Bericht
door alain » 20 jul 2017, 22:15
uiteraard hoef ik niet op je antwoord te wachten m,
en wat een toeval,
net nu ik de dictatoriale mens wil laten zien,
hoe hij ontstaat,
wordt ergens het es besproken,
het is wel even door bijten,
maar ik beloof een een waar inzicht,
in het nu,
Rest ons nog de behandeling van de schitterende constitutie en het prachtige karakter type, de dictatuur en de dictator.
Zouden we kunnen zeggen wat precies het karakter is van een dictatuur?
Dat die zich ontwikkelt uit een democratie is wel duidelijk.
Gebeurt het trouwens niet ongeveer op de zelfde manier als een democratie uit een oligarchie ontstaat?
Hoe ik dat bedoel?
Kijk het oligarchisch ideaal en de aanleiding tot het ontstaan van de oligarchie – en dat was toch rijkdom, niet waar?
Nu het feit dat die behoefte aan rijkdom geen grenzen kende en dat men daardoor nergens anders aandacht aan besteedde, richtte die oligarchie langzaam ten gronde.
Zou dat ook niet gelden voor het democratisch ideaal?
Zou de onbegrensdheid daarvan ook een eind maken aan de democratie?
Wat is volgens u dan het ideaal dat men zich daar stelt?
Vrijheid
Dat krijg je in een democratie toch altijd te horen, dat vrijheid er het mooiste kenmerk van is en dat het daarom de enige plaatst is waar mensen met een onafhankelijke natuur kunnen leven?
Dat is een van de democratische leuzen
Wat we zojuist wilde gaan zeggen, is het niet de onbegrensdheid van dat streven naar vrijheid en de verwaarlozing van al het overige, waardoor een democratie ontaardt en de roep ontstaat om een dictatuur.
Hoe gaat dat in zijn werk?
Wanneer een democratische samenleving met zijn dorst naar vrijheid in de handen valt van minder waardige politieke slijters en zich bedrinkt aan drank met een onverantwoord hoog vrijheids- percentage, zal men de regering aanvallen als die niet de uiterste soepelheid toont en de bevolking
Een enorme vrijheid laat, en haar beschuldigen van een vuige, reactionaire mentaliteit.
Dat gebeurt inderdaad
Mensen die met regeringspolitiek instemmen verwijt men slaafse houding en men scheld ze uit voor onbenullige meelopers.
Zowel in maatschappelijk als in het persoonlijke leven is dan het streven gericht op een nivellering, waarbij niet meer duidelijk is wie leiding geeft en wie leiding krijgt, en men bewondert leiders die zich als onderschikten gedragen.
Onder zulke omstandigheden moet de vrijheid onvermijdelijk extreme vormen aannemen?
Zij dringt in de particuliere woningen door en eindigt in een anarchie die zich zelfs van de huisdieren meester maakt.
Hoe bedoelen we dat precies?
Nu, vaders wennen er bijvoorbeeld aan zich te gedragen als hun kinderen, uit angst voor hun zoons.
Omgekeerd meten de zoons zich aan de vaderrol aan en verliezen alle respect en angst voor hun ouders, om maar vrij te zijn.
Er is geen verschil meer tussen eigen burgers en vreemdelingen,
Of die nu een verblijfsvergunning hebben of niet, zo gaat het inderdaad,
Zo zijn er meer van die kleinigheden.
Een leraar is onder die omstandigheden bang voor zijn leerlingen en praat hen naar de mond.
Leerlingen zien op hun leraar neer en in het algemeen gedragen de jongeren zich alsof zij de volwassen zijn.
Zij verzetten zich voortdurend en willen alles beter weten.
Ouderen mensen proberen met een soort joviale kameraadschappelijkheid aan te passen aan de jeugd en doet alles om maar jong te lijken en vooral de ouderwetse autoritaire indruk te mijden.
Maar die vrijheid van de bevolking wordt in zo’n maatschappij op de spits gedreven wanneer slavenarbeiders evenveel rechten krijgen als de mensen die hen hebben gekocht.
En bijna zou ik nog vergeten wat een omvang die vrijheid en gelijkheid in de verhouding tussen de seksen aanneemt, Ja nu moeten we ook maar alles zeggen.
Precies, als je het zelf niet zou meemaakte, zou je niet geloven hoeveel meer vrijheid zelfs de dieren in dienst van de mens in zo’n samenleving hebben.
