Deze begrippen hebben in de antroposofie specifieke betekenissen.
Daar wil ik het niet per se over hebben. Meer mijn eigen associaties er bij.
Imaginatie is dan de verbeelding van het denken.
Je kunt dan denken aan beeldende kunsten, maar ook aan dramatische beschrijvingen in een toneelstuk of een mythe.
Inspiratie is dan verwoording van het denken.
Je kunt dan denken aan gedichten, romans, essay's, voorbeelden e.d.
Intuïtie is dan de niet in een vorm gegoten rechtstreekse invallen van gedachten.
Mengvormen bestaan naast elkaar, na elkaar en tegen elkaar.
Allemaal gemeen hebben ze dat ze van 'buiten' komen. Dus niet een herschikking of hernieuwde formulering of uit het geheugen opgediepte herhalingen zijn van eerdere invallen.
De invallen kunnen ook herkent worden in producten van anderen of in de natuur/kosmos.
Je kunt ook aan een hiërarchie denken:
Imaginatie laagste niveau. Het oog en bijbehorende beeldende fantasie.
Kijken en vaststellen; verbeelden.
Meer buitenkant. De intuïtie die hierdoor heen schijnt is hier het meest verhuld.
Inspiratie middenniveau. Het gehoor en spreken en bijbehorende sprekende fantasie. Begrip, (menselijke) relaties, ethiek.
Hier spreekt behalve buitenkant ook het innerlijk van wezens mee.
De intuitie is hier wisselend verhuld; van diep besef tot oppervlakkig begrip.
Intuïtie hoge niveau.
Vaak onbewust, vaag of alleen te vatten zonder het te kunnen 'pakken'.
De zuivere vorm of niet-vorm, die de andere twee nodig heeft om het bewustzijn te bereiken.
Ik denk eigenlijk dat er als je denkt aan andere zintuigen nog meer begrippen toe te voegen zijn.
Ik denk bijvoorbeeld aan het tasten. De hand die waarneemt en maakt.
Het lichaam dat zich oriënteert. De evenwichtszin.
De bewegingszin.
En zo voort.
Brengt dit bij iemand associaties te weeg?
Imaginatie, inspiratie en intuïtie
Imaginatie, inspiratie en intuïtie
"Eruditie is alleen weggelegd voor loosers".
(Umberto Eco: Het Nul-Nummer)
(Umberto Eco: Het Nul-Nummer)
-
neus
Jij bent blijkbaar in de "I"'s. Ik was onlangs in de "V" 's.
Imaginatie is dan verbeelden
Inspiratie heeft dan een relatie met verhalen vertellen of verhalen verzinnen.
Intuïtie zou ik willen associeren met voelen
Verbeelden blijft voor mij iets van de binnenkant, tenzij het daarna uitbeelden wordt. Inspiratie is iets van de binnenkant, maar als verhalen vertellen is het weer iets van de buitenkant.
Het begint bij mij met het voelen, vanuit het gevoel komt de verbeelding, en met de verbeelding maak je een verhaal. Een soort logische opvolging dus.
Imaginatie is dan verbeelden
Inspiratie heeft dan een relatie met verhalen vertellen of verhalen verzinnen.
Intuïtie zou ik willen associeren met voelen
Verbeelden blijft voor mij iets van de binnenkant, tenzij het daarna uitbeelden wordt. Inspiratie is iets van de binnenkant, maar als verhalen vertellen is het weer iets van de buitenkant.
Het begint bij mij met het voelen, vanuit het gevoel komt de verbeelding, en met de verbeelding maak je een verhaal. Een soort logische opvolging dus.
Ongeveer het slechtste nummer van John Lennon wat mij betreft. Smerig sentimenteel: "... living live in peace" ...
Dat voelen ...
Dat beschouw ik dan maar als tasten in de duisternis om bij die zintuigen te blijven. Denken heeft blijkbaar ook metaforen nodig (vormen) om zichzelf bewust te maken. En dan ben ik het vermoedelijk met je eens ...
Dat voelen ...
Dat beschouw ik dan maar als tasten in de duisternis om bij die zintuigen te blijven. Denken heeft blijkbaar ook metaforen nodig (vormen) om zichzelf bewust te maken. En dan ben ik het vermoedelijk met je eens ...
-
neus
Haha, ik tref niet vaak mensen die er voor uitkomen dat deze zeer zeker smerig sentimentele song van Lennon minder gewaardeerd wordt. Het hebben van idealisme wordt nogal gebruikt als bewijs dat je een goed mens zou zijn, waarvan helemaal niets hoeft te kloppen.
Je hebt waarschijnlijk een bepaald beeld bij die vormen van denken, hoe dat ik elkaar grijpt, ik kom zelf niet verder dan logische navolgingen...
Je hebt waarschijnlijk een bepaald beeld bij die vormen van denken, hoe dat ik elkaar grijpt, ik kom zelf niet verder dan logische navolgingen...
Een intuïtie is vergelijkbaar met een herinnering.
Hij valt je in. Hoe dat gebeurt is onduidelijk. Al kan je wel wat zeggen over de omstandigheden.
Als de inval er is is er nog alleen het bewustzijn dat ie er is. En verder niets.
Het minste wat er voor nodig is om hem een voorstellingsvorm te geven - en daarmee een inhoudelijk bewustzijn er van - is een schematische voorstelling. Ik denk dan aan de schemata van Kant.
De meest abstracte voorstelling. Dit is voldoende om die intuïtie in het geheugen op te nemen. Als dan later in een abstracte gedachtegang deze gereproduceerd wordt uit het geheugen is dat samen met dat schema.
Dit zou je een begrip kunnen noemen.
Het hanteren er van en het redeneren gaat supersnel omdat de schemata snel verwerkbaar zijn en alleen functioneren binnen het raamwerk van de wederzijdse verwijzingen en logica. Bij voldoende bewaking leidt dit tot geldige uitspraken.
Bij een visuele droom volgen de beelden elkaar op volgens hele andere wetmatigheden, maar wel met een verband.
Een imaginatie stel ik me nu voor als een wakkere droom die een combinatie vormt van de twee bovenstaande processen.
Vergelijkbaar met een visioen.
De intuïtie wordt hier verbonden met het leven, de motivatie, de ethiek, de schoonheid en eventueel de tegenhangers er van. Dus veel meer inhoud dan de schemata van het abstracte denken.
Met alle gevolgen van dien.
In ieder geval 'wezenlijker', maar met het karakter van een fantasma.
Bij inspiratie (inblazing) is er meer wezenlijkheid omdat deze verwant is met de spraak, die ook 'alles' kan omvatten. De wakkere 'profetische' spraak. De bewaking hiervan lijkt me zeer moeilijk. Maar je kunt in ieder geval op de abstracte manier zoals ik die boven beschreven hebt de inhoud checken. De gevoels- en wilskant lijkt me tricky.
De intuïtie zelf is communicatie van innerlijk tot innerlijk. Hoe zuiver die is hangt af van ervaring en de kunst om je als een zuiver medium op te stellen. Dwz. met terughouding van je eigen activiteit.
