.
Binnen de persoonlijke beleving ontstaat het beeld dat iets niet perfect is, omdat het streven van een ander beeld van perfectie uitgaat.
Daarmee bevindt zich het bewustzijn van 'wat is' zich in ander beeld van werkelijkheid
In tegenstelling tot hoe dit stuk over het algemeen gezien wordt, namelijk als een religieus verhaal gaat het mij om de inhoud en het effect van wat er beschreven staat, kennis van goed en kwaad.In het christendom is de term zondeval geïntroduceerd. Het wordt voorgesteld als een keerpunt in de Bijbelse geschiedenis van de mens.
Wat men gangbaar aanduidt als de zondeval is te vinden in Genesis 3. Hierin wordt de eerste vrouw, Eva, door het sluwste van alle wilde dieren, de slang, verleid een vrucht van de "boom van de kennis van goed en kwaad" te eten, terwijl God die handeling verboden heeft. Adam wordt daarna door zijn vrouw overgehaald hetzelfde te doen.
Hun ogen worden erdoor geopend; door dat ze een hap van de vrucht nemen, beseffen ze dat ze tegen Gods wil in zijn gegaan. Ze schamen zich voor elkaar en voor God, bedekken hun naakte lichamen en verstoppen zich voor God omdat ze Hem niet meer onder ogen durven te komen.
Het streven naar een absolute perfectie is een geheel waarin alles goed is.
Wanneer er slechts kennis is van het goede, kan niets anders zijn als het goede. Wanneer iets als niet goed zou gelden, zou het iets anders moeten zijn als het goede. Het kwaad in deze vertolkt alles wat als niet goed geldt.
Het streven naar perfectie richt zich bij kennis van goed en kwaad niet op de absolute perfectie, maar op slechts het kleine deel wat niet perfect zou zijn, terwijl juist dat stukje uit de absolute perfectie is ontstaan, zoals alles wat er uit ontstaat. Bij iedere verandering in het geheel ontstaat er een nieuwe perfectie.
Wanneer er sprake is dat anderen verkeerd doen of zijn, is het een verandering dat het goede in een ander is. De energie die ontstaat is in tegenspraak met de werkelijkheid. Dat wat niet het goede vertegenwoordigt kan niet veranderen omdat het als goed geldt.
De energie uit zich dan ondermeer in het voeren van oorlogen, waarin het
niet gaat om het kwaad dat men in elkaar ziet, maar juist het ontbreken van het zien van het goede in die ander leidt tot de strijd
Op die manier gaat het niet meer om een streven naar perfectie, maar een strijd tegen perfectie, waarbij de strijd op zich weer een perfectie is.
Jij bent een andere ik, ik ben een andere jij.
Onze verschillen zijn niet bedoeld om een waarde aan te geven, maar om elkaar te verrijken
Onze verschillen zijn niet bedoeld om een waarde aan te geven, maar om elkaar te verrijken
-
Leon
Hallo Bertus,
even wat informatie: je reageert op oude berichten en de meeste berichtenplaatsers zijn niet langer actief op de site, dus er valt niet direct van hen een reactie te verwachten.
toevallig had ik een mailwisseling over het volgende:
even wat informatie: je reageert op oude berichten en de meeste berichtenplaatsers zijn niet langer actief op de site, dus er valt niet direct van hen een reactie te verwachten.
toevallig had ik een mailwisseling over het volgende:
Men wil wel van alles maar het is niet van alles dat men wilLeon schreef: Ten aanzien van Tino's uitspraak: dit is volmaakt dat is volmaakt, een overpeinzing voor de maandagochtend:
als men alles wil, komt dat neer op niets speciaals willen, want alles is goed
als men niets speciaals wil is alles volmaakt
probleem is dat men nooit een alleswil heeft.
Hoevaak komen uitspraken van Socrates en Plato en al die andere filosofen nog ter sprake, terwijl zij ook niet meer in staat zijn te reageren.......
In principe zeg je niets anders dan mij in wat er gebeurd.
het is een mooie zin, men wil wel van alles maar het is niet van alles wat men wil
Je kunt ook stellen:
Men wil wel van alles, maar het is niet de wil van van alles dat dit wil
Vanuit dit perspectief, zoals ik het zie ben ik een deel van het alles en is mijn wil een deel van de wil van het alles.
Vanuit het alles beschouwd is alles volmaakt, want alles vormt zich naar wat alles wil.
Wanneer niemand de perfectie kan zien en iets anders wil, wat is dan oorzakelijk aan dat, wanneer we deels het alles zijn, niet in staat zijn een andere perfectie neer te zetten.
Wat je zegt is terug te voeren in de dagelijkse werkelijkheid.
Binnen de samenleving streven we naar een perfectie zonder bijvoorbeeld criminelen. Dit geeft aan dat er een streven is naar een andere perfectie.
Binnen het concept dat de perfectie schuilt in dat wat alles wil, schuilt de gestreefde perfectie niet naar de wil van een individu, waardoor er een onhafhankelijk streven naar perfectie ontstaat.
Binnen het geheel verschuift daardoor de perfectie in een andere vorm van perfectie. het alles reageert op wat jij wilt.
Dit concept betekent niet dat het onmogelijk is wat iemand zou willen. het is mogelijk wanneer het zich collectief vormt in de wil van het alles. Dit alles omvat meer als slechts de wil van de mensheid.
De denkfout, zoals ik het zie, is dat gedacht kan worden dat te bereiken wat men wil door dat wat men niet wil te verbieden, niet toe te staan. Dit heeft geen enkel effect. Het enige effect wat het heeft dat wat er gebeurd.
