Wie wens jij in de hel?

[yopi]

Om verder te komen moeten er offers geplengd worden voor de goden die ons leven bestieren. Die onsterfelijken. Die zich misschien wel dood vervelen.

[yopi]

Een vrijblijvend democratisch proces, waar in het kader van de vrije meningsuiting elke stem telt.

[yopi]

Ik heb anders gestemd, omdat ik bedacht dat je na je leven misschien toch wel met gelijkgestemden zou willen verkeren.
Of dit nu in de hemel (met als zijn compartimenten) of in de hel is.

Misschien wil je jezelf wel in de hel zien als je daar samen kan zijn met mensen die je verwant zijn.
Al is het heet in de hel. De warmte van je soortgenoten geven toch misschien wel enige comfort ..

Die zachtheid van die eitjes in de hemel ...
Daar wil je toch geen omgang mee in het licht van de eeuwigheid?

...
Alle kippetjes op een stokkie:
Zeg ik met Nietzsche: Blijf de aarde trouw.

Wat is het thuisgevoel eigenlijk?

Het vrek-gevoel van Scrooge?

...
Straks is het december-gevoel weer achter de rug en ga ik met ál die mensen weer een vakantietje boeken voor de lente.

De gele cornoulje in volle bloei brengt me helemaal in de war.

Het is een soort omgekeerd einde-ter-tijden gevoel.
Dat zet ik tegenover het idee van dat er na de winter geen lente meer komt. En dat je op een eiland nog een paradijselijk gevoel hebt omdat er op dat eiland nog enige lente te ontdekken valt. Terwijl de rest van de wereld tot je ontzetting niks meer gaat bloeien.

Een leuk verhaaltje om je aan te verlustigen op deze dagen ná kerstmis.

[memeticae]

Ik weet niet wat "hel" is.

Daarom kan ik je vraag niet beantwoorden.

Maar als je wilt, zal ik (nutteloos) voor jouw goden offeren.
Mits jij je daar wel bij voelt, en ons de gelegenheid geeft tot offeren.

[yopi]

Je zit in de wachtkamer. Misschien wel het grootste offer dat je kunt brengen.

[memeticae]

HM

Met de wachtkamer bedoel je het purgatorium, neem ik aan?
Om alle verschrikkingen van het purgatorium te kennen, zal ik toch eerst en vooral katholiek moeten zijn; of op zijn minst goedgelovig.

Ik houd niet van wachtkamers, ben er ook zelden geweest. Die keren dat ik er was om een specialist te raadplegen, die mij zou kunnen uitleggen wat er mis met me was, kwam ik altijd van een koude kermis thuis: er is niets mis met mij. (Wel even de faktuur betalen.)

Dan kun je maar een ding doen: bij jezelf te rade gaan. Blijkbaar lijd ik aan een niet bestaande (of onbekende, of ongekende) fysische aandoening, die via de geest tot een fysische aandoening leidt, die je alleen zelf voelt, en waar voor de buitenwereld dus geen spoor van te vinden is.

(Even concreet toelichten: Ik meende iets van reumatiek te bespeuren, uit geen van de onderzoeken bleek het kenmerk van reumatiek. Blijkbaar doen mijn gewrichten dus pijn omdat ik het wil/denk/vermoed, maar zeker niet omdat ze pijn doen, dat is bewezen ...)

Het heeft wel nut gehad: de hypochonder in mij is genezen, ofschoon ik nog steeds last heb van pijn in mijn gewrichten, heb ik geleerd het weer ermee te voorspellen.
Veel pijn? Er komt regen.
Ondragelijke pijn? Storm.
Zeurende pijn? Sneeuw.
Gewone pijn? Mooi weer.
Geen pijn? Dan ben ik waarschijnlijk dood.

Maar, er is wel iets voor te zeggen: voelen dat je leeft.
De kunst is alleen de pijn in genot om te zetten, zonder pillen, zonder drugs, zonder nicotine, zonder alcohol.

Het nadeel is weer, dat je het genot van pijn gaat missen.
En het dan weer gaat zoeken in pillen, nicotine, &c.

Een pijnloos leven: dat lijkt me een computerspel. (drie levens, en anders begin je opnieuw)
Een leven vol pijn, dat is de asceet.

Is dat de wachtkamer?
Ik weet het niet.

