Iedere actie geeft reactie, de symmetrie is almachtig en rechtvaardig
Geen enkele actie blijft verborgen, de symmetrie is alwetend
Reacties volgen op elkaar, komen en gaan, de symmetrie is scheppend
de klassieke eigenschappen van God. Symmetrie = God.
God komt en gaat, en komt weer terug.
God is alwetend.
God is almachtig en rechtvaardig.
Symmetrie is delen (van eigenschappen). God is delen, Liefde is delen.
God is liefde.
God is goed.
Symmetrie
-
neus
Mooie afbeelding.
Zonder verdere uitwijdingen over God's eigenschappen en hoe ik die terugzie in eigenschappen van symmetrie, kan ik aangeven dat symmetrie als begrip gekaapt is door de wetenschap, die als beginsel voor het ontstaan van het universum poneert dat er symmetirebreking zou hebben plaatsgevonden.
Nu wil het geval dat blijkbaar algemeen geaccepteerd is dat je fantasie wel mag toepassen in de fysica, maar niet meer in religieus denken. Religieus denken zou achterlijk zijn, terwijl de soms bizarre denkbeelden in de fysica als zoete broodjes geaccepteerd worden en allerlei mensen elkaar napraten alsof er hard bewijs is voor de meest ongerijmde voorstellingen.
Zonder verdere uitwijdingen over God's eigenschappen en hoe ik die terugzie in eigenschappen van symmetrie, kan ik aangeven dat symmetrie als begrip gekaapt is door de wetenschap, die als beginsel voor het ontstaan van het universum poneert dat er symmetirebreking zou hebben plaatsgevonden.
Nu wil het geval dat blijkbaar algemeen geaccepteerd is dat je fantasie wel mag toepassen in de fysica, maar niet meer in religieus denken. Religieus denken zou achterlijk zijn, terwijl de soms bizarre denkbeelden in de fysica als zoete broodjes geaccepteerd worden en allerlei mensen elkaar napraten alsof er hard bewijs is voor de meest ongerijmde voorstellingen.
Als je symmetrie zou accepteren als de ware God, dan wordt het ook duidelijk waarom de christelijke god de wereld wel moest scheppen: Ter wille van de symmetrie.
Deze symmetrie over een eerste as binnen die god.
Deze as wordt weer gespiegeld in de schepping, door de schepping van de mens naar het beeld van god, als schepsel.
De heilsgeschiedenis van Adam tot Jezus Christus is die van het ontstaan van een godmens, waarin god volledig in zijn schepping verschijnt. De spiegeling is dan in die godmens compleet.
Met vervolgens na de kruisiging en opstanding/hemelvaart de uitstorting van de heilige geest tot een heilsgeschiedenis voor alle mensen en de hele schepping. Hier komt in de geestelijke (innerlijke) wereld een tweede as van symmetrie door de Drievuldigheid van god de vader, zijn zoon en de heilige geest.
Symmetrisch daar tegenover de niet-verloste schepping.
In de voortgang van de geschiedenis door de generaties van mensen gaan we dan naar een (voorlopige) eindtijd, waarin alle symmetrieën zich weer opvouwen in god op een nieuwe manier.
En zo voort ..
Je snapt het als je het ziet.
Deze symmetrie over een eerste as binnen die god.
Deze as wordt weer gespiegeld in de schepping, door de schepping van de mens naar het beeld van god, als schepsel.
De heilsgeschiedenis van Adam tot Jezus Christus is die van het ontstaan van een godmens, waarin god volledig in zijn schepping verschijnt. De spiegeling is dan in die godmens compleet.
Met vervolgens na de kruisiging en opstanding/hemelvaart de uitstorting van de heilige geest tot een heilsgeschiedenis voor alle mensen en de hele schepping. Hier komt in de geestelijke (innerlijke) wereld een tweede as van symmetrie door de Drievuldigheid van god de vader, zijn zoon en de heilige geest.
Symmetrisch daar tegenover de niet-verloste schepping.
In de voortgang van de geschiedenis door de generaties van mensen gaan we dan naar een (voorlopige) eindtijd, waarin alle symmetrieën zich weer opvouwen in god op een nieuwe manier.
En zo voort ..
Je snapt het als je het ziet.
"Eruditie is alleen weggelegd voor loosers".
(Umberto Eco: Het Nul-Nummer)
(Umberto Eco: Het Nul-Nummer)
Tsja, god is goed ...
Is een Keltische knoop, en tegelijk een gordiaanse.
Onontwarbaar, en net als bij Ouroboros komt je steeds weer op hetzelfde punt uit. Dus wat is het nut ervan dan?
Ik zie het niet ... het nut van een god. Leidt alleen maar tot cirkeldenken.
Is een Keltische knoop, en tegelijk een gordiaanse.
Onontwarbaar, en net als bij Ouroboros komt je steeds weer op hetzelfde punt uit. Dus wat is het nut ervan dan?
Ik zie het niet ... het nut van een god. Leidt alleen maar tot cirkeldenken.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit, sed do eiusmod tempor incididunt ut labore et dolore magna aliqua.
Begrijpen en verstaan is hetzelfde als meten zonder gissen.
Begrijpen en verstaan is hetzelfde als meten zonder gissen.
Inderdaad: Een Keltische knoop.
Is verwant aan deze: Yggdrasil
De levensboom. Alleen met uiteinden en een richting.
Dat je denkt aan een gordiaanse vind ik wel grappig. Doorhakken suggereer je.
Je kunt de paden van de Keltische zien als alle verbindingen die er zijn. En de richting van binnen naar buiten als de vermenigvuldiging van symmetrieën.
Is verwant aan deze: Yggdrasil
De levensboom. Alleen met uiteinden en een richting.
Dat je denkt aan een gordiaanse vind ik wel grappig. Doorhakken suggereer je.
Je kunt de paden van de Keltische zien als alle verbindingen die er zijn. En de richting van binnen naar buiten als de vermenigvuldiging van symmetrieën.
En Yggdrasil op zijn beurt, staat op de rug van een schildpad die weer op 4 olifanten staat ...
God is goed, imaginatie is beter.
;)
God is goed, imaginatie is beter.
;)
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit, sed do eiusmod tempor incididunt ut labore et dolore magna aliqua.
Begrijpen en verstaan is hetzelfde als meten zonder gissen.
Begrijpen en verstaan is hetzelfde als meten zonder gissen.
Ik bedoelde ..
wiki
Maar wat is je probleem nu eigenlijk?
wiki
En niet zo'n hindoeïstische ..Yggdrasil is de naam van de 'Wereldboom' in de Noordse kosmogonie. De naam laat zich letterlijk vertalen als 'paard van Yggr', oftewel 'paard van Odin', en verwijst naar de felle levenskracht die hem draagt en overal heen voert. Tegenwoordig wordt 'Yggdrasill' (met extra l) geschreven, die staat als uitgang bij de nominatief.
Yggdrasil is de levensboom en kennisboom, het symbool van de eindeloos vertakte vorm van dat wat is. Tegelijk draagt en verbindt hij de werelden als wereldas (axis mundi). Deze toont tegelijk de weg naar het hogere, de weg die de sjamaan volgt om in het gebied van goden en geesten te komen. Hij reikt van de onderwereld dwars door de mensenwereld naar de wereld van goden en helden.
Maar wat is je probleem nu eigenlijk?
Wetenschap is toch religie? Ik kan het toch echt niet anders zien.
Het is "gewoon" het zoveelste schisma.
Met wiskunde als taal, als bijbel. En de axioma's waarop ze stoelt als de geboden, de dogma's. Waaruit de symmetrie weer blijkt/schijnt.
Ik leef, volgens mijn veronderstelling: "Als de reactie je niet zint, verander (verbeter) dan je actie". Dat is mijn wetenschap/religie.
Of speel ik nu zelf voor god? In dat geval: god is goed.
Het is "gewoon" het zoveelste schisma.
Met wiskunde als taal, als bijbel. En de axioma's waarop ze stoelt als de geboden, de dogma's. Waaruit de symmetrie weer blijkt/schijnt.
Ik leef, volgens mijn veronderstelling: "Als de reactie je niet zint, verander (verbeter) dan je actie". Dat is mijn wetenschap/religie.
Of speel ik nu zelf voor god? In dat geval: god is goed.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit, sed do eiusmod tempor incididunt ut labore et dolore magna aliqua.
Begrijpen en verstaan is hetzelfde als meten zonder gissen.
Begrijpen en verstaan is hetzelfde als meten zonder gissen.
-
neus
Logica bestaat bij de gratie van symmetrie, als dit dan dat, imaginatie kan gebruik maken van onlogica, je dingen voorstellen die niet kunnen.
Het is dan weer logisch dat de verbeelding waardering heeft, dat kost het minste moeite, is het meest vrij.
Dat te veel gebruik maken van de verbeelding dan weer consequenties heeft, is ook logisch, en zo wint de logica het toch.