Mensen opsluiten, bestraffen, doden, met het doel te voorkomen dat ze in herhaling vallen. het is niet te voorkomen, want wanneer je Jantje hebt "genezen" van zijn zonden, ontstaat hetzelfde probleem bij Pietje.
"Alweer iemand die niet doen wat we willen" in de veronderstelling zijnde het zelf goed te doen.
Maar is dat wel zo? Daarbij bedoel ik goed in de zin van bereikt het handelen het gewenste effect of is dat wat bereikt wordt het effect, omdat het de wil is van het alles?
Kun je bijvoorbeeld een wet een wet laten zijn en als wet laten gelden zonder daartegenover consequenties te stellen wanneer er geen gehoor wordt gegeven aan die wet? Is een consequentie stellen geen plicht om wetten te kunnen formuleren. Is het geen plicht om afhankelijk van de te stellen consequenties, zoals een gevangeniswezen, wanneer je denkt dat, wanneer iemand iets verkeerds doet diegene daarvoor moet boeten?
Het is perfect wanneer iemand mij een wet voorschrijf en wanneer ik me daar niet aan houdt er consequenties zullen volgen, maar is het doel mensen te straffen of is het doel iets anders. het is niet de perfectie waar ik naar streef.
Volmaaktheid of perfectie is een vorm, waarin alles plichtmatig handelt, waaraan het concept van het geheel voorwaardelijk is aan zichzelf. Wat betekent dat volmaaktheid of perfectie niet absoluut is in vormgeving, maar dat de vormgeving van de volmaaktheid ontstaat door het geheel.
Wanneer, zoals ik denk dat er sprake is het streven naar een andere volmaaktheid, is het vormen van een ander geheel noodzakelijk.
Het probleem is daarmee voor mij niet dat men nooit een alleswil heeft, maar geen idee heeft op welke manier de alleswil te bereiken is,
In principe zeg je niets anders dan mij in wat er gebeurd.
het is een mooie zin, men wil wel van alles maar het is niet van alles wat men wil
Je kunt ook stellen:
Men wil wel van alles, maar het is niet de wil van van alles dat dit wil
Vanuit dit perspectief, zoals ik het zie ben ik een deel van het alles en is mijn wil een deel van de wil van het alles.
Vanuit het alles beschouwd is alles volmaakt, want alles vormt zich naar wat alles wil.
Wanneer niemand de perfectie kan zien en iets anders wil, wat is dan oorzakelijk aan dat, wanneer we deels het alles zijn, niet in staat zijn een andere perfectie neer te zetten.
Wat je zegt is terug te voeren in de dagelijkse werkelijkheid.
Binnen de samenleving streven we naar een perfectie zonder bijvoorbeeld criminelen. Dit geeft aan dat er een streven is naar een andere perfectie.
Binnen het concept dat de perfectie schuilt in dat wat alles wil, schuilt de gestreefde perfectie niet naar de wil van een individu, waardoor er een onhafhankelijk streven naar perfectie ontstaat.
Binnen het geheel verschuift daardoor de perfectie in een andere vorm van perfectie. het alles reageert op wat jij wilt.
Dit concept betekent niet dat het onmogelijk is wat iemand zou willen. het is mogelijk wanneer het zich collectief vormt in de wil van het alles. Dit alles omvat meer als slechts de wil van de mensheid.
De denkfout, zoals ik het zie, is dat gedacht kan worden dat te bereiken wat men wil door dat wat men niet wil te verbieden, niet toe te staan. Dit heeft geen enkel effect. Het enige effect wat het heeft dat wat er gebeurd.
Mensen opsluiten, bestraffen, doden, met het doel te voorkomen dat ze in herhaling vallen. het is niet te voorkomen, want wanneer je Jantje hebt "genezen" van zijn zonden, ontstaat hetzelfde probleem bij Pietje.
"Alweer iemand die niet doen wat we willen" in de veronderstelling zijnde het zelf goed te doen.
Maar is dat wel zo? Daarbij bedoel ik goed in de zin van bereikt het handelen het gewenste effect of is dat wat bereikt wordt het effect, omdat het de wil is van het alles?
Kun je bijvoorbeeld een wet een wet laten zijn en als wet laten gelden zonder daartegenover consequenties te stellen wanneer er geen gehoor wordt gegeven aan die wet? Is een consequentie stellen geen plicht om wetten te kunnen formuleren. Is het geen plicht om afhankelijk van de te stellen consequenties, zoals een gevangeniswezen, wanneer je denkt dat, wanneer iemand iets verkeerds doet diegene daarvoor moet boeten?
Het is perfect wanneer iemand mij een wet voorschrijf en wanneer ik me daar niet aan houdt er consequenties zullen volgen, maar is het doel mensen te straffen of is het doel iets anders. het is niet de perfectie waar ik naar streef.
Volmaaktheid of perfectie is een vorm, waarin alles plichtmatig handelt, waaraan het concept van het geheel voorwaardelijk is aan zichzelf. Wat betekent dat volmaaktheid of perfectie niet absoluut is in vormgeving, maar dat de vormgeving van de volmaaktheid ontstaat door het geheel.
Wanneer, zoals ik denk dat er sprake is het streven naar een andere volmaaktheid, is het vormen van een ander geheel noodzakelijk.
Het probleem is daarmee voor mij niet dat men nooit een alleswil heeft, maar geen idee heeft op welke manier de alleswil te bereiken is,
Jij bent een andere ik, ik ben een andere jij.
Onze verschillen zijn niet bedoeld om een waarde aan te geven, maar om elkaar te verrijken
Onze verschillen zijn niet bedoeld om een waarde aan te geven, maar om elkaar te verrijken
-
Leon
Bertus,
een mooie uiteenzetting.
Ten aanzien van verplichtingen die opgelegd worden (in plaats van dat je die zelf voelt) dan is apartheid gezien als oplossing.