Mocht het zo zijn, heb ik ermee leren te leven.
De pijn is een normaal onderdeel van mijn leven geworden.
Soms ga ik me nog wel eens te buiten aan absurde fysieke belasting, door bijvoorbeeld de versnellingsbak van mijn eigen auto te vervangen.

Maar daarna voel ik me gelijk weer schuldig, dat ik het niet heb laten doen.
Ik heb de specialisten voer uit de mond geslagen.

Die schuldigheid verdwijnt overigens ook weer als sneeuw voor de zon: immers, als je wilt dat iets goed gebeurt, moet je het zelf doen.

Kun je tenminste jezelf als schuldige aanwijzen als het niet goed was.

En jij?

Wat is jouw "offer"?

Behalve andere mensen tot de wachtkamer te vooroordelen?

Stuurman aan wal of zo?

[yopi]

In ieder geval bedankt voor je antwoord.

En dat je de moeite neemt.
..
Het purgatorium is naar mijn idee de deur die je opendoet als je eindelijk de wachtkamer verlaat.

En jouw verhaal klinkt in mijn oren nog steeds als een ongeloof-verhaal.

Wel dapper.

Zeg ik maar dat ik het ook niet weet.

Heb ik nog wel dingetjes die me overeind houden.

Wil je daar iets over horen. Of vind je het wel best zo?

[yopi]

Het klinkt me in ieder geval nogal masochistisch in mijn oren ..

[Leon]

Als je uitverkoren bent om intelligentie te krijgen of het je gegund is te hebben is dat wat anders dan dat je intelligent bent en onderdrukt moet worden, als je begrijpt wat ik bedoel.

In de wachtkamer zit je alleen maar te wachten als je in aanmerking komt voor onderdrukking.

[Leon]

Wie wens je zelf in de hel yopi, niemand of iedere rubriek, of juist de mensen die andere mensen in de hel wensen?

Ik twijfelde bij ego-strategen, maar mogelijk zie jij dan juist zo iemand als ik..

De helwensers in de hel wensen is ook een jezelf in de hel wensen, misschien is het wel gezellig druk in de hel...

Mijn beeld van hel is naast die plaats van boetedoening en afdaling, de plaats waar de realiteit kenbaar is, dus geen virtualiteit heerst, het moet wel vreselijk troosteloos zijn als het grootste gedeelte in virtualiteit zit en de wakkeren een beetje de boel draaiende moeten houden, dan zijn mensen die de hel nodig heeft waarschijnlijk geen dromers maar keiharde en nuchtere hells-angels of zo.

[yopi]

Als je uitverkoren bent om intelligentie te krijgen of het je gegund is te hebben is dat wat anders dan dat je intelligent bent en onderdrukt moet worden, als je begrijpt wat ik bedoel.

In de wachtkamer zit je alleen maar te wachten als je in aanmerking komt voor onderdrukking.

Daar zal Memeticae zich voor uit moeten spreken zou ik denken.

Wordt het - helaas - toch weer psychologisch.
Aarzelend zeg ik dat dit toch voor M. van toepassing is. Maar hij kan dat weer tegenspreken.

Ik zou wel es willen weten of M. zich ook bewust is van zijn onbewuste.
Ik denk eigenlijk van wel. Maar dan ten koste van iets er mee moeten doen.

Best wel gevaarlijk in mijn optiek. Maar misschien wel totaal niet bij Chris.

Het is sondering van mijn kant. Omdat ik het niet kan verdragen anderen niet te kunnen begrijpen.

....

Beste bedoelingen van mezelf wantrouw ik ook.
Om ff strategisch mijn eigen onbewuste er bij te betrekken.

Waarschijnlijk - denk ik wel es - gaat het om lullige dingen.

...

Ik reken nog steeds op voortgang.

[yopi]

Wie wens je zelf in de hel yopi, niemand of iedere rubriek, of juist de mensen die andere mensen in de hel wensen?

Ik twijfelde bij ego-strategen, maar mogelijk zie jij dan juist zo iemand als ik..

De helwensers in de hel wensen is ook een jezelf in de hel wensen, misschien is het wel gezellig druk in de hel...