Dit lijkt een beetje op de ik-god verhouding van vroeger. Alleen stel ik me bij modernere mensen meer iets voor van actief zoeken gecombineerd met die invallen, waarbij je ook jezelf wel goed zou moeten kennen.
Het moeilijkst. Kan eigenlijk niet zonder de andere twee vormen en het abstracte denken om het in het spoor te houden.
Hij valt je in. Hoe dat gebeurt is onduidelijk. Al kan je wel wat zeggen over de omstandigheden.
Als de inval er is is er nog alleen het bewustzijn dat ie er is. En verder niets.
Het minste wat er voor nodig is om hem een voorstellingsvorm te geven - en daarmee een inhoudelijk bewustzijn er van - is een schematische voorstelling. Ik denk dan aan de schemata van Kant.
De meest abstracte voorstelling. Dit is voldoende om die intuïtie in het geheugen op te nemen. Als dan later in een abstracte gedachtegang deze gereproduceerd wordt uit het geheugen is dat samen met dat schema.
Dit zou je een begrip kunnen noemen.
Het hanteren er van en het redeneren gaat supersnel omdat de schemata snel verwerkbaar zijn en alleen functioneren binnen het raamwerk van de wederzijdse verwijzingen en logica. Bij voldoende bewaking leidt dit tot geldige uitspraken.
Bij een visuele droom volgen de beelden elkaar op volgens hele andere wetmatigheden, maar wel met een verband.
Een imaginatie stel ik me nu voor als een wakkere droom die een combinatie vormt van de twee bovenstaande processen.
Vergelijkbaar met een visioen.
De intuïtie wordt hier verbonden met het leven, de motivatie, de ethiek, de schoonheid en eventueel de tegenhangers er van. Dus veel meer inhoud dan de schemata van het abstracte denken.
Met alle gevolgen van dien.
In ieder geval 'wezenlijker', maar met het karakter van een fantasma.
Bij inspiratie (inblazing) is er meer wezenlijkheid omdat deze verwant is met de spraak, die ook 'alles' kan omvatten. De wakkere 'profetische' spraak. De bewaking hiervan lijkt me zeer moeilijk. Maar je kunt in ieder geval op de abstracte manier zoals ik die boven beschreven hebt de inhoud checken. De gevoels- en wilskant lijkt me tricky.
De intuïtie zelf is communicatie van innerlijk tot innerlijk. Hoe zuiver die is hangt af van ervaring en de kunst om je als een zuiver medium op te stellen. Dwz. met terughouding van je eigen activiteit.
Dit lijkt een beetje op de ik-god verhouding van vroeger. Alleen stel ik me bij modernere mensen meer iets voor van actief zoeken gecombineerd met die invallen, waarbij je ook jezelf wel goed zou moeten kennen.
Het moeilijkst. Kan eigenlijk niet zonder de andere twee vormen en het abstracte denken om het in het spoor te houden.
"Eruditie is alleen weggelegd voor loosers".
(Umberto Eco: Het Nul-Nummer)
(Umberto Eco: Het Nul-Nummer)
-
neus
Ik bedacht me nog dat interessant kan zijn dat intuïtie iemand "toevalt".
Bij de constante evenwichten waarbij het één mogelijk is door het ander als tegendeel is dat deel dat je toevalt dat wat overblijft en vrij ter beschikking is van alles wat niet toegeëigend is.
Mensen die dus werken met intuïtie lijken me mensen die tegenover het toe-eigenende staan.
Bij de constante evenwichten waarbij het één mogelijk is door het ander als tegendeel is dat deel dat je toevalt dat wat overblijft en vrij ter beschikking is van alles wat niet toegeëigend is.
Mensen die dus werken met intuïtie lijken me mensen die tegenover het toe-eigenende staan.
Als ik begrijp wat je bedoelt (en daar ben ik bepaald niet zeker van) bedoel je dat mensen die werken met intuïtie steeds het nieuwe zoeken, of dat dat hun invalt.
Als dat zo is denk ik dat dat meer bij het abstracte denken hoort dat ik als eerste beschreef. Dat meandert vaak met tegenstellingen. Als je het ene denkt, valt het tegengesteld of een andere mogelijkheid je in.
Het leidend principe dat veelal onbewust achter het abstract denken zit kan vaak alles 'bewijzen'.
Een waarneming die uitgebreid gedaan wordt met een uitgesteld oordeel kan een intuïtie als leidraad opleveren.
Een overdenking waarbij uitgebreid zo veel mogelijk er bij gehaald wordt kan met een uitgesteld oordeel ook een intuïtie als leidraad opleveren.
Als dit tot niets leidt verwerp je de intuïtie. Is dat wel zo accepteer je hem.
Na veel ervaringen er mee zuivert zich je gevoel voor het wel of niet goed zijn van een intuïtie.
Bijvoorbeeld fingerspitzengefühl, een goede troubleshooter zijn, politiek instinct enzovoort.
Nu ik dat zo zeg besef ik opeens (
) dat intuïtie ook doorwerkt in handelen (ook denkhandelingen) en niet alleen in die 'zintuig'-vormgevingen van hierboven, zoals imaginatie en inspiratie.
Als dat zo is denk ik dat dat meer bij het abstracte denken hoort dat ik als eerste beschreef. Dat meandert vaak met tegenstellingen. Als je het ene denkt, valt het tegengesteld of een andere mogelijkheid je in.
Het leidend principe dat veelal onbewust achter het abstract denken zit kan vaak alles 'bewijzen'.
Een waarneming die uitgebreid gedaan wordt met een uitgesteld oordeel kan een intuïtie als leidraad opleveren.
Een overdenking waarbij uitgebreid zo veel mogelijk er bij gehaald wordt kan met een uitgesteld oordeel ook een intuïtie als leidraad opleveren.
Als dit tot niets leidt verwerp je de intuïtie. Is dat wel zo accepteer je hem.
Na veel ervaringen er mee zuivert zich je gevoel voor het wel of niet goed zijn van een intuïtie.
Bijvoorbeeld fingerspitzengefühl, een goede troubleshooter zijn, politiek instinct enzovoort.
Nu ik dat zo zeg besef ik opeens (
) dat intuïtie ook doorwerkt in handelen (ook denkhandelingen) en niet alleen in die 'zintuig'-vormgevingen van hierboven, zoals imaginatie en inspiratie.(vervolg)
Dat handelen is eigenlijk ook een onbewust proces. Maar dan wel met het gevoel dat je op de goede weg bent.
Kunstzinnige verbeelding en schrijven kan ook zo'n onbewust pad zijn.
Je wordt geleid als het ware ..
.......
Een volgende vraag is:
Is het van belang om intuïtie bewust onder de knie te krijgen, of anders gezegd is het van belang om imaginatie of inspiratie als proces onder de knie te krijgen? En: Hoe zou dat er dan uit moeten zien?
De onbewuste variant bestaat al en is onderdeel van het dagelijks leven.
Van de bewuste variant heb ik vermoedens dat die bij sommige mensen bestaan.
Daar ga ik eerst maar naar zoeken, of misschien proberen een voorstelling te vormen van hoe het er uit zou moeten zien.
...
Dat handelen is eigenlijk ook een onbewust proces. Maar dan wel met het gevoel dat je op de goede weg bent.