Honden werkelijk precies als hun bazin en je hebt paarden en ezels die gewend zijn onafhankelijk en gewichtig te lopen dat ze op straat tegen alle voorbijgangers op botsen en niet opzij gaan.
Overal is het zo boordevol vrijheid
Ik heb daarvan zelf maar al te vaak last, als ik buiten de militaire terreinen ben.
En besef je waar het allemaal ten slotte op uitloopt?
De mensen raken zo overgevoelig dat alles wat zweemt naar gezag hen irriteert en onverdraaglijk voorkomt.
En je weet ook wel dat ze uiteindelijk, om maar nergens aan enige autoriteit onderworpen te zijn, geen enkele wet of norm meer erkennen.
Nu, dat is dus naar ons idee het schitterende, dynamische begin van een ontwikkeling die lijd naar dictatuur.
Dynamisch zeker maar hoe gaat het nu verder?
Die ziekte die ook in de oligarchie opkwam en haar vernietigde, ontwikkeld zich ook hier, maar ten gevolge van die vrijheid nog krachtiger en op grotere schaal en doet die democratische vrijheid omslaan in onderdrukking.
Uitersten plegen nu eenmaal hevige reacties op te roepen, dat zie je in het weer, in planten, in het menselijk lichaam en zeker niet de minste in politieke verhoudingen.
Dat ligt voor de hand
Zo slaat blijkbaar een overmaat aan vrijheid juist om in een overmaat aan onderdrukking, zowel in het individu als in de maatschappij
Dat is logisch
Nu, zo is het ook logisch dat een dictatuur zich juist uit een democratie ontwikkeld:
de grootste en wreedste onderworpenheid uit wat naar mijn idee de uiterste vrijheid is
Maar daarom gaat het je dacht ik niet
Je wilt denk ik weten wat voor ziekte dat is, die niet alleen in een oligarchie maar ook in een democratie opkomt en de mensen van hun vrijheid berooft,
Nu, daarmee doelde ik op dat soort niet-werkende, uitsluitend consumerende mensen, een over het algemeen genomen slappe groep onder leiding van enkele wilskrachtige figuren.
Wij hebben hen nog met darren vergeleken, met of zonder angel.
Nu, in de samenleving waarin die twee soorten darren verschijnen verstoren zij de orde, zoals slijm en gal in een lichaam.
Daarom moet de wetgever, die de samenleving als een arts onder behandeling heeft, tegen die twee elementen even degelijke voorzorgsmaatregelen treffen als een vakkundig imker, en liefst voorkomen dat zij ontstaan, maar als ze ontstaan, hen zo snel mogelijk met cel en al uitsnijden.
Zeker dat staat wel vast
Nu is het voor de duidelijkheid misschien goed het eens zo te bekijken.
Laten we die democratische maatschappij in drieën verdelen, zoals trouwens in overeenstemming is met de feiten.
Een deel wordt natuurlijk gevormd door darren die erin opgroeien.
Door de vrijheid die er heerst zijn die niet minder talrijk dan in een oligarchie
En bovendien veel actiever
Hoezo?
Nu, in de oligarchische maatschappij werden dergelijke mensen namelijk niet gerespecteerd en uit politieke functies geweerd, waardoor zij bij gebrek aan training niet sterk waren, maar in een democratie is het voornamelijk deze groep, die de leiding heeft.
Het meest actieve gedeelte doet het woord en regelt de zaken, en de rest hangt rond het spreekgestoelte en ontneemt met zijn gegons andersdenkenden de mogelijkheid zich verstaanbaar te maken.
Het gevolg is dat, op enkele uitzonderingen na, in zo’n maatschappij alles door dat soort mensen wordt geregeld.
Nu scheidt zich van de rest van de bevolking nog een tweede groep af.
Want hoewel iedereen er natuurlijk uit is op geld, worden de mensen met de grootste zelfdiscipline over het algemeen toch het rijkst.
De meeste honing zal dus voor de darren bij deze groep zijn te halen, want die kunnen zij het makkelijkst uitzuigen.
De derde groep wordt gevormd door de rest van de bevolking.
Hij omvat alle mensen die van hun eigen arbeid net kunnen rondkomen en voor politiek geen belangstelling hebben.
Het is de grootste groep en in een democratie bepaalt die het beleid, wanneer hij in de vergadering bijeenkomt.