Mijn beeld van hel is naast die plaats van boetedoening en afdaling, de plaats waar de realiteit kenbaar is, dus geen virtualiteit heerst, het moet wel vreselijk troosteloos zijn als het grootste gedeelte in virtualiteit zit en de wakkeren een beetje de boel draaiende moeten houden, dan zijn mensen die de hel nodig heeft waarschijnlijk geen dromers maar keiharde en nuchtere hells-angels of zo.

Stiekum had ik 'gewone mensen' hier in gesmokkeld.
Het was algemeen bedoelt. Maar dubbele motieven spelen altijd een rol in elke aktie.

Het is maar een over-reactie.

Maar om het aan te zetten: Ik had die gewone mensen op moeten voeren als gewone mensen die gewone mensen als de beste mensen die er op de wereld maar kunnen bestaan beschouwen.
Dat soort gewone mensen wens ik misschien niet naar zo'n soort Jeroen Bosch Hel, als wel naar de wachtkamer.
Waar mensen niet in de gaten hebben dat ze in de hel leven.
Het lijden wordt hun ontzegt, maar ze kunnen lekker roddelen onderling.
Een hel als hemel verklaard.

In religieuze termen: Lauwen??

[yopi]

Wie wens je zelf in de hel yopi, niemand of iedere rubriek, of juist de mensen die andere mensen in de hel wensen?

Ik twijfelde bij ego-strategen, maar mogelijk zie jij dan juist zo iemand als ik..

De helwensers in de hel wensen is ook een jezelf in de hel wensen, misschien is het wel gezellig druk in de hel...

Mijn beeld van hel is naast die plaats van boetedoening en afdaling, de plaats waar de realiteit kenbaar is, dus geen virtualiteit heerst, het moet wel vreselijk troosteloos zijn als het grootste gedeelte in virtualiteit zit en de wakkeren een beetje de boel draaiende moeten houden, dan zijn mensen die de hel nodig heeft waarschijnlijk geen dromers maar keiharde en nuchtere hells-angels of zo.

Stiekum had ik 'gewone mensen' hier in gesmokkeld.
Het was algemeen bedoelt. Maar dubbele motieven spelen altijd een rol in elke aktie.

Het is maar een over-reactie.

Maar om het aan te zetten: Ik had die gewone mensen op moeten voeren als gewone mensen die gewone mensen als de beste mensen die er op de wereld maar kunnen bestaan beschouwen.
Dat soort gewone mensen wens ik misschien niet naar zo'n soort Jeroen Bosch Hel, als wel naar de wachtkamer.
Waar mensen niet in de gaten hebben dat ze in de hel leven.
Het lijden wordt hun ontzegt, maar ze kunnen lekker roddelen onderling.
Een hel als hemel verklaard.

In religieuze termen: Lauwen??

[yopi]

Wie wens je zelf in de hel yopi, niemand of iedere rubriek, of juist de mensen die andere mensen in de hel wensen?

Ik twijfelde bij ego-strategen, maar mogelijk zie jij dan juist zo iemand als ik..

De helwensers in de hel wensen is ook een jezelf in de hel wensen, misschien is het wel gezellig druk in de hel...

Mijn beeld van hel is naast die plaats van boetedoening en afdaling, de plaats waar de realiteit kenbaar is, dus geen virtualiteit heerst, het moet wel vreselijk troosteloos zijn als het grootste gedeelte in virtualiteit zit en de wakkeren een beetje de boel draaiende moeten houden, dan zijn mensen die de hel nodig heeft waarschijnlijk geen dromers maar keiharde en nuchtere hells-angels of zo.

Stiekum had ik 'gewone mensen' hier in gesmokkeld.
Het was algemeen bedoelt. Maar dubbele motieven spelen altijd een rol in elke aktie.

Het is maar een over-reactie.

Maar om het aan te zetten: Ik had die gewone mensen op moeten voeren als gewone mensen die gewone mensen als de beste mensen die er op de wereld maar kunnen bestaan beschouwen.
Dat soort gewone mensen wens ik misschien niet naar zo'n soort Jeroen Bosch Hel, als wel naar de wachtkamer.
Waar mensen niet in de gaten hebben dat ze in de hel leven.
Het lijden wordt hun ontzegt, maar ze kunnen lekker roddelen onderling.
Een hel als hemel verklaard.

In religieuze termen: Lauwen??

[yopi]

Wie wens je zelf in de hel yopi, niemand of iedere rubriek, of juist de mensen die andere mensen in de hel wensen?