Kunstzinnige verbeelding en schrijven kan ook zo'n onbewust pad zijn.
Je wordt geleid als het ware ..
.......
Een volgende vraag is:
Is het van belang om intuïtie bewust onder de knie te krijgen, of anders gezegd is het van belang om imaginatie of inspiratie als proces onder de knie te krijgen? En: Hoe zou dat er dan uit moeten zien?
De onbewuste variant bestaat al en is onderdeel van het dagelijks leven.
Van de bewuste variant heb ik vermoedens dat die bij sommige mensen bestaan.
Daar ga ik eerst maar naar zoeken, of misschien proberen een voorstelling te vormen van hoe het er uit zou moeten zien.
...
(vervolg 2)
@Neus
Als jij het bijvoorbeeld in het topic memetica gaat hebben over memen. Dan stel ik me zo voor dat je daar een intuïtie over hebt. Om die te pakken kleedt je die in het beeld van lensvorming in ongeordende data. Dat zou dan een imaginatie kunnen zijn waar die intuïtie zich verbeeldt.
@Neus
Als jij het bijvoorbeeld in het topic memetica gaat hebben over memen. Dan stel ik me zo voor dat je daar een intuïtie over hebt. Om die te pakken kleedt je die in het beeld van lensvorming in ongeordende data. Dat zou dan een imaginatie kunnen zijn waar die intuïtie zich verbeeldt.
(vervolg3)
Michel Foucault begint zijn boek 'de woorden en de dingen' met een uitgebreide beschrijving van dit schilderij:
detail:
Peter Sloterdijk heeft ook dat soort gewoontes in zijn boeken.
Bijvoorbeeld voor 'Globen':
Michel Foucault begint zijn boek 'de woorden en de dingen' met een uitgebreide beschrijving van dit schilderij:
detail:
Peter Sloterdijk heeft ook dat soort gewoontes in zijn boeken.
Bijvoorbeeld voor 'Globen':
In deel II, ‘Globen’ van zijn magnum opus ‘Sferen’, behandelt Peter Sloterdijk een oerscène van een soort arbeid dat vergelijkbaar is met wat er in een vrijmetselaarstempel kan plaatshebben - behoudens dat het daar niet alleen oudere mannen zijn - aan de hand van het Filosofenmozaïek van Torre Annunziata wat: ‘ zeven oudere mannen toont in een geïdealiseerd landschap, niet ver van en Griekse stad, misschien Acrocorinthe, misschien Athene, beslist niet Sparta. De zonder uitzondering bebaarde heren zitten onder een boom met elkaar te praten, dicht bij een heilig woud, waarvan de ingang met zuilen gemarkeerd is; op de dwarsbalk staan offergaven in buikige vaten.
Alles in dit tafereel wijst op de uitzonderingstoestand: de plek is niet zomaar een plek; wat daar besproken wordt is niet zomaar iets. Kennelijk hebben de aanwezigen het over een brandende kwestie.
Degene die links staat heeft zojuist zijn pleidooi beëindigd, zijn buurman geeft een summier antwoord door met de staf naar de bol te wijzen, en een soort verbazing verbreidt zich over de aanwezigen. Het lijkt alsof een idee de ronde doet en hen overrompelt als een attaque. Een zekere opgewondenheid hangt in de lucht, ja, men kan zich nauwelijks aan de indruk onttrekken dat de fascinatie van de discussie op dit moment heeft plaatsgemaakt voor een gemeenschappelijke ontsteltenis. Waarschijnlijk is er een vermetele, schrikwekkende gedachte opgeworpen, die zich met de kracht van het ‘voor de eerste keer’ aan de aanwezigen opdringt. (…) De woordenwisseling is overgegaan in het denken; wereldschokkende ideeën stijgen op uit het vruchteloze geklets en beginnen hun vlucht. Een ongekende evidentie biologeert het denkvermogen van de aanwezigen.
Imaginatie, inspiratie en intuïtie.
Waar wil je heen? Ik begrijp je betoog niet echt.
Of bedoel je iets dat een schilder, schrijver, muzikant, of kunstenaar in het algemeen, kan overkomen?
Imaginatie = voorstelling van het werk in de geest
Inspiratie = putten uit kennis, muzen, dromen: hoe de voorstelling vorm te geven
Intuïtie = (onbewust) weten hoe het zou moeten, welke paden te volgen teneinde het kunstwerk te kunnen voltooien.
(Die kunstenaar kan natuurlijk ook gewoon een mens zijn die zijn leven tracht vorm te geven)
Waar wil je heen? Ik begrijp je betoog niet echt.
Of bedoel je iets dat een schilder, schrijver, muzikant, of kunstenaar in het algemeen, kan overkomen?
Imaginatie = voorstelling van het werk in de geest
Inspiratie = putten uit kennis, muzen, dromen: hoe de voorstelling vorm te geven
Intuïtie = (onbewust) weten hoe het zou moeten, welke paden te volgen teneinde het kunstwerk te kunnen voltooien.
(Die kunstenaar kan natuurlijk ook gewoon een mens zijn die zijn leven tracht vorm te geven)
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit, sed do eiusmod tempor incididunt ut labore et dolore magna aliqua.
Begrijpen en verstaan is hetzelfde als meten zonder gissen.
Begrijpen en verstaan is hetzelfde als meten zonder gissen.
-
neus
Wat ik doe is het tegenovergestelde van toe-eigenen. Ik pak op wat nog niet opgepakt was en geef dat gelijk weer weg. Het is niet van mij. Ik moet soms echt veel zoeken om dat wat ik ooit aangaf weer terug te halen in herinnering.yopi schreef:(vervolg 2)
@Neus
Als jij het bijvoorbeeld in het topic memetica gaat hebben over memen. Dan stel ik me zo voor dat je daar een intuïtie over hebt. Om die te pakken kleedt je die in het beeld van lensvorming in ongeordende data. Dat zou dan een imaginatie kunnen zijn waar die intuïtie zich verbeeldt.
Misschien lijkt het alsof ik veel heb, maar ik pak alleen op wat is blijven liggen en geef dit door. Het wiel van Samsara, linksboven, dat is mijn uitgangspunt.
Eigenlijk heb ik niets, ik kan alleen wat.
Dan zal je denken dat ik dan wel in mijzelf moet geloven, maar een geloof heb ik niet, ik kan geloven.
Intuïtie, imaginatie, inspiratie dat zijn misschien toch een beetje hebbedingen.
Memeticae
Wat daarvoor staat:
Dat bedoel ik allemaal ook.
Wel lastig als je niks specifieks uit mijn verhaal haalt waar ik wat op kan zeggen.
Dat laatste is mooi .. en meer de richting waar ik iets zoek.Of bedoel je iets dat een schilder, schrijver, muzikant, of kunstenaar in het algemeen, kan overkomen?
Imaginatie = voorstelling van het werk in de geest
Inspiratie = putten uit kennis, muzen, dromen: hoe de voorstelling vorm te geven
Intuïtie = (onbewust) weten hoe het zou moeten, welke paden te volgen teneinde het kunstwerk te kunnen voltooien.
(Die kunstenaar kan natuurlijk ook gewoon een mens zijn die zijn leven tracht vorm te geven)
Wat daarvoor staat:
Dat bedoel ik allemaal ook.