Of apartheid een oplossing is, is voor mij moeilijk te beoordelen. Ik zie als realiteit migrerende apartheden, een dynamisch geheel van apartheidsstreven en juist integratiestreven die daadwerkelijk nooit een apartheid of integratie laat zien. Wat mij betreft zinloos om naar te streven.
Maar of streven nu zinloos is of niet, het is er.
Hebben en zijn. De alleswil heb je niet, maar die is er. Je kan zeggen dat je alles al hebt, omdat alles er is, maar plaatselijk of lokaal is dat anders.
We hebben plaatselijkheid, er is globaliteit. Maar in die globaliteit lokaliteit.
Ik zie het als vergissing van de mens om zich met globaliteiten bezig te houden, hoewel een globaal besef mogelijk wel verzachtend is voor de plaatselijke omstandigheden.
Maar globale betekenis zouden we niet moeten hebben.
een mooie uiteenzetting.
Ten aanzien van verplichtingen die opgelegd worden (in plaats van dat je die zelf voelt) dan is apartheid gezien als oplossing.
Of apartheid een oplossing is, is voor mij moeilijk te beoordelen. Ik zie als realiteit migrerende apartheden, een dynamisch geheel van apartheidsstreven en juist integratiestreven die daadwerkelijk nooit een apartheid of integratie laat zien. Wat mij betreft zinloos om naar te streven.
Maar of streven nu zinloos is of niet, het is er.
Hebben en zijn. De alleswil heb je niet, maar die is er. Je kan zeggen dat je alles al hebt, omdat alles er is, maar plaatselijk of lokaal is dat anders.
We hebben plaatselijkheid, er is globaliteit. Maar in die globaliteit lokaliteit.
Ik zie het als vergissing van de mens om zich met globaliteiten bezig te houden, hoewel een globaal besef mogelijk wel verzachtend is voor de plaatselijke omstandigheden.
Maar globale betekenis zouden we niet moeten hebben.
Wanneer er sprake is van onze globale betekenis, wordt deze betekenis niet uitgedrukt in: Als je als persoon afhankelijk bent van de waarde van een product, dat het gevolg ontstaat dat niet langer het product bepaald of er voldoende is, maar de waarde van dit product bepaald of er voldoende is.
Is er een situatie ontstaan, waarin we niet meer kunnen leven van dat wat ons werkelijk voedt. Bestaat er een plicht om overproductie ten aanzien van werkelijke behoefte en dat we eigenlijk alleen maar in staat zijn om de werkelijke behoefte op de manier van het creëren van overproductie.
Hoe ziet onze globale betekenis eruit, wanneer we minder zouden doen en toch in staat zijn aan de werkelijke behoefte te voldoen.
Apartheid zorgt er naar mijn idee voor dat iemand veel meer moet doen.
Apartheid als definitie voor mij is afzonderlijk van het geheel, wat neerkomt of zelfstandigheid en onafhankelijkheid.
Het systeen waar we al een paar duizend jaar inzitten laat ons denken zelfstandig en onafhankelijk te zijn. Dat we niet zelfstandig en onafhankelijk zijn dringt bij steeds meer mensen door in het besef, waaronder de gedachte dat onze globale betekenis het ecologisch evenwicht verstoord. Alleen is die gedachte gebaseerd op dat er een venwicht verstoort wordt een gegeven uit het verleden. De gevolgen die momenteel zichtbaar worden, zijn niet de gevolgen van het verstoren van een ecologisch evenwicht, maar zijn de gevolgen van het ontbreken van een ecologisch evenwicht.
Wanneer iets het ecologisch evenwicht zou verstoren zou het betekenen dat er iets in het geheel zijn invloed op het ecologisch uitoefenen en zou het als antwoord kunnen gelden dat dat wat het geheel verstoord moet veranderen.
Wanneer er binnen een geheel geen ecologisch evenwicht bestaat, is er een heel ander probleem, dat je alleen maar kunt verhelpen door een ander geheel te vormen, waarin niet de oplossing in apartheid ligt, maar door zich binnen het ecologisch evenwicht te plaatsen.
Een ecologisch evenwicht is voor zover ik kan zien voorwaardelijk aan het eeuwige manifest van leven.
Bij het uitgangspunt dat iets het ecologisch evenwicht verstoort, gelden andere antwoorden. Vergelijkbaar met hoe we op criminaliteit reageren.
Nog nooit is men in staat geweest criminaliteit te bannen van het geheel door de manier van iemand te beschuldigen van een criminele daad.
Antwoorden op wat het ecologische evenwicht zou verstoren vindt op precies dezelfde manier plaats. je krijgt een boete en daarmee moet het ecologisch evenwicht weer hersteld zijn.
Bij het uitgangspunt van het ontbreken van een ecologisch evenwicht in het geheel gelden heel andere maatregelen nodig zijn om voor een ecologisch evenwicht te zorgen. Dat betekent dat het geheel de plicht heeft te veranderen, om een ecologisch evenwicht bestaansrecht te geven.
Is er een situatie ontstaan, waarin we niet meer kunnen leven van dat wat ons werkelijk voedt. Bestaat er een plicht om overproductie ten aanzien van werkelijke behoefte en dat we eigenlijk alleen maar in staat zijn om de werkelijke behoefte op de manier van het creëren van overproductie.
Hoe ziet onze globale betekenis eruit, wanneer we minder zouden doen en toch in staat zijn aan de werkelijke behoefte te voldoen.
Apartheid zorgt er naar mijn idee voor dat iemand veel meer moet doen.
Apartheid als definitie voor mij is afzonderlijk van het geheel, wat neerkomt of zelfstandigheid en onafhankelijkheid.