Als dit dan dat, is symmetrisch omdat het gaat om gelijkwaardigheden, een wereld waarin dit gebeurt is gelijkwaardig met de wereld waarin dat de reactie is.
Men beseft het misschien niet, maar elk moment is gelijkwaardig aan een ander moment. Alleen in tijd en ruimte gezien is de configuratie anders voor een waarnemer.
Vrijheid bestaat in principe uit het aanpassen van de waarneming. Daarnaast, maar dan ga ik toch weer wetenschappelijke zaken er bij halen, kan men een voorschot nemen op de toekomst. Als men de persoonlijke gevolgen voor een bepaalde toekomst voor lief neemt, wordt deze toekomst mogelijk. Het hele universum past zich dan aan. Dat doet God voor je.
Het is dan weer logisch dat de verbeelding waardering heeft, dat kost het minste moeite, is het meest vrij.
Dat te veel gebruik maken van de verbeelding dan weer consequenties heeft, is ook logisch, en zo wint de logica het toch.
Als dit dan dat, is symmetrisch omdat het gaat om gelijkwaardigheden, een wereld waarin dit gebeurt is gelijkwaardig met de wereld waarin dat de reactie is.
Men beseft het misschien niet, maar elk moment is gelijkwaardig aan een ander moment. Alleen in tijd en ruimte gezien is de configuratie anders voor een waarnemer.
Vrijheid bestaat in principe uit het aanpassen van de waarneming. Daarnaast, maar dan ga ik toch weer wetenschappelijke zaken er bij halen, kan men een voorschot nemen op de toekomst. Als men de persoonlijke gevolgen voor een bepaalde toekomst voor lief neemt, wordt deze toekomst mogelijk. Het hele universum past zich dan aan. Dat doet God voor je.
Sjamaan, Brahmaan, Aharant ... what's in a name.yopi schreef:En niet zo'n hindoeïstische ..(...) de weg die de sjamaan volgt om in het gebied van goden en geesten te komen.
Maar wat is je probleem nu eigenlijk?
Mijn probleem? Heb ik een probleem dan?
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit, sed do eiusmod tempor incididunt ut labore et dolore magna aliqua.
Begrijpen en verstaan is hetzelfde als meten zonder gissen.
Begrijpen en verstaan is hetzelfde als meten zonder gissen.
Dat ben ik niet me je eens, dat doe je zelf. Je moet het alleen (kunnen) willen. Anders is het wel erg gemakkelijk god als schuldige aan te wijzen, als er niet gebeurt wat je wilt.neus schreef:Als men de persoonlijke gevolgen voor een bepaalde toekomst voor lief neemt, wordt deze toekomst mogelijk. Het hele universum past zich dan aan. Dat doet God voor je.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit, sed do eiusmod tempor incididunt ut labore et dolore magna aliqua.
Begrijpen en verstaan is hetzelfde als meten zonder gissen.
Begrijpen en verstaan is hetzelfde als meten zonder gissen.
-
neus
Neus
Is een consequentie hiervan niet dat als allen zich zouden bekeren tot het christelijk geloof (zoals ik dat hierboven samengevat heb), dat dan een toekomst dichterbij gebracht wordt volgens dat geloof?
Ik snap niet wat de wetenschappelijke zaken nou zijn die je er hier bij haalt.Vrijheid bestaat in principe uit het aanpassen van de waarneming. Daarnaast, maar dan ga ik toch weer wetenschappelijke zaken er bij halen, kan men een voorschot nemen op de toekomst. Als men de persoonlijke gevolgen voor een bepaalde toekomst voor lief neemt, wordt deze toekomst mogelijk. Het hele universum past zich dan aan. Dat doet God voor je.
Is een consequentie hiervan niet dat als allen zich zouden bekeren tot het christelijk geloof (zoals ik dat hierboven samengevat heb), dat dan een toekomst dichterbij gebracht wordt volgens dat geloof?
-
neus
Absoluut niet! Het gaat om inzicht niet om bekering. Het gaat ook niet om samenwerking, maar om iets van jezelf.yopi schreef:NeusIk snap niet wat de wetenschappelijke zaken nou zijn die je er hier bij haalt.Vrijheid bestaat in principe uit het aanpassen van de waarneming. Daarnaast, maar dan ga ik toch weer wetenschappelijke zaken er bij halen, kan men een voorschot nemen op de toekomst. Als men de persoonlijke gevolgen voor een bepaalde toekomst voor lief neemt, wordt deze toekomst mogelijk. Het hele universum past zich dan aan. Dat doet God voor je.
Is een consequentie hiervan niet dat als allen zich zouden bekeren tot het christelijk geloof (zoals ik dat hierboven samengevat heb), dat dan een toekomst dichterbij gebracht wordt volgens dat geloof?
Ik wilde dat wetenschappelijke niet noemen, dat is in een tekst die ik thuis heb geschreven maar niet gepubliceerd. Over virtuele deeltjes en zo. Er is wel genoeg fysische speculatie...
Zo las ik het ook.Absoluut niet! Het gaat om inzicht niet om bekering. Het gaat ook niet om samenwerking, maar om iets van jezelf.
Alleen "als allen zich zouden bekeren", dan ...
Ik wilde er ook mee zeggen dat dat een voorbeeld is van wat in religie leeft, dat ook op een andere manier bedacht kan worden vanuit rationaliteit, of zo .. indachtig je 2e post. Snap je?
-
neus
Leuke nieuwe afbeelding yopi.
Je kunt oorlog ook delen noemen, of verkrachting, of ziekte, er blijft gedeeld worden. Het kwaad in de wereld is omdat delen ook heel andere vormen heeft.
Ik kan er niet van uit gaan dat iedereen dezelfde voorkeuren voor delen heeft, of waar het gaat om compensatie van het één door het ander. Ik wil wel compenseren met mijn geestelijke gezondheid, een ander doet het met lichamelijke gezondheid, weer een ander anders.
Het besef dat oude ideeen over God, waar zovelen in geloofden of geloven, toch een soort wetenschappelijke of wiskundige betekenis hebben die niet slechts onzinnig waren, dat verklaart voor mij in ieder geval dat het zeggingskracht had of heeft vanuit een werkelijkheid.
Je kunt oorlog ook delen noemen, of verkrachting, of ziekte, er blijft gedeeld worden. Het kwaad in de wereld is omdat delen ook heel andere vormen heeft.
Ik kan er niet van uit gaan dat iedereen dezelfde voorkeuren voor delen heeft, of waar het gaat om compensatie van het één door het ander. Ik wil wel compenseren met mijn geestelijke gezondheid, een ander doet het met lichamelijke gezondheid, weer een ander anders.
Het besef dat oude ideeen over God, waar zovelen in geloofden of geloven, toch een soort wetenschappelijke of wiskundige betekenis hebben die niet slechts onzinnig waren, dat verklaart voor mij in ieder geval dat het zeggingskracht had of heeft vanuit een werkelijkheid.
Die nieuwe afbeelding pas bij mijn nieuwe onderschrift. Het stelt Theseus voor die in het labyrinth op de Minotaurus loert. In de gang liggen de botjes van zijn voorgangers. Niet zo erg zichtbaar als je aan 100 bij 100 pixels gebonden bent.
"Eruditie is alleen weggelegd voor loosers".
(Umberto Eco: Het Nul-Nummer)
(Umberto Eco: Het Nul-Nummer)
Neus,
Mag ik je woorden eens als volgt samenvatten, op mijn manier interpreteren en erop voortborduren?
::
Ik zie een lijn (ik denk in plaatjes, dus ik kan het alleen grafisch uitleggen) met aan beide kanten uitersten. Het ene uiterste van de lijn noem ik "goed" en het andere "slecht". (Ik had ook "god" en "duivel" kunnen kiezen, maar dat leek me iets teveel geladen en voegt eigenlijk niets toe.)
Ik (maar ik weet niet of jij dat doet) zie eindige stukken aan de lijn: "volmaakt goed" en "volmaakt kwaad". Alhoewel het niet bijster veel uitmaakt als je in plaats daarvan: oneindig goed en oneindig kwaad ziet, het vervormt alleen je wereldbeeld*)
Zou ik een spiegel op die lijn zetten, zie ik een symmetrie, aan welke kant van de spiegel ik ook kijk. Hieruit trek ik de conclusie dat de lijn symmetrisch is en dat het punt waar ze gespiegeld wordt, op dat moment, het "symmetriepunt" genoemd mag worden.
Nu haal ik de spiegel weg en concludeer dat de lijn nog steeds symmetrisch is. Immers: de totale lengte (lijn plus spiegellijn) die ik aan de ene kant zie, plus de lengte aan de andere spiegelkant, /2, is mijn oorspronkelijke lijn. Zo kan ik de lijn verdelen in steeds andere symmetrische stukken, hangt enkel van de plaats van de spiegel af.