Wel lastig als je niks specifieks uit mijn verhaal haalt waar ik wat op kan zeggen.
-
neus
-
neus
Het wiel van Samsara.
Doet me denk aan de uitspraak van Carl Orff toen hij de Carmina Burana af had.
"Alles dat ik hiervoor heb gemaakt moet je vergeten"
"O Fortuna
velut luna
statu variabilis,
semper crescis
aut decrescis;
vita detestabilis
nunc obdurat
et tunc curat
ludo mentis aciem,
egestatem,
potestatem,
dissolvit ut glaciem."
(...)
mecum omnes plangite!
Huilt allen, met mij mee ...
Doet me denk aan de uitspraak van Carl Orff toen hij de Carmina Burana af had.
"Alles dat ik hiervoor heb gemaakt moet je vergeten"
"O Fortuna
velut luna
statu variabilis,
semper crescis
aut decrescis;
vita detestabilis
nunc obdurat
et tunc curat
ludo mentis aciem,
egestatem,
potestatem,
dissolvit ut glaciem."
(...)
mecum omnes plangite!
Huilt allen, met mij mee ...
Laatst gewijzigd door memeticae op 09 jul 2014, 22:04, 1 keer totaal gewijzigd.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit, sed do eiusmod tempor incididunt ut labore et dolore magna aliqua.
Begrijpen en verstaan is hetzelfde als meten zonder gissen.
Begrijpen en verstaan is hetzelfde als meten zonder gissen.
Aahh ...neus schreef:Het is een filosofie: hebben is iets dat je niet te lang moet doen, hot potato is een goed voorbeeld.
Komen we zo niet weer op loslaten uit?
:) ;)
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit, sed do eiusmod tempor incididunt ut labore et dolore magna aliqua.
Begrijpen en verstaan is hetzelfde als meten zonder gissen.
Begrijpen en verstaan is hetzelfde als meten zonder gissen.
-
neus
Mooie reactie.
Hoe zei je het ook al weer?
Bij die laatste ... zie mijn onderschrift.
"Ik scheld u al mijn schulden kwijt", zei de boeddhistische monnik tot de bankdirecteur.
Hoe zei je het ook al weer?
neus schreef:Sören Kierkegaard
Deens filosoof1813-1855
Loslaten, betekent tijdelijk het houvast verliezen. Niet loslaten betekent voor altijd het houvast verliezen.
Dalai Lama
Bij vergeven gaat het niet over de ander maar over jou. Het is loslaten van de last die je met je meedraagt.
Lao-Tse
Chinees filosoof+/- 600 v.C.
Als je iets wilt pakken, moet je het heel even loslaten. Als je iets wilt loslaten, moet je het heel even pakken.
Nisargadatta Maharaj
Je kunt niet loslaten wat je niet kent. Een voorwaarde om jezelf te overwinnen, is jezelf te kennen.
Bij die laatste ... zie mijn onderschrift.
"Ik scheld u al mijn schulden kwijt", zei de boeddhistische monnik tot de bankdirecteur.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit, sed do eiusmod tempor incididunt ut labore et dolore magna aliqua.
Begrijpen en verstaan is hetzelfde als meten zonder gissen.
Begrijpen en verstaan is hetzelfde als meten zonder gissen.
-
neus
Sla je hier niet de filosofische spijker op zijn neus?neus schreef:Eigenlijk heb ik niets, ik kan alleen wat.
Waar zit dat kunnen dan?
In jou? In wat je geleerd hebt, je opvoeding, je levenservaring?
Is dat wat je kunt, geen bezit? Geen onderdeel van wat jou jouw maakt?
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit, sed do eiusmod tempor incididunt ut labore et dolore magna aliqua.
Begrijpen en verstaan is hetzelfde als meten zonder gissen.
Begrijpen en verstaan is hetzelfde als meten zonder gissen.
-
neus
Ach ja een ander noemt het gemakzucht.
Wat vooral niet moet gebeuren is dat je oplossingen invoert voor problemen die er nog niet zijn, dus gewoonweg niet zijn. Als je daar eenmaal aan begint blijf je achter jezelf aanhollen.
Oplossingen invoeren voor problemen die er wel zijn is natuurlijk wat anders, maar dat zijn toch vaak weer heel andere soorten oplossingen.
Wat vooral niet moet gebeuren is dat je oplossingen invoert voor problemen die er nog niet zijn, dus gewoonweg niet zijn. Als je daar eenmaal aan begint blijf je achter jezelf aanhollen.
Oplossingen invoeren voor problemen die er wel zijn is natuurlijk wat anders, maar dat zijn toch vaak weer heel andere soorten oplossingen.
yopi schreef:MemeticaeDat laatste is mooi .. en meer de richting waar ik iets zoek.Of bedoel je iets dat een schilder, schrijver, muzikant, of kunstenaar in het algemeen, kan overkomen?
Imaginatie = voorstelling van het werk in de geest
Inspiratie = putten uit kennis, muzen, dromen: hoe de voorstelling vorm te geven
Intuïtie = (onbewust) weten hoe het zou moeten, welke paden te volgen teneinde het kunstwerk te kunnen voltooien.
(Die kunstenaar kan natuurlijk ook gewoon een mens zijn die zijn leven tracht vorm te geven)
Wat daarvoor staat:
Dat bedoel ik allemaal ook.
Wel lastig als je niks specifieks uit mijn verhaal haalt waar ik wat op kan zeggen.
Je verhaal gaat voor mijn gevoel diverse kanten op.
Maar laten eens bij het begin beginnen:
Volgens mij probeer je de begrippen te begrijpen, niet waar ze voor staan want zoals je ze hebt omgeschreven voldoen ze prima met mijn idee ervan.yopi schreef:Meer mijn eigen associaties er bij.
Imaginatie is dan de verbeelding van het denken.
Je kunt dan denken aan beeldende kunsten, maar ook aan dramatische beschrijvingen in een toneelstuk of een mythe.
Inspiratie is dan verwoording van het denken.
Je kunt dan denken aan gedichten, romans, essay's, voorbeelden e.d.
Intuïtie is dan de niet in een vorm gegoten rechtstreekse invallen van gedachten.
Maar als ik je goed begrijp, denk jij dat dat van buiten komt. Terwijl ik meer de kant op ga dat het allemaal al in je zat en door -inderdaad- triggers van buiten je, bewerkelijkt wordt.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit, sed do eiusmod tempor incididunt ut labore et dolore magna aliqua.
Begrijpen en verstaan is hetzelfde als meten zonder gissen.
Begrijpen en verstaan is hetzelfde als meten zonder gissen.
Memeticae:
Een onderdeel van mijn verduidelijking is dat ze alle drie van buiten moeten komen willen ze onder mijn begrip vallen.
Als een trigger van buiten dus iets naar boven brengt dat al in mij aanwezig is reken ik dat dus niet tot mijn begrippen.
Miisschien bedoel je dat alle kennis al in iemand aanwezig is. Die filosofie lijkt me niet waar.