Ik twijfelde bij ego-strategen, maar mogelijk zie jij dan juist zo iemand als ik..

De helwensers in de hel wensen is ook een jezelf in de hel wensen, misschien is het wel gezellig druk in de hel...

Mijn beeld van hel is naast die plaats van boetedoening en afdaling, de plaats waar de realiteit kenbaar is, dus geen virtualiteit heerst, het moet wel vreselijk troosteloos zijn als het grootste gedeelte in virtualiteit zit en de wakkeren een beetje de boel draaiende moeten houden, dan zijn mensen die de hel nodig heeft waarschijnlijk geen dromers maar keiharde en nuchtere hells-angels of zo.

Stiekum had ik 'gewone mensen' hier in gesmokkeld.
Het was algemeen bedoelt. Maar dubbele motieven spelen altijd een rol in elke aktie.

Het is maar een over-reactie.

Maar om het aan te zetten: Ik had die gewone mensen op moeten voeren als gewone mensen die gewone mensen als de beste mensen die er op de wereld maar kunnen bestaan beschouwen.
Dat soort gewone mensen wens ik misschien niet naar zo'n soort Jeroen Bosch Hel, als wel naar de wachtkamer.
Waar mensen niet in de gaten hebben dat ze in de hel leven.
Het lijden wordt hun ontzegt, maar ze kunnen lekker roddelen onderling.
Een hel als hemel verklaard.

In religieuze termen: Lauwen??

[memeticae]

Ik zou wel es willen weten of M. zich ook bewust is van zijn onbewuste.
Ik denk eigenlijk van wel. Maar dan ten koste van iets er mee moeten doen.

Best wel gevaarlijk in mijn optiek. Maar misschien wel totaal niet bij Chris.

Ik reken nog steeds op voortgang.

Goed. Je krijgt je zin, voor deze, gelijk de enige, en laatste keer.
Ik heb me tot nu toe, jegens jou, altijd weten in te houden, en zal dat ook nu proberen niet na te laten.

Maar dit moet me van het hart.

4x yopi. Vier keer hetzelfde is nog steeds hetzelfde, niks voortgang, het begint op achterlijkheid te lijken, of onverschilligheid. Maar dat lijkt me, in dit geval, en gezien je leeftijd, redelijkerwijs hetzelfde. (Vanwege de reciproke die tegenwoordig schijnt te heersen, tussen kunnen omgaan met computers en ze begrijpen.)

Niet dat daar iets mis mee is, natuurlijk, maar het valt zo op. Tenzij dat je bedoeling was natuurlijk. Maar de kwantiteit van je bericht heeft aan kwaliteit verloren; ik heb het, expres, niet gelezen. Ik dacht: "Vier keer hetzelfde, ja dat ken ik al. Wat een sukkel!". Dit alles onbewust hé! Dat we elkaar niet verkeerd gaan begrijpen.

Denigrerend? Misschien wel. Pedagogisch? Ook. Volgens de harde leermeester methode. Zinvol? Geen idee, ik weet niet waar het bericht over ging en weiger het te lezen. Rule-of-thumb zegt dat ik er toch weinig van begrijp, dus waarom er überhaupt aan begonnen?

Als je niet oppast, en dit is geen dreiging, kweek je een yopi-filter voor mijn ogen. Je bent sowieso al onleesbaar, bent niet duidelijk in wat je zegt en verlangt het telkens toch van anderen? Als je email was, was je automatisch in de ongewenst-bak terecht gekomen. Maar een gevoel, misschien wel mijn onderbewuste, zegt me dat dat vice-versa al aan de gang was.

Waar schuilt volgens jou het gevaar, eerst te reageren vanuit je on(der)bewuste en het vervolgens proberen te rationaliseren?

Dat je niet meer gaat reageren vanuit dat onbewuste? En enkel en alleen nog vanuit rationaliteit?
Of je je onderbewuste probeert te rationaliseren? Om het alvorens en vervolgens weg te calculeren?

Hoe kan dat nou!?

Dat lijkt mij onmogelijk.
Mocht het je interesseren, alles dat ik zeg is eerst onbewust gevormd, en is als gevoel geboren.

Vervolgens probeer ik er rationaliteit aan te geven.