Het systeen waar we al een paar duizend jaar inzitten laat ons denken zelfstandig en onafhankelijk te zijn. Dat we niet zelfstandig en onafhankelijk zijn dringt bij steeds meer mensen door in het besef, waaronder de gedachte dat onze globale betekenis het ecologisch evenwicht verstoord. Alleen is die gedachte gebaseerd op dat er een venwicht verstoort wordt een gegeven uit het verleden. De gevolgen die momenteel zichtbaar worden, zijn niet de gevolgen van het verstoren van een ecologisch evenwicht, maar zijn de gevolgen van het ontbreken van een ecologisch evenwicht.
Wanneer iets het ecologisch evenwicht zou verstoren zou het betekenen dat er iets in het geheel zijn invloed op het ecologisch uitoefenen en zou het als antwoord kunnen gelden dat dat wat het geheel verstoord moet veranderen.
Wanneer er binnen een geheel geen ecologisch evenwicht bestaat, is er een heel ander probleem, dat je alleen maar kunt verhelpen door een ander geheel te vormen, waarin niet de oplossing in apartheid ligt, maar door zich binnen het ecologisch evenwicht te plaatsen.
Een ecologisch evenwicht is voor zover ik kan zien voorwaardelijk aan het eeuwige manifest van leven.
Bij het uitgangspunt dat iets het ecologisch evenwicht verstoort, gelden andere antwoorden. Vergelijkbaar met hoe we op criminaliteit reageren.
Nog nooit is men in staat geweest criminaliteit te bannen van het geheel door de manier van iemand te beschuldigen van een criminele daad.
Antwoorden op wat het ecologische evenwicht zou verstoren vindt op precies dezelfde manier plaats. je krijgt een boete en daarmee moet het ecologisch evenwicht weer hersteld zijn.
Bij het uitgangspunt van het ontbreken van een ecologisch evenwicht in het geheel gelden heel andere maatregelen nodig zijn om voor een ecologisch evenwicht te zorgen. Dat betekent dat het geheel de plicht heeft te veranderen, om een ecologisch evenwicht bestaansrecht te geven.
Jij bent een andere ik, ik ben een andere jij.
Onze verschillen zijn niet bedoeld om een waarde aan te geven, maar om elkaar te verrijken
Onze verschillen zijn niet bedoeld om een waarde aan te geven, maar om elkaar te verrijken
-
Leon
Er kunnen zich altijd nieuwe vormen van evenwicht instellen, alleen doordat het streven gericht is op de extremen (apartheid/integratie) wordt het evenwicht (geen van beide) altijd als onwenselijk gezien.
Zoals bij een compromis niemand echt tevreden is, moet voor een evenwicht hetzelfde gelden, en de mens accepteert dat niet.
Ook het streven naar intelligentie (als extreme) kan als verstorend gelden.
Het Gulden Midden van Aristoteles geldt nog steeds als wijsheid, hetgeen moet resulteren in afzien van streven, maar op zich is dat ook weer een streven en daar blijven tegengestelden elkaar tegenwerken. De tegengestelden blijven elkaar tegenwerken, omdat op die manier evenwicht zich herstelt.
Zoals bij een compromis niemand echt tevreden is, moet voor een evenwicht hetzelfde gelden, en de mens accepteert dat niet.
Ook het streven naar intelligentie (als extreme) kan als verstorend gelden.
Het Gulden Midden van Aristoteles geldt nog steeds als wijsheid, hetgeen moet resulteren in afzien van streven, maar op zich is dat ook weer een streven en daar blijven tegengestelden elkaar tegenwerken. De tegengestelden blijven elkaar tegenwerken, omdat op die manier evenwicht zich herstelt.
Is dat wel zo?Leon schreef:Het Gulden Midden van Aristoteles geldt nog steeds als wijsheid, hetgeen moet resulteren in afzien van streven, maar op zich is dat ook weer een streven en daar blijven tegengestelden elkaar tegenwerken. De tegengestelden blijven elkaar tegenwerken, omdat op die manier evenwicht zich herstelt.
Moet de persoon die streeft naar balans in zijn leven daar maar van afzien dan?
Omdat hij dan wel kan blijven streven, maar het nooit bereikt misschien?
Of is evenwicht iets dat je enkel bereikt zonder het na te streven, bedoel je dat soms?
Dat vind ik wel een mooie. Kun je gelijk ophouden met tegengestelden tegen elkaar af te wikken en te wegen. (Lijkt me best een saai bestaan overigens.)
(Niet dat daar iets mis mee is.)
Een mooi streven.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit, sed do eiusmod tempor incididunt ut labore et dolore magna aliqua.
Begrijpen en verstaan is hetzelfde als meten zonder gissen.
Begrijpen en verstaan is hetzelfde als meten zonder gissen.
-
Leon
Nee, klagen is als boosheid, als onbegrip. Ik vind dat niet om mee te lachen.Leon schreef:klagen is lachwekkend.
Als ik nou eens streef naar onbalans, dan is mijn streven toch zo behaald?
Of zie ik het nou verkeerd?
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit, sed do eiusmod tempor incididunt ut labore et dolore magna aliqua.
Begrijpen en verstaan is hetzelfde als meten zonder gissen.
Begrijpen en verstaan is hetzelfde als meten zonder gissen.
-
Leon
het besef dat er onbalans is geeft de mogelijkheid tot wens van onbalans, maar verdergaande wensen in die richting raken natuurlijk net zo goed weer gefrustreerd door balans. En via omgekeerder psychologie onbalans zeggen te willen om stiekem balans te willen, dan krijg je net zo min de zin. Dan blijkt bijvoorbeeld weer dan de meer gefrustreerde mensen meer bereiken in het leven en zit je weer met frustratie.