(ik ga wel uit van een eerlijke spiegel, maar zelfs een lachspiegel heeft symmetrie)
Zelfs zonder spiegel, ontwaar ik symmetriepunten. Namelijk die waar ik mezelf op de lijn denk te vinden. In feite plaats ik dan een spiegel tussen goed en kwaad en kijk dan hoelang de respectievelijke reflecties aan beide zijden van de spiegel zijn. Door vergelijk van die lengtes bepaal ik mijn morele kompas. Een eerlijk mens zorgt voor gelijke lengtes. Een evenwichtige "rekt" zijn waarden op om zichzelf eerlijk te maken. (En gokt daarmee op gelijke kansen?)
Ik ben de lijn pas aan het "opdelen" als ik andermans morele spiegels probeer te zien. Een onmogelijke opgave, in wezen, als de spiegels niet halfdoorlatend zouden zijn.
(Is anders de symmetrie dan niet verloren, en daarmee tegelijk het evenwicht? Is de "rek" er dan uit, wellicht?)
Door dat inzicht, die spiegeling, kan ik ten opzichte van "de" lijn zien waar een ander staat**), en (voor)oordeel ik hem daarop.
En hij mij, naar mate van de doorlatendheid onzer spiegels. Kan, of beter, mag ik die wel sturen, is dat mijn vrije wil of mijn moreel? Hoe doorzichtig is mijn werkelijke spiegel eigenlijk? Weet die ander wel van de lijn? Zou ik dat wel moeten vertellen?
Ja! Uit evenwicht die zooi, herrie in de tent! Totdat we weten de middens elkaars spiegels te vinden. Desnoods met nx7 jaren ongeluk.
Nu maak ik van de lijn een kubus: ik voeg aan goed en kwaad een assenstelsel toe: "liefde" en "haat". Vervolgens ga ik weer met mijn spiegel spelen en vind: zowel goede, als slechte liefde, zowel slechte, als goede haat.
Nu voeg ik weer een assenstelsel toe: dat van tijd. Inmiddels heb ik wel een tesseract geschapen.
En nu blijkt dat, als ik met mijn inmiddels tot kubus uitgegroeide spiegel (mijn morele kompas) ga lopen spiegelen, ik door de symmetrieën het bos ben kwijtgeraakt; waren er wel goede liefdes? Zou de kwade liefde nog komen?
Was het wel een goede oorlog? Komt er een kwade vrede van?
Bizar eigenlijk, dat je zou kunnen menen door andermans spiegels heen te kijken om daarmee het wereldbeeld te schetsen.
Onmogelijk.
't lijkt wel stringtheorie, bah!
Mijn oplossing is de tesseract te verdelen in stukken (memen) en te kijken waar die stukken heenvliegen. Ik kies de richting waar ik iets moois gebouwd zie worden. Maar ja, dat is natuurlijk persoonlijk en afhankelijk van mijn wil, als er geen vogels met mij meevliegen kan ik willen wat ik wil, maar mijn gebouw komt er niet. Het schijnt een spiegelpaleis te blijken.
(In de geest van Jeroen)
De woning van één vogel.
En kies ik toch maar voor wat de massa wil, blijkbaar. Hoe vrij ik ook ben, m'n eigen luchtkasteel in stand wil houden, ik ben Ti-Ta-Tovenaar niet, helaas.
Maar wacht ... ik heb hier wat (tover)vogelvoer ...
En kan zo bouwen wat ik wil, ik hoef alleen maar te kijken welk voer mijn vogels lekker vinden, en als je al iets van de wereld kan leren is dat shit.
Op shit is alles gebouwd.
Ik praat geen poep, dus op mij kun je niet bouwen.
Ik toon het eten: Neem!.
Laat ons bouwen ons luchtkasteel!
::
*) oneindig goed ononderscheidbaar van oneindig kwaad, maakt van de lijn een cirkel, weet je niet meer waar je moreel staat; kom je in een bol, en uiteindelijk een "hyperbol". Dan begeef je je in "sferen". En duurt het duizenden eeuwen, voordat je er, je dood lachend, uit komt. Als je er al uit komt. Daarom denk ik niet meer in cirkels, alleen nog maar in rechte lijnen. Ouroborus was lang mijn huisdier, in al mijn gedachten, maar ik heb hem eruit geschopt. Op een cirkel kun je immers geen spiegels zetten, alle lijnen zijn even lang, en hangt jouw mores af van de spiegels van een ander, juist als ze niet halfdoorlatend zijn. Maar het is maar net waar je gelukkig mee bent. Dat wil ook nog wel eens wisselen.
**) Aangenomen natuurlijk, dat er een lijn is, tussen goed en kwaad. Laten we het een axioma noemen.
Hè! die verdomde wetenschap ook altijd!
::
Auditief werkt het volgens mij ook zo.
Neem een geluid en analyseer het, probeer te horen welke tonen erin "schuilen". Een mooi voorbeeld is de "Dicker Pitter" van de keulse dom.
Als ik tijdens zijn luiden, een vinger erop kon leggen, hoe klonk hij dan?
::
Maar waar is God dan? Is God de lijnenlegger? De grootste Cocaïneboer?
Nee, jij bent het, en jij alleen.
Als je jezelf nog niet kent, moet je 'm eens opzoeken, hij/zij smacht naar je.
Ken Uzelf, dan kent U iedereen. Als dat was wat bewezen moest worden.
Vervolgens sluit Morpheus U in de armen. De Duvel!
Mag ik je woorden eens als volgt samenvatten, op mijn manier interpreteren en erop voortborduren?
::
Ik zie een lijn (ik denk in plaatjes, dus ik kan het alleen grafisch uitleggen) met aan beide kanten uitersten. Het ene uiterste van de lijn noem ik "goed" en het andere "slecht". (Ik had ook "god" en "duivel" kunnen kiezen, maar dat leek me iets teveel geladen en voegt eigenlijk niets toe.)
Ik (maar ik weet niet of jij dat doet) zie eindige stukken aan de lijn: "volmaakt goed" en "volmaakt kwaad". Alhoewel het niet bijster veel uitmaakt als je in plaats daarvan: oneindig goed en oneindig kwaad ziet, het vervormt alleen je wereldbeeld*)
Zou ik een spiegel op die lijn zetten, zie ik een symmetrie, aan welke kant van de spiegel ik ook kijk. Hieruit trek ik de conclusie dat de lijn symmetrisch is en dat het punt waar ze gespiegeld wordt, op dat moment, het "symmetriepunt" genoemd mag worden.
Nu haal ik de spiegel weg en concludeer dat de lijn nog steeds symmetrisch is. Immers: de totale lengte (lijn plus spiegellijn) die ik aan de ene kant zie, plus de lengte aan de andere spiegelkant, /2, is mijn oorspronkelijke lijn. Zo kan ik de lijn verdelen in steeds andere symmetrische stukken, hangt enkel van de plaats van de spiegel af.
(ik ga wel uit van een eerlijke spiegel, maar zelfs een lachspiegel heeft symmetrie)
Zelfs zonder spiegel, ontwaar ik symmetriepunten. Namelijk die waar ik mezelf op de lijn denk te vinden. In feite plaats ik dan een spiegel tussen goed en kwaad en kijk dan hoelang de respectievelijke reflecties aan beide zijden van de spiegel zijn. Door vergelijk van die lengtes bepaal ik mijn morele kompas. Een eerlijk mens zorgt voor gelijke lengtes. Een evenwichtige "rekt" zijn waarden op om zichzelf eerlijk te maken. (En gokt daarmee op gelijke kansen?)
Ik ben de lijn pas aan het "opdelen" als ik andermans morele spiegels probeer te zien. Een onmogelijke opgave, in wezen, als de spiegels niet halfdoorlatend zouden zijn.
(Is anders de symmetrie dan niet verloren, en daarmee tegelijk het evenwicht? Is de "rek" er dan uit, wellicht?)
Door dat inzicht, die spiegeling, kan ik ten opzichte van "de" lijn zien waar een ander staat**), en (voor)oordeel ik hem daarop.
En hij mij, naar mate van de doorlatendheid onzer spiegels. Kan, of beter, mag ik die wel sturen, is dat mijn vrije wil of mijn moreel? Hoe doorzichtig is mijn werkelijke spiegel eigenlijk? Weet die ander wel van de lijn? Zou ik dat wel moeten vertellen?
Ja! Uit evenwicht die zooi, herrie in de tent! Totdat we weten de middens elkaars spiegels te vinden. Desnoods met nx7 jaren ongeluk.
Nu maak ik van de lijn een kubus: ik voeg aan goed en kwaad een assenstelsel toe: "liefde" en "haat". Vervolgens ga ik weer met mijn spiegel spelen en vind: zowel goede, als slechte liefde, zowel slechte, als goede haat.