Ik bezit blijkbaar de kunst om mijn gevoelens rationeel weer te geven. Maar daarnaast mezelf niet gelijk geheel bloot te geven, ik weet er een sluier overheen te gooien en krijg je alleen die blote delen te zien die ik je wil laten zien. Net zoals heel veel anderen om mij heen, inclusief jezelf.

Zo blijf ik tenminste bewust van mijn naakte onbewuste.

Als dat is wat je wilde horen, nou daar staat het dan.

Maar het zal wel niet.

Want wie ben jij eigenlijk? Behalve een bloedzuiger?

Zit jij in je eentje in de wachtkamer? Hoopt met je gezang nog mensen erin te lokken?

Of zit je te wachten tot er eens een deur opengaat? Maakt niet uit welke: in- of uitgang, met elke wijziging ben je al gelukkig.

Is het wel eens bij je opgekomen dat jij in je eentje in je zelfgecreëerde wachtkamer zit?

Een fabrikaat van je eigen (on(der))bewustzijn?
Waar je je schijnbaar eenzaam voelt, en door op de een of andere rare manier, door mensen van je af stoten, gezelschap zoekt?

Is je dat wel eens opgevallen?

Nee?

Jammer.

Wat ik niet begrijp is wat jij aan mij zo afstotelijk vind, keer op keer probeer je het mij te laten vinden. Maar ik kan niet vinden wat jij zoekt, noch heb ik zin in die zoektocht.
Tenzij je het me uitlegt, of er een voorbeeld van geeft, dan wil ik wel meezoeken.

Maar tot dan, adie, en zoek het maar lekker zelf uit. Doe ik dat ook, met Uw welnemen.

[yopi]

Ok..
Je geeft me nu genoeg te denken om mezelf ook in te houden omdat je je nu eindelijk niet inhoudt. (Niet de bedoeling om nog meer uit te lokken.)

Doen we maar een gewapende vrede met allebei in de wachtkamer.

[yopi]

Voor wat het waard is: Mijn eigen reacties bevreemden mij ook.
Eigenlijk nog niet zo vaak meegemaakt.
Als ik er zelf wijzer van wordt met al dat gedoe, wat wel van buiten lijkt te komen, zal ik misschien wat evenwichtiger reageren.

Heb jij dan misschien geen behoefte meer aan. Maar dan gaat dat uit van mijn eigen behoefte.

[yopi]

Nog even als laatste: Een feit is dat er iets aan de hand is tussen jou en mij.
Waarschijnlijk vooral van mij uit.
Dat wil ik wel toegeven.

Ik hoop alleen dat het niet te triviaal is.

[memeticae]

Ach ja.

Een beetje storm op zijn tijd ruimt de dorre bladeren lekker op, en wat gefulmineer af en toe zuivert de lucht weer.

Ik denk dat je gelijk hebt, als je zegt dat het van jouw uitkomt. De trivialiteit kan alleen jij zelf bepalen, want ik weet niet wat het is.

Ik pleit voor ongewapende vrede, zonder wachtkamers.

Nog een fijne avond.

[yopi]

Dat ongewapende stelt me wel gerust.

Ik hou het er op dat er altijd wel een toekomst in een relatie mogelijk is.
Ondertussen ga ik er wat nachtjes over slapen.

(Dus er is wel sprake van een relatie omdat het maalt in mijn geest als het over jou gaat)

[Leon]

Ongewapend is onmogelijk, niet wachtend ook.

Wat wel kan is uiteindelijk de wapens niet gebruiken, maar als denken al een wapen is, dan is dat toch verdomd lastig, zeker als het moet, dat laten.

Ik schaam me nog regelmatig om mijn wapengebruik, toch niet echt die cowboy...

Wat ik wel zou willen is dat schaamteloosheid wat minder was...

[memeticae]

Verdekte wapens niet gebruiken, kan hetzelfde lijken als ongewapend. Alleen weet de degene met de verdekte wapens meer dan de ander.
Dat is wel weer een voedingsbodem voor achterdocht -als denken als (verdekt) wapen opgevat kan worden- en dat leidt dan weer tot een rat-race van onuitgesproken gedachten (die je ook wel vermoedens zou kunnen noemen), die in voorkomende gevallen tot vooroordelen verworden.
En ja, dan zit je uiteindelijk in een wachtkamer te wachten op wat -verwachte- actie (of reactie, zulks dat het geval mocht zijn).