Maar goed, door op de helft van de helft te gaan zitten en daar de helft van de helft van, kom je natuurlijk wel ergens uit...
Maar goed, door op de helft van de helft te gaan zitten en daar de helft van de helft van, kom je natuurlijk wel ergens uit...
Neeneenee ... nee.
Mij vang je niet.
Hoe aantrekkelijk je ongebalanceerdheid ook is.
Het is me teveel uit evenwicht.
Ik zoek de balans.
En de wereld staat me dat toe, hoe dan ook.
Een of twee, of desnoods drie of vier miljoen figuren, die anderwijs beweren, brengen me daar niet vandaan.
Ik weiger te (on-, of anti-)conformeren, aan mezelf.
Ik wil mezelf pas leren kennen als ik doodga, pas als de qed daar is, als de golffunctie samenvalt met de "gemeten" "werkelijkheid".
Het is immers altijd iemand anders: die je dood weet te verklaren.
In theorie.
Per Certificaat, nog wel, in de praktijk.
Worden we allemaal Bsc.
Bachelor in the Science of Living.
En automatisch Master.
Probeer het niet te versnellen, dan kom je niet verder dan een "LBO'tje."
Iemand die zichzelf eigenlijk al heeft dood verklaard, omdat hij niet de volle zin van het leven kent.
Maar wie ben ik om te oordelen eigenlijk?
Ik ben God niet.
Of wel?
Mij vang je niet.
Hoe aantrekkelijk je ongebalanceerdheid ook is.
Het is me teveel uit evenwicht.
Ik zoek de balans.
En de wereld staat me dat toe, hoe dan ook.
Een of twee, of desnoods drie of vier miljoen figuren, die anderwijs beweren, brengen me daar niet vandaan.
Ik weiger te (on-, of anti-)conformeren, aan mezelf.
Ik wil mezelf pas leren kennen als ik doodga, pas als de qed daar is, als de golffunctie samenvalt met de "gemeten" "werkelijkheid".
Het is immers altijd iemand anders: die je dood weet te verklaren.
In theorie.
Per Certificaat, nog wel, in de praktijk.
Worden we allemaal Bsc.
Bachelor in the Science of Living.
En automatisch Master.
Probeer het niet te versnellen, dan kom je niet verder dan een "LBO'tje."
Iemand die zichzelf eigenlijk al heeft dood verklaard, omdat hij niet de volle zin van het leven kent.
Maar wie ben ik om te oordelen eigenlijk?
Ik ben God niet.
Of wel?
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit, sed do eiusmod tempor incididunt ut labore et dolore magna aliqua.
Begrijpen en verstaan is hetzelfde als meten zonder gissen.
Begrijpen en verstaan is hetzelfde als meten zonder gissen.
Ik ben de ergste van allemaal:
Ik ben de perfecte mens.
Betrap me maar eens op fouten.
Alsjeblieft!
Ik smeek je!
Fouten in mijn logica, weet ik altijd te wijten aan die van een ander.
Pfah!
Ik ben beter dan idereen!
::
Waarschijnlijk steiger je nu op je achterhoeven.
Maar ik zei in het begin: "Ik ben mens".
Ja goed, er stond een woordje tussen: "Perfect", maar wat betekent dat nou helemaal?
Of ontken je me dat? Perfect te zijn?
Duivel, dan?
Verlosser? Guru?
Profeet?
Idioot, psychoot, waanzinnige?
Of toch gewoon: Normaal?
Pfff... Nou heb ik onwillekeurig, toch mijn onderschrift nagedaan.
qed.
Ik ken mezelf te goed, dat is dan ook weer bewezen.
En nu?
Nu valt enkel maar af te wachten, of, en wanneer de Ket een Bra wordt.
Mogelijkheden te over lijkt me.
Grijp ze.
Of niet.
Als je al determinerend wil denken, denk dan: Wat komt dat komt.
Ongeacht je handelen.
Daar schuilt waarschijnlijk het verschil tussen geloof en niet-determinisme.
De niet-determinant stelt een Bra.
Die zegt: Bra, is onbekend.
Wat voor Ket's je er maar tegenaangooit.
(Het is niet echt moeilijk te begrijpen, als je begrijpt dan binnen een "Bra" een stelling wordt geponeerd, en in een "Ket" er antwoord op wordt gegeven. Dirac heeft dat verzonnen. Dus als je al dank wilt geven, dan aan hem.)
Hah!
"Perfecte Mens"
Laat me niet lachen.
Ik ben de perfecte mens.
Betrap me maar eens op fouten.
Alsjeblieft!
Ik smeek je!
Fouten in mijn logica, weet ik altijd te wijten aan die van een ander.
Pfah!
Ik ben beter dan idereen!
::
Waarschijnlijk steiger je nu op je achterhoeven.
Maar ik zei in het begin: "Ik ben mens".
Ja goed, er stond een woordje tussen: "Perfect", maar wat betekent dat nou helemaal?
Of ontken je me dat? Perfect te zijn?
Duivel, dan?
Verlosser? Guru?
Profeet?
Idioot, psychoot, waanzinnige?
Of toch gewoon: Normaal?
Pfff... Nou heb ik onwillekeurig, toch mijn onderschrift nagedaan.
qed.
Ik ken mezelf te goed, dat is dan ook weer bewezen.
En nu?
Nu valt enkel maar af te wachten, of, en wanneer de Ket een Bra wordt.
Mogelijkheden te over lijkt me.
Grijp ze.
Of niet.
Als je al determinerend wil denken, denk dan: Wat komt dat komt.
Ongeacht je handelen.
Daar schuilt waarschijnlijk het verschil tussen geloof en niet-determinisme.
De niet-determinant stelt een Bra.