Nu voeg ik weer een assenstelsel toe: dat van tijd. Inmiddels heb ik wel een tesseract geschapen.
En nu blijkt dat, als ik met mijn inmiddels tot kubus uitgegroeide spiegel (mijn morele kompas) ga lopen spiegelen, ik door de symmetrieën het bos ben kwijtgeraakt; waren er wel goede liefdes? Zou de kwade liefde nog komen?
Was het wel een goede oorlog? Komt er een kwade vrede van?
Bizar eigenlijk, dat je zou kunnen menen door andermans spiegels heen te kijken om daarmee het wereldbeeld te schetsen.
Onmogelijk.
't lijkt wel stringtheorie, bah!
Mijn oplossing is de tesseract te verdelen in stukken (memen) en te kijken waar die stukken heenvliegen. Ik kies de richting waar ik iets moois gebouwd zie worden. Maar ja, dat is natuurlijk persoonlijk en afhankelijk van mijn wil, als er geen vogels met mij meevliegen kan ik willen wat ik wil, maar mijn gebouw komt er niet. Het schijnt een spiegelpaleis te blijken.
(In de geest van Jeroen)
De woning van één vogel.
En kies ik toch maar voor wat de massa wil, blijkbaar. Hoe vrij ik ook ben, m'n eigen luchtkasteel in stand wil houden, ik ben Ti-Ta-Tovenaar niet, helaas.
Maar wacht ... ik heb hier wat (tover)vogelvoer ...
En kan zo bouwen wat ik wil, ik hoef alleen maar te kijken welk voer mijn vogels lekker vinden, en als je al iets van de wereld kan leren is dat shit.
Op shit is alles gebouwd.
Ik praat geen poep, dus op mij kun je niet bouwen.
Ik toon het eten: Neem!.
Laat ons bouwen ons luchtkasteel!
::
*) oneindig goed ononderscheidbaar van oneindig kwaad, maakt van de lijn een cirkel, weet je niet meer waar je moreel staat; kom je in een bol, en uiteindelijk een "hyperbol". Dan begeef je je in "sferen". En duurt het duizenden eeuwen, voordat je er, je dood lachend, uit komt. Als je er al uit komt. Daarom denk ik niet meer in cirkels, alleen nog maar in rechte lijnen. Ouroborus was lang mijn huisdier, in al mijn gedachten, maar ik heb hem eruit geschopt. Op een cirkel kun je immers geen spiegels zetten, alle lijnen zijn even lang, en hangt jouw mores af van de spiegels van een ander, juist als ze niet halfdoorlatend zijn. Maar het is maar net waar je gelukkig mee bent. Dat wil ook nog wel eens wisselen.
**) Aangenomen natuurlijk, dat er een lijn is, tussen goed en kwaad. Laten we het een axioma noemen.
Hè! die verdomde wetenschap ook altijd!
::
Auditief werkt het volgens mij ook zo.
Neem een geluid en analyseer het, probeer te horen welke tonen erin "schuilen". Een mooi voorbeeld is de "Dicker Pitter" van de keulse dom.
Als ik tijdens zijn luiden, een vinger erop kon leggen, hoe klonk hij dan?
::
Maar waar is God dan? Is God de lijnenlegger? De grootste Cocaïneboer?
Nee, jij bent het, en jij alleen.
Als je jezelf nog niet kent, moet je 'm eens opzoeken, hij/zij smacht naar je.
Ken Uzelf, dan kent U iedereen. Als dat was wat bewezen moest worden.
Vervolgens sluit Morpheus U in de armen. De Duvel!
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit, sed do eiusmod tempor incididunt ut labore et dolore magna aliqua.
Begrijpen en verstaan is hetzelfde als meten zonder gissen.
Begrijpen en verstaan is hetzelfde als meten zonder gissen.
-
neus
memetica, wat een boel stof...
ik beweeg te snel om ook maar iets vast te houden van welke symmetrie dan ook,. zelfs het spiegeltje beweegt. Ik moet het doen met glimpen. Maar dan is elke glimp iets waar ik symmetrie in denk. Ik kan de symmetrie denken, dat is het voornaamste, nergens zal symmetrie bewezen kunnen worden. Er blijven afwijkingen en door tijdelijkheden is er niets definitief. Het is geloof.
De opbouw van eenvoudige symmetrie, naar complexe symmetrie is daar nog bovenop. Een geloven in het geloof. De werkelijkheid is ver zoek.
Uiteindelijk is de enige manier om de symmetrie nog te redden van de werkelijkheid een anti-tijd aannemen die de tijd spiegelt en dus alles perfect compenseert. Geen verstoring van het evenwicht zo vreemd of de ant-tijd weet er raad mee. Hoofdbrekens kost het me voor te stellen wat er gebeurt in anti-tijd als je een harde schijf formatteert. Mijn geloof wordt flink op de proef gesteld.
Memen op die harde schijf, dat is het enige antwoord dat ik nu kan bedenken.
ik beweeg te snel om ook maar iets vast te houden van welke symmetrie dan ook,. zelfs het spiegeltje beweegt. Ik moet het doen met glimpen. Maar dan is elke glimp iets waar ik symmetrie in denk. Ik kan de symmetrie denken, dat is het voornaamste, nergens zal symmetrie bewezen kunnen worden. Er blijven afwijkingen en door tijdelijkheden is er niets definitief. Het is geloof.
De opbouw van eenvoudige symmetrie, naar complexe symmetrie is daar nog bovenop. Een geloven in het geloof. De werkelijkheid is ver zoek.
Uiteindelijk is de enige manier om de symmetrie nog te redden van de werkelijkheid een anti-tijd aannemen die de tijd spiegelt en dus alles perfect compenseert. Geen verstoring van het evenwicht zo vreemd of de ant-tijd weet er raad mee. Hoofdbrekens kost het me voor te stellen wat er gebeurt in anti-tijd als je een harde schijf formatteert. Mijn geloof wordt flink op de proef gesteld.
Memen op die harde schijf, dat is het enige antwoord dat ik nu kan bedenken.
Ik heb een probleem met die symmetrie van jou neus ..
Ik denk wel es dat je niet inhoudelijk reageert op mijn posts omdat je dan denkt dat ik al iets opgepikt heb, wat jij dan kan laten liggen. Terwijl ik juist daar iets over wil horen. Is dat paranoide of zo? Ik heb het nog es een keertje nagelezen in je vakantieboekje. .. In ieder geval: Help me om je te begrijpen ..
Ik denk wel es dat je niet inhoudelijk reageert op mijn posts omdat je dan denkt dat ik al iets opgepikt heb, wat jij dan kan laten liggen. Terwijl ik juist daar iets over wil horen. Is dat paranoide of zo? Ik heb het nog es een keertje nagelezen in je vakantieboekje. .. In ieder geval: Help me om je te begrijpen ..
-
neus
Ha ha .. Ik had je ook niet zo ingeschat .. Maar wel een bijtertje.neus schreef:ik ben verre van perfect, als ik iets nalaat is dat niet bewust. Ik ben niet zo goed met inschatten wat de ander denkt. Soms lukt het heel goed dan word ik overmoedig.
dan moeten jullie me maar even aanspreken.
En .. ik sprak je bij deze aan ..
"Eruditie is alleen weggelegd voor loosers".
(Umberto Eco: Het Nul-Nummer)
(Umberto Eco: Het Nul-Nummer)
-
neus
Haha, geen anti-tijd voor neus dus!
(Iedere keer als ik op "OK" druk, heb ik er al weer spijt van: Zien ze wel wat er staat, begrijpen ze wel wat ik bedoel, zouden ze me gek vinden? Zelfs na tweeënveertig keer aangepast en "Voorbeeld"? Of juist daarom, omdat ik het tweeënveertig keer heb aangepast ...?)
Aaargh! Is een veel voorkomende term in strips. (Zelden in romans)
Toch ben ik niet bang, want incognito, en durf uiteindelijk op "OK" te klikken. (Soms moet ik me wat moed indrinken, en ik ben bang dat dat zich toch wel eens toont. Vaak overtreft dan de kwantiteit de kwaliteit van mijn berichten; heb ik niet vaak genoeg op "Voorbeeld" geklikt. Maar goed: dit geheel tussen haakjes en terzijde, "OK"?)
(Dusseh ... Mea Gulpa toch, soms.)
(Het leuke is dat alleen ik, als enige, weet welke berichten ik verstuurd heb, welke gewist en welke heb aangepast, in welke hoedanigheid. En jij/je/men/(dat) sommigen daarvan (worden) weerlegt(-t+d) als dronkenmanspraat. Is dat niet een vorm van (h)erkenning?
Maar goed, daar hadden we het allemaal niet over.
Ik zag trouwens bij nalezen van mijn vorige post dat ik een assenstelsel (dimensie) gemist heb, dus mijn tesseract is nu een kubus. Gelieve er zelf nog een assenstel tussen te voegen (concreet-abstract bijvoorbeeld?) dan klopt mijn analogie met de spiegelkubus weer.