Ik schreef:
Begrippen hebben vaak een vage betekenis. Ik probeer voor mezelf en de lezers van dit topic te verduidelijken wat ze specifiek voor mij betekenen.Volgens mij probeer je de begrippen te begrijpen, niet waar ze voor staan want zoals je ze hebt omgeschreven voldoen ze prima met mijn idee ervan.
Maar als ik je goed begrijp, denk jij dat dat van buiten komt. Terwijl ik meer de kant op ga dat het allemaal al in je zat en door -inderdaad- triggers van buiten je, bewerkelijkt wordt.
Een onderdeel van mijn verduidelijking is dat ze alle drie van buiten moeten komen willen ze onder mijn begrip vallen.
Als een trigger van buiten dus iets naar boven brengt dat al in mij aanwezig is reken ik dat dus niet tot mijn begrippen.
Miisschien bedoel je dat alle kennis al in iemand aanwezig is. Die filosofie lijkt me niet waar.
Ik schreef:
Van buiten is zo iets als een muze bijvoorbeeld. Maar ook fysiek een voordracht, boek of een ander in een dialoog.Allemaal gemeen hebben ze dat ze van 'buiten' komen. Dus niet een herschikking of hernieuwde formulering of uit het geheugen opgediepte herhalingen zijn van eerdere invallen.
Kan ik wel wat mee en is waar. Dan is het voor memeticae meteen duidelijk waar ik op uit ben naast verduidelijking.neus schreef:Ik voel me daar zelf schuldig aan. Kan je er nog wat mee als ik zeg dat jouw drie I's hebbedingen zijn, terwijl wat je zoekt misschien vaardigheden zijn?yopi schreef:Wel lastig als je niks specifieks uit mijn verhaal haalt waar ik wat op kan zeggen.
(Misschien is instant-verlichting toch een doelpunt ipv de bal rondspelen van achteren zonder dat de voorhoede met een diepte-pass bereikt wordt, zoals oranje soms lijkt te doen)
Een machtig stuk van Orff memeticae!Oh Fortuna,
zoals de maan
in veranderlijke gestalten,
neem jij altijd toe
of neem jij af;
een vervloekt leven
nu eens is het hard
en dan weer is het zorgzaam
door het spel smelt geestelijke zekerheid,
armoede,
vermogen,
weg als ijs.
En weer een voorbeeld van een mengvorm van imaginatie en inspiratie.
Een probleem van mij is dat ik meer een consument dan een producent ben. Ambitie opgeven is voorlopig voor mij geen optie. Daar is nog tijd genoeg voor tegen de tijd dat ik echt doodga.
http://nl.wikipedia.org/wiki/O_Fortuna
-
neus
De doelpunten zijn prestaties die alleen mogelijk zijn door het rondspelen. Ik geloof dat er weleens een keeper is geweest die met een aftrap een doelpunt maakte, maar dat is wel de uitzondering.yopi schreef:(Misschien is instant-verlichting toch een doelpunt ipv de bal rondspelen van achteren zonder dat de voorhoede met een diepte-pass bereikt wordt, zoals oranje soms lijkt te doen)
Men zegt dat het om de doelpunten gaat, maar dan geet het dus tevens om het rondspelen, en verlichting is dan dat je net zo blij bent met het doelpunt van de tegenstander als met het doelpunt van de eigen partij.
-
neus
Sorry, ik heb geen verstand van voetbal.yopi schreef:Kan ik wel wat mee en is waar. Dan is het voor memeticae meteen duidelijk waar ik op uit ben naast verduidelijking.neus schreef:Ik voel me daar zelf schuldig aan. Kan je er nog wat mee als ik zeg dat jouw drie I's hebbedingen zijn, terwijl wat je zoekt misschien vaardigheden zijn?yopi schreef:Wel lastig als je niks specifieks uit mijn verhaal haalt waar ik wat op kan zeggen.
(Misschien is instant-verlichting toch een doelpunt ipv de bal rondspelen van achteren zonder dat de voorhoede met een diepte-pass bereikt wordt, zoals oranje soms lijkt te doen)
;)
Kan ik het als volgt samenvatten:
Dat de drie I's, ofschoon ze al in ieder mens (latent) aanwezig zijn, prikkels van buitenaf nodig hebben om tot uiting te komen. Vaardigheden te worden. Hoe meer "prikkels" (kennis, interactie, dialoog) hoe groter de vaardigheden, hoe sneller de I's tot "besluitvorming, inzicht", kunnen komen?
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit, sed do eiusmod tempor incididunt ut labore et dolore magna aliqua.
Begrijpen en verstaan is hetzelfde als meten zonder gissen.
Begrijpen en verstaan is hetzelfde als meten zonder gissen.
Een mooie definitie van de Tao. Heel "Zen".neus schreef:Als ik Tao-achtig ben, komt dat omdat ik me onduidelijk heb uitgedrukt. Misschien is het wel goed om je soms niet al te duidelijk uit te drukken, dan geef je de ander nog wat ruimte...
:)
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit, sed do eiusmod tempor incididunt ut labore et dolore magna aliqua.
Begrijpen en verstaan is hetzelfde als meten zonder gissen.
Begrijpen en verstaan is hetzelfde als meten zonder gissen.
memeticae:
Alleen is 'van buiten' voor mij ook een creatieve inval:
Bijvoorbeeld als de oplossing van een wiskundevraagstuk je invalt.
Of dat je invalt hoe iets - wat dan ook - zit.
Wat gebeurd als je bezig bent met iets kunstzinnigs tijdens het proces van maken. (Enzovoort) ...
Best wel ..Kan ik het als volgt samenvatten:
Dat de drie I's, ofschoon ze al in ieder mens (latent) aanwezig zijn, prikkels van buitenaf nodig hebben om tot uiting te komen. Vaardigheden te worden. Hoe meer "prikkels" (kennis, interactie, dialoog) hoe groter de vaardigheden, hoe sneller de I's tot "besluitvorming, inzicht", kunnen komen?
Alleen is 'van buiten' voor mij ook een creatieve inval:
Bijvoorbeeld als de oplossing van een wiskundevraagstuk je invalt.
Of dat je invalt hoe iets - wat dan ook - zit.
Wat gebeurd als je bezig bent met iets kunstzinnigs tijdens het proces van maken. (Enzovoort) ...
Ik had in het topic 'Wat is intuïtie' nog het volgende geschreven:
Wat is intuïtie? Zijn er soorten te onderscheiden?
Wat bij mij opkomt als ik aan intuïtie denk is: Inval.
En wel de inval van een mogelijkheid.
Bijvoorbeeld:
de mogelijkheid dat er gevaar dreigt.
de mogelijkheid waar je de oplossing van een wiskundig probleem moet zoeken: een richting of de oplossing zelf.
de mogelijkheid dat je je vergist.
de mogelijkheid dat iets waar is.
de mogelijkheid om iets te doen
Iets verborgens achter datgene waar je je op richt, dat je aandacht verscherpt of juist op iets anders richt (dat laatste bijvoorbeeld: een waarneming vanuit je ooghoeken).
In de diepte dus achter je heldere vlek.
In je ooghoeken in je blik-Veld.
Achter je blinde vlek.
Tastend, kijkend, luisterend, denkend, voelend, willend .. etc.
Maar ook zomaar iets dat je invalt:
Plotselinge herkenning.