Die zegt: Bra, is onbekend.
Wat voor Ket's je er maar tegenaangooit.
(Het is niet echt moeilijk te begrijpen, als je begrijpt dan binnen een "Bra" een stelling wordt geponeerd, en in een "Ket" er antwoord op wordt gegeven. Dirac heeft dat verzonnen. Dus als je al dank wilt geven, dan aan hem.)
Hah!
"Perfecte Mens"
Laat me niet lachen.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit, sed do eiusmod tempor incididunt ut labore et dolore magna aliqua.
Begrijpen en verstaan is hetzelfde als meten zonder gissen.
Begrijpen en verstaan is hetzelfde als meten zonder gissen.
Zie 'm, zie 'm, zie 'm
Alsjeblieft.
De spelfout: "idereen".
Zodat ik niet mijn bericht hoef te verbeteren.
Want want er staat, dat klopt: "Als een zwerende vinger!", zou mijn Oma, van Vaders kant, kunnen zeggen.
Alsjeblieft.
De spelfout: "idereen".
Zodat ik niet mijn bericht hoef te verbeteren.
Want want er staat, dat klopt: "Als een zwerende vinger!", zou mijn Oma, van Vaders kant, kunnen zeggen.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit, sed do eiusmod tempor incididunt ut labore et dolore magna aliqua.
Begrijpen en verstaan is hetzelfde als meten zonder gissen.
Begrijpen en verstaan is hetzelfde als meten zonder gissen.
-
Leon
Wat komt dat komt, inderdaad. En vanuit een willekeurige positie kan je door de helft te overbruggen, en dan nog eens een helft, en zo verder best een keer in het midden uitkomen, maar of dat dan is wat je wilde?
Ecologisch evenwicht wil niemand, want dat betekent bijvoorbeeld roofdieren die mensen eten.
Ecologisch evenwicht wil niemand, want dat betekent bijvoorbeeld roofdieren die mensen eten.
Doen ze dat niet al?
Of bedoel je iets anders met roofdieren?
Hoe verschillen "mensenhouderijen", dorpen, steden, en agglomeraties, van elkaar?
Wie houden ze daar?
Het is gewoon Douglas Adam's gedachte: Mice know the answer to every problem: More mouses.
Wat hangt er aan jouw computer?
(Bij mij een trackball, heel duur! Aan mijn computer geen muizen! Daar kan ik niet mee omgaan.)
Of bedoel je iets anders met roofdieren?
Hoe verschillen "mensenhouderijen", dorpen, steden, en agglomeraties, van elkaar?
Wie houden ze daar?
Het is gewoon Douglas Adam's gedachte: Mice know the answer to every problem: More mouses.
Wat hangt er aan jouw computer?
(Bij mij een trackball, heel duur! Aan mijn computer geen muizen! Daar kan ik niet mee omgaan.)
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit, sed do eiusmod tempor incididunt ut labore et dolore magna aliqua.
Begrijpen en verstaan is hetzelfde als meten zonder gissen.
Begrijpen en verstaan is hetzelfde als meten zonder gissen.
Ik heb nog nooit een psychoot ontmoet, in levende lijve dan, eentje om de hand mee te kunnen schudden. En ik weet trouwens ook niet wat een trackball is, laat staan dat ik weet wat ecologisch evenwicht zou moeten zijn.
We kunnen onszelf net zo goed uitroeien, het wordt toch nooit wat.
Waarom zijn we het er wel over eens dat we geen walvissen mogen uitroeien maar niet de mens.
Het is mij een raadsel. Bio-industrie mag dan weer wel maar niemand weet meer waar het hoofdkantoor is gevestigd. Reglementen worden aangevuld en aangevuld tot een oneindige reglementenrol en niemand die zich er nog aan houdt. Waarom zou je ook, als de overtredingen niet meer eerlijk verdeeld zijn.
De niet-zeldzame mensensoorte, die kunnen we toch wel missen, daarmee kunnen we eens beginnen, kijken of het wat is.
Kijken hoe de vrije ruimte wordt opgevuld of niet, misschien creeeren we een nieuw groen hart van de mensheid mee. We hebben er de brains voor en het zou utilitaristisch gezien een goede zaak zijn.
Want waarom zouden we het menszijn de totempaal van de evolutie laten zijn, het is gebaseerd op lucht. Bedacht door een of andere elite aan een bureau in een kantoor.
We zouden eens donateur moeten worden van onszelf in plaats van donateur van de meest vreemde haast uitgestorven diersoorten.
We kunnen onszelf net zo goed uitroeien, het wordt toch nooit wat.
Waarom zijn we het er wel over eens dat we geen walvissen mogen uitroeien maar niet de mens.
Het is mij een raadsel. Bio-industrie mag dan weer wel maar niemand weet meer waar het hoofdkantoor is gevestigd. Reglementen worden aangevuld en aangevuld tot een oneindige reglementenrol en niemand die zich er nog aan houdt. Waarom zou je ook, als de overtredingen niet meer eerlijk verdeeld zijn.
De niet-zeldzame mensensoorte, die kunnen we toch wel missen, daarmee kunnen we eens beginnen, kijken of het wat is.
Kijken hoe de vrije ruimte wordt opgevuld of niet, misschien creeeren we een nieuw groen hart van de mensheid mee. We hebben er de brains voor en het zou utilitaristisch gezien een goede zaak zijn.
Want waarom zouden we het menszijn de totempaal van de evolutie laten zijn, het is gebaseerd op lucht. Bedacht door een of andere elite aan een bureau in een kantoor.
We zouden eens donateur moeten worden van onszelf in plaats van donateur van de meest vreemde haast uitgestorven diersoorten.