Dat is een feit.
Maar daartoe zijn deze mensen niet vaak bereid, als ze niet een deel van de honing krijgen.
Dat krijgen ze dan ook steeds, voor zover de politieke leiders erin slagen de vermogende klasse haar eigendom te ontnemen en bij de verdeling daarvan het leeuwendeel voor zichzelf houden.
Ja in die zin krijgt de bevolking inderdaad wel een aandeel
Nu zien die vermogenden zich natuurlijk genoodzaakt in de volksvergadering en langs allerlei andere wegen hun kapitaal tegen aanslagen te beschermen.
Met gevolg dat zij door de andere partijen ervan worden beschuldigd – ook al hebben ze geen revolutionaire bedoeling – dat ze een oligarchische staatsgreep voorbereiden en de democratie omver willen werpen.
Dat leidt er tenslotte ertoe, wanneer zij zien dat de partij van het volk uit onwetendheid en onder invloed van valse agitatie op het punt staat hen onrechtmatig te behandelen, dat zij, of ze willen of niet, werkelijk een antidemocratische politiek gaan voeren, niet uit zichzelf, nee ook dat is een van de negatieve resultaten die zo’n dar met zijn steken bereikt.
Bij de aanklachten, vervolgingen en processen die dan plaatsvinden pleegt de volkspartij een figuur als partij leider naar voren te schuiven en die te voeden en groot te maken.
Een ding staat dus alvast duidelijk.
Wanneer een dictatuur ontstaat, is de oorsprong ervan altijd te vinden in het leiderschap over een partij.
Waar ligt nu het begin van de verandering van partijleider in dictator?
Kennelijk op het moment dat die partijleider hetzelfde begint te doen als wat in de mythe over het zeus lykaios – heiligdom in Arkadië .
Het verhaal is bekend
Wie geproefd heeft van menselijke ingewanden verandert onvermijdelijk in een wolf.
Zo zal ook die leider van de volkspartij, gesteund door een massa die hem blindelings gehoorzaamt, zich niet onthouden van het bloed van land genoten.
Op valse aanklacht, zoals dat gaat, zal hij iemand voor het gerecht brengen en op die manier een moor plegen, een leven vernietigend en met zijn misdadige tong proevend van het bloed van een medemens.
Hij zal mensen verbannen en doden, opheffing van schulden in het vooruitzicht stellen, en herverdeling van grondbezit, en op een gegeven moment zal zo iemand dan komen te staan voor een onontkoombare keus.
Ofwel hij wordt door zijn tegenstanders uit de weg geruimd of hij eigent zich doctorale macht toe en verandert van een mens in een wolf.
Die man is het dus die de klasse strijd op gang brengt tegen de vermogende klasse.
In het geval dat hij verbannen wordt en dan tegen de wil van zijn tegenstanders terugkeert, is hij meteen een volmaakt dictator.
Maar in het geval dat zij niet erin slagen hem het land uit te zetten of zozeer bij het volk verdacht te maken dat hij wordt terecht gesteld, zullen ze samenzweringen tegen hem smeden om hem in het geheim op een gewelddadige manier uit de weg te ruimen.
Zo gaat dat.
Daarop verzint iedereen die het zover heeft gebracht dat beruchte dictator verzoek en vraagt aan het volk een persoonlijke lijfwacht die moet zorgen dat men de kampioen van het volk veilig weet.
Die geven ze hem natuurlijk, want ze vrezen voor zijn leven en over zichzelf maken ze zich geen zorgen.
Wanneer mensen die geld hebben, en met dat geld de naam antidemocratisch te zijn, dat zien gebeuren, dan zullen zij mijn beste, volgens het orakel dat kroios kreeg, langs de kiezelrijke hermos vluchten, geen stand houden en zich niet schamen laf te zijn.
Ja een tweede kans om zich te schamen zullen ze niet krijgen.
en wie gegrepen wordt, is ten dode opgeschreven.
Onvermijdelijk
Maar die partijleider zelf ligt natuurlijk niet in al zijn grootheid gestrekt.
Hij laat de ene tegenstander na de andere in het stof bijten, heeft de teugels van het land vast in handen, in een absoluut dictator veranderd.
Ja, er is niets wat hem dan nog kan tegenhouden.
Zullen wij dan nu eens het gelukkige leven beschrijven van zo’n man en de maatschappij waarin zo’n schepsel optreedt?