Iets naar aanleiding van/uit het verleden.
Kortom de hele godganselijke dag hebben we met allerlei vormen en in grote getale met intuïties te maken.
Ook tijdens je slaap - midden in de nacht - kun je er mee ontwaken. Plotseling rechtop zitten met een zeer heldere inval of gewoon effe denken aan iets wat je in je hoofd moet prenten omdat je het morgen moet doen.
Komen ze van buiten?
Je maakt ze niet zelf, dus in die zin komen ze van buiten.
Het lijkt me wel dat ze met je aktiviteiten nu of in verleden samenhangen.
Je moet ze willen zien om er bewust mee om te gaan.
Je kunt er misschien wel een zintuig voor ontwikkelen of hebt dat al.
Wat is de bron?
Door ervaring denk ik wel dat er een gevoel kan ontstaan van verschillende bronnen waaruit intuïties voort komen.
Bijvoorbeeld:
Angst is wat ze noemen een slechte raadgever. Maar is het paranoïa of je beschermengel als je invalt dat er een mogelijkheid van gevaar is?
Hier kan ik me voorstellen (en ik denk ook wel dat het zo is) dat zich je gevoel uitzuiverd. Het gevoel ten aanzien van de bron bedoel ik.
Een oplossing voor een werkprobleem is misschien wel te lokaliseren in je 'ervaring' met het oplossen van werkproblemen.
Mogelijke handelingen die je als mogelijkheid invallen met betrekking tot goed en slecht hebben misschien te maken met de gewetensvorming zoals dat zo mooi heet.
Is er een criterium voor de juistheid van een intuïtie te vinden?
Helderheid? Gezuiverd gevoel? Toetsing?
Omdat ik uitgegaan ben van 'invallen van mogelijkheden' denk ik dat je oordeelsvermogen op grond van helderheid, gevoel ten aanzien van een mogelijk oordeel beslist of toetsing nodig is of dat je er op af kunt gaan.
Een beslissing nemen dus, geen criterium. Vallen en opstaan.
Is ze principieel onzichtbaar?
Ik denk dat de intuïties wel als een soort richtpunt vast te houden zijn en in die zin waarneembaar (voor het grijpen).
Bijvoorbeeld intuïties met betrekking tot intuïtie. Je weet min of meer al wat het is.
Vergelijkbaar met een herinnering die je je niet te binnen kunt brengen maar waarvan je weet dat ie er is.
Wat is intuïtie? Zijn er soorten te onderscheiden?
Wat bij mij opkomt als ik aan intuïtie denk is: Inval.
En wel de inval van een mogelijkheid.
Bijvoorbeeld:
de mogelijkheid dat er gevaar dreigt.
de mogelijkheid waar je de oplossing van een wiskundig probleem moet zoeken: een richting of de oplossing zelf.
de mogelijkheid dat je je vergist.
de mogelijkheid dat iets waar is.
de mogelijkheid om iets te doen
Iets verborgens achter datgene waar je je op richt, dat je aandacht verscherpt of juist op iets anders richt (dat laatste bijvoorbeeld: een waarneming vanuit je ooghoeken).
In de diepte dus achter je heldere vlek.
In je ooghoeken in je blik-Veld.
Achter je blinde vlek.
Tastend, kijkend, luisterend, denkend, voelend, willend .. etc.
Maar ook zomaar iets dat je invalt:
Plotselinge herkenning.
Iets naar aanleiding van/uit het verleden.
Kortom de hele godganselijke dag hebben we met allerlei vormen en in grote getale met intuïties te maken.
Ook tijdens je slaap - midden in de nacht - kun je er mee ontwaken. Plotseling rechtop zitten met een zeer heldere inval of gewoon effe denken aan iets wat je in je hoofd moet prenten omdat je het morgen moet doen.
Komen ze van buiten?
Je maakt ze niet zelf, dus in die zin komen ze van buiten.
Het lijkt me wel dat ze met je aktiviteiten nu of in verleden samenhangen.
Je moet ze willen zien om er bewust mee om te gaan.
Je kunt er misschien wel een zintuig voor ontwikkelen of hebt dat al.
Wat is de bron?
Door ervaring denk ik wel dat er een gevoel kan ontstaan van verschillende bronnen waaruit intuïties voort komen.
Bijvoorbeeld:
Angst is wat ze noemen een slechte raadgever. Maar is het paranoïa of je beschermengel als je invalt dat er een mogelijkheid van gevaar is?
Hier kan ik me voorstellen (en ik denk ook wel dat het zo is) dat zich je gevoel uitzuiverd. Het gevoel ten aanzien van de bron bedoel ik.
Een oplossing voor een werkprobleem is misschien wel te lokaliseren in je 'ervaring' met het oplossen van werkproblemen.
Mogelijke handelingen die je als mogelijkheid invallen met betrekking tot goed en slecht hebben misschien te maken met de gewetensvorming zoals dat zo mooi heet.
Is er een criterium voor de juistheid van een intuïtie te vinden?
Helderheid? Gezuiverd gevoel? Toetsing?
Omdat ik uitgegaan ben van 'invallen van mogelijkheden' denk ik dat je oordeelsvermogen op grond van helderheid, gevoel ten aanzien van een mogelijk oordeel beslist of toetsing nodig is of dat je er op af kunt gaan.
Een beslissing nemen dus, geen criterium. Vallen en opstaan.
Is ze principieel onzichtbaar?
Ik denk dat de intuïties wel als een soort richtpunt vast te houden zijn en in die zin waarneembaar (voor het grijpen).
Bijvoorbeeld intuïties met betrekking tot intuïtie. Je weet min of meer al wat het is.
Vergelijkbaar met een herinnering die je je niet te binnen kunt brengen maar waarvan je weet dat ie er is.
Misschien kan ik je een antwoord geven met een waargebeurd* verhaal.
Ik heb een vriend, die zo eens à twee keer per week mij (vrijgezel) weer eens opzoekt om zijn door vrouwen gedomineerde bestaan (hij: 1 vrouw, 3 dochters) eens te ontvluchten.
(Dit is geen waardeoordeel van mijn kant. Het zijn zijn eigen woorden.)
Onder het genot van een glaasje wijn en een rokertje raken we wel eens aan het filosoferen.
Eén van die "sessies" wil ik je graag vertellen.
In het kader van de incogniticiteit, noem ik hem Theodorus en ik mijzelf Christiaan. Hierna, hij en ik.**
Maar goed, het verhaal nu:
Hij vroeg zich af waarom mensen zo dom zijn, ik antwoordde met waar leidt je dat uit af? "Ik laat ze keer op keer zien hoe iets moet en nog, na het wel 10 keer te laten zien, maken ze steeds dezelfde fouten weer."
(We "zitten" beide in de "smartphone reparatie business" en hij sprak over zijn werknemers)
Ik vroeg toen of hij zijn werknemers wel les had gegeven, of zijn werknemers wel wisten waar ze mee bezig waren.
"Ja", zei hij, "als ik toch laat zien wat je moet doen?" Ik beweerde van niet.