Maar het levert wel een aantal interessante situaties op:
Je kunt je dommer voordoen dan je bent. (Kat uit de boom kijken)
Je kunt je slimmer voordoen dan je bent. (Bluffen)
Je kunt voor dommer gehouden worden dan je bent. (Kat uit de boom blijven kijken)
Je kunt voor slimmer gehouden worden dan je bent. (Bluf gelukt)
Het verschil tussen de eerste en de laatste twee is de relativiteit van aspect en tijd.

De "oplossing" is wellicht het denken niet als wapen te zien, zodat iedereen even slim als dom is als de ander.
Is er gelijk ook geen achterdocht (en dus schaamte) meer nodig.
En je komt lekker ontwapenend over. Schaamte-loos.

Maar dan wordt je al gauw weer naïef genoemd ... Hm.

Eigenlijk is je denken verborgen houden, het als wapen op te vatten, behoorlijk schaamteloos, zo niet hautain.
Tegelijkertijd geldt: je denken verborgen houden, door het als minderwaardig wapen op te vatten, als schaamtevol.

Maar aan de andere kant kunt je schaamteloos ook zien als: zonder gêne.
Als je iemand schaamteloos een diefstal ziet plegen, zou je er zonder gêne op af moeten stappen om te zeggen dat jij dat niet goed vindt. Doe je het niet, zou je je achteraf kunnen gaan generen dat je het niet gedaan hebt, wat dan weer berouw na de zonde oplevert en, waarschijnlijk, schaamte. Dan valt voor de schaamteloosheid van Diogenes nog wel wat te zeggen.

Uit mijn boeddhistische scheurkalender van vorig jaar:
"De wijze zegt niet wat hij weet,
de dwaas weet niet wat hij zegt"
Een erg leuke paradox, want is het nu een slimme of een dwaze uitspraak?

Ontwapenend zeker en ergens ook wel naïef. Zeker als hij wordt uitgesproken door iemand die zich niet in een wachtkamer bevindt.

Als ik het vertaal naar wapens:
"De wijze gebruikt zijn wapens niet,
de dwaas weet er niet mee om te gaan"
Maar dan is de paradox een oxymoron geworden, tenzij de dwaas met losse flodders schiet. Daarom denk ik dat de vergelijking denken = wapens niet opgaat.

Ik denk eerder dat je meningen met wapens kunt vergelijken:
"De wijze kent zijn mening niet,
de dwaas kent niet wat hij meent."
Paradox hersteld.

Een mening kun je zien als een uitgedachte verklaring. Maar dan geldt weer dit cliché: wie nooit van mening is veranderd heeft zelden iets geleerd.

Wat niet wegneemt dat het goed mogelijk is een mening te vormen, maar een beetje filosoof (mits een filosoof voor "wijze" door mag gaan) zal hem altijd verkondigen met een vraagteken erachter.

Toch?

(Een andere reden waarom ik de denken=wapens metafoor niet zo mooi vind, is omdat je dan kunt spreken van een "slagveld van gedachten". Dat trekt mij niet zo aan. Liever zie ik dan denken als bloemen, die na bestuiving verdorren en weer nieuwe bloemen maken. Dan is een weide of forum wel handig, want een eenzame bloem, onbestoven, verdort enkel zonder plaats te maken voor nieuwe (gedachten).)

[Leon]

Mooie beschouwing,

Dat denken een twijfelen is (want uitgestelde actie) geeft al aan dat het anders is dan bij wapens, die zijn er niet voor uitgestelde actie. Of wel?

[memeticae]

Dank je.

Wapens leiden tot wedloop, wedloop lijdt tot oorlog. Of ze nu warm, koud of vriendschappelijk is, bij een oorlog gaat het om het winnen.
Zogenoemde "sportwedstrijden" zijn dus ook oorlog. Denk maar aan Haagse Harry: "Foebelle is oâhlog". Als je twijfelt, wordt je onder de voet gelopen. Dus ja, daar heb je gelijk in.