Over tot de orde van de draad: Symmetrie.
Veroorzaakt nog meer stof.
::
Als broekvent, was ik helemaal gefascineerd door de fascinatie van een oom van mij, die had een gloednieuwe bandrecorder gekocht en was bezig zijn collectie elpees (correct gespeld in die tijd) op band over te zetten (een monnikenwerk, hij had wel 500+ platen, toch gauw 2 weken muziek.
Gelukkig had hij mij in de zomervakantie te logeren. Techniek boeide mij enorm en ik wilde altijd weten hoe iets precies werkte, ik vroeg hem dan ook de oren van het hoofd: hoe werkt dat nou zo'n bandrecorder?
Toen vertelde hij me over de wiskop, de schrijfkop en de leeskop. En wat die, gedrieën, met de magnetische veldjes op de band deden. *)
(beslis je nu zelf eerst dóór te lezen en dan de voetnoot, of eerst de voetnoot en dan de rest? Waarom doe je dat? Uit vrije wil?)
(Je kunt ook al gestopt zijn met lezen, maar dan lees je niet meer: "Wie "dit" leest, is gek")
"Magnetische veldjes", vroeg ik?
- "Ja, zie het als kleine magneetjes die door de schrijfkop in een bepaalde positie geduwd worden, daarom moet de band ook eerst gewist worden, zodat ze allemaal dezelfde kant op liggen. Want de schrijfkop duwt met een constante kracht en kan niet het magneetje dat omhoog stond, helemaal naar beneden duwen"
"Ah, magneetkerngeheugen", herinnerde ik me uit het Evoluon, waar het overigens ringkerngeheugen genoemd werd, maar ik vond mijn omschrijving mooier.
De wiskop wiste de band, anders kwam de oude muziek door de nieuwe heen. Dat heb ik natuurlijk getest, door met een pen de band van de wiskop af te houden. En jawel: twee muziekjes door elkaar ... (vormden een derde?)
De schrijfkop schreef de muziek van de plaat op de band en de leeskop kon vervolgens lezen wat er op de band stond.
(Gaf ook een mooi echo/ruimte effect, als je tegelijk de platenspeler luisterde en de bandopname liet horen. De "monitor"-functie. Met een 3-kops kon dat. Helaas heb ik dat maar kort kunnen horen: mijn tante greep telkens in: "Doe toch eens normaal!")
Toen ging ik me eens afvragen wat er andersom eigenlijk gebeurde, andersom in de tijd (ja, ik vroeg me al vroeg dingen af, zoals de meeste kinderen dat doen denk ik):
De leeskop schrijft op de band waar we naar luisterden.
De schrijfkop schreef dat terug op de elpee, waarna de wiskop de oorspronkelijke opname weer op de band zette.
(Als ik de woorden toen zou kennen, zou ik de band bra genoemd hebben en de elpee ket. Maar nu weet ik dat het waarschijnlijk andersom is.)
Maar hoe wist de wiskop dat nou te doen? (integrant?)
Heel simpel, verzon ik als oplossing, de wiskop kan het label op de band lezen en "wist" daarom wat er op staat. Als er geen label op de band zit, moet je hem eerst luisteren voor je weet wat erop staat. Maar ja, we gaan terug in de tijd, dus de wiskop doet maar wat, je kunt het toch niet controleren, zonder label op de band. En zo had ik behoud van informatie voor mezelf verklaard. (integrant!)
Laurie Anderson heeft een nummer: Example #22 dat handelt over: Paranormaler Tonbandstimmen.
(Dus de banden, van welke de wiskop het label niet kende, of goed gelezen had.)
(Overigens, weet ik nu, geeft de fluctuatie van de stroom door de wiskop het oorspronkelijke signaal terug. Als je dat niet opslaat, is het weg, maar niet verloren gegaan, er is gefluctueerd. En in terugwaartse tijd keert die fluctuatie terug.
Een gebruikelijke term is die van de "Elektronische Jachtvelden". Als je de informatie per se terug wilt kan dat. Moet je alle voedingen nagaan en terugrekenen wat ze wanneer geproduceerd hebben. Simpel toch?
(Niet ondoenbaar, schijnt, totdat je bij voeding nummer 1 uitkomt. Maar ja, dat is gewoon een random generator, die genereert tussen (het analoog van) 1 en 0. Aan jouw de verbanden te zien, de correlatie, het oorzaak-gevolg, je assenstelsel in te vullen ... en te kijken waar voeding 1 op staat. Dat kost tijd, veeel, tijd ...
Gedverdemme, 't lijkt wel wéér stringtheorie.
Zo werkt de anti-magneetstrip-fraude van de pinpassen, overigens:
Het uitsteekseltje van de pin-automaat wist de magneetstrip, de leeskop in het apparaat leest ruis, trekt het signaal van het uitsteekstlje ervan af en schrijft dat terug. Dus als je er nu naast staat met een onvangertje, meet je enkel ruis.
Daarna wordt je pas, pas gelezen.
::
Ik heb regelmatig klanten die hun telefoon in het water hebben laten vallen. "M'n foto's, me fotoos!"
Als ik het ding weer tot leven weet te wekken en hun foto's terugtover, krijg ik dankbetuigingen die ik niet begrijp.
Ik kan ook met ze gaan zitten en vragen: "Beschrijf je foto eens" om hem vervolgens te schilderen. Maar ja, dat kunnen ze niet (ik ook niet overigens, ik kan ten eerste niet schilderen en al helemaal niet wat jij ziet, als je het al goed hebt uitgelegd). Ze zijn het beeld vergeten. Daarom hadden ze een foto gemaakt, en daarom issie weg. (luie bezigheid hoor, foto's maken, kun je gewoon laten zien wat je zag)
(maar niet heus, een video-opname lijkt me beter)
"Geen backup zeker?"
Kan de sarcast in me dan niet laten te vragen.
(Die is overigens nog mild: "Dan zet je toch je backup terug." Zeg ik vaker.)
Wat doet de wiskop eigenlijk, als hij het label niet kan lezen? Zou hij misschien (het omgekeerde van) het gehoorde op band zetten? Of zet hij de (omgekeerde) plaat erop? Kwam daarom uit de schrijfkop niets?
Ik hoop dat jouw kleinkinderen ook zo'n oom hebben, of opa? Die hun de werking van een moderne harde schijf kan vertellen, op dezelfde, eenvoudige manier zoals mijn oom mij dat kon.
Geloof hersteld?
::
*) Waarschijnlijk wist ik al van de triniteit en kon in de uitleg wat zien.
Mijn eerste schooljaar was noodgedwongen, er was geen andere, op een christelijke kleuterschool.
Maar ... op: "Wie of wat is de band dan, met zijn veldjes?" Kreeg ik geen antwoord, behalve: "Ja, zo werkt het nu eenmaal. Ik weet ook niet waarom."
En zo werd, voor mijn gevoel, dat ene jaar indoctrinatie, gebroken.
Nou ja, om vervolgens blootgesteld te worden aan de indoctrinatie van de openbare scholen. Maar ja, daar mocht je verplicht kiezen voor de vrijdagmiddag: Godsdienst of Humanisme. "Vrij", was niet als optie beschikbaar. Op vrijdagmiddag nog wel, welteverstaan!
Was ik ik? Ben ik de band? Bestaat mijn leven uit: wissen, lezen en schrijven?
Gewist, gelezen en beschreven worden? In welke volgorde dan ook?
En toen, onderzoeker die ik was, was er opeens een filosoof geboren: "Wat is: De Band?"
Waarom mannelijk?
Waaruit bestaat hij? En waarom bestaat hij daaruit? Vanwege wat? Hoe doet hij wat hij doet? Wat doet hij, überhaupt? Wie bepaalt hoe hij wordt beschreven?
Enzovoorts, en zo verder.
Wat is de volgorde van de koppen? Hoe loop ik als band daardoor?
Een absurde metafoor, natuurlijk. Maar wel een begrijpelijke.
Als je weet van koppen en de band, maakt de volgorde eigenlijk niets uit.
::
Zo leef ik, zo zie ik het, en ben bang om op "OK" te klikken.
Ik wel, en ik zou het net zo doen als ik al gedaan heb, met alle fouten en goeden erbij. Maar misschien ben ik wel een spijt-junkie. (Zou ik het anders doen: kreeg ik daar weer spijt van, en wenste ik maar weer dat ik het had gedaan zoals ik het gedaan had, dus waarom zou ik niet doen zoals ik doe? Instant-spijt, lekker jôh!)Nooit zou ik meer terug willen naar vroeger.