Ik geloof dat mijn letterlijke woorden waren: "Je kan een aap een kunstje leren, begrijpen zoals jij zal hij het nooit. Als de beginvoorwaarden van het kunstje net iets anders zijn, komt hij tot andere resultaten dan de door jouw verwachtte. Maar de werkelijke fout ligt bij jou, omdat jij het kunstje niet goed hebt uitgelegd. Maak de aap niet voor dom uit, alsjeblieft. En maak je medemens niet voor aap uit"
Toen kwamen we te filosoferen over wat kennis dan wel niet was.
Ik zal het verhaal wat inkorten om het leesbaar te houden. Zijn idee is dat iedereen onnozel geboren wordt met (en toen vielen we in computertermen om elkaar beter te begrijpen, ik hoop dat ik het duidelijk genoeg uitleg zodat het zelfs voor de niet computermens begrijpbaar is waar we het over hadden) een lege database.
Een lege geest, zo je wilt.
En dat: geboren worden, leren, lezen, (sociale) interactie en ervaring ervoor zorgt dat de database meer en meer gevuld wordt.
In zoverre kon ik meegaan.
Hij verwachtte echter dat uit wat hij er in stopte weer hetzelfde zou voortkomen ... als een kloon, bij wijze van spreken.
"Hoe put je uit de database dan?", vroeg ik.
"Door query's te maken."
"Dus iemand is dom als hij geen gevulde database heeft, of als hij de query's niet weet te maken?"
"Nee, EN. En, geen gevulde database. En, niet in staat."
"HM"
"Hoe weet je nou of iemand niet in staat is de query te maken en toch een gevulde database heeft? Is die ook dom in jouw ogen?"
"Ja".
Dat vind ik oneerlijk, je veroordeelt op basis van jouw query in zijn database. Misschien heeft hij zijn indexen niet op orde?
Zie het eens andersom: Een mens is gemaakt uit slechts één cel. Die cel is zich gaan delen en perfectioneren, op een gegeven moment in het leven van een embryo slaat die perfectie door in 5 knopen. Een daarvan wordt het hoofd, hersens, incluis. Alle cellen die hersencellen worden staan met elkaar in verbinding, kort gezegd, je komt met alle wijsheid die je maar kunt weten ter wereld. Alle cellen staan met elkaar in verbinding zonder hindernissen. Opvoeding, imprinting en indoctrinatie staan daarna tot je beschikking om een keuze uit te maken.
Die keuzes en beslissingen schrijf je op in een boekje, je eigen index.
Je wordt geboren met de volle database, iemands persoonlijkheid uit zich in de querys die hij maakt.
Het boekje is de index tot al jouw weten, of je het nou al wist of niet, bij de juiste query komt het antwoord.
Sommige mensen hebben hun boekje niet op orde, hun index ligt in de war.
Voor sommige mensen is het boekje "readonly" voor anderen weer is het een uitgedicht boek.
Hij en Ik hebben op die avond consensus bereikt.
Het gaat om je index, je boekje, waarin staat wie je bent en wat je kunt.
Een mens is als een processor, kan alles met het juiste programma en de bijbehorende index tot de data.
Kunnen wij het programma veranderen?
Neen.
Draait elk mens met dezelfde processor? Neen.
Het programma is hardware, het patroon in de hersens maakt de mens uniek.
De software, het denken, is beïnvloedbaar.
Zo zijn we beiden erop uit het boekje van een ander te lezen.
Hij om de database te vullen, en ik ... ?
Ik kijk telkens in iedereen's boekje,
Ik pretendeer niks te weten, ik ben de gevulde database die leeg is.
Maar daar gaat het me ook om, de indexen interesseren me.
De diversiteit van processoren en microcode.
Om te kijken of wat jij weet ook bij mij bekend is.
Wat hebben inspiratie imaginatie en intuïtie hiermee van doen?
Alles, want uit jou idee is bovenstaande geboren.
Misschien sla ik de plank helemaal mis.
En heb ik heb jouw index niet begrepen. Of niet de juiste query in jouw database weten te vinden.
Misschien ook ligt mijn index door elkaar, door te snel te oordelen.
Misschien is het weer eens tijd te herindexeren.
*waargebeurd, voor mij althans want de mens zat tegenover me, waar voor al mijn zintuigen inclusief smaak want na een tijdje zaten we uit elkaars wijnglas te drinken.
**Hij heet Theo en ik Chris. Doe ermee wat je wilt, we hebben beiden onze naam niet gekozen.
Ik heb een vriend, die zo eens à twee keer per week mij (vrijgezel) weer eens opzoekt om zijn door vrouwen gedomineerde bestaan (hij: 1 vrouw, 3 dochters) eens te ontvluchten.
(Dit is geen waardeoordeel van mijn kant. Het zijn zijn eigen woorden.)
Onder het genot van een glaasje wijn en een rokertje raken we wel eens aan het filosoferen.
Eén van die "sessies" wil ik je graag vertellen.
In het kader van de incogniticiteit, noem ik hem Theodorus en ik mijzelf Christiaan. Hierna, hij en ik.**
Maar goed, het verhaal nu:
Hij vroeg zich af waarom mensen zo dom zijn, ik antwoordde met waar leidt je dat uit af? "Ik laat ze keer op keer zien hoe iets moet en nog, na het wel 10 keer te laten zien, maken ze steeds dezelfde fouten weer."
(We "zitten" beide in de "smartphone reparatie business" en hij sprak over zijn werknemers)
Ik vroeg toen of hij zijn werknemers wel les had gegeven, of zijn werknemers wel wisten waar ze mee bezig waren.
"Ja", zei hij, "als ik toch laat zien wat je moet doen?" Ik beweerde van niet.
Ik geloof dat mijn letterlijke woorden waren: "Je kan een aap een kunstje leren, begrijpen zoals jij zal hij het nooit. Als de beginvoorwaarden van het kunstje net iets anders zijn, komt hij tot andere resultaten dan de door jouw verwachtte. Maar de werkelijke fout ligt bij jou, omdat jij het kunstje niet goed hebt uitgelegd. Maak de aap niet voor dom uit, alsjeblieft. En maak je medemens niet voor aap uit"
Toen kwamen we te filosoferen over wat kennis dan wel niet was.
Ik zal het verhaal wat inkorten om het leesbaar te houden. Zijn idee is dat iedereen onnozel geboren wordt met (en toen vielen we in computertermen om elkaar beter te begrijpen, ik hoop dat ik het duidelijk genoeg uitleg zodat het zelfs voor de niet computermens begrijpbaar is waar we het over hadden) een lege database.
Een lege geest, zo je wilt.
En dat: geboren worden, leren, lezen, (sociale) interactie en ervaring ervoor zorgt dat de database meer en meer gevuld wordt.
In zoverre kon ik meegaan.
Hij verwachtte echter dat uit wat hij er in stopte weer hetzelfde zou voortkomen ... als een kloon, bij wijze van spreken.
"Hoe put je uit de database dan?", vroeg ik.
"Door query's te maken."
"Dus iemand is dom als hij geen gevulde database heeft, of als hij de query's niet weet te maken?"
"Nee, EN. En, geen gevulde database. En, niet in staat."
"HM"
"Hoe weet je nou of iemand niet in staat is de query te maken en toch een gevulde database heeft? Is die ook dom in jouw ogen?"
"Ja".