Wie is het daarover eens? Het laatste dat ik hoorde was dat hij als terrorist is opgesloten.Waarom zijn we het er wel over eens dat we geen walvissen mogen uitroeien maar niet de mens.
Hé, daar heb je die terroristen weer.We zouden eens donateur moeten worden van onszelf in plaats van donateur van de meest vreemde haast uitgestorven diersoorten.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit, sed do eiusmod tempor incididunt ut labore et dolore magna aliqua.
Begrijpen en verstaan is hetzelfde als meten zonder gissen.
Begrijpen en verstaan is hetzelfde als meten zonder gissen.
De terroristen van tegenwoordig zijn watjes,
vroegûh, toen er nog walvissen waren kregen
mensen en terroristen elke dag een eetlepel levertraan.
levertraan diende niet alleen de immuniteit maar ook de evolutie ging in een sprong vooruit.
Fascinerend vind ik dat die sprongen, ik herinner me vaag dat ze jarenlang uit hebben zitten zoeken of de evolutie geleidelijk of sprongsgewijs ging. Ik herinner me Bateson en de biometrici driftig aan het erwten telen. De breinen waren toe zelf nog ter grootte van een erwt want het is iets dat je simpel bij jezelf kunt nagaan.
Of we zijn in een keer met een sprong veel slimmer geworden of het komt echt nooit meer goed met ons.
vroegûh, toen er nog walvissen waren kregen
mensen en terroristen elke dag een eetlepel levertraan.
levertraan diende niet alleen de immuniteit maar ook de evolutie ging in een sprong vooruit.
Fascinerend vind ik dat die sprongen, ik herinner me vaag dat ze jarenlang uit hebben zitten zoeken of de evolutie geleidelijk of sprongsgewijs ging. Ik herinner me Bateson en de biometrici driftig aan het erwten telen. De breinen waren toe zelf nog ter grootte van een erwt want het is iets dat je simpel bij jezelf kunt nagaan.
Of we zijn in een keer met een sprong veel slimmer geworden of het komt echt nooit meer goed met ons.
Nee.
Ja.
Je hebt gelijk.
"Wij" zijn vergeten, of houden er niet van, van onszelf te houden.
In ieder geval zijn "we" er bang voor, dat te uiten.
En die, die om het hardst roept, "Ik ben het": die isset.
Die heeft het gedaan.
Maar, ik generaliseer.
Wie ben jij dan Blin?
Of voel jij geen behoefte andere mensen te ontmoeten?
Al was het enkel de puinhopen van je gedachten aan kwijt te kunnen, de prullenbak even te legen, en vervolgens weer vrolijk door te gaan?
Ja.
Je hebt gelijk.
"Wij" zijn vergeten, of houden er niet van, van onszelf te houden.
In ieder geval zijn "we" er bang voor, dat te uiten.
En die, die om het hardst roept, "Ik ben het": die isset.
Die heeft het gedaan.
Maar, ik generaliseer.
Wie ben jij dan Blin?
Of voel jij geen behoefte andere mensen te ontmoeten?
Al was het enkel de puinhopen van je gedachten aan kwijt te kunnen, de prullenbak even te legen, en vervolgens weer vrolijk door te gaan?
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit, sed do eiusmod tempor incididunt ut labore et dolore magna aliqua.
Begrijpen en verstaan is hetzelfde als meten zonder gissen.
Begrijpen en verstaan is hetzelfde als meten zonder gissen.
-
Ondersteboven
- Posts in topic: 9
- Berichten: 425
- Lid geworden op: 03 jan 2016, 20:04
- Contacteer:
Volgens mijn nederige mening is dat een verkeerde vraag.
Wie uit zijn/haar fouten leert is in staat tot verbetering.
Maar constant in perfectie hangen, ernaar streven of op je stappen letten is net de rit beperken.
Het zou ons wel eens naar een saaie conformiteit kunnen leiden.
Perfect zal het nooit zijn, alles kan beter.
Wie uit zijn/haar fouten leert is in staat tot verbetering.
Maar constant in perfectie hangen, ernaar streven of op je stappen letten is net de rit beperken.
Het zou ons wel eens naar een saaie conformiteit kunnen leiden.
Perfect zal het nooit zijn, alles kan beter.
-
Leon
Hmmm.Perfect zal het nooit zijn, alles kan beter.
Bij mijn weten is alles, ten alle tijde perfect.
Niets is te verbeteren, slechts te veranderen, wat echter leidt tot iets nieuws en niet tot hetzelfde in een verbeterde versie.
Dit is het principe van een eenheid. Wanneer iets verandert, verandert alles. Daarmee ontstaat een nieuwe eenheid, of anders gezegd een andere realiteit, waarbij realiteit staat voor alles wat er is.
Lastig om uit te leggen, maar misschien helpt dit
https://www.youtube.com/watch?v=y-EZiN-EVnM
en
https://www.youtube.com/watch?v=QysHziRVimw
of https://www.youtube.com/watch?v=3_OJR7PSWOs
Jij bent een andere ik, ik ben een andere jij.
Onze verschillen zijn niet bedoeld om een waarde aan te geven, maar om elkaar te verrijken
Onze verschillen zijn niet bedoeld om een waarde aan te geven, maar om elkaar te verrijken
-
Leon
Dan denk ik aan ouders met een mismaakt ... pleetheid.
Wat is het wat maakt dat iemand mismaakt is?
Is het niet slechts de gedachte dat iemand aan een bepaald beeld moet voldoen?
Is het oordeel over en het zien van de afwijking daarbij niet sterker dan de schoonheid die iemand wel kan hebben.
Zijn we in staat achter dat wat we zien, waar onze afkeer ligt, te kijken. Een schoonheid te ontdekken die we niet kennen, omdat we denken te weten wat schoonheid is en schoonheid alleen maar schoonheid kan zijn wanneer het zich naar ons beeld van schoonheid vormt?