(Iedere keer als ik op "OK" druk, heb ik er al weer spijt van: Zien ze wel wat er staat, begrijpen ze wel wat ik bedoel, zouden ze me gek vinden? Zelfs na tweeënveertig keer aangepast en "Voorbeeld"? Of juist daarom, omdat ik het tweeënveertig keer heb aangepast ...?)
Aaargh! Is een veel voorkomende term in strips. (Zelden in romans)
Toch ben ik niet bang, want incognito, en durf uiteindelijk op "OK" te klikken. (Soms moet ik me wat moed indrinken, en ik ben bang dat dat zich toch wel eens toont. Vaak overtreft dan de kwantiteit de kwaliteit van mijn berichten; heb ik niet vaak genoeg op "Voorbeeld" geklikt. Maar goed: dit geheel tussen haakjes en terzijde, "OK"?)
(Dusseh ... Mea Gulpa toch, soms.)
(Het leuke is dat alleen ik, als enige, weet welke berichten ik verstuurd heb, welke gewist en welke heb aangepast, in welke hoedanigheid. En jij/je/men/(dat) sommigen daarvan (worden) weerlegt(-t+d) als dronkenmanspraat. Is dat niet een vorm van (h)erkenning?
Maar goed, daar hadden we het allemaal niet over.
Ik zag trouwens bij nalezen van mijn vorige post dat ik een assenstelsel (dimensie) gemist heb, dus mijn tesseract is nu een kubus. Gelieve er zelf nog een assenstel tussen te voegen (concreet-abstract bijvoorbeeld?) dan klopt mijn analogie met de spiegelkubus weer.
Over tot de orde van de draad: Symmetrie.
Grappig weer dat je juist dit voorbeeld, dat van de harde schijf, gebruikt.neus schreef:Uiteindelijk is de enige manier om de symmetrie nog te redden van de werkelijkheid een anti-tijd aannemen die de tijd spiegelt en dus alles perfect compenseert. Geen verstoring van het evenwicht zo vreemd of de anti-tijd weet er raad mee. Hoofdbrekens kost het me voor te stellen wat er gebeurt in anti-tijd als je een harde schijf formatteert. Mijn geloof wordt flink op de proef gesteld.
Veroorzaakt nog meer stof.
::
Als broekvent, was ik helemaal gefascineerd door de fascinatie van een oom van mij, die had een gloednieuwe bandrecorder gekocht en was bezig zijn collectie elpees (correct gespeld in die tijd) op band over te zetten (een monnikenwerk, hij had wel 500+ platen, toch gauw 2 weken muziek.
Gelukkig had hij mij in de zomervakantie te logeren. Techniek boeide mij enorm en ik wilde altijd weten hoe iets precies werkte, ik vroeg hem dan ook de oren van het hoofd: hoe werkt dat nou zo'n bandrecorder?
Toen vertelde hij me over de wiskop, de schrijfkop en de leeskop. En wat die, gedrieën, met de magnetische veldjes op de band deden. *)
(beslis je nu zelf eerst dóór te lezen en dan de voetnoot, of eerst de voetnoot en dan de rest? Waarom doe je dat? Uit vrije wil?)
(Je kunt ook al gestopt zijn met lezen, maar dan lees je niet meer: "Wie "dit" leest, is gek")
"Magnetische veldjes", vroeg ik?
- "Ja, zie het als kleine magneetjes die door de schrijfkop in een bepaalde positie geduwd worden, daarom moet de band ook eerst gewist worden, zodat ze allemaal dezelfde kant op liggen. Want de schrijfkop duwt met een constante kracht en kan niet het magneetje dat omhoog stond, helemaal naar beneden duwen"
"Ah, magneetkerngeheugen", herinnerde ik me uit het Evoluon, waar het overigens ringkerngeheugen genoemd werd, maar ik vond mijn omschrijving mooier.
De wiskop wiste de band, anders kwam de oude muziek door de nieuwe heen. Dat heb ik natuurlijk getest, door met een pen de band van de wiskop af te houden. En jawel: twee muziekjes door elkaar ... (vormden een derde?)
De schrijfkop schreef de muziek van de plaat op de band en de leeskop kon vervolgens lezen wat er op de band stond.
(Gaf ook een mooi echo/ruimte effect, als je tegelijk de platenspeler luisterde en de bandopname liet horen. De "monitor"-functie. Met een 3-kops kon dat. Helaas heb ik dat maar kort kunnen horen: mijn tante greep telkens in: "Doe toch eens normaal!")
Toen ging ik me eens afvragen wat er andersom eigenlijk gebeurde, andersom in de tijd (ja, ik vroeg me al vroeg dingen af, zoals de meeste kinderen dat doen denk ik):
De leeskop schrijft op de band waar we naar luisterden.
De schrijfkop schreef dat terug op de elpee, waarna de wiskop de oorspronkelijke opname weer op de band zette.
(Als ik de woorden toen zou kennen, zou ik de band bra genoemd hebben en de elpee ket. Maar nu weet ik dat het waarschijnlijk andersom is.)
Maar hoe wist de wiskop dat nou te doen? (integrant?)
Heel simpel, verzon ik als oplossing, de wiskop kan het label op de band lezen en "wist" daarom wat er op staat. Als er geen label op de band zit, moet je hem eerst luisteren voor je weet wat erop staat. Maar ja, we gaan terug in de tijd, dus de wiskop doet maar wat, je kunt het toch niet controleren, zonder label op de band. En zo had ik behoud van informatie voor mezelf verklaard. (integrant!)
Laurie Anderson heeft een nummer: Example #22 dat handelt over: Paranormaler Tonbandstimmen.
(Dus de banden, van welke de wiskop het label niet kende, of goed gelezen had.)
(Overigens, weet ik nu, geeft de fluctuatie van de stroom door de wiskop het oorspronkelijke signaal terug. Als je dat niet opslaat, is het weg, maar niet verloren gegaan, er is gefluctueerd. En in terugwaartse tijd keert die fluctuatie terug.
Een gebruikelijke term is die van de "Elektronische Jachtvelden". Als je de informatie per se terug wilt kan dat. Moet je alle voedingen nagaan en terugrekenen wat ze wanneer geproduceerd hebben. Simpel toch?
(Niet ondoenbaar, schijnt, totdat je bij voeding nummer 1 uitkomt. Maar ja, dat is gewoon een random generator, die genereert tussen (het analoog van) 1 en 0. Aan jouw de verbanden te zien, de correlatie, het oorzaak-gevolg, je assenstelsel in te vullen ... en te kijken waar voeding 1 op staat. Dat kost tijd, veeel, tijd ...
Gedverdemme, 't lijkt wel wéér stringtheorie.
Zo werkt de anti-magneetstrip-fraude van de pinpassen, overigens:
Het uitsteekseltje van de pin-automaat wist de magneetstrip, de leeskop in het apparaat leest ruis, trekt het signaal van het uitsteekstlje ervan af en schrijft dat terug. Dus als je er nu naast staat met een onvangertje, meet je enkel ruis.
Daarna wordt je pas, pas gelezen.
::
Ik heb regelmatig klanten die hun telefoon in het water hebben laten vallen. "M'n foto's, me fotoos!"
Als ik het ding weer tot leven weet te wekken en hun foto's terugtover, krijg ik dankbetuigingen die ik niet begrijp.
Ik kan ook met ze gaan zitten en vragen: "Beschrijf je foto eens" om hem vervolgens te schilderen. Maar ja, dat kunnen ze niet (ik ook niet overigens, ik kan ten eerste niet schilderen en al helemaal niet wat jij ziet, als je het al goed hebt uitgelegd). Ze zijn het beeld vergeten. Daarom hadden ze een foto gemaakt, en daarom issie weg. (luie bezigheid hoor, foto's maken, kun je gewoon laten zien wat je zag)
(maar niet heus, een video-opname lijkt me beter)
"Geen backup zeker?"
Kan de sarcast in me dan niet laten te vragen.
(Die is overigens nog mild: "Dan zet je toch je backup terug." Zeg ik vaker.)
Wat doet de wiskop eigenlijk, als hij het label niet kan lezen? Zou hij misschien (het omgekeerde van) het gehoorde op band zetten? Of zet hij de (omgekeerde) plaat erop? Kwam daarom uit de schrijfkop niets?
Ik hoop dat jouw kleinkinderen ook zo'n oom hebben, of opa? Die hun de werking van een moderne harde schijf kan vertellen, op dezelfde, eenvoudige manier zoals mijn oom mij dat kon.
Geloof hersteld?
::
*) Waarschijnlijk wist ik al van de triniteit en kon in de uitleg wat zien.
Mijn eerste schooljaar was noodgedwongen, er was geen andere, op een christelijke kleuterschool.
Maar ... op: "Wie of wat is de band dan, met zijn veldjes?" Kreeg ik geen antwoord, behalve: "Ja, zo werkt het nu eenmaal. Ik weet ook niet waarom."
En zo werd, voor mijn gevoel, dat ene jaar indoctrinatie, gebroken.