Dat vind ik oneerlijk, je veroordeelt op basis van jouw query in zijn database. Misschien heeft hij zijn indexen niet op orde?
Zie het eens andersom: Een mens is gemaakt uit slechts één cel. Die cel is zich gaan delen en perfectioneren, op een gegeven moment in het leven van een embryo slaat die perfectie door in 5 knopen. Een daarvan wordt het hoofd, hersens, incluis. Alle cellen die hersencellen worden staan met elkaar in verbinding, kort gezegd, je komt met alle wijsheid die je maar kunt weten ter wereld. Alle cellen staan met elkaar in verbinding zonder hindernissen. Opvoeding, imprinting en indoctrinatie staan daarna tot je beschikking om een keuze uit te maken.
Die keuzes en beslissingen schrijf je op in een boekje, je eigen index.
Je wordt geboren met de volle database, iemands persoonlijkheid uit zich in de querys die hij maakt.
Het boekje is de index tot al jouw weten, of je het nou al wist of niet, bij de juiste query komt het antwoord.
Sommige mensen hebben hun boekje niet op orde, hun index ligt in de war.
Voor sommige mensen is het boekje "readonly" voor anderen weer is het een uitgedicht boek.
Hij en Ik hebben op die avond consensus bereikt.
Het gaat om je index, je boekje, waarin staat wie je bent en wat je kunt.
Een mens is als een processor, kan alles met het juiste programma en de bijbehorende index tot de data.
Kunnen wij het programma veranderen?
Neen.
Draait elk mens met dezelfde processor? Neen.
Het programma is hardware, het patroon in de hersens maakt de mens uniek.
De software, het denken, is beïnvloedbaar.
Zo zijn we beiden erop uit het boekje van een ander te lezen.
Hij om de database te vullen, en ik ... ?
Ik kijk telkens in iedereen's boekje,
Ik pretendeer niks te weten, ik ben de gevulde database die leeg is.
Maar daar gaat het me ook om, de indexen interesseren me.
De diversiteit van processoren en microcode.
Om te kijken of wat jij weet ook bij mij bekend is.
Wat hebben inspiratie imaginatie en intuïtie hiermee van doen?
Alles, want uit jou idee is bovenstaande geboren.
Misschien sla ik de plank helemaal mis.
En heb ik heb jouw index niet begrepen. Of niet de juiste query in jouw database weten te vinden.
Misschien ook ligt mijn index door elkaar, door te snel te oordelen.
Misschien is het weer eens tijd te herindexeren.
*waargebeurd, voor mij althans want de mens zat tegenover me, waar voor al mijn zintuigen inclusief smaak want na een tijdje zaten we uit elkaars wijnglas te drinken.
**Hij heet Theo en ik Chris. Doe ermee wat je wilt, we hebben beiden onze naam niet gekozen.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit, sed do eiusmod tempor incididunt ut labore et dolore magna aliqua.
Begrijpen en verstaan is hetzelfde als meten zonder gissen.
Begrijpen en verstaan is hetzelfde als meten zonder gissen.
Ik heb 22 jaar in de automatisering gewerkt in de laag tussen database en applicatie. Het heeft mijn dromen ook bevolkt en overdag ook mijn gedachten als metataal voor menselijke zaken.
Ik zie een vrij scherpe grens tussen die taal en de taal die menselijke zaken kan beschrijven. Niettemin een erg leuk filosofie-ouwe-hoer gesprekje.
Ik denk dat er sprake is van constante her-indexering van de aanwezige data door de (menselijke) vragen en dat de queries meer een rol spelen om de gezondheid van de relaties in de database te onderzoeken en op grond daarvan die te reorganiseren.
Alle oude data blijft aanwezig en ook de vorige versies.
Ik hoorde dat de Nederlandse regering een groot bedrag uitgetrokken heeft om te proberen een computer te bouwen die de menselijke hersenen kunnen simuleren. Ik zou dan benieuwd zijn hoe het werkplan hiervoor er uit gaat zien. Een soort chaoscomputer denk ik. Met veel Monte Carlo, fuzzy logic en dergelijke ..
Ik zie een vrij scherpe grens tussen die taal en de taal die menselijke zaken kan beschrijven. Niettemin een erg leuk filosofie-ouwe-hoer gesprekje.
Ik denk dat er sprake is van constante her-indexering van de aanwezige data door de (menselijke) vragen en dat de queries meer een rol spelen om de gezondheid van de relaties in de database te onderzoeken en op grond daarvan die te reorganiseren.
Alle oude data blijft aanwezig en ook de vorige versies.
Ik hoorde dat de Nederlandse regering een groot bedrag uitgetrokken heeft om te proberen een computer te bouwen die de menselijke hersenen kunnen simuleren. Ik zou dan benieuwd zijn hoe het werkplan hiervoor er uit gaat zien. Een soort chaoscomputer denk ik. Met veel Monte Carlo, fuzzy logic en dergelijke ..
Of weer eens een "hypercube" computer? Niet gebaseerd op het von Neumann principe ...
http://en.wikipedia.org/wiki/Connection_Machine
http://en.wikipedia.org/wiki/Connection_Machine
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit, sed do eiusmod tempor incididunt ut labore et dolore magna aliqua.
Begrijpen en verstaan is hetzelfde als meten zonder gissen.
Begrijpen en verstaan is hetzelfde als meten zonder gissen.
Nee, parallel.
De idee is dat processors met elkaar communiceren, niet zoals de multicore pc van tegenwoordig, die eenvoudig gezegd meerdere programmas kunnen draaien. Maar door het uitwisselen van resultaten.
Eigenlijk net zoals een neuraal netwerk dat doet. Ieder cluster processoren krijgt taken toegewezen (door de programmeur) en deelt die met andere processors.
De von Neumann architecteur zegt: fetch -> decode ->execute -> &c.
Bij parallelle computers hoeven de processoren niet zo te werken. een instructie kan door een cluster opgehaald worden, door een andere gedecodeerd en door weer een ander uitgevoerd.
De kunst schijnt 'm erin te bestaan ze zodanig te programmeren dat niemand op elkaar staat te wachten en je enige interrupt de klokcyclus is.
In een notedop.
De idee is dat processors met elkaar communiceren, niet zoals de multicore pc van tegenwoordig, die eenvoudig gezegd meerdere programmas kunnen draaien. Maar door het uitwisselen van resultaten.
Eigenlijk net zoals een neuraal netwerk dat doet. Ieder cluster processoren krijgt taken toegewezen (door de programmeur) en deelt die met andere processors.
De von Neumann architecteur zegt: fetch -> decode ->execute -> &c.
Bij parallelle computers hoeven de processoren niet zo te werken. een instructie kan door een cluster opgehaald worden, door een andere gedecodeerd en door weer een ander uitgevoerd.
De kunst schijnt 'm erin te bestaan ze zodanig te programmeren dat niemand op elkaar staat te wachten en je enige interrupt de klokcyclus is.
In een notedop.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit, sed do eiusmod tempor incididunt ut labore et dolore magna aliqua.
Begrijpen en verstaan is hetzelfde als meten zonder gissen.
Begrijpen en verstaan is hetzelfde als meten zonder gissen.
Wie is er online
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 37 gasten