Ik denk dat ("zuivere") filosofie geen wedstrijd is, er kunnen immers geen "winnaars" uit tevoorschijn komen. Misschien wel een soort van "verliezers", maar die beschouwden "het denkspel" dan ook als wedstrijd, derhalve is het dus eigenlijk hun eigen verlies. Wat soms wel weer heel verhelderend kan werken. Net als schaken eigenlijk: je kunt schaken om de schoonheid van het spel, of met als doel remise te spelen. Speel je met het oogpunt te winnen, krijg je het nog moeilijk en zul je soms verlies moeten accepteren. Waar je dan weer van kunt leren.

Of denken uitgestelde actie is? Het kan net zo goed uitgestelde reactie zijn.
Als je de reactie voorgoed uitstelt, is het geen twijfelen meer. Bekruipt me tegelijk de vraag of het dan nog wel denken is?

Andersom, als je de actie indefinitief uitstelt, laat je de reactie als laatste woord achter. En bij wie ligt de twijfel dan? Of anders: waar ligt het gelijk dan? Wordt dat gegeven of genomen? Is er dan mogelijk wél sprake van winnaars en verliezers?

Ik houd niet van conflicten.
Hoewel ik moet toegeven dat ik soms anders doe vermoeden, maar dat ligt meer in het feit dat ik op dat moment eigenlijk met mezelf in conflict ben. Als dat zich uit, ben je dus ook met de wereld in conflict. Want de wereld spiegelt enkel. Aldus de "autopsycholoog". Ik troost me maar met de gedachte dat ik daar niet bepaald uniek in ben. En zoals ik reeds vaker heb opgemerkt: "Ik heb nog veel te leren." En ben me daar (gelukkig?) bewust van.

Ik houd niet van conflicten.
Maar evenmin houd ik ervan op mijn rug liggend hemel te staren, enkel uitbrengende: "Mooi zeg, is het allemaal eigenlijk! Wat heb ik dat toch goed geregeld" Dat bevredigt mij totaal niet, nu ja soms wel, maar de climax gaat weer snel voorbij. Want de buik moet weer gevuld en de blaas geleegd. Uit: is het rugliggen. (Wat slecht geregeld eigenlijk!)

Het liefst ga ik conflicten uit de weg, door dóór te blijven denken. Met af en toe vermelding van een tussenstand.

Maar soms kom je iets tegen waarover niet over door te denken valt. Je loopt als het ware tegen een muur op, een niet spiegelende muur, een vastgeroeste mening. Dan heeft het, zonder twijfel, geen zin meer om nog door te denken. De tussenstand is dan de eindstand geworden, alsof het toch een wedstrijd betrof.

Begrijp je wat ik bedoel?



Na dit alles kan ik nog steeds niet stemmen en yopi een antwoord geven op zijn oorspronkelijke vraag. Ik hoop alleen het wel voldoende te hebben toegelicht?

[tengeltje11]

hoe kom je op zo'n vraag?
wat onderscheid ons van bv terroristen als we gaan bedenken wie we naar de hel willen sturen?

[yopi]

hoe kom je op zo'n vraag?
wat onderscheid ons van bv terroristen als we gaan bedenken wie we naar de hel willen sturen?

Dat onderscheid is belangrijk. Dus vandaar een wedervraag:
Zou jij mensen die zo'n vraag bedenken naar de hel willen sturen?

[Tino]

hoe kom je op zo'n vraag?
wat onderscheid ons van bv terroristen als we gaan bedenken wie we naar de hel willen sturen?

Dat onderscheid is belangrijk. Dus vandaar een wedervraag:
Zou jij mensen die zo'n vraag bedenken naar de hel willen sturen?

Ik niet.

Ik las vandaag over Mussolini, die is ondersteboven opgehangen - wie doet zo iets.

Zou jij Mussolini of wellicht ook zijn tegenstrevers zijn martelaars naar de hel willen sturen.

Stuur ze toch naar de hemel, gun ze dat, hier op aarde zijn we toch van hen af.

[yopi]

Je denkt blijkbaar nog beperkt bínnen jouw leven.
Zou je de hemel willen delen ná je leven met dat soort mensen.

Gelukkig bestaat er nog het idee dat de hemel in compartimenten opgedeeld is.
Op zoek naar hun eigen plekje worden mensen langs die compartimenten geleid met de opmerking: "Sstt, zachtjes doen aub, hier zitten mensen die denken dat ze alleen in de hemel zitten.

Dat is ook een wijs tolerant idee in de hemel.

Plaats genoeg.
....

Ná het leven. Dat dan wel.