Nou ja, om vervolgens blootgesteld te worden aan de indoctrinatie van de openbare scholen. Maar ja, daar mocht je verplicht kiezen voor de vrijdagmiddag: Godsdienst of Humanisme. "Vrij", was niet als optie beschikbaar. Op vrijdagmiddag nog wel, welteverstaan!
Was ik ik? Ben ik de band? Bestaat mijn leven uit: wissen, lezen en schrijven?
Gewist, gelezen en beschreven worden? In welke volgorde dan ook?
En toen, onderzoeker die ik was, was er opeens een filosoof geboren: "Wat is: De Band?"
Waarom mannelijk?
Waaruit bestaat hij? En waarom bestaat hij daaruit? Vanwege wat? Hoe doet hij wat hij doet? Wat doet hij, überhaupt? Wie bepaalt hoe hij wordt beschreven?
Enzovoorts, en zo verder.
Wat is de volgorde van de koppen? Hoe loop ik als band daardoor?
Een absurde metafoor, natuurlijk. Maar wel een begrijpelijke.
Als je weet van koppen en de band, maakt de volgorde eigenlijk niets uit.
::
Zo leef ik, zo zie ik het, en ben bang om op "OK" te klikken.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit, sed do eiusmod tempor incididunt ut labore et dolore magna aliqua.
Begrijpen en verstaan is hetzelfde als meten zonder gissen.
Begrijpen en verstaan is hetzelfde als meten zonder gissen.
-
neus
Memetica, ik ben blij dat je op OK gedrukt hebt.
magnetische velden dat is dan toch ook iets dat buiten de band kan bestaan, alleen maar "naar binnen geslurpt" wordt? Stel je ook het anti-tijd autorijden voor, je gaat met jouw rug in de richting waar je gaat, omdat dit blijkbaar de beste houding is om "geslurpt" te worden. Uiteindelijk opgeslurpt worden door een baarmoeder...
muziek, foto's, bestanden, het zijn gewoonweg vormen van compressie, we zien alleen die vormen die iets voorstellen, alle andere compressievormen zijn betekenisloos voor ons. Hoe beperkt zijn we dan eigenlijk....
Ik denk wel dat een experiment mogelijk is, we gaan in de toekomst honderden of duizenden harde schijven vol met foto's van schoonheid, liefde en pracht, interessante filosofie, wereldwonderen en kunstschatten in één keer wissen. Dat betekent dan toch net zoiets als mogelijk maken dat het in het verleden bestond. Helaas zie ik eerder duizenden harde schijven met kinderporno gewist worden, met dus ook de logica dat dit bestond. Aargh...!
Mijn geloof herstelt zichzelf altijd wel weer via een of andere filosofie, verbazingwekkend. Het moet wel zijn dat mijn geloof een keer van een equivalent van harde schijf gewist wordt. Gisteren gaf mijn hart wel vreemde signalen. Wij zijn ook maar een compressievorm, de mijne dreigt compressie kwijt te raken. Ik zie wel, doe maar kalmpjes aan. Too much excitement in dat anti-tijd denken. Er komt altijd een equivalent van christelijke school achter aan.
Jezus Christus is minder belangrijk dan het kruis. Het kruis hebben we overal nog, hoe Jezus er precies uitzag weet niemand. Het kruis geeft onze symmetrie aan. Het kruis aannemen, dat is wat kan redden. Ach ja...
magnetische velden dat is dan toch ook iets dat buiten de band kan bestaan, alleen maar "naar binnen geslurpt" wordt? Stel je ook het anti-tijd autorijden voor, je gaat met jouw rug in de richting waar je gaat, omdat dit blijkbaar de beste houding is om "geslurpt" te worden. Uiteindelijk opgeslurpt worden door een baarmoeder...
muziek, foto's, bestanden, het zijn gewoonweg vormen van compressie, we zien alleen die vormen die iets voorstellen, alle andere compressievormen zijn betekenisloos voor ons. Hoe beperkt zijn we dan eigenlijk....
Ik denk wel dat een experiment mogelijk is, we gaan in de toekomst honderden of duizenden harde schijven vol met foto's van schoonheid, liefde en pracht, interessante filosofie, wereldwonderen en kunstschatten in één keer wissen. Dat betekent dan toch net zoiets als mogelijk maken dat het in het verleden bestond. Helaas zie ik eerder duizenden harde schijven met kinderporno gewist worden, met dus ook de logica dat dit bestond. Aargh...!
Mijn geloof herstelt zichzelf altijd wel weer via een of andere filosofie, verbazingwekkend. Het moet wel zijn dat mijn geloof een keer van een equivalent van harde schijf gewist wordt. Gisteren gaf mijn hart wel vreemde signalen. Wij zijn ook maar een compressievorm, de mijne dreigt compressie kwijt te raken. Ik zie wel, doe maar kalmpjes aan. Too much excitement in dat anti-tijd denken. Er komt altijd een equivalent van christelijke school achter aan.
Jezus Christus is minder belangrijk dan het kruis. Het kruis hebben we overal nog, hoe Jezus er precies uitzag weet niemand. Het kruis geeft onze symmetrie aan. Het kruis aannemen, dat is wat kan redden. Ach ja...
1.
Ik moest even denken aan analoge vinyl .. dat je zo'n plaat met een ansichtkaart kunt afspelen. De vormen in de groeven zijn een perfecte analogie van het geluid als medium ..
Ik moest even denken aan analoge vinyl .. dat je zo'n plaat met een ansichtkaart kunt afspelen. De vormen in de groeven zijn een perfecte analogie van het geluid als medium ..
Laatst gewijzigd door yopi op 06 sep 2014, 13:09, 1 keer totaal gewijzigd.
-
neus
-
neus
Hangt dat niet samen met wat ik zei over je lichaam (hier en nu!), waarbij het risico is dat je van omstandigheden afhankelijk raakt ..
De comfort-zone. Dat bestaat op een heleboel plekken op de wereld helemaal niet. Daarom veracht ik hier en nu mensen in het westen.
Maar als je er ff aan toe ben om te rusten in het comfort kan ik dat wel begrijpen. Maar bevredigend is het nooit. Van belang is om te begrijpen waarom je 'in de denk' gaat zoals dat bij bridgen heet. (Wat ik sinds een jaar weer beoefen met mijn zus in Zoetermeer ...
En ook: hoe ga je weer uit de denk-modus?
De comfort-zone. Dat bestaat op een heleboel plekken op de wereld helemaal niet. Daarom veracht ik hier en nu mensen in het westen.
Maar als je er ff aan toe ben om te rusten in het comfort kan ik dat wel begrijpen. Maar bevredigend is het nooit. Van belang is om te begrijpen waarom je 'in de denk' gaat zoals dat bij bridgen heet. (Wat ik sinds een jaar weer beoefen met mijn zus in Zoetermeer ...
En ook: hoe ga je weer uit de denk-modus?
-
neus
Het klopt wel dat hier filosofie vanuit de comfort-zone bedreven wordt. Verachtelijk in vele opzichten, duurdoenerij en zo, hoog geblaas van de toren. Toch kan je waarschijnlijk aan overlevingstactieken weinig filosofische waarde ontdekken, omdat het zo banaal is. Er is alleen maar waarde van het eigen leven, of misschien de eigen genen, of misschien de eigen soort.
Ons gevoel van verachting is wel wat ik bedoel met je niet helemaal kunnen overgeven. Ik denk dt mensen die zich wel helemaal overgeven ziek zijn.
Ons gevoel van verachting is wel wat ik bedoel met je niet helemaal kunnen overgeven. Ik denk dt mensen die zich wel helemaal overgeven ziek zijn.
-
neus
-
neus
De richting van de tijd wordt equivalent met toenemende entropie gezien.Leonardo schreef:Entropie is afhankelijk van de richting van de tijd. Misschien 'ontstaat' tijd wel 'dankzij' entropie...
De richting van de anti-tijd is dan equivalent met afnemende entropie.
Voor het filosofisch overdenken van anti-tijd doen de fysische begrippen niet zo ter zake.
Ik geloof in een symmetrie: Big Bang is zowel beginpunt als eindpunt, of wel beginpunt van tijd en beginpunt van anti-tijd.
In het midden van tijd en anti-tijd ontmoeten de twee elkaar, wat als bijzondere ontmoeting kan gelden.
Ik acht dat moment van ontmoeting zelfs meer veelzeggend dan Big Bang omdat hier een scheiding plaatsvindt met het aanwezige, terwijl bij Big Bang een scheiding plaatsvindt met het niet-aanwezige. Symmetrisch hebben die punten natuurlijk wel weer betrekking op elkaar.