Wanneer iemand er anders uitziet, kun je stellen 'hij is mismaakt'. Daarmee kan die persoon nooit perfect zijn. Want voordat hij perfect is moet hij eerst aan het beeld van perfectie van anderen voldoen.
Niets echter kan bestaan zonder perfectie.
Ik denk daarbij bijvoorbeeld aan het scheppingsverhaal, waarbij op het moment dat God iets schiep en het aanschouwde zei 'het is goed'
het uiterste bereikbare op de schaal van slecht naar goed binnen onze taal is perfect.
Daarmee stel ik zelf dat de schepping perfect is.
Niets kan zijn zonder perfect te zijn. Wanneer het niet perfect zou zijn, zou het niet mogelijk zijn.
Een nobel streven lijkt het.
Echter veelal is het streven gebaseerd op dat wat is te veranderen naar ons beeld van perfectie.
Een andere manier is om ons beeld van perfectie te veranderen naar wat is.
Dit druist alleen tegen alle overtuigingen in, die iemand heeft. De gedachte van een zekere perfectie leidt tot het zien van het niet perfect zijn, vanuit de bepaalde overtuiging dat iets niet perfect is. Het loslaten van de overtuiging, die leidt tot het zien van onvolmaaktheid, kan leiden naar het zien van een volmaaktheid. daarbij veranderd er niets, behalve de overtuiging.
De overtuiging, die in een ieder van ons zit, leidt tot een invulling van wat we zien. .
Wat is het wat maakt dat iemand mismaakt is?
Is het niet slechts de gedachte dat iemand aan een bepaald beeld moet voldoen?
Is het oordeel over en het zien van de afwijking daarbij niet sterker dan de schoonheid die iemand wel kan hebben.
Zijn we in staat achter dat wat we zien, waar onze afkeer ligt, te kijken. Een schoonheid te ontdekken die we niet kennen, omdat we denken te weten wat schoonheid is en schoonheid alleen maar schoonheid kan zijn wanneer het zich naar ons beeld van schoonheid vormt?
Wanneer iemand er anders uitziet, kun je stellen 'hij is mismaakt'. Daarmee kan die persoon nooit perfect zijn. Want voordat hij perfect is moet hij eerst aan het beeld van perfectie van anderen voldoen.
Niets echter kan bestaan zonder perfectie.
Ik denk daarbij bijvoorbeeld aan het scheppingsverhaal, waarbij op het moment dat God iets schiep en het aanschouwde zei 'het is goed'
het uiterste bereikbare op de schaal van slecht naar goed binnen onze taal is perfect.
Daarmee stel ik zelf dat de schepping perfect is.
Niets kan zijn zonder perfect te zijn. Wanneer het niet perfect zou zijn, zou het niet mogelijk zijn.
Het streven naar perfectie, zoals het gebeurd is alle te willen veranderen wat niet perfect is.Hoe kan je streven zonder doel?
Een nobel streven lijkt het.
Echter veelal is het streven gebaseerd op dat wat is te veranderen naar ons beeld van perfectie.
Een andere manier is om ons beeld van perfectie te veranderen naar wat is.
Dit druist alleen tegen alle overtuigingen in, die iemand heeft. De gedachte van een zekere perfectie leidt tot het zien van het niet perfect zijn, vanuit de bepaalde overtuiging dat iets niet perfect is. Het loslaten van de overtuiging, die leidt tot het zien van onvolmaaktheid, kan leiden naar het zien van een volmaaktheid. daarbij veranderd er niets, behalve de overtuiging.
De overtuiging, die in een ieder van ons zit, leidt tot een invulling van wat we zien. .
Jij bent een andere ik, ik ben een andere jij.
Onze verschillen zijn niet bedoeld om een waarde aan te geven, maar om elkaar te verrijken
Onze verschillen zijn niet bedoeld om een waarde aan te geven, maar om elkaar te verrijken
-
Leon
Hallo Bertus,
dank voor de uitleg. Ik snap het al wel, maar er zijn waarschijnlijk vele anderen voor wie dat niet zo geldt. Misschien lezen die jouw woorden.
Maar als je alles perfect/volmaakt noemt denk ik dat je bij voorbaat al de haren overeind hebt.
ik denk ook aan Candide van Voltaire...
dank voor de uitleg. Ik snap het al wel, maar er zijn waarschijnlijk vele anderen voor wie dat niet zo geldt. Misschien lezen die jouw woorden.
Maar als je alles perfect/volmaakt noemt denk ik dat je bij voorbaat al de haren overeind hebt.
ik denk ook aan Candide van Voltaire...
bron: http://passagenproject.com/blog16/tag/candide/Omdat Christiaan Huygens -over wie ik op dit moment zo veel schrijf – in zijn laatste tekst Cosmotheoros een filosofische positie inneemt die dicht bij Leibniz staat kunnen wij Voltaires Leibniz-parodie ook goed als satire op Huygens lezen, des te meer omdat Voltaire natuurlijk Huygens kende.
“‘Het is bewezen: zei [Pangloss], ‘dat de dingen niet anders kunnen zijn dan ze zijn: want aangezien alles is gemaakt met een doel, is alles ook noodzakelijkerwijs gemaakt voor het beste doel. Let maar eens op: neuzen zijn gemaakt voor een bril, en daarom dragen we brillen. Benen zijn duidelijk bedoeld voor broekspijpen en daarom hebben we een broek aan. Stenen zijn er om gehouwen te worden en er kastelen van te maken, en daarom heeft Zijne Excellentie zo’n prachtig kasteel.”
Wie is er online
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 8 gasten