Laten we dat doen,
De eerste tijd zal hij zich tegen iedereen die hij tegenkomt uiterst beminnelijk gedragen.
Hij zal niet alleen ontkennen een dictator te zijn, maar allerlei beloften doen aan particulieren en het volk in zijn geheel, schulden kwijtschelden, land verdelen onder het volk en zijn eigen medewerkers en tegenover iedereen een welwillende en soepele houding aannemen.
Dat is logisch
Maar wanneer hij zijn naar het buitenland uitgeweken tegenstanders voor zich heeft gewonnen of uit de weg heeft geruimd en wat hem betreft zijn handen vrij heeft, zal hij om te beginnen voortdurend oorlogen uitlokken, zodat bij het volk de behoefte blijft bestaan om een leider.
Dat ligt voor de hand
En ook om te zorgen dat men onder druk van financiële lasten gedwongen is zich met zijn dagelijkse werk bezig te houden en niet zo gauw tegen hem zal samenzweren.
Voor het geval dat hij van bepaalde personen vermoedt dat ze te zeer op hun vrijheid gesteld zijn om zich bij zijn leiders positie neer te leggen, kan hij zo die mensen natuurlijk ook nog op een bedekte manier uit de weg ruimen door hen in handen van de vijand te spelen.
Om al die redenen is het voor een dictator een voortdurende noodzaak op oorlog aan te sturen.
Maar met zo’n politiek ligt het wel voor de hand dat hij zich in het land gehaat maakt.
Ook onder de mensen die zijn greep naar de macht hebben gesteund en nu de belangrijke posten bezetten, zullen de sterkste persoonlijkheden onderling en ook tegenover hem openlijk kritiek op de gang van zaken uitoefenen.
Die mensen moet een dictator dus, wil hij aan de macht blijven, allemaal uitschakelen, totdat ook van zijn vrienden niemand meer van enige betekenis is overgebleven.
Hij zal dus scherp moeten opletten wie wilskrachtig is, wie ambitieus, wie intelligent en wie rijk, en zo groot is zijn geluk dat hij gedwongen is tegen al die mensen, of hij wil of niet, een vijandige houding aan moet nemen en hen naar het leven staan, totdat hij de maatschappij heeft gezuiverd.
Ja, precies het tegenovergestelde van wat een dokter met ons lichaam doet wanneer hij het slechte verwijdert en de beste elementen overlaat.
Ja, kennelijk is dat voor hem de enige manier om aan de macht te blijven.
Zo is hij dus de gevangene van het heerlijk dilemma:
Zijn bestaan door te brengen te midden van de onbeduidende massa, die hem dan ook nog haat, of zijn leven te verliezen.
Naarmate hij zich met zijn handelwijze meer gehaat maakt bij het volk, zal hij een grotere en trouwere lijfwacht nodig hebben.
De vraag is nu, wie zijn de mensen die hij vertrouwen kan en waar haalt hij ze vandaan?
Vanzelf zullen zij in zwermen komen aanvliegen, als er maar geld op tafel komt.
Darren weer natuurlijk, je bedoelt een willekeurige groep huurlingen uit het buitenland.
En in eigen land, zal hij er daar niet toe overgaan de mensen hun slaven af te pakken en hun vrijheid te geven en ze op te nemen in zijn eigen lijfwacht.
Ongetwijfeld want die zullen voor hem door het vuur gaan.
Fantastisch moet het zijn om dictator te zijn, als dat de kennissen en vrienden zijn met wie je overblijft, nadat je die anderen hebt gedood.
Van bewondering en het gezelschap van dat soort vrienden met hun nieuwe status moet je het dan hebben, waant door mensen van enig niveau word je verafschuwd en gemeden.
Dat kan niet anders.
Niet voor niets hebben de tragedie schrijvers blijkbaar een reputatie van wijsheid, vooral euripides.
Van hem komt ook de diepzinnige uitspraak dat een dictator wijs is omdat hij zich met intellect omringt. daarmee bedoelt hij zeker dat gezelschap waar wij het zojuist over hadden.
Zo wordt de dictatuur in nog veel andere opzichten door hem en andere schrijvers opgehemeld.
Maar door die zelfde wijsheid zullen zij er ook wel begrip voor hebben dat zij, met hun enthousiasme voor de dictatuur, in onze staat niet worden toegelaten en ook niet in andere landen met een vergelijkbare constitutie.
Laten zij maar naar het buitenland gaan om daar de massa op de been te brengen en met mooie, luide, overtuigende stemmen van gehuurde acteurs de politieke constitutie ter plaatse om te buigen in de richting van dictatuur en democratie.
Dan krijgen ze nog geld en status op de koop toe, vooral natuurlijk van dictators, maar ook in een democratie.
Maar hoe hoger zij komen op de steile helling van de constituties, des te meer laat hun reputatie het afeten, omdat hij als het ware niet genoeg adem heeft om daar nog mee te komen.
Maar we dwalen af.
Laten we weer terugkeren naar dat leger van de dictator, dat mooie grote, bonte leger dat nooit hetzelfde is.
Hoe wordt dat eigenlijk onderhouden?
Daarvoor zal hij natuurlijk eventuele nationale reserves opmaken en, voor zover dat telkens reikt, het kapitaal van geliquideerde tegenstanders.
Van het volk kan hij dan kleine bijdragen eisen.
Maar wanneer die stroom op een gegeven moment ophoudt?
Dan zal hij met zijn feestende vrienden en vriendinnen teren op het vermogen van zijn vader.
Ik begrijp het je bedoelt dat het volk hem heeft verwekt hem en zijn kameraden zal onderhouden.
Ja een andere mogelijkheid is er niet.
Hoe bedoel je?
Als het volk zich nu daaraan ergert en zegt dat het geen pas geeft dat een volwassen zoon door zijn vader wordt onderhouden in plaats van andersom en dat het hem niet heeft verwekt en in het zadel geholpen om, nu hij groot is geworden, zelf slaaf van zijn vroegere slaven te worden en hem met zijn samen geraapte slavenbende te onderhouden, maar om zich onder zijn leiding te bevrijden van de overheersing van de rijke, zogenaamde â€betere “klasse, en dat het hem daarom nu beveelt met zijn kameraden het land te verlaten, zoals een vader zijn zoon met zijn luidruchtige vrienden het huis uit zet?
Nu, dan zal het eindelijk wel tot het volk doordringen hoe de krachtverhoudingen werkelijk liggen en welk monster het als zoon heeft gekoesterd en grootgebracht.
Wat?
Zal hij zover gaan, die dictator, om tegen zijn eigen vader geweld te gebruiken en om hem te slaan als hij doet wat hij zegt?
Ja, nadat hij hem eerst heeft ontwapend.
Dus volgens jouw is een dictator iemand die zich aan zijn vader vergrijpt en zijn ouders op hun oude dag verwaarloost.
Kennelijk is dat dan het moment dat er openlijk sprake is van dictatuur en het volk is dan, zoals men ook wel zegt, op de vlucht voor de rook van ondergeschiktheid aan beschaafde mensen terechtgekomen in het vuur van de heerschappij van het gepeupel en heeft die buitensporig grote vrijheid verwisseld voor een verschrikkelijke en onverdraaglijke vorm van slavernij.
Inderdaad daar komt het wel op neer
Wat vind je, mogen we zeggen dat we hiermee duidelijk genoeg hebben beschreven hoe een dictatuur zich uit een democratie ontwikkeld en wat voor staats vorm het is?
Dan rest alleen de dictatoriale mens zelf.
We moeten nagaan hoe die zich uit de democratische mens ontwikkeld, wat voor iemand hij is en of hij gelukkig leven heeft of niet.
Weet je overigens wat ik nog mis?
In de kwestie van de behoeften geloof ik niet dat we de verschillende soorten al voldoende hebben onderscheiden.
En zolang daar nog iets aan ontbreekt, zal ons onderzoek te vaag blijven.
Daarvoor is het toch nog niet te laat?
Nee inderdaad, kijk ik zou graag het volgende vaststellen.
Bij de niet – elementaire genotservaringen en behoeften behoren naar mijn idee ook bepaalde immorele begeerten die ieder mens in aanleg lijkt te hebben, maar die in bedwang worden gehouden door wet en normen en door de betere begeerten met behulp van het verstand.
Sommige mensen raken er volledig vanaf of houden er maar weinig over, die dan nog zwak zijn ook, maar bij anderen zijn ze sterk en talrijk.
Wat voor begeerte bedoel u precies?
De begeertes die ’s nachts wakker worden, wanneer de rest van de psyche, het rationele, zachtaardige deel dat de begeerte regeert, slaapt en het wilde, dierlijke element gevuld met voedsel of sterke drank, tekeergaat, de slaap afschudt en op weg gaat om zich uit te leven.
Je weet, op zo’n moment is het tot alles in staat, volledig ontdaan als het dan is van schaamtegevoel en redelijk vermogen.
Het schrikt bijvoorbeeld in zijn fantasie helemaal niet terug voor een poging tot seksuele omgang, niet alleen met de eigen moeder, maar met elk willekeurig ander mens, god of dier.
Het ziet niet op tegen de meest zondige moord en onthoudt zich van geen enkel voedsel.
In een woord, geen enkele dwaasheid of perversiteit blijft dan achterwege.
Wanneer je nu een gezond gestel bezit en jezelf in de hand hebt, zorg je voordat je gaat slapen dat je het rationele element in jezelf hebt wakker gemaakt en op degelijke intellectuele bezigheden onthaald, zodat je tot bezinning bent gekomen.
Het element van de begeerte stel je niet bloot aan gebrek, maar ook niet aan verzadiging, zodat het inslaapt en niet met zijn vreugde of verdriet het beste element last bezorgt.
Dat krijgt dan de kans alleen en op zichzelf zuiver na te denken en ernaar te streven uit verleden, heden of ook toekomst iets waar te nemen wat het niet weet.
Op dezelfde manier moet je ook je wils element kalmeren en niet in opgewonden toestand inslapen omdat je je kwaad hebt gemaakt op iemand.
Wanneer je dus pas te slapen legt nadat je die twee elementen tot rust hebt gebracht en het derde , waarin het denken plaatsvindt, hebt geactiveerd, je weet dat je onder die omstandigheden niet alleen het dichts de waarheid benadert, maar dat ook de beelden die in je droom verschijnen in dat geval het minst immoreel zijn.
Nu, dat was dus even een uitweiding.
Wat wij willen vaststellen is in elk geval dat er blijkbaar in ieder mens en of ander verschrikkelijk, wild en zedeloos soort begeerten huist, ook al maken sommige van ons een heel beheerste indruk, en dat die begeerten blijkbaar duidelijk worden in de slaap.
Kijk eens of daar iets in zit en of je het ermee eens kunt zijn.
Goed, denk dan nu eens terug aan wat voor iemand de democratische volksmens volgens ons is. Die had zich ontwikkeld uit een jongen die bij een zuinige vader was opgegroeid, alleen geld verdienende behoeften respecteerde en neerzag op het niet - elementaire, waarbij het alleen te doen was om amusement of luxe.
Zo is het toch?
Die jongen kwam in aanraking met meer geraffineerde personen, die vol zaten met de behoeften die wij zojuist hebben behandeld.
Hij liet zich tot alle mogelijke uitwassen brengen en nam uit afkeer van de zuinigheid van zijn vader hun levenshouding over.
Maar omdat hij een betere aanleg had dan zijn verleiders werd hij ook naar de andere kant getrokken en zo kwam hij tot een compromis tussen beide levenswijze.
Hij genoot naar zijn eigen idee van alles met mate en leidde zo een leven waarin hij beide uiterste van bekrompenheid en immoraliteit vermeed, van een oligarch verandert in een volksmens.
Goed stel nu dat zo iemand inmiddels ouder geworden, op zijn beurt een zoon heeft, die ook weer in de geest van zijn vader is opgevoed.
Stel verder dat met die jongen weer hetzelfde gebeurt als indertijd met zijn vader.
Hij wordt ertoe gebracht alle normen te negeren, wat zijn vrienden het toppunt van vrijheid noemen.
Daartegenover krjjgen zijn ’compromis – behoeften’ versterking van zijn vader en de rest van de familie.
En daartegen voeren die vrienden weer nieuwe versterkingen aan.
Wanneer die gevaarlijke charlatans en dictator makers niet langer kans zien de jongen op een andere manier in hun greep houden, spelen zij het klaar in hem een hartstocht te verwekken en naar voren te schuiven als leider van zijn luie, consumptieve begeerten, een soort grote, gevleugelde dar – want wat is de hartstocht van zulk soort mensen anders?
Wanneer dan de andere begeerten daaromheen gonzen in die zwoele atmosfeer van parfums, make up en drank en al het genot waaraan men zich bij zulke gelegenheden overgeeft, en die hartstocht voeden en tot het uiterste opvoeren en zo die dar van een angel voorzien, vanaf dat moment vindt die leider van de psyche in de waanzin zijn lijfwacht en gaat hij als een razende tekeer.
Alle opvattingen of verlangens in hem die voor goed doorgaan en op schaamtegevoel wijzen verstoot hij en brengt hij ter dood, totdat hij de jongen van zelfbeheersing heeft gezuiverd en met bezetenheid van buiten heeft gevuld.
Zo zal het dictatoriale type ontstaan.
Die dictatoriale positie van de hartstocht, vinden we die ook niet terug in uitdrukkingen als “de slaaf zijn van je begeerte�
Het zal je misschien ook wel eens opgevallen zijn dat ook een dronkeman iets dictatoriaals heeft in zijn manier van denken.
Verder verbeelden krankzinnigen en gestoorde mensen zich wel dat zij in staat zijn als een keizer de wereld te beheersen.
Dat is nu precies wat iemand tot een dictatoriaal mens maakt: wanneer hij door aanleg, manier van leven of beide zich gedraagt als een dronkeman, een seksuele maniak en een gek.
Wat voor leven zal zo man hebben?
Goed luister dan.
Volgens mij wordt het, als het eenmaal zover is gekomen, een aaneenschakeling van feesten, dansen, eten, vrouwen en alles wat daarmee samenhangt.
Het hartstochtelijke verlangen naar die dingen leeft als een dictator in zo iemands innerlijk en bestuurt al zijn psychische activiteiten.
Aan alle kanten schieten dag en nacht voortdurend verschrikkelijke begeerten in hem op, die enorme eisen stellen.
Alles wat zo iemand verdient is dus meteen weer op.
En dan volgen leningen en begint hij zijn vermogen in te teren.
Wanneer alles op is, is het onvermijdelijk dat de hevige begeerten die zich dicht op elkaar in hem hebben genesteld om bevrediging schreeuwen.
Opgejaagd door hun steken, vooral die van de hatrstocht zelf, door alle andere begeerten als een lijfwacht gevolgd, raakt zo iemand buiten zichzelf.
Hij kijkt rond wie iets heeft wat hij door oplichting of geweld kan roven.
Hij moet hoe dan ook aan geld komen, anders wordt hij door ondragelijke pijnen gekweld.
Zoals de nieuwe genotservaringen in hem die van vroeger opzij schoven en hen van hun macht beroofden, zo zal hijzelf ondanks zijn jeugd zich het recht aanmatigen zijn vader en moeder opzij te schuiven en hen, als hij zijn eigen deel heeft opgemaakt, beroven door van het vermogen van zijn vader te nemen.
Als zij hem dat niet willen toestaan, wat denk je, zal hij dan niet eerst proberen zijn ouders te bestelen en op te lichten?
En wanneer dat niet lukt, hun eigendom met geweld grijpen?
Als zij dan aan hun bezit vasthouden en weerstand bieden, die oude man en oude vrouw, zal hij dan voorzichtig zijn en hen ontzien en zich niet dictatoriaal gedragen?
Ik ben niet erg gerust op het lot van de ouders van zo iemand.
Wat?
Denk je werkelijk dat hij voor een van zijn nieuwe vriendinnetjes met wie hij geen enkele band heeft, zijn oude, vertrouwde moeder die hem het leven heeft geschonken, of voor een nieuwe aantrekkelijke vriend zijn eigen gerimpelde vader, die hij langer kent dan wie ook, zal laten slaan en in hun eigen huis laten sloven voor die nieuwe vrienden die hij daar heeft binnen gebracht?
Ik vrees van wel.
Het is kennelijk een groot geluk een dictatoriale zoon te hebben.
Maar op een gegeven moment laat toch ook het vermogen van zijn vader en moeder zo iemand in de steek, terwijl die zwerm begeerten in hem inmiddels een enorme omvang heeft aangenomen.
Dan zal hij eerst zijn handen uitsteken naar de deur van andermans huis of naar de kleding van iemand die laat in de nacht over straat loopt, en daarna ook banken van hun inhoud gaat verlossen.
Bij dat alles zullende algemene erkende opvattingen over goed en kwaad die hij van jongs af aan heeft gehad, door de nieuwe denkbeelden die net uit de goot zijn gehaald en tot lijfwacht van zijn hartstocht zijn gepromoveerd, met behulp van die hartstocht worden overweldigd.
Tot dusver, zolang hij onder het bewind van wet en normen en dat van zijn vader nog een democratische constitutie had, kregen die alleen in zijn dromen vrijheid, wanneer hij sliep.
Maar onder die dictatuur van de hartstocht gedraagt hij zich in wakende toestand voortdurend zoals hij vroeger een enkele keer in zijn dromen deed.
Hij zal voor een vreselijke moord niet terug deinzen, en voor geen voedsel en geen daad.
De hartstocht die in volledige anarchie en zedenloosheid als een dictator in hem leeft zal zijn alleenheerschappij gebruiken om hem tot allerlei uitwassen te brengen, net als een dictator zijn vol, om zichzelf in leven te houden met zijn luidruchtige troep, die gedeeltelijk door slechte contacten van buiten is binnengedrongen en gedeeltelijk door dezelfde levenswijze binnen in hemzelf is los gemaakt en bevrijd.
Dat is het leven dat zo iemand te wachten staat.
Zolang dit soort mensen in het land nu maar niet te talrijk is en de rest van de bevolking een sobere levensinstelling heeft, zoekt het wel een dictator in het buitenland zijn emplooi of ze verhuren zich als soldaat, als er ergens oorlog is.
En wanneer overal vrede en rust heers, blijven ze in het land om daar op kleine schaal allerlei misdrijven te plegen.
Dingen als diefstal, inbraak, zakkenrollen, overvallen, ontvoeringen en ook wel , als zij handig zijn met woorden zijn, chantage omkoping en het afleggen van meinedige getuigenverklaringen.
Op kleine schaal ja, zolang er inderdaad weinig van die mensen zijn.
Klein is een betrekkelijk begrip en dat alles haalt het niet bij de morele degeneratie en ellende die een dictator over een volk brengt.
Maar wanneer in een gemeenschap het aantal van dit soort mensen en hun volgelingen groeit en ze zich bewust worden van hun kracht, dan zijn zij het die gebruik maken van de domheid van de volksmassa om een dictator aan de macht te brengen.
En dat is diegene onder hen die zelf de grootste en sterkste dictator in zijn eigen psyche heeft.
Zo iemand is natuurlijk het meest voor de dictatuur geschikt.
Het kan zijn dat het volk vrijwillig toegeeft, maar als het zich verzet zal zo iemand zijn vaderland, als hij de kans krijgt, precies zo onderdrukken als indertijd zijn vader en moeder heeft onderdrukt.
Hij zal nieuwe kameraden meebrengen en zijn vertrouwde vaderland, of moederland zoals de kretenzers zeggen, aan hun willekeur uitleveren en dat is dan de bekroning van het verlangen van zo’n mens.
In hun persoonlijk leven gedragen die mensen zich, voordat zij aan de macht komen, als volgt.
In de eerste plaats omringen ze zich uitsluitend met kennissen die hen naar de ogen kijken en in alles ter wille zijn.
Zelf kruipen ze voor mensen van wie ze iets nodig hebben.
Ze wringen zich dan in bochten om hun vriendschap te tonen, maar negeren hen verder zodra ze hun doel hebben bereikt.
Heel typerend.
Hun leven lang zijn ze dus nooit met iemand bevriend.
Zij zien hun medemensen altijd in termen van superieuren of ondergeschikten.
Onafhankelijkheid en echte vriendschap zijn dingen waarvan de dictatoriale natuur niet heeft geproefd.
Moeten we dan niet zeggen dat zulke mensen niet anders dan onbetrouwbaar kunnen zijn?
En ook immoreel in de hoogste graad, als het juist is wat we in het voorafgaande over morele kwaliteit hebben vastgesteld?
Samenvattend zouden we, denk ik van het laagste type mens kunnen zeggen dat het iemand is die zich bij volle bewustzijn gedraagt zoals anderen alleen in de dromen die we bespraken.
Op zo’n manier ontwikkeld zich iemand met de sterkste dictatoriale aanleg, die bovendien nog de alleenheerschappij krijgt, en wel des te meer naarmate hij langer het leven van een dictator lijdt.
Moeten we dan niet aannemen dat wie het slechtste type blijkt te zijn ook het meest ongelukkig zal blijken?
En dat zijn ongeluk en groter en langduriger zal zijn naarmate zijn dictatoriale macht langdurig en groter is, wat een massa opinies de massa er ook op na houdt?