We kunnen dit afdoen als vermakelijke of zelfs kinderlijke filosofie of fantasie. Ooit zal er misschien iemand aan het rekenen slaan. Ik denk aan de film Mr. Nobody.http://www.imdb.com/title/tt0485947/
-
neus
Dan heb je een andere begrip "afnemende entropie" zegt dat je dan iets speciaals? Waarom niet gewoon alles omkeren dat in het normale begrip ligt om te begrijpen waarom de wereld perfect is voor alles en iedereen, omdat de symmetrie de balans weer herstelt, van negatief naar positief en natuurlijk ook van positief naar negatief.
-
neus
Ik geloof eigenlijk alleen in pure symmetrie op het geestelijke vlak.
Zodra natuur er aan te pas komt doet ook asymmetrie zijn intrede.
Of misschien moet je zeggen door asymmetrie in het geestelijke komt de natuur te voorschijn.
Daarvoor moet eerst de conceptie van symmetrie in de geest plaatsvinden.
Die is weer het verlangen van god om een buiten te scheppen. Waar hij maar één voorbeeld voor heeft: zichzelf.
(Ik redeneer in de trant van een parabel om mijn gedachten duidelijk te maken. Dus niet al te letterlijk opvatten svp ..)
God splitst zich langs een symmetrie-as in een binnen en buiten om zichzelf gespiegeld bewust te kunnen zijn van zichzelf.
Dit buiten moet om niet hetzelfde te zijn als het binnen verschillen van het oorspronkelijke. Ook moet het buiten een eigenleven hebben in die andersheid om echt ontologisch te zijn. Conceptuele asymmetrie wordt echte asymmetrie.
God blijft natuurlijk altijd zichzelf, maar in zijn schepping doet tijd en ruimte zijn entree, en ontwikkeling.
Die ontwikkeling is even afgezien van de anti-tijd (die zijn symmetriepunt vindt in de start van de schepping of big-bang of whatever) in het begin ook weer volgens dat schema van symmetrie-assen, splitsingen en vervolgens het gaan verschillen van de aftakkingen door asymmetrie.
Deze asymmetrie kan extreem worden of minimaal blijven. Maar aangenomen dat god in zijn schepping aanwezig blijft en er de grond van is, zal er altijd een uiteindelijke symmetrie zijn. Alleen kan die over heel kleine tijden en afstanden, en over heel grote tijden en afstanden verspreid zijn.
Met als limiet de 'whatever' van het-eeuwige-moment/puntvormige-onbegrensde-ruimte waarin alles weer in zichzelf opgeslurpt is.
Speculatie is dit, maar ingegeven bijvoorbeeld door:
kristallen die altijd symmetrie vertonen, maar waar altijd iets onvolmaakts aan is. Bij een zoukristal is dat bijvoorbeeeld een afgesneden hoek van de kubus die zijn platonisch beeld is.
de symmetrie van het gezicht en het hele lichaam wordt vertekent door bijvoorbeeld de ogen op verschillende hoogtes en het hart iets links (ook niet altijd) van het midden, links- rechtshandigheid enzovoort.
Een te regelmatige hartpuls is een voorbode van een hartaanval. De asymmetrie in het hartritme houdt de pul juist in stand.
Wat asymmetrischer mannelijk-vrouwelijk.
Sterk asymmetrisch: 1 soort stereo-isomeer in natuurlijk geproduceerde suikers, melkzuur en andere organische moleculen, wat zich laat zien in het links of rechts draaien van gepolariseerd licht. Met als symmetrie dat de synthetische samenstelling van die moleculen een gelijk percentage van die stereo-isomeren: symmetrische symmetrie.
Genoeg voorlopig. Eens kijken hoe dat hier op het forum valt.
Zodra natuur er aan te pas komt doet ook asymmetrie zijn intrede.
Of misschien moet je zeggen door asymmetrie in het geestelijke komt de natuur te voorschijn.
Daarvoor moet eerst de conceptie van symmetrie in de geest plaatsvinden.
Die is weer het verlangen van god om een buiten te scheppen. Waar hij maar één voorbeeld voor heeft: zichzelf.
(Ik redeneer in de trant van een parabel om mijn gedachten duidelijk te maken. Dus niet al te letterlijk opvatten svp ..)
God splitst zich langs een symmetrie-as in een binnen en buiten om zichzelf gespiegeld bewust te kunnen zijn van zichzelf.
Dit buiten moet om niet hetzelfde te zijn als het binnen verschillen van het oorspronkelijke. Ook moet het buiten een eigenleven hebben in die andersheid om echt ontologisch te zijn. Conceptuele asymmetrie wordt echte asymmetrie.
God blijft natuurlijk altijd zichzelf, maar in zijn schepping doet tijd en ruimte zijn entree, en ontwikkeling.
Die ontwikkeling is even afgezien van de anti-tijd (die zijn symmetriepunt vindt in de start van de schepping of big-bang of whatever) in het begin ook weer volgens dat schema van symmetrie-assen, splitsingen en vervolgens het gaan verschillen van de aftakkingen door asymmetrie.
Deze asymmetrie kan extreem worden of minimaal blijven. Maar aangenomen dat god in zijn schepping aanwezig blijft en er de grond van is, zal er altijd een uiteindelijke symmetrie zijn. Alleen kan die over heel kleine tijden en afstanden, en over heel grote tijden en afstanden verspreid zijn.
Met als limiet de 'whatever' van het-eeuwige-moment/puntvormige-onbegrensde-ruimte waarin alles weer in zichzelf opgeslurpt is.
Speculatie is dit, maar ingegeven bijvoorbeeld door:
kristallen die altijd symmetrie vertonen, maar waar altijd iets onvolmaakts aan is. Bij een zoukristal is dat bijvoorbeeeld een afgesneden hoek van de kubus die zijn platonisch beeld is.
de symmetrie van het gezicht en het hele lichaam wordt vertekent door bijvoorbeeld de ogen op verschillende hoogtes en het hart iets links (ook niet altijd) van het midden, links- rechtshandigheid enzovoort.
Een te regelmatige hartpuls is een voorbode van een hartaanval. De asymmetrie in het hartritme houdt de pul juist in stand.
Wat asymmetrischer mannelijk-vrouwelijk.
Sterk asymmetrisch: 1 soort stereo-isomeer in natuurlijk geproduceerde suikers, melkzuur en andere organische moleculen, wat zich laat zien in het links of rechts draaien van gepolariseerd licht. Met als symmetrie dat de synthetische samenstelling van die moleculen een gelijk percentage van die stereo-isomeren: symmetrische symmetrie.
Genoeg voorlopig. Eens kijken hoe dat hier op het forum valt.
"Eruditie is alleen weggelegd voor loosers".
(Umberto Eco: Het Nul-Nummer)
(Umberto Eco: Het Nul-Nummer)
-
neus
Symmetrie op het geestelijk vlak...ik zie de totaalsymmetrie als verborgen, grotendeels of gedeeltelijk. Dan is de symmetrie op lichamelijk vlak er wel, maar verborgen. Dat is wat tijdelijkheid inhoudt.
Het ontologische is dan eerder de gedeeltelijke afwezigheid of tijdelijke afwezigheid, puur op zichzelf betrokken. De complementator is er altijd wel, maar noodzakelijk op de achtergrond. Complementeren, compleet worden, is het onbestaan vinden.
Zoeken naar perfectie is zoeken naar onbestaan, vandaar dat men beter de tijd anders invult.
Het ontologische is dan eerder de gedeeltelijke afwezigheid of tijdelijke afwezigheid, puur op zichzelf betrokken. De complementator is er altijd wel, maar noodzakelijk op de achtergrond. Complementeren, compleet worden, is het onbestaan vinden.
Zoeken naar perfectie is zoeken naar onbestaan, vandaar dat men beter de tijd anders invult.
Komt wel overeen met mijn parabeltje denk ik. Alleen meer platonisch uitgedrukt. Een ander woord zou kunnen zijn: oerbeeld.neus schreef:Symmetrie op het geestelijk vlak...ik zie de totaalsymmetrie als verborgen, grotendeels of gedeeltelijk. Dan is de symmetrie op lichamelijk vlak er wel, maar verborgen. Dat is wat tijdelijkheid inhoudt.
Het ontologische is dan eerder de gedeeltelijke afwezigheid of tijdelijke afwezigheid, puur op zichzelf betrokken. De complementator is er altijd wel, maar noodzakelijk op de achtergrond. Complementeren, compleet worden, is het onbestaan vinden.
Zoeken naar perfectie is zoeken naar onbestaan, vandaar dat men beter de tijd anders invult.
In de oerbeelden zit de symmetrie. Die ontwikkelen zich naast de tijd. Of je kunt beter zeggen: Ze hebben een tijdlichaam.
Het oerbeeld van de perfectie ontwikkelt zich zo naast de imperfecte staat in het tijdelijke. Maar het kan geen kwaad het filosoferen als vrije tijdsbesteding te zien en voor de rest 'nuttige' dingen te doen.
Ontspanning versus inspanning
Wie is er online
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 8 